11 پاسخ برای این موضوع

[Hossein Salehi]

حالا دیگر انتونیو کونته فیگور یک مرد فاتح را به خود میگیرد ، پیروزی در جوزپه مه آتزا ، شکست نراتزوری، صدر نشینی و باز هم نشستن در بالای جدول. پیروزی روی یک حساب و کتاب ، نوع جدیدی از فوتبال ایتالیایی، پاس های تک ضرب ،‌کسب سه امتیاز، خیال راحت و بدون دغدغه فکری و باز هم صدر نشینی. آنتونیو کونته فردای بازی وقتی سر میز صبحانه روزنامه های یکشنبه صبح را ورق میزند انقدر میتواند به خودش ببالد که در این یک دهه اخیر هیچ کدام از مربیانی که روی نیمکت بانوی پیر نشسته اند نمیتوانند به اندازه او سرخوش باشند از این اتفاق. او انقلابی به پا کرده ، درست است انقلاب! یوونتوسی که در چند فصل اخیر پایش از رده چهارم به بالاتر نرفته بود حالا حکم ران بی چون چرای کالچو است،‌یک ورزشگاه جدید هم پیش کش مرد اهل "لچه" به همراه خریدهای موثری که شمایل یک تیم را به خوبی دگرگون میکند. او فقط به کمی خوش شانسی ، اعتماد بنفس، حمایت مربیان و البته تشویق روی سکوها احتیاج دارد تا به خوشبخت ترین مرد نیم فصل اول فوتبال ایتالیا شود. البته اگر پاپا نوئل هم کمی به فکرش باشد میتواند در جعبه حادویی شب عید کریسمس اسکودتو را نیز برایش کادو پیچ کند! کونته مرد خوش شانسی است ،‌یوونتوس مقابل برادر های ناتنی میلانو که به اندازه یک موش تضعیف شده اند پیروز میشود ، کونته مرد خوش شانسی است ، یوونتوس بدون خیال و واهمه از رقابت های اروپایی حتی لیگ مضحک اروپا تنها به اسکودتو و کوپا ایتالیا فکر میکند. کونته مرد خوش شانس و البته زیرک و مرموزی است، "مرموز " ! این واژه برازنده تر است برای مردی که بد نیست نگاهی به تقویم خاطراتش بیاندازد و روزهای آخر اکتبر پنج سال قبل را مرور کند. همان زمانی که هدایت تیم "آرتزو" دسته چهارمی را بر عهده داشت و از مجموع 12 بار هدایت این تیم تنها سه پیروزی بدست آورده بود، شاید این آمار برای فصل اول و به دست گرفتن تیمی در نیمه راه بد نباشد آن هم برای مرد جوانی که به تازگی به جرگه مربیان پیوسته . ولی فصل بعد چطور؟ 15 بازی ، 8 پیروزی و هنوز ماه دسامبر 2007 به پایان نرسیده بود که به "باری " پیوست ،‌در دو فصل تمام میانگین پیروز های او به عدد 42 رسید . هدایت آتلانتا و سیه نا هم همینطور ، البته در اتلانتا روزگار سیاهی را تجربه و کرد و مانند تجربه های اولی بیش از 14 بازی ر روی نیمکت آتلانتا دوام نیاورد . اما بخت آنقدر با او یار بود که در میان تمام گزینه ها سران باشگاه او را برای هدایت این فصل بانوی پیر انتخاب کردند. البته برای فروکش کردن خشم هوادارن بازگشت کهنه سرباز یووه بهترین انتخاب بود، او نه مانند چیرو فرارا بود که اولین تجربه اش را بخواهد روی نیمکت یوونتوس پیاده کند و نه مانند رانیه ری کودن که در هیچ حالتی قابل اعتماد نیست. بقیه مردانی که به شکل نسیم های زود گذر آمدند و رفتند و هیچ کدام نتوانستند درد کهنه بانئوی پیر ا التیام بخشند. اما آقای مرموز شکل جدیدی را آمیخته به فوتبال ایتالیا کرده و پایه گذاری روش 4-2-4 که به نوعی کمباین کردن هافبک ها در کنار فرواردها است. این موضوع اتفاق خوشایندی بود برای "یوونتی‌نیتا"(هوادارن یوونتوس) که مجبور بودن هوای مه گرفته تورینو را با مردانی نا آشنا تحمل کنند. اما در میان تمام بحث های فنی آیا انتونیو کونته میتواند ارتباط اش را با روی سکوها از دست ندهد؟ مردی که سیاست هایش در باره کاپیتان بیانکونری حالا برای همه نمایان شده. در همان ابتدایی که انیلی در جایگاه مدیر باشگاه از فصل پایان دل پیرو با یوونتوس خبر داد باید به این مساله مشکوک میشدیم که چه کسی از مدیر خواسته تا زودتر از موعد مقرر دست به تخریب کاپیتان بزند! کونته حتی در آخرین حرفهایش در باره "آله" گفته بود حنی نفس کشیدن دل پیرو بر روی نیمکت برای تاثیر گذار است ، اما گویی رنج کشیدن پینتوریکیو برای هم بازی سابق ، برای مردی که حالا با کت و شلوار روی نیمکت بالا و پایین میپرد هیچ اهمیتی ندارد. کونته در خوابی زمستانی فرو رفته ، گذشته را فراموش کرده و انگار هیچ چیز قادر نیست تا او را وادار کند نگاهی به پشت سرش بیاندازد. آله میخواهددر آخرین فصل حضورش بار دیگر ارزشها یش را به رخ بکشد و این مساله زمانی که کارگردان تلویزیونی ایتالیا لانگ شات چهره او را پس از خراب کردن موقعیت تک به بک با دروازه بان اینتر نشان میداد به وضوح مشخص بود. تا به حال اینگونه حستگی را در چهره او ندیده بودیم الماس در حال نفس کشیدن است و کونته باید صدای نفس های او را که در غالب شعار هوادارن از روی سکوها شنیده میشود را در پشت گوشش احساس کند.

[Friend]

^^^^ میخواستم در مورد مقاله نظر بدم ولی با جمله های آخرت روح و روانمو داغون کردی ، دیگه حس حرف زدن نیست باتشکر

[MaMpIeRo]

مر30 از مطلبتون. خیلی سخته بازیهایه یووه رو ببینی در حالیکه کل بازی کسی که به خاطره اون یوونتوسی شدی ببینی که روی نیمکت نشسته و داره غصه میخوره... .

[Prince Claudio]

من میگن اگه به صلاح تیم باشه . روی نیمکت نفس کشیدن الکس هم مهم نیست . چون مهمتر یوونتوسه نه الکس .

[Hossein Salehi]

این درسته که اولین مورد صلاح تیم هست ولی واقعا این رو نباید فراموش کنیم که داریم هر روز به خداحافظی الکس نزدیک می شیم و سال دیگه به این موقع الکسی توی ترکیب نیست که بتونیم بازیهاش رو ببینیم !

[ehsan-alex]

من میگن اگه به صلاح تیم باشه . روی نیمکت نفس کشیدن الکس هم مهم نیست . چون مهمتر یوونتوسه نه الکس .

حالم از شنیدن و دیدن این قبیل جملات بهم میخوره!!!!!!!!!!!

اگه اینجوری بخوایم به قضایا نگاه کنیم و رابطه الکس و یوونتوس رو اینجوری بخوایم تعریف کنیم باید همون 6 سال پیش الکس از یوونتوس میرفت، بعد از دو سال پیاپی نیمکت نشینی های لجوجانه و بعد هم سقوط به سری بی الکس باید یوونتوس رو ترک میکرد و اونم به صلاح و منافع خودش فکر میکرد نه اینکه میموند و سالهای آخر فوتبالش رو توی این جهنم و بدبختی میموند و از جون دل مایه میذاشت تا یوونتوس رو به اوج برگردونه.
یوونتوس چطوری میتونست بازیکنی به بزرگی وتاثیرگذاری دلپیرو پیدا کنه با دستمزدی در حدود 1 میلیون یورو که اونم تازه به زور و با هزار جور بی مهری ومنت قراردادشو تمدید کنن اونم یک سال یک سال!
اما چیزی که باعث شد الکس تو یوونتوس موندگار بشه فارغ از این منافع و صلاح و منطق و فلسفه ای که امثال شما ازش دم میزنید، الکس به خاطر یه چیز دیگه ای توی یوونتوس موند ، چیزی که الان یوونتوس باید نشون بده قدرشو میدونه... همون چیزی که ما بخاطرش میگیم این جور رفتار کردن با دلپیرو صحیح نیست... اگه امثال شما درکشو داشته باشین میفهمین چی میگم اگر نه هم که هر چی ما بگیم داستان یاسین خوندن و این حرفاست.

[The_God_of_Goalkeepers]

بازیکنانی مانند دل پیرو به یوونتوس رسمیت دادن و از این قبل بازیکنان زیاد هست اگر قرار باشه اینطوری بهشون نگاه کرد پس شرم به فوتبال .

[قاسم]

امشب با امين داشتيم برميگشتيم، براى اشاره بإ موضوعى خيلى كوتاه گفت كه وقتى سنش پايين تر بود تو شرايط ناكامى تيم و اين ها گريه ميكرد ! ميخوام الآن بهش بگم آخرين بارى كه براى تيم خيلى بد بغض كردم موقعى بود كه بازى آخر با اينتر رو نديدم و بعدش كه يكى از دوستان بازى رو تعريف كرد و اون تك به تكى كه گل نشد رو گفت، بغض عميق و شديدى بهم دست داد !!! مهم بغض من نى ست، مهم چرايى بروز بغضيه كه نبايد باشه ! تيم من كثيف ترين رقيبش رو تو خونه ى حريف داره ميبره، تيم من صدرنشينه، ولى در اصل اينا براى من هوادار بر خوش حالى الكسى كه سال هاست با بازى و قلب يوونتوسيش خاطره دارم اولويت نداره. راستش، كونته اگه به اين رفتارش با الكس ادامه بده، حتا اگر بعدها يووه رو قهرمان CL هم بكنه، محبوبيتى براى من نخواهد داشت ... ! الكس فقط يه ستاره يا يه اسطوره نى ست، من وقتى الكس رو تو زمين ميبينم انگار يه هوادار متعصب تو زمينه. اونو از جنس خودم ميدونم، مشخصن اگه كونته بخواد منو زير سوآل ببره، دوستش نخواهم داشت ....

[ehsan-alex]

نفس بکش، روی نیمکت نفس بکش، هرم نفس کشیدن تو برای بعضی ها خیلی سنگینه، اونقدر که دارن له میشن زیرش، نفس بکش و با نفس کشیدنت عذابشون بده تو اونقدر بزرگی که هنوز بعضی ها برای اثبات وجود خودشون با تو در میافتن، نفس بکش

[HosseinDelPiero]

اگه الكس توي تيمي مثه ميلان يا ناپولي بود نه تنها فيكس بازيش مي دادن و قرار دادشو تا 40 سالگي تمديد مي كردند بلكه شماره ي 10 و دوسه شماره بالا پايينش و بازوبند كاپيتاني رو هم با جاش مي ذاشتن واسه خانواده ي دل پيرو الكس كسيه كه اگه تو يووه نمي موند و به بقيه بازيكن ها نمي گفت كه تو يووه بمونيد شايد يووه الانم تو سري ب بود اما كونته و آنيلي با وقاحت تمام مي گن كه نفس كشيدن اله رو نيمكت تاثير گذاره يا كه مثلا در دفتر من واسه اله بازه اما در واقعيت بهش بد جوري حسودي مي كنند و نه بازيش مي دن و نه قرار دادشو تمديد مي كنن در حاليكه الان فوق العاده آمادست و صد البته اگه مصدوم هم بشه بازهم خيلي از ويدال و ووچينيچ و بقيه بهتره به اميد روزي كه كونته و آنيلي!!! از يووه بروند و الكس و باجو مربي و مدير يووه بشند

[alexdelpiero]

سلام
خیلی وقته تو انجمن عضوم ولی ....
چی بگم ؟!!
حرفا رو همه گفتند ! توی پی اف هم زیاد از این قضیه حرف زدند و زدم !
فقط به چند تا جمله کوچیک اکتفا می کنم !
دوست دارم آله بازم همه رو شگفت زده کنه و تو تصمیمی که گرفته تجدید نظر کنه ! حضور در کادر مدیریتی یووه بهترین گزینه از نظر منه !
فوتبال بدون دل پیرو ... :cry2:

[جمال دلپیرو]

چرا همه از رفتن دلپیرو و یوونتوس بدون دلپیرو حرف میزنن از قدیم گفتا درناامیدی بسی امید هست امید داشته باشید شاید الکس تمدید کرد؟؟