بازم ایتالیا و بازم من!
آتزوری همیشه یه دلیل عالی برای پست دادنه ... یه لاجوردی لذت بخش و دوست داشتنی ... یه ورزشگاه وقتی نصفش به رنگ آبی در آمده و البته دیدن بازیکنایی که دیدن بازیشون طعم شراب 7 ساله رو میده ... همه و همه دلایل خوبی هستن برای لحظه شماری دیدن بازی ِ ایتالیای مورد علاقت ... ایتالیا هیچ وقت تکراری نمیشه ... هیچ وقت ملال انگیز نمیشه ... هیچ وقت نمیشه گفت بسه دیگه زیاد دیدیم. ایتالیا هر چقدر بد، ضعیف، عالی، پر ستاره، کم ستاره، مدعی، غیر مدعی و هر چی باشه ولی این لاجوردی لعنتی! لامصب میخکوبت می کنه پای تلویزیون ... تو نمیتونی مقاومت کنی، نمی تونی لحظه شماری نکنی، نمی تونی ازش بگذری ... هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت!!!
میخواستم قبل یورو به روال تورنمنت های قبلی بیام چند تا پست بدم ولی از عمد صبر کردم ببینم بقیه چه نظراتی دارن ... عیب و ایرادها و غرولند کردن ها از اینکه تیم ستاره داره یا نداره و به هم پریدن های فن های کونته و آلگری واقعا جو بدی رو همیشه ایجاد می کنه و دوست ندارم اصلا در این فضاها زیاد چیزی بگم ... گذاشتم بازی اول انجام بشه تا منم صحبت کنم.
قبلا چند بار گفتم. ایتالیا رو هیچ وقت با تیم 2000 و 2006 و حتی 2012 قیاس نکنید ... اون تیما دیگه هیچ وقت تکرار نمیشه ... ایتالیا رو همیشه با مدعیای حاضر در همون تورنمنت قیاس کنید. ایتالیای یورو 2016 قرار نیست با ایتالیای یورو 2000 بازی کنه! ایتالیای یورو 2016 با مدعیای یورو 2016 بازی میکنه! پس باید با اونا مقایسه باشه و این همیشه یه دلیل کافی و منطقی هست برای اینکه ایتالیا زنده باشه! ایتالیا زنده است چون ایتالیاست ... چون جوونای هر عصری تصویری بسیار روشن از اسطوره ها و ستاره های سال های نه چندان دور دارن که برای رسیدن و پر کردن جای خالی اونا با تمام وجود تلاش می کنن و این همون دلیلی هست که باعث میشه جتی کم ستاره ترین تیمای ایتالیا از بعضی از پرستاره ترین تیم های مدعی نما! مدعی تر باشن!!!
فارغ از نتیجه که حتی اگه شکست می بود، ایتالیا همیشه در طول جام بهتر میشه و این چیزیه که به طور ملموس همه ی آتزوری فن های واقعی حس کردن همیشه. همیشه ایتالیایی رو دیدیم که جام رو شل و ول شاید شروع کرده ولی تهش همه رو سورپرایز کرده پس حتی یه "شروع معمولی" هم نباید کسی رو ناامید می کرد (نه الان و نه هیچ وقت دیگه، منظورم هم آتزوری فن های واقعی هست)
در مورد بازی ... به طور مشخص کونته از نظر روانی عالی کار کرده روی این تیم. ذهنیت باز و نگرش بازیکن ها به جایگاهی که توش قرار دادن کاملا مشخص عالیه، چون به وضوح می بینید که این پارولو اون پارولوی لاتزیو نیست. اینا یک شبه حاصل نمیشه، آنتی بیوتیک هم نیست که بری از داروخونه بخری ... مربی اینو ایجاد می کنه و مشخصه که کونته اینو عالی ایجاد کرده ... قطعا زحمت زیادی کشیده شده تا 11 تا بازیکن اینجوری بشن و بلژیک پر ستاره رو زمین گیر کنن. روحیه و انگیزه ی تیم کاملا قابل ستایشه و از بعد روانی و ذهنی که "مهم ترین" نکته در یورو هست در حد اعلا قرار داریم.
قطعا این انتظار از کونته هم میرفت ... کونته از نظر ساختن روح تیمی الان بهترین مربی در بین مربی های یورو هست قطعا. این بیشترین چیزیه که لازم داریم. بقیه چیزا در طول یورو خودش بهتر میشه ...
کلا خوب بازی کردیم، کاملا فراتر از انتظار. مخصوصا وقتی این قضیه عینی تر میشه که بدونین وراتی - مارکیزیو - مونتولیوو 3 هافبک اصلی و ارکان خط میانی تو این جام نیستن و دست کونته عملا بسته است ... با این وجود طبیعی به نظر می رسید که ابتکار خط میانی دست بلژیک باشه. میگم کاملا طبیعی بود ... با وجود پارولو و جاک که اولین حضور جدی یه تورنمنت رو تجربه می کردن دقیقا همین انتظار هم بود، ولی همین قدرش هم حداقل و کف کاری که کونته ازشون خواسته بود رو انجام داده بود ... بالاخره فاصله هست بین وراتی - مارکیزیو - مونتولیوو و بقیه ی هافبکای ایتالیا ... ولی کونته از ابزار موجود استفاده ی خوبی کرد ...
به عنوان شروع خیلی خوب بود ... بازی های بعدی از بلژیک سخت تر نیست ولی خیلی باید مواظب باشیم که بلای جام جهانی 2014 تکرار نشه ... البته اگه خدا بخواد تکرار نمیشه، بالاخره کونته بالا سر تیمه، میدونه 2 سال پیش چجوری تیم کله شده و باید تیمو به بهترین شکل آروم کنه و به بازیکن ها القا کنه که هنوز هیچ کاری نکردن و تازه بازی شروع شده ... حالا همه از ایتالیا می ترسن و این واقعا دو لبه ی یک شمشیره که هم میتونه باعث موفقیت و هم ناکامی آتزوری بشه ...
با وجود انتخاب استراتژی مناسب یه سری نکات منفی خیلی تو چشم بود.
- جاکرینی به وضوح وصله ی ناجوری برای تیمه ... نظر خودمو دارم میگم شاید تمام فروم مخالف باشن ولی به نظرم صحنه ی گل رو کنار بذاریم بقیه اش واقعا خوب بازی نکرد. نکته ی دیگه اینه که روی نیمکت درسته ستاره ی آنچنانی نداریم ولی قطعا فلورنزی که بارها و بارها تو پست هافبک باکس بازی کرده میتونه خیلی بهتر از اینا باشه. قشنگ مشخصه که داره سنگین میدونه جاک ... در حالی که مثلا فلورنزی خیلی انرژیک تره ...
- تعویضای کونته به وضوح بدترین قسمت و البته یکی از معدود نقاط تاریک بازی دیشب بود ... تقریبا فقط تویض ایموبیله خوب بود چون ادر خیلی خسته شده بود، ولی دی شیلیو و موتا کاملا مصداق بارز سوزوندن تعویض ها بود ... پله قشنگ دقیقه 60 باید بیرون میامد ... فقط یک طرفه نگید گل دوم رو زد، دقت کنید که به خاطر پیاده روی بزرگوار در 20 دقیقه ی آخر چه فشاری روی دروازه آتزوری داشت میامد ... خیلی زودتر از دقیقه 92 می تونستیم گل دوم رو بزنیم اگه از زازا یا ایموبیله یا اینسینیه یا الشا استفاده میشد ... به هر حال امیدوارم در بازی های بزرگتر تعویضا اینجوری هدر نره ...
من حیث المجموع تیم خیلی خوب بود. اینکه حس ترس از ایتالیا دوباره به قلب همه برگشته "مهم ترین دستاورد بازی اول" بود که فارغ از نتیجه است و نشون میده کونته چه کار مهمی رو تونسته در عرض 2-3 هفته ی اخیر انجام داده ...
دوست دارم بیشتر پست بدم در مورد ایتالیا! ایتالیا برام همیشه مثل روز اولی که طرفدارش شدم قشنگ و مهیجه! حتی با همون شور و حرارت قبلی سرود تیم ملی ایتالیا رو با بازیکنا میخونم!!!
AZZURRI PER SEMPRE