ادم ورزش سه رو میخونه خندش میگیره . اینقدر دلم به حال این بد بختایی میسوزه که تو دوران فوتبالی خودشون به هیچ قبرستونی نرسیدند و میخوان از باخت تیم ملی به نون و نوایی برسند .
برعکس بهمن تنها تیم ملی بود که بعد تیم ملی برانکو دوسش داشتم . هر اتفاقی تو ایران میافتاد اولین حمله به تیم ملی بود . دلار گرون میشد مینداختند تقصیر تیم ملی ، گوجه گرون میشد تقصیر تیم ملی بود . کیروش خیلی تحت فشار این تیمو تحویل گرفت و به نظرم لیاقت قهرمانی رو داشت .
تو پنالتی، اونم هشتاد دقیقه ده نفره ،باخت محسوب نمیشه . اگه الان این تیم میبرد همین اقایون صداشون در میومد ؟؟ .
من این بازی رو ندیدم ولی کیروش حتی تو بازی با امارات هم برنامه داشت و بی برنامگی تیم رو اصلا قبول ندارم .
+ اونایی که میگند هر چی زدیم رو سانتر و کرنر زدیم !!! خو الان همین اتلتیکو با همین تاکتیک دهن همه تیما رو سرویس کرده و همه تیما جلوش گریشون در میاد .
It is sometimes hard in times like these to understand God's way. Why would he allow nine innocent people to be run down in the prime of their lives by a senior citizen who, perhaps, shouldn't be driving? It is then that we must understand God's sense of humor is very different from our own. He does not laugh at the simple "man walks into a bar" joke. No, God needs complex irony and subtle farcical twists that seem macabre to you and me. All that we can hope for is that God got his good laugh, and a tragedy such as this will never happen again.