شما هم اکنون در حال مشاهده انجمن ها به صورت کاربر مهمان می باشید.در این حالت شما دسترسی به تمامی امکانات انجمن ندارید و امکان دریافت فایل ها به جز خود IPB را ندارید. اگر که عضو سایت می باشید اینجا را کلیک نمایید. در صورتی که تمایل به عضویت دارید اینجا را کلیک نمایید. عضویت در سایت رایگان می باشد!
مــیــشــل پــلــاتــیــنــی - Le Roi
#41
Posted 12 January 2011 - 07:40 PM
#42
Posted 12 January 2011 - 08:55 PM
#43
Posted 26 January 2011 - 08:43 PM
#44
Posted 04 February 2011 - 04:22 AM
همون جور که میدونید پلاتینی 3 بار توپ طلا رو در 3 سال متوالی برده،
ولی بد نیست بدونید که سال 1977 در رقابت با آلن سیمونسن دانمارکی و کوین کیگان انگلیسی نفر سوم شد؛
اون موقع بازیکن نانسی بود,
سال 1980 هم در رفابت با رومینینگه و شوستر بازهم نفر سوم شد؛ که بازیکن سنت اتین بود.
ولی در سال های 83، 84 و 85 توپ طلا رو برد !
#45
Posted 04 February 2011 - 12:07 PM
#46
Posted 23 March 2011 - 01:48 AM
#47
Posted 26 March 2011 - 04:11 PM
#48
Posted 30 April 2011 - 11:42 PM
#49
Posted 30 April 2011 - 11:48 PM
#50
Posted 30 April 2011 - 11:55 PM
مرسی رضا .
فک میکنم یه اشتباه کوچیک داره اون هم اینکه باید 3 توپ طلا باشه
نه، فکر کنم منظور متن انگلیسی این بود که می خواست پیوستگی توپ طلاهاش رو نشون بده. جمله اینطوری بود :
2 توپ طلا از 3 توپ طلای او اول و آخر دوره ی طلایی او بودند.
من یه تیکه رو جا انداختم الان درستش می کنم.
#51
Posted 03 May 2011 - 10:23 AM
[img width=480 height=323]http://www.maggiemaggi.it/Portals/0/Gallery/Album/42/Michael%20PLATINI%27%20esulta%20dopo%20aver%20Beffato%20NUCIARI.jpg[/img]
میشل پلاتینی برای فوتبال زیبا فلسفهی خاصی داشت. او میگفت اگر بازیکنی به دلیل مهارتهای فردی مجبور نباشد ذهن خود را معطوف به کنترل توپ کند، میتواند تمام فکر خود را آزاد و حواس خود را متوجه بازی مستقیم کند.
در سال ۱۹۷۷ هنگامی که فرانتس بکنباوئر، قیصر فوتبال آلمان، آخرین بازی ملی خود را در برابر فرانسه انجام میداد، جوانی ۲۲ ساله و تازه وارد در تیم ملی فرانسه بازی میکرد که یک بار به هنگام هجوم به سوی دروازهی آلمان، با گستاخی فوقالعاده توپ را از میان پاهای بکنباوئر این اسطورهی مدافعان جهان عبور داد. این حرکت که خشم قیصر فوتبال آلمان را برانگیخته بود، باعث شد که بکنباوئر در صحنهی بعدی این جوان را با خشونت و خطا متوقف و مجازات کند. در آن بازی، ستارهای چون بکنباوئر میرفت که برای همیشه صحنهی رقابتهای ملی را ترک کند، ولی با آن جوان، ابرستارهای دیگر در حال برآمد بود: میشل پلاتینی.
[img width=480 height=319]http://lh4.ggpht.com/_idBsShaNeMA/TByhfKzrZlI/AAAAAAAAAq4/zI505UU65gw/juve.jpg[/img]
پلاتینی با تواناییها و فرهمندی خود، فوتبال فرانسه را دگرگون کرد و آن را ارتقا بخشید. او این تیم را چند دهه پس از غروب ستارگانی چون کوپا و فونتین، به سطح تیمهای طراز اول جهان رساند. گویی سرنوشتی مقدر است که در بعضی تیمها ناگهان نسلی طلایی شکل میگیرد و بازیکنانی در کنار هم پدید میآیند که تا سالها فراموشنشدنی باقی میمانند. ولی حیرتآور است که باز در میان آن نسل طلایی، ستارهای بیش از دیگر ستارگان میدرخشد. چنین ویژگیهایی را پوشکاش در نسل طلایی تیم ملی مجارستان در اواسط دههی ۵۰ میلادی داشت و پله در نسل طلایی تیم برزیل در پایان دههی ۶۰.
در تیم ملی فرانسه نیز از اوایل دههی ۸۰ میلادی نسلی پدید آمد که همهی تیمهای ملی پیشین فرانسه را در سایه قرار داد. خط میانی تیم ملی فرانسه در آن سالها، به خلاقیت تیم ملی برزیل و حتا شاید نیرومندتر از آن بود. در این خط در کنار پلاتینی، بازیسازان دیگری چون ژیرس و تیگانا نیز توپ میزدند که با او مثلث جادویی فرانسه محسوب میشدند. قدرت آفرینندگی این سه بازیکن، با دوندگیهای خستگیناپذیر فرناندز تکمیل میشد و به هیچ تیم دیگری در میانهی میدان قدرت خودنمایی نمیداد. پلاتینی با خلاقیت، سرعت و حرکاتی موزون، این خط میانی را به ماشینی توقفناپذیر تبدیل کرده بود.
[img width=480 height=558]http://lh4.ggpht.com/_dYDOi7yn5SI/SQOnlhmWDLI/AAAAAAAAANI/VHqPA9Y8yTU/platini888.jpg[/img]
پاول برایتنر مدافع پرآوازهی آلمان، دربارهی پلاتینی نوشته بود: «همهی بازیکنان فرانسوی در همه جای زمین در جستجوی پلاتینی بودند تا توپ را به او بسپارند. آنان مطیع فرمان او بودند و این امر آنان را نمیآزرد، چون اقتدار معنوی پلاتینی را پذیرفته بودند». برایتنر افزوده بود: «ولی پلاتینی فقط به این دلیل که رهبری بلامنازع در میدان بود، استثنایی محسوب نمیشد. او در عین حال فریبندهای بزرگ بود که بر احساسات تماشاگران نیز فرمان میراند و میدانست چگونه آنان را مسحور کند. حرکات دلربای پلاتینی چون شیرینی و شامپاین، تماشاگران را به دنبال خود میکشید.»
[img width=480 height=360]http://www.coolest-wallpapers.com/juventus/wallpapers/juventus-platini-wallpapers.jpg[/img]
پلاتینی همزمان تعبیر تازهای از بازیکن شمارهی ۱۰ ارائه میداد. او بیمیانجی در پشت سر بازیکن نوک حمله عمل میکرد. خط آتش فرانسه بدینسان قدرتی دو چندان مییافت. خود پلاتینی برای تعریف جایگاه و شیوهی بازی خود، مفهوم «بازیکن شمارهی ۵ /۹» را ساخته بود. به باور او، چنین بازیکنی همانند یک نوک حملهی دوم عمل میکند ولی کمی عقبتر از مهاجم نوک واقعی، با تکنیک خود میتواند فرصت و فضاسازی کند. پلاتینی از همین منظر بازیکنانی چون زیکو، مارادونا، باجو و خود را از شماره دههای کلاسیک آلمانی چون نتزر، اوورات و برند شوستر جدا میکند.
پلاتینی از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷ به مدت پنج سال در یوونتوس توپ زد. در این پنج فصل، او سه فصل بهترین گلزن سری آ یعنی برترین لیگ ایتالیا بود تازه آن هم نه به عنوان مهاجم بلکه به عنوان هافبک نفوذی. در آن سالها، در یکی از بازیهای باشگاهی ایتالیا، پلاتینی یکتنه با فراری تماشایی آنچنان گل زیبایی به ثمر رساند که به گفتهی ناظران، یکشبه ارزش او را در بازار نقل و انتقالات چند برابر کرد. جووانی آنیلی، صاحب باشگاه یوونتوس، روز بعد هدیهای گرانبها در مقابل در خانهی پلاتینی به او تحویل داده بود: یک اتومبیل فراری!
پلاتینی در تورینو چنان محبوبیتی به هم زده بود که حتا به او یک شوی تلویزیونی سپرده بودند. او در این برنامه که هفتهای یکبار پخش میشد، دربارهی فوتبال صحبت میکرد، تفسیرهای خود را ارائه میداد و حق داشت از همهچیز و همه کس انتقاد کند. نام این شوی تلویزیونی هم تعجبآور نبود: «شمارهی ۱۰». یعنی شمارهای جادویی که خاطرهی بزرگانی چون جووانی ریورا و ساندرو ماتزولا را در اذهان ایتالیاییها زنده میکرد. پلاتینی بعدها به درخواست روزنامهنگاری پاسخ مثبت داده و گفته بود اگر روزی در مسئولیت رئیس فیفا انجام وظیفه کند، حاضر است کاری کند که بازیکنان فوتبال مانند گذشته با شماره پیراهنهای ۱ تا ۱۱ وارد میدان شوند، تا شاید از این طریق جادوی شمارهی ۱۰ حفظ شود.
حکایت میکنند که روزی آنیلی به زمین تمرین یوونتوس میآید و به بازیکنان میگوید از مارادونا در ناپل گلی زیبا دیده و میخواهد بداند آیا در تیم او نیز بازیکنی پیدا میشود که با دریبلهایی جادوگرانه چنین گل زیبایی بزند یا نه. پلاتینی در پاسخ او گفته بود، نه هیچ کس نمیتواند مانند مارادونا این کار را بکند. پلاتینی در عوض پیشنهاد کرد بود که از نقطهی مرکزی زمین، با توپ دیرک عمودی سمت راست دروازه را نشانه بگیرد و به هدف بزند. آنیلی لبخندی زده و گفته بود اگر چنین کاری ممکن باشد، هنر بالاتری است. پلاتینی با خونسردی توپ را برداشته، آن را روی نقطهی مرکز زمین قرار داده و با شوتی دقیق چنان شلیک کرده بود که توپ با نرمی روی دیرک مورد نظر فرود آمده بود. میگویند آنیلی از آن پس دیگر هرگز در حضور پلاتینی دربارهی مارادونا سخنی به میان نیاورده بود.
یکی از ویژگی حیرتآور پلاتینی، همین شوتهای دقیقی بود که با فاصلهای گاه میلیمتری به هدف مینشست. بعضی کارشناسان معتقد بودند که پلاتینی این دقت را مدیون تنبلی خود بود. به باور آنان چون پلاتینی قدرت بدنی زیادی نداشت و اهل دوندگی نبود، ناچار بود این کمبود را با دقت خود جبران کند. پلاتینی میدانست که اگر توپی را از دست بدهد، ناچار است با دوندگی آن را بازپس گیرد و برای فرار از چنین مسئولیتی، ترجیح میداد از دور و نزدیک، با شوتی دقیق، توپ را به تور دروازهی حریف بدوزد! این سخن شاید کمی مبالغهآمیز بهنظر برسد، ولی در دقت و زیبایی شوتهای پلاتینی خللی وارد نمیکند.
زمانی که پلاتینی به یووه پیوست، لیگ برتر ایتالیا بهترین لیگ دنیا بود و در آن غولهایی چون زیکو و مارادونا توپ میزدند و پلاتینی ناچار بود خود را با آنان محک بزند. با این همه، پلاتینی دوبار با یوونتوس قهرمان ایتالیا شد و سه بار پی در پی بهترین بازیکن اروپا. این افتخاری است که حتا کرویف و فانباستن نیز به آن دست نیافتند. زیرا گر چه آنان نیز هر یک سه بار توپ طلایی اروپا را ربودند، ولی نه بطور پیدر پی.
شاید جووانی آنیلی، صاحب باشگاه یوونتوس تورین، زیباترین تعریف را در ستایش از میشل پلاتینی ارائه داده باشد. او گفته بود: «میشل پلاتینی آمیزهای نبوغآسا از یک رقصندهی باله روسی و یک ماتادور اسپانیایی است.»
#52
Posted 03 May 2011 - 10:52 AM
متن حامد یک نکته جالب داشت که گفته بود :
یکی از ویژگی حیرتآور پلاتینی، همین شوتهای دقیقی بود که با فاصلهای گاه میلیمتری به هدف مینشست. بعضی کارشناسان معتقد بودند که پلاتینی این دقت را مدیون تنبلی خود بود. به باور آنان چون پلاتینی قدرت بدنی زیادی نداشت و اهل دوندگی نبود، ناچار بود این کمبود را با دقت خود جبران کند. پلاتینی میدانست که اگر توپی را از دست بدهد، ناچار است با دوندگی آن را بازپس گیرد و برای فرار از چنین مسئولیتی، ترجیح میداد از دور و نزدیک، با شوتی دقیق، توپ را به تور دروازهی حریف بدوزد! این سخن شاید کمی مبالغهآمیز بهنظر برسد، ولی در دقت و زیبایی شوتهای پلاتینی خللی وارد نمیکند.
این تنبلی پلاتینی درسته ! آدم تنبلی بود ولی هیچ وقت هم از تلاش دست بر نمی داشت.
خودش گفته بود که موقعی که به یووه میاد با جو جدیدی آشنا میشه، توی یووه همه در حال تلاش بودند و سخت کار می کردند، از کارمند باشگاه تا بازیکن تیم، اوایل براش سخت بود که با این ریتم کار کنه؛ بعد از گذشت مدتی که به تنبلی خودش ادامه داد با اعتراض هم تیمی ها همراه شد و تراپاتونی هم بهش تذکر داد که باید بیشتر تلاش کنی ! برای همین سعی کرد خودش رو خیلی زرنگ نشون بده تا اینکه گائتانو شیره آ آبروش رو برد شیره آ میره خونه پلاتینی و می بینه که همه چیز به هم ریخته ست ! و بهش دستور می ده تا آخر روز وقت داره که خونه ش رو تمیز کنه وگرنه به تراپاتونی میگه !
خود پلاتینی در این مورد می گه که اون روز خیلی ترسیده بود و سخت ترین روز زندگیش بود
#53
Guest_alessandro1985_*
Posted 03 May 2011 - 11:12 AM
#54
Guest_alessandro1985_*
Posted 03 May 2011 - 12:35 PM
#55
Posted 03 May 2011 - 12:39 PM
#56
Guest_alessandro1985_*
Posted 03 May 2011 - 03:28 PM
#57
Posted 07 May 2011 - 12:26 AM
#58
Guest_alessandro1985_*
Posted 17 May 2011 - 06:51 AM
خداحافظی پلاتینی از یووه
-
پلاتینی در تاریخ 17 می 1987 ... و در کوموناله و در بازی با برشیا ... از فوتبال خداحافظی کرد ...
این بازی در آخرین هفته لیگ ایتالیا برگزرا میشد و یووه 3.2 برشیا رو برد .. مربی یووه رینو مارچستی بود ...
- یووه در فصل 86.87
- در لیگ بعد از ناپولی ( مارادونا و فرارا )دوم شد ..
- در حذفی با احتساب گل خورده در خانه ... بازی رو به کالیاری واگذار کرد و دوم شد ..
در مرحله 1.8 در پنالتی ها به رئال مادرید باخت و حذف شد .......
پلاتینی کلا 5 گل به ثمر رسوند توی این فصل ...
#59
Posted 18 May 2011 - 03:20 PM
#60
Posted 24 May 2011 - 09:15 PM
2 user(s) are reading this topic
0 members, 2 guests, 0 anonymous users