اینکه نباختیم رو مدیون رفلکسهای خوب شزنی و فرصتسوزی حریف (خوششانسی خودمون) هستیم و اینکه اونا نباختن رو مدیون تیر دروازهشون هستن. بازیهایی در این سطح طوریه که هر دو تیم موقعیتهای گل خواهند داشت و اینجوری نیست که در کل بازی به حریف فرصت گلزنی ندیم. ولی آژاکس حقش بیشتر از مساوی بود. به خوبی نشون دادن که چه تیم یهدست و قدرتمندی هستن و اتفاقی رئال رو حذف نکردن. در مقابل بایرن هم دو تساوی 1-1 و 3-3 کسب کرده بودن. فوقالعاده داینامیک و سرعتی بازی کردن و البته چندجا چوب جوانی و کمتجربگیشون رو هم خوردن.
فضاهای خالی زیاد در یکسوم دفاعی ما
به نظر من، آژاکس در نیمه اول تمرکز حملاتش از سمت چپ دفاعی ما (سمتِ ساندرو) و در نیمه دوم از سمت مقابل (سمتِ کانسلو بود). نکتهای که خیلی به چشمم اومد این بود که در هر دو نیمه موقع حمله کردن، در سمتِ مقابل زمین فضای زیادی در اختیارشون قرار دادیم و اونا متاثر از کمتجربگیشون از اون فضاها استفاده نکردن.
صحنهای که شزنی با سوپر سیو، شوت زیاش رو از زیر طاق دروازه بیرون کشید. شاید اگه توپو به بازیکن مشخصشده میدادن، گل میشد.
در این صحنه، باز هم تمرکز بازیکنان ما در یک سمت و خالی بودن سمت دیگه مشخصه؛ و در ادامه حریف از این فضا استفاده نکرد.
مشابه این فضاها در نیمه دوم، در جناح مقابل ایجاد شد. اگر به جای آژاکس، بارسا بود، با استفاده از همین فضاها 5 گل به ما میزد.
نکتهای که میشه ازش درس گرفت اینه که حتی در مقابل تیمی مثل یوونتوس که به لحاظ ساختار و انسجام دفاعی، زبانزده، اگر تیمی به بازی سرعت بده و با تعداد نفرات زیاد حمله کنه قادر خواهد بود فضاهای خالی زیادی ایجاد کنه.
روی گلی که خوردیم، روگانی هم مقصر بود
صحنه گل رو چندبار مرور کنید. وقتی کانسلو توپ رو از دست میده، بونوچی و روگانی به سرعت برمیگردن عقب.
بونوچی به درستی تکمهاجم حریف رو که در حال رفتن به محوطه جریمه است، مارک میکنه. از قضا روگانی در حین عقب اومدن برمیگرده پشت سرشو نگاه میکنه و متوجه این موضوع میشه. ولی به جای اینکه بره جلو و فضا رو بر بازیکن پا به توپ (نِرِس) ببنده تا کانسلو هم از پشت برسه، عقب عقب میره و اجازه میده بازیکن حریف بیاد داخل محوطه جریمه!
روی گلی که زدیم، بنتانکور فوقالعاده بود
حرکت بنتانکور در میان میدان و پاسی که میده، دییونگ رو از جریان بازی خارج میکنه. بعد با سرعت میره داخل محوطه جریمه و با حرکت بدونِ توپ عالی، دهلیخت رو با خودش میکشونه سمت تیرِ یک. دیگر مدافع میانی آژاکس هم مشغول یارگیری مانژوکیچ رو تیرِ دو هست. رونالدو روی هوش ذاتیای که داره در فضای خالی بین این دو حرکت میکنه و دییونگ مرتکب اشتباه میشه و از پشت محوطه جریمه رونالدو رو ول میکنه و خالی میزاره. واقعا گل جالبی بود. یعنی قشنگ دفاع حریف رو شکافتیم.
جمع بندی
در اروپا نمیشه به سبک سری آ برنده شد آقای آلگری! فکر کنم به سبک تیمهای سری آ میخواست توپ رو بده به حریف به این امید که بعد از 70 دقیقه خسته بشن و دچار اشتباه؛ و از این راه بتونیم به گل برسیم. غافل از اینکه در اروپا، تیمها حتی بعد از 120 دقیقه هم خسته نمیشن؛ یعنی میشن، ولی خستهتر از شما نمیشن. به وضوح بعد از دقیقه 75 آژاکس افت بدنی داشت و نِرِس دیگه توان نداشت مثل اوایل نیمه دوم استارتهای سریع بزنه. ولی فشاری که آورده بودن ما رو هم خسته کرده بود و انرژی زیادی از بازیکنا گرفت. در کل خوش شانس بودیم که با تساوی هلند رو ترک کردیم.
تا حالا در دو سه سال اخیر مقابل تیمی با این سرعت قرار نگرفته بودیم. درسته که بازیکنان کلیدی خطوط هافبک و دفاع (امره جان و کیلینی) غایب بودن، ولی انصافا تحمل همچین فشاری کار آسونی نیست. نصفی از نیمه دوم عملا ما تو قوطی بودیم و هیچ کار خاصی نمیتونستیم بکنیم. این انتقاد رو به آلگری دارم که تحت فشار قرار گرفتن توسط حریف هم حدی داره! قابل قبول نیست که تیم، نیمساعتِ تمام زیر فشار باشه و نتونه کاری بکنه. یه موقع هست شما آگاهانه توپ رو میدی به حریف ولی اجازه گلزنی نمیدی؛ اما دیشب اینجوری نبود، کلا آچمز شده بودیم و چپ و راست موقعیت گل میدادیم به حریف. دقیقا همینجاست که میگفتیم ایشون در تک بازیها مشکل داره. اگه بتونیم خودمونو به فینال برسونیم و احتمالا بخوریم به بارسلونا، با این سبک بازی صرفا سومین نایب قهرمانی اروپا به کارنامه آلگری اضافه میشه. البته از تعویضهای خوبی هم که نیمه دوم داشت نمیشه گذشت.