5 پاسخ برای این موضوع

[Dreamer]

هفته سی و چهارم سری آ ایتالیا

Atalanta - Juventus

تاریخ برگزاری : یکشنبه، 17 اردیبهشت 1402

ساعت : 14:00 به وقت ایران

مکان : گویس استادیوم، برگامو

[GioVanni Agnelli]

- همانند بازی با بولونیا، ۳ تا مهره اصلی و خطرساز آتالانتا غائب هستند.
عملا با یک آتالانتای خلع سلاح شده روبه رو هستیم.
با توجه به باخت لاتزیو، با این برد به رتبه دوم صعود میکنیم.

[satfootball]

به نظر ایلینگ جونیور یک بازیکن چند بعدی است و فقط دارای یک مهارت نیست مثل کوستیچ.

یکی از عیوب کوستیچ ایته که خطی عمل میکنه و در حرکات پابه توپش تغییر جهت وجود نداره

امار سانترهای اصابت کرده اش به حریف روبروی خود بالاست.

اما ایلینگ جونیور این صعف رو ندارد در بازی امروز

[Orphée]

برای اینکه تاپیک بازی هم پُست خورده باشه ؛

 

نیکولو اسکیرا : « تیمها از همین الانم به ایلینگ چشم طمع دارن! برایتون ، استون ویلا و نیوکاسل علاقه مندی خودشون رو به وینگر جواب ابراز کرده ان. ولی یوونتوس که او رو تنها با 130k در سال 2020 خریداری کرد ، غیرقابل ترانسفر قلمدادش میکنه و آماده ست که تا 2027 باهاش تمدید کنه... »

 

P.S : همین آذرماه تا 2025 قراردادش تمدید شده بود... واقعاً طاقت درخششش در بایرن / رئال / یونایتد رو ندارم...

[vahid.juv]

خب خب، این بازی رو هم بردیم، باز هم تنها نکته مثبت بازی پل پوگبا بود که دوباره نشون داد نصف پوگبا هم خط هافبک رو یه لول بالا میبره و دقیقا اون قسمت از تیم یوونتوس که هافبک با قدرت حمل توپ بالاس رو به تیم اضافه میکنه که سالهاست گم شده، اینکه من از پوگبا زیاد تعریف میکنم نه به خاطر الانش هست، واقعا من خودمم شک دارم که بشه روش حساب کرد، من خصوصیات پل پوگبایی رو میبینم که قبلا تو یوو بود، هر خط هافبکی بازیکنی مثل پل پوگبا داشته باشه قشنگ از خط هافبک حریف ۱ هیچ جلوئه، با بودن پوگبا پرس تیم خیلی سم میشه برای حریف چون دریبلینگ عالی داره وقتی یک به یک رو برداره تیم در حال پرس N تعداد فضای خالی توش ایجاد میشه، دیگه بازی همچنان هیچی نداشت، یه ولاهویچ پر اشتباه بازم داشتیم که خوشحالم براش که گل زد این بشر ۸۰ تا پول پاش رفته باید بیاد رو فرم. تیم کند بود طبق معمول، ۲ تا استارت کواد که قشنگ ضد حمله وحشتناک میشد و احتمال گل زدمون قشنگ ۷۰٪ بود رو نتونستن یا پاس ساده بهش برسونن، و البته بازی خوب ایلینگ جونیور، توپ گیریش، حرکتش، پاسش به رابیو در زمان مناسب، و جایگیری و حرکت بدون توپ بعد دادن پاس واقعا با کلاس و پخته بود، خوشمون اومد، میتونه چپ قشنگ مدافعین حریف رو اذیت کنه، باید تا الان بیشتر بازی میکرد ولی خب مربی مغز نداره دست خودش نیست. باز داریم برمیگردیم به فرم قبلی تیم، یعنی الگری هیچ کارس، بازیکن ها دارند از مصدومیت خلاص میشن، خوش فرم میشن، تیم بهتر بازی میکنه، این شرایط هم فقط تو لیگ جواب میده، جلو تیم درست درمون باز حذف تو ۱.۸ به دست یه تیم درجه ۲ دیگه برای فصل بعد در راستای کار قرار داره

[حامد]

تنها 6 بازی (و چه بسا 7 بازی) دیگر تا پایان فصل باقی مانده و اگر اوضاع بر پاشنه همان دری که دیروز در برگامو چرخید باقی بماند می‌توان با جوانه‌های باقیمانده‌‎ی امید هفته‌های پیش‌رو را نظاره کرد.  

 

پیروزی در کارزارِ برگامو به عنوانِ صحنه‌ی مبارزه‌ای که یوونتوس مدت‌های مدیدی در آن به پیروزی نرسیده بود نشانه بزرگی برای بیانکونری به حساب می‌آید. نشانه‌های اولیه حاکی از آن است که سیستمِ آنالیز الگری این بار با افزودن مقادیری از دوراندیشی تاکتیکی، نیمچه کارایی از خود نشان داد و عملاً همه چیز در نزدیک‌ترین موقعیت به تعادل بود.

 

اگرچه فشارهای آتالانتا در محوطه جریمه یوونتوس غالباً با دستپاچگی و اشتباهات پر شمار (خصوصاً ساندرو) روبه‌رو می‌شد اما عملکرد بی‌نقص دنیلو،  بازی روان و کم‌نقص روگانی و عکس‌العمل‌های موفق شزنی بارها مانع از موفقیت تیم میزبان شد. یوونتوس البته در نیمه دوم کلکسیونی از فرصت‌سوزی در ضدحمله و کندی و بی‌برنامگی در این موقعیت‌ها را نیز از خود نشان داد و چه‌بسا اگر بازیکنان ضریب دقت بالاتری از خود نشان می‌دادند، برگامو با نتیجه‌ای به مراتب سنگین‌تر فتح می‌شد.

 

اتفاق خوب این بازی اما درخشش دلچسب و امیدوارکننده‌ی «ساموئل ایلینگ جونیور» وینگر 19 ساله و انگلیسی یووه بود. ممارست، جنگندگی و هنرنمایی او در ساختن موقعیت، همکاری با ربیو و در نهایت نواختن ضربه نهایی، سکانسی مهیج و دیدنی بود که تیفوسی‌های بیانکونری مدت‌ها از تماشای آن محروم بودند. ایلینگ جونیور در بسیاری از دقایق بازی و هنگامی که پا به توپ می‌شد نیز تسلط و تبحر تکنیکی خود را به بازیکنان رقیب دیکته می‌کرد و آشکارا یکی از بازیکنان با کیفیت بانوی‌پیر در مقابل آتالانتا بود.

 

چیرگی بر تیم‌های بالای جدول آنهم در خانه‌شان اتفاقی‌ست که در این فصل کمتر توسط یووه حاصل ‌شد؛ شاید به همین خاطر است که غلبه بر تیم تحت هدایت گاسپرینی و فاصله‌گرفتن از آنها (و حتی رم) یوونتوس را بالاخره به رتبه‌ی نجیبانه‌ی دوم جدول رساند تا با دور زدنِ لاتسیو و بالاتر از اینتر با امیدهای بیشتری به بازی‌های باقیمانده سری آ بیاندیشد.

 

خبر خوب در مورد جدیدترین نسخه یوونتوس؛ نمایش نسبتاً امیدوارکننده آنها بود. لَمحه‌ای از درخششی که همواره از آنها انتظار داشتیم. در بهترین زمان ممکن، بهترین نتیجه ممکن را کسب کردیم تا در آستانه یکی از حساس‌ترین دیدارهای این فصل‌مان مقابل سویا، بتوانیم نیمی از رویای فینال لیگ اروپا را محقق کنیم.