![تصویر](http://be-bop.de-blog.jp/photos/uncategorized/gianni_agnelli.jpg)
23 ژانویه سالمرگ جیانی آنیلی بزرگ مردی که یوونتوس رو دوست داشت، و یوونتوس رو دوست داشتنی کرد. مردی که شهرت تلفن های ساعت 6 او به رئیس باشگاه یووه در هر جایی که بود، هر حالتی که بود و مشغول هرکاری که بود در همه ی ایتالیا پیچیده بود. امشب چیزهایی در مورد L'Avvocato می نویسم، فعلا مقاله ی سایت یووه :
او همیشه با ماست
"هروقت حرف J روی توی روزنامه ها می بینم هیجان زده میشم، چون بلافاصله Juventus به ذهنم میاد" این یکی از بیشمار جملات جیانی آنیلی در مورد تیم محبوبش بود. کسی که لقب پینتوریکو را به الکس داد و آن را به تاریخ وارد کرد. این ها فقط مثال های برای عشق آووکاتو در قبال تیمی بود که ساخت و تا آخرین لحظه زندگی در کنارش ماند. تیمی با سبکی یگانه چون سبک اسوطره هایش دانس هانسن و پرائست که دوران درخشانش با ریاستش به عمر سیوری گذشت، بدون فراموش کردن پلاتینی و باجو.
جیانی آنیلی یعنی یوونتوس، معادلی دیگر برای کلمه ی یوونتوس. کسی که از 22 جولای 1948 رییس این باشگاه بود و تا سال 1954 خودش به عنوان رئیس به اداره ی تیم پرداخت و تا آخر عمر در کنار تیم بود. سال هایی که به سختی میشه از یکدیگه جداشون کرد. بزرگی که همه قادر به درک اون بودند، حتی رقیبانی که هیچوقت با او وارد جنجالی نشدند چون او به ارزش مخاطب و همسخن خودش بسیار اهمیت می داد.او یک نمونه است که زنده در اعماق قلب همه ی مردم یوونتوس باقی خواهند ماند.
امشب بعد از 7 سال از رفتن او، با یادبودی به جمله ی "خداحافظ رئیس" و "خیلی ممنون آووکاتو" یاد او را گرامی خواهیم داشت.
(اعتراف می کنم مزخرفترین ترجمه ای که به عمرم انجام دادم !)