کـــــــیرف: زندگی همین است دیگر . . .
ماریو کیرف، گلر بلغار و خوش‌بدن و خوش‌نامِ یوونتوس در سالهای نه‌چندان دور همچنان به بیانکونری می‌اندیشد و از روزهای کوتاه حضورش در این باشگاه به نیکی و احترام یاد می‌کند:
حیف که هیچ‌وقت فرصت ایستادن در دروازه یوونتوس را نداشتم؛ چه می‌شود کرد، زندگی همین است دیگر ...
برای این آرزو شاید دیگر کمی دیر باشد اما هنوز هم امیدوارم روزی بتوانم برای باشگاه بزرگی مثل یوونتوس بازی کنم.
در دوره کوتاهی که فرصت تمرین با یووه را داشتم، خوش‌شانس بودم که توانستم در کنار دروازه‌بانانی خوب تمرین کنم؛ از بوفون و کیمنتی تا استوراری و منینگر.
جا دارد از جورجو پِلیتزارو و کلودیو فیلیپی (مربیان دروازه‌بانی آن سالهای یووه) نیز یاد و از کمک‌ها و زحمات‌شان تشکر کنم.
چیزهای زیادی از همه آنها یاد گرفتم و با کمک‌شان قدم‌های بزرگی در زندگی ورزشی‌ام برداشتم؛ هیچ‌وقت فراموش‌شان نخواهم کرد.
جی‌جی؟ او انسان بسیار خوبی بود؛ همیشه لبخند بر لب داشت و خیلی شوخ بود. او برای من همیشه شماره یک است.
ایتالیا کشور مورد علاقه من است؛ امیدوارم بتوانم روزی دوباره به این کشور برگردم.
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
_kvay.jpg)
