چقدر دور از منطق و غریبه عاشقِ کسی بودن که نه در جغرافیای تو بوده و نه همنسلت و نه حتی خاطرهای ازش داری؛ در عوض سمبل چیزهایی بوده که بهشون اعتقاد داشتی و دوستشون داشتی؛ چیزهایی که در دنیای به ظاهر مدرن خریداری ندارند.
دنیای سلفی و فالوئر و بیوفایی و خود را مرکزِ عالم دیدن برای تویی که نگاه دیگران رو به زور تاب میآوردی جای قشنگی نمیتونست باشه.
در خلوت خودت آرام بخواب که خوشبختی.
وقتی صفای باطن...
وقتی وفای ناب...