بازی فیورنتینا و اینتر و دیدم باورم نمیشد این فیورنتینای همین فصله
خیلی روون و خوب بازی کردن و بر عکس بازی های قبلی پاسکاری ها و ضرب اهنگ تیم خیلی بهتر شده بود .
بهتر بود پیولی جای کیه زا و پیاتسا رو خیلی زودتر عوض میکرد
کیه زا احساسی شده بود و میخواست هر طور که شده اساموا رو جا بزاره
اساموا هم با مشت و لگد ازش پذیرایی میکرد ، اینکه اخراج نشد لطف داوری بود .
اساموا به جز سرعت شاخصه بارز دیگه نداره .
مشکل فیورنتینا در حمله عدم هماهنگی و تایمینگ هست ، اینکه وینگرها اصرار داشتند حتما تا نزدیکی محوطه جریمه پیش برن و سانتر کنند هم عجیب بود
وینگر ها یا هافبک ها باید بدونن کی و چطور توپ و برای مهاجم یا مهاجمین ارسال کنند .
مکان شروع پاس زیاد مهم نیست ، مقصد و جایی که توپ قراره فرود بیاد مهمه .
بیرون رفتن سیمونه هم در کم خطر شدن خط حمله فیورنتینا تاثیر گذار بود
یا بهتر بود پیاتسا رو پشت سر مهاجم استفاده میکردن ، پرس هافبک های اینتر جلوی مدافعین اینتر و تجمع در اونجا نیاز به بازیکن تکنیکی برای مکث های کوتاه و حفظ توپ داشت که خیلی میتونست راه گشای فیورنتینا باشه ، در کل فیورنتینا در سن سیرو بسیار عالی کار کرد و اگر مربیشون همین جسارت و روش بازی و در پیش بگیره و سعی کنه در خط حمله هم بهتر کار کنند ، فیورنتینا این فصل میتونه خیلی بهتر از فصل گذشته نتیجه بگیره .
فیورنتینا در این بازی با چهار مدافع بازی کرد ، چند نکته رو در این مورد بگم : وقتی تیمی با سه مدافع بازی میکنه و اگر در خط حمله با سه مهاجم بازی کنه ، یعنی مثلا سیستم 3-4-3 رو اجرا کنه کمی از فشار و تنها بودن وینگ بک ها در طول زمین کاسته میشه ولی اگر 3-5-2 بازی کنند ، اونوقت بازده وینگ بک ها خیلی به آرایش خط هافبک وابسته است ولی در سیستم چهار دفاعه ، فول بک ها حداقل با یک هافبک یا وینگر در طول زمین بازی میکنند و چه در دفاع و چه در حمله میتواند بازده بهتری داشته باشد . به همین خاطر فیورنتینا در این بازی بهتر و روون تر بازی کرد و از تمام عرض زمین استفاده کرد . در سیستم سه مدافع زمانیکه وینگ بک جا میمونه و فقط سه مدافع مشغول دفاع هستند سه نفر نسبت به چهار نفر عرض زمین و کمتر میتونند پوشش بدن و اگر سه مدافع بخوان بازتر بازی کنند ممکنه فاصله عرضی بین مدافعین افزایش پیدا کنه که میتونه خوراک خوبی برای یک playmaker باشه . در این مورد وجود دو هافبک در جلوی سه مدافع خیلی میتونه حیاتی باشه .
همین بحث عرض که اشاره کردید و جالب هم بود بنظرتون در بازی با فروزینونه بازیکنای ما خوب تونستند در عرض زمین پخش بشن ؟
یکی از مشکلات تیم ما نزدیکی بسیار زیاد بازیکنای میانی ما هستش تا جایی که گاهی سه هافبک مرکزی ما دقیقا در چند متری هم هستند و توی زمین خوب توزیع نمیشن (حتی گاهی دیبالا بونوچی رونالدو هم به این جمع اضافه میشن و ناکارآمدی ایجاد میکنن)
یعنی وقتی پاسی بین هافبکهای میانی ما رد و بدل میشه هیچ اثری توی تیم نداره و انگار جای صفر با یه صفر دیگه عوض میشه
من حس میکنم وقتی ما 4 دفاع و 2 هافبک مرکزی داریم نباید از عرض دادن به بازی بترسیم
اتفاقا باید بازیکنامون در زمین خوب توزیع بشن و با سرعت تیم حریف رو تحت فشار بذارن
وقتی اونا و رقبا فشرده هستند ما هم به همین فشردگی کمک میکنیم و بازی بیشتر گره میخوره
گاهی بنتاکور پیانیچ یا خدیرا و یا امره یا متیودی یکی دو متری هم بودن و پاسهایی که داده میشد اصلا مفید نبود