97 پاسخ برای این موضوع

[J U V E N T I N I]

[img width=480 height=323]http://signora1897.com/wp-content/uploads/2012/02/Juventus-celebration_UEFA-Cup-1977_Athletic-Bilbao_Juventus.jpg[/img]

تراپاتونی،کسی بود که «تندیس اروپایی» یوونتوس رو تراشید...احترام به این مرد برای هر یوونتوسی واجبه!

پ.ن: میدونم که سایز عکس خیلی بالاست ولی حیفه که همچین عکسهایی با سایز پائین گذاشته بشه :rose:

[Soheil Bianconeri]

تراپاتوني - به نظرم بايرن نقطه ضعف خاصي نداره ، اما يووه و ميشه گفت به طور كلي فوتبال ايتاليا همواره نشان داده كه شرايط و توانايي و نياز لازم رو براي شكست دادن تيم هاي انگليسي و آلماني داره - ممكنه كه ما ايتاليايي ها محدوديت هايي رو هم داشته باشيم ، اما زماني كه به جزئيات بنگريم متوجه كيفيت و سطح بالاي بازيكنان و تيم هاي ايتاليايي ميشويم - ممكن هست ما كيفيت تيم بايرن مونيخ رو نداشته باشيم ولي اگه باهوش باشيم توانايي شكست بايرن مونيخ آماده رو هم داريم - يووه تيمي هست كه دوباره برخاسته ، و راه خودش رو پيدا كرده .. يوونتوس تيم منظمي هست و تعادل لازم رو براي اين بازي سخت داره ، بازيكنان يوونتوس بايد با دقت و تمركز بازي كنن و در عين حال هم بايد خشمگين باشند و اجازه ندن كه ترس از بايرن اون ها رو دچار مشكل كنه و به اون ها غلبه كنه . - يوونتوس با قدرت و روحيه اي كه داره ميتونه بايرن رو شكست بده و حذف اين تيم كار سختي براي اين يوونتوس نيست - بازي در آليانز و به طور كلي مقابل طرفداران آلماني سخت بوده و هست ، اما ميشه گفت انجام بازي رفت در ورزشگاه بايرن يك مزيت و امتياز براي يوونتوس هست - هميشه بازي برگشت در ليگ قهرمانان پراهميت تر و تعيين كننده هست ، يوونتوس بايد از امتياز ميزباني در بازي برگشت و بازي مقابل تماشاگران خودي نهايت استفاده رو ببره - البته بازي رفت هم اهميت زيادي دارد ، بسياري از تيم ها بودند كه بخاطر نتيجه مثبتي كه در بازي رفت در خانه حريف به دست آوردند و يا نمايش خوبي كه داشتند بسيار تحسين شدند ولي در بازي برگشت با وجود بازي در زمين خودي از صعود باز ماندند .. به همين دليل هست كه يووه بايد هوشيار باشد تا از امتياز ميزباني استفاده كند

[Amir Delpiero]

باشگاه،نه تیمِ ملی

تراپاتونی در چهار کشور طعمِ قهرمانی را چشید:ایتالیا،آلمان،پرتغال و اتریش.با رکوردی که فقط ارنست هاپل را کنارِ خود دید.یگانه مربی ایتالیایی ای بود که خارج از مرزهایِ ایتالیا همان قدر به توفیق دست یافت که در کشورش.حضورش در ایتالیا آن چنان دیر پا بود که مجله یِ کالچو ایتالیا در توصیف اش نوشت«نمی توان فلورانس را بدونِ کلیسایِ بُزرگ اش به یاد آورد.نمی توان ونیز را بدونِ میدانِ سن مارک به یاد آورد.نمی توان رم را بدونِ بخشِ قدیمی اش به یاد آورد» و سپس می افزاید«نمی توان فوتبالِ معاصر ایتالیا را بدونِ جووانی تراپاتونی مرور کرد.»
تراپاتونی از نخستین حضورش در میدان در سالِ 1960 به فوتبالِ ایتالیا سنجاق شُد.به کالچو.تکه ای پُررنگ.با تصاویری متفاوت و متنوع از عصری به عصرِ دیگر."il Trap" که برایِ هر گروه از طرفداران جایگاهِ متفاوتی داشت.برایِ میلانی ها هافبک دفاعی رسوخ ناپذیری بود که در کسبِ اولین جامِ اروپایی نقشِ اساسی بازی کرد.برایِ یوونتوسی ها موفق ترین مربی تاریخِ باشگاه.یگانه مربی ای که هر سه جامِ اروپایی را ربود.جامِ باشگاه هایِ اروپا را،جامِ یوفا را و جام در جام را.یووه بعدها نمی توانستند از پرسشِ«یووه یِ تراپ قوی تر بود یا یووه یِ لیپی؟»فرار کنند.تراپ برایِ اینتری ها یک رکورد شکن شُد.برایِ طرفدارانِ فیورنتینا مربی ای که تا آستانه یِ فتحِ قله رفت و برایِ طرفدارانِ فوتبالِ ایتالیا مربی تیم ملی ای که قربانی داور شُد... هر جا رفت نشانی پُر رنگ از خود بر جای گذاشت.

مردِ سر سختِ میلانی

تراپاتونی سالِ 1939 در شهرِ کوچکِ کوزانو میلانینو به دُنیا آمد. در یک خانواده یِ طبقه یِ کارگر.ازسالِ 1959 پیراهنِ میلان را بر تَن کرد و تا سالِ 1971 آن را در نیاورد.ابتدا مدافع بود و سپس هافبک دفاعی شُد.با 273 بازی.میلان سالِ 1962 اسکودتو را فتح کرد.برتری پنج امتیازی برابرِ اینتر با زدنِ 83 گل.سالِ 1968 اسکودتو را با 48 امتیاز به دست آورد.فتحِ جامِ حذفی 1967.او در جامِ جهانی 1962 شیلی بازی کرد و جمعاً هفده بار پیراهنِ ملی را پوشید.فتحِ جامِ باشگاه هایِ اروپایِ 1963 در استادیوم ویمبلی نقطه یِ اوجِ زندگی حرفه ای تراپاتونی به عنوانِ بازیکن بود.جایی که میلان 1-2 بنفیکا را شکست داد.تلافی تک گلِ اوزه بیو با دو گلِ خوزه آلتافینی در نیمه یِ دوم.تراپ به عنوانِ هافبکِ چپ جلویِ چزاره مالدینی و پُشتِ سرِ جیانی ریورا که هافبک چپ بود بازی کرد.او همان سال برابرِ پله بازی کرد و پله یِ بُزرگ فقط بیست دقیقه در میدان دوام آورد.او در فینالِ باشگاه هایِ اروپایِ 1969 برابرِ آژاکس در سانتیاگو برنابئو هم حاضر بود و به میدان رفت.این بار به عنوانِ هافبک راست باز هم پُشتِ سر ریورا که این بار در خطِ حمله ایستاده بود.این بار یوهان کرایوف بُزرگ را به بند کشید.روسونری با نتیجه یِ خیره کننده یِ 1-4 هلندی ها را شکست داد.فتحِ جام در جامِ اروپایِ 1969 را بر گردن آویزان کرد.تراپاتونی پَس از سپری کردن یک فصل در باشگاه وارسه کفش ها را آویخت.در 1972.فصلِ طولانی تر و پُر آب و تاب تَر زندگی تراپاتونی در راه بود.سفری طولانی بدونِ نشستن رویِ نیمکتِ میلان.جایی که بدان تعلق داشت.او پا به اینتر هم می گذاشت،ولی نه میلان.نه روسونری.

عصرِ درخشان در یووه

تراپ پَس از سپری کردنِ دورانِ کوتاهی در تیم هایِ جوانانِ میلان راهی یوونتوس شُد.سالِ 1976.برایِ رقم زدنِ طولانی ترین دورانِ مربی گری رویِ نیمکتِ یووه.ده سال در تورین.ده سالِ درخشان.جایی که هر سه جامِ اروپایی را ربود.رکوردی تکرار نشدنی.ورودش مترادف با فتحِ جامِ یوفا بود.با به زانو در آوردنِ اتلتیکو مادرید طِی دو دیدار با گل هایِ مارکو تاردلی و روبرتو بتگا.این مقدمه یِ شیرین مقدمه یِ حضوری دیرپا بود.یووه در عصرِ اون بدل به قدرتِ اولِ ایتالیا شُد.با شش بار فتحِ اسکودتو.یووه پَس از فتحِ سری آ سال هایِ 1977 و 1978 باشگاهِ برترِ نیمه یِ اولِ دهه یِ هشتاد شُد و در سال هایِ 1981،1982،1984 و 1986 عنوانِ قهرمانی سری آ را به چنگ آورد.طِی این دورانِ قهرمانی سری آ فقط دوبار،رم در سالِ 1983 و ورونا در 1985(با غلتیدن به رتبه یِ پنجم) از چنگِ یووه در آمد.
قهرمانی سالِ 1981 طِی رقابتِ نفس گیری کسب شُد.در رقابت با رم.با فقط دو امتیاز بیشتر از جیالوروسی.سالِ 1982 بیستمین قهرمانی بانویِ پیر به دست آمد.باز هم فقط دو امتیاز بیشتر از نزدیک ترین حریف؛این جا فیورنتینا.قهرمانی سالِ 1984 باز هم در رقابت با رم رقم خورد.باز هم فقط با دو امتیاز بیشتر.رم در سالِ 1986 هم نزدیک ترین رقیب بود که با سه امتیاز کمتر پُشتِ سرِ یووه به عنوانِ دومی قناعت کرد.بازیکنانِ یووه یِ عصرِ تراپاتونی چهاربارِ پی در پی عنوانِ مردِ سالِ اروپا را کسب کردند.پائولو روسی در سالِ 1982 و میشل پلاتینی در سال هایِ 1983،1984 و 1985.یک رکوردی دیگر برایِ یووه یِ او.
یووه به رهبری تراپ طِی سه سال دوبار به فینالِ جامِ باشگاه هایِ اروپا راه یافت.سالِ 1983 برابر هامبورگ به رهبری ارنست هاپل.با ترکیبی که شانسِ قهرمانی به شمار می رفت:دینوزوف،کلودیو جنتلیه،آنتونیو کابرینی،گائتانو شیره آ،روبرتو بتگا،مارکو تاردلی،پائولو روسی،زیگنیو بونیک و میشل پلاتینی.مجموعه ای یادآورِ ترکیبِ ایتالیا به رهبری انزو بیرزوت در جامِ جهانی یک سالِ پیش.با یارگیری نفر به نفر.سه مدافع از چهار مدافع یووه در تیمِ بیرزوت قهرمانِ جهان شُده بودند.جنتیله در جناحِ راست قرار داشت و کابرینی در جناجِ چپ.شیره آ سویپر بود و بریتو جلوتر از او در قلبِ دفاع قرار گرفت.با سه هافبک که یکی از آن ها رو به عقب(بونینی) و یکی دیگر رو به جلو بازی می کرد(پلاتینی).تاردلی در جناحِ راست پُشتِ سرِ پلاتینی و جلوتر از جنتیله ایستاده بود.روسی در نوکِ خطِ حمله قرار داشت و بتگا و بونیک در دو طرف ـش قرار گرفتند.ولی اهمالِ تاردلی نفوذِ فلیکس ماگات را در برداشت.ماگات جلو آمد و از پُشتِ محوطه یِ جریمه با شوتِ ناگهانی اش همه یِ نقشه هایِ تراپ را نقش بر آب کرد.توپ از فرازِ دست هایِ دینوزوف بر تور بوسه زد.در آغازِ بازی.در دقیقه یِ 8 مردانِ تراپ برابرِ پسرانِ ارنست هاپل تسلیم می شُدند.تراپ دو سال بعد یووه را بارِ دیگر راهی فینالِ جامِ باشگاه هایِ اروپا کرد.سالِ 1985 برابرِ لیورپول در بلژیک.آوردگاهی که اولین جامِ قهرمانی اروپا پا به ویترینِ یووه گذاشت.با تک گلِ پلاتینی از رویِ نقطه یِ پنالتی.زیرِ سایه یِ فاجعه یِ استادیوم هیسل که سی و نه ایتالیایی طرفدارِ یووه جان باختند.
تراپ راهی اینتر شُد.تیم اش را ساخت.حولِ والتر زنگا درونِ دروازه،جوزپه برگومی و آندره س بره مه در دفاع،لوتار ماتیوس و نیکولا برتی در میانه یِ میدان و آلدو سرنا در خطِ حمله.اینتر با اون در فصلِ 89-1988قهرمانِ سری آ شُد.با 58 امتیاز.یازده امتیاز بیشتر از ناپولی که مارادونا را در اختیار داشت،دوازه امتیاز بیشتر از میلان.با فقط دو شکست در زمینِ فیورنتینا و تورینو.قهرمانی بعدی اینتر هفده سال بعد با روبرتو مانچینی کسب می شُد.او طِی سال هایِ 1991 تا 1994 بار دیگر رویِ نیمکتِ یووه نشست تا رکوردِ 596بار مربی گری بانویِ پیر را ثبت کند.او رکوردِ 402 بار مربی گری در مسابقاتِ سری آ را هم به نامِ خود ثبت کرد.بیش از هر مربی دیگری.
سفرهایِ تراپ ادامه یافت.سفر به مونیخ.فتحِ بوندس لیگا و جامِ حذفی و اتحادیه یِ سالِ 1977 با بایرن مونیخ.سفر به فلورانس.رهبری فیورنتینا در فصلِ 99-1998.کسبِ رتبه یِ سوم.راه یابی به لیگِ قهرمانان.پیروزی برابر آرسنال در لندن با گلِ تماشایی گابریل باتیستوتا و به زانو در آوردنِ منچستر یونایتد در فلورانس.سفر به لیسبون.قهرمانی در لیگِ پرتغال در سالِ 2005 با بنفیکا.سفر به سالزبورگ.قهرمانی لیگِ اتریش در سالِ 2007 با ردبول سالزبرگ.

ناکامی در تیمِ ملی

وقتی ایتالیا راهی جامِ جهانی 2002 شُد برایِ خیلی ها قوی ترین تیمِ رقابت ها به شمار می رفت.نامزدِ اولِ فتحِ جام.تراپ رویِ نیمکت نشسته بود و بهترین ها در میدان می دویدند.جیانلوئیجی بوفون در درونِ دروازه.کریستین پانوچی،فابیو کاناوارو،الساندرو نستا و پائولو مالدینی در صفِ مدافعان.کریستین دونی،لوئیجی دی بیاجیو،دامیانو توماسی و جیانلوکا زامبروتا گزینه هایِ میانه یِ میدان.فرانچسکو توتی،الساندرو دل پیرو،فلیپو اینزاگی و کریستین ویری هم مهاجمان اش بودند.مجموعه ای با طراوت که میانِ بازیکنان اش فقط کاپیتان مالدینی،مردِ با تجربه ای به شمار می رفت.گری لینکر در توصیفِ مهاجمانِ ایتالیا نوشت«آن ها چنان قوی به نظر می رسیدند که گویی می توانند برایِ تفریح هم دروازه یِ حریفان را باز کنند...»ایتالیا قوی به نظر می رسید،قوی و بُلند پرواز،ولی تفریحی در راه نبود.کابوس از راه می رسید و گریبانِ تراپ و ستاره هایَش رو می چسبید.
آغازِ جام.با نشانه هایی از جنسِ تراپ.با حرص خوردن.فریاد زدن.خشم و عتاب.سوت زدن برایِ هشدار به بازیکنان.با توسل به بطری آبِ مقدس.صعودِ دشوار از گروه.پیروزی با دو گلِ ویری برابرِ اکوادور.شکست از کرواسی پَس از جلو افتادن با گلِ ویری؛با دریافتِ دو گل طِی سه دقیقه.پَس از دو گلِ مردود اعلام شُده یِ ویری.صعودِ پُر دردسر برابر مکزیک.عقب افتادن.مردود اعلام شُدنِ گل هایِ اینزاگی و مونته لا.ورودِ الساندرو دل پیرو در دوازده دقیقه یِ پایانِ بازی.گل تساوی بخشِ او در پنج دقیقه مانده به پایان.
مصاف با کره جنوبی میزبان.برابرِ مردان گاس هیدینگ در مرحله یِ یک هشتمِ نهایی.با قرار دادنِ دل پیرو،مارک یولیانو و کریستیانو زانتی در ترکیبِ اصلی.گلِ دقیقه یِ 18 ویری.جلو افتادن.ولی گرفتار آمدن در چنگِ بایرون مورنوو داورِ اکوادوری.داوری که یک دهه بعد با شش کیلو هرویین در فرودگاه جی اف کی بازداشت می شُد.راهی زندان.بیست سال حبس.با سوت هایی علیه ایتالیا.تصمیم هایی به سودِ کره.باز شُدنِ دروازه یِ بوفون در دقیقه یِ 88.گلِ تساوی بخشِ کره.وقتِ اضافی با سوت هایی علیه ایتالیا.شکست در وقتِ اضافی.پَس از اخراجِ توتی.پَس از بی اعتبار خواندنِ گلِ توماسی به بهانه یِ آفساید.با به ثمر رسیدنِ گلِ طلایی در سه دقیقه به پایانِ صد و بیست دقیقه نبرد.با ضربه یِ سرِ معروفِ آن یونگ هوان در مصافِ کاپیتان مالدینی.خشم و اعتراضِ تراپ.ناسزا و عتابِ او.به زمین و زمان ناسزا گفتن.حذفِ ایتالیا.
با این وصف ایتالیایِ تراپ به رغمِ ستاره هایِ پُر شمار،ایتالیایِ بُزرگی نبود.ایتالیایِ بُزرگی هم نشد.محافظه کارانه بازی کرد و بسیار قانع.رویکردش دفاع بود و مدافعان اش شکننده. در حالی که توتی،دل پیرو و فلیپو اینزاگی در خطِ حمله دورانِ اوجِ زندگی حرفه ای شان را سپری می کردند،ولی تراپ فقط از یک بازیکن بهترین بازی اش را گرفت.از ویری.ولی حتی ویری هم در لحظه ای که نباید بلغزد،لغزید.لغزشی نابخشودنی.لغزشی ویرانگر.ویری در پنج بازی چهار گل زد،ولی در پلی آفِ تاریخی گل نزد.در واپسین ثانیه هایِ وقتِ قانونی برابر کره جنوبی.در آستانه یِ دروازه یِ میزبان.ولی توپ را راهی خارج کرد.ضربه ای مقدمه یِ سقوط.مقدمه یِ شکستِ ایتالیا.میلیونرهایِ تراپ خداحافظی کردند.وداعی ناباورانه برابرِ حریفی که کوچک به نظر می رسید.جیانی مورا ژورنالیستِ ایتالیایی پَس از حذفِ آتزوری ها طعنه آمیزانه نوشت«...تیم تراپاتونی مثلِ میلیونری بود که در محله یِ خطرناکی سرخوشانه رانندگی می کرد و دست اش را با ساعتی به مارکِ رولکس از پنجره بیرون گذاشته و سوت می زد.
یورو 2004.ادامه یِ ناکامی.حتی با اختیار داشتنِ ستاره ها:بوفون،نستا،کاناوارو،زامبروتا،پیرلو،دل پیرو و کاسانو.تساوی بدونِ گل با بلژیک.تساوی 1-1 با سوئد.بنابر این پیروزی 1-2 برابر با بلغارستان با گل دقیقه یِ 94 آنتونیو کاسانو هم برایِ صعود کافی نبود.آخرِ خط.پایانِ قصه یِ ایتالیایی تراپ.جایی که عیان شُد مربی تیم هایِ باشگاهی هست تا ملی.نشان داد باید برایِ برپایی تیم هایَش فرصتِ کافی در اختیار داشته باشد.وداع با تیمِ ملی.بستنِ چمدان.آغازِ دوباره سفرهایِ طولانی.بنفیکا،اشتوتگارت،ردبول سالزبرگ و سرانجام تیم ملی ایرلند.او بود که ایرلند را راهی مسابقاتِ نهایی یورو 2012 کرد.نمی توانست از فوتبال دل بکند.شوقِ حضور کنارِ زمین رهایش نمی کرد.سر و کله زدن با پسرها.
بارها تکرار کرده بود«خوش اقبال بودم برایِ تیم هایِ بزرگی مثلِ میلان بازی کردم.خوش شانس بودم فرصتِ رهبری باشگاه هایی مثلِ یوونتوس،اینتر و بایرن مونیخ را به دست آوردم.خوش اقبال بودم افتخارتِ پُر شماری کسب کردم.وقتی فوتبال را آغاز کردم پسربچه ای بودم و به تدریح مَرد شُدم.فوتبال برایم مترادف با شور و هیجان بود.هیشه و همه جا.فوتبال سرشناس ام کرد.جام هایِ فراوانی کسب کردم.ولی معیار هایم،ارزش هایم تغییر نکردند.هرگز و هیچوقت.می خواهم فکر کنم هنوز همان آدمِ ساده یِ روزِ اول هستم.پسری از حومه یِ میلان.»

نیمکتِ داغ / حمیدرضا صدر

[GioVanni Agnelli]

- جیووانی تراپاتونی - سال 2004 در مصاحبه با یورو نیوز :
خبرنگار : شما این همه افتخارات مختلف باشگاهی دارید و پر افتخار ترین مربی تاریخ یوونتوس هستید، با این تیم برای اولین بار در اروپا قهرمان شدید و تیم پر ستاره ای رو داشتید، خاص ترین بازیکنان شما چه کسانی بودند ؟
تراپ بزرگ : تمامی بازیکن های من خاص و فوق العاده بودند ولی کسی که من رو مجذوب خودش کرده بود کسی نبود جز "شیره آ" و بعد هم تاردلی و پلاتینی.

[img width=333 height=450]http://desk.unita.it/cgi-bin/showimg2.cgi?file=F_SPR_L1_0017/00000050/0000685F.a11fc56e.jpg&t=big[/img]

تراپ بزرگ از سال 2008 به عنوان سرمربی تیم ملی ایرلند جنوبی داره فعالیت میکنه و مارکو تاردلی هم دستیار اولش هست.

[Reza]

مثل اینکه از مربیگری ایرلند استعفا داد. در دوران مربیگریش برای ایرلند این تیم رو برای دومین بار در تاریخش به یورو برد ولی با هند هانری از رفتن به جام جهانی 2010 باز موند. با باخت تیمش مقابل اتریش تقریبا امیدی برای صعود ایرلند به جام جهانی نیست چون 2 بازی باقی مونده و ایرلند 6 امتیاز از سوئد کمتر داره.

[Soheil Bianconeri]

[center]


عـمو تـراپ :

" ماتزاری تجربه چندین شکسـت مقابل کونتـه را داشته. و اینتر یک دشمنی تاریخی و دیریـنه را با بیانکـونری دارد. من پیش بینی یک " derby d'Italia " بزرگ را می کنـم "

[delpiero1993]

تراپاتونی به گاتزتا دلو سپرت گفت:

[FONT="]من خودم را در آنتونیو می بینم.مخصوصاً در سبکی که بازی ها را آماده می کند به من شباهت دارد. اگرحمل بر خودستایی نباشد به نظرم او دقیقاً در همان مسیرِ من قرار دارد.ما او را زمانی که در لچه بازی می کرد مدت ها زیرِ نظر داشتیم.[/FONT]

[FONT="]
[/FONT]
[FONT="]چرا او را به عنوانِ بازیکن می خواستید؟[/FONT]

[FONT="]او بازیکنی چند پُسته و باهوش بود. در کارهایِ دفاعی و هجومی خیلی قوی بود.این اتفاقی نیست که او مربیِ تاپی شده است.بازی کردن در مرکزِ زمین باعث می شود که درکِ بهتری از کارکردِ بخش هایِ دیگرِ زمین پیدا کنید.[/FONT]

[FONT="]شما متوجه می شدید که او مربی خواهد شد؟[/FONT]

[FONT="]پیش بینی کردنِ آینده آسان نیست.حتی من خودم فکر نمی کردم که مربی بشوم،اما چنین شد.او مانندِ تمامِ بازیکنانِ من ویژگی هایِ لازم برای مربی شدن را داشت،یک نگاه به گسپرینی بکنید.[/FONT]

[FONT="]به نظر میاد که او در حالِ تمدید کردنِ قراردادِ خود با یوونتوس است؛به نظرِ شما او می تواند بعد از شما به طولانی ترین مربیِ تاریخِ یووه تبدیل شود؟[/FONT]

[FONT="]البته.سبکِ یوونتوس طوری است که تعادل را طلب می کند.او ثابت کرده که یک مربیِ برنده است و هرگز به خاطرِ موفقیت های قبلی متوقف نمی شود و خواستارِ موفقیت های بیشتر است.تمدیدِ قراردادِ او یک انتخابِ عالی است.[/FONT]

[FONT="]کونته می تواند فرگوسنِ ایتالیایی شود؟[/FONT]

[FONT="]نمی دانم،ما ایتالیایی هستیم.[/FONT][FONT="][FONT="][FONT="]در انگلستان و آلمان آداب و رسوم مهم است.آنها پیش از آنکه مربی هایشان را بیرون کنند دو مرتبه فکر می کنند.ما ایتالیایی ها همیشه در پی چیزهای جدید هستیم.[/FONT]در ایتالیا مالکان تصمیم گیرنده هستند نه هیئت مدیره.فرگوسن شدن خیلی سخت است.[/FONT][/FONT]

[FONT="]این یوونتوس به یوونتوسِ شما شباهت دارد؟[/FONT]

[FONT="]بله،یوونتوسِ کونته به یوونتوسِ دورانِ اولِ من شباهت دارد.[/FONT]

[Soheil Bianconeri]

عمـو تـراپ !

سرمربی 74 ساله تیم ایرلند و کسـی که در 2 متفاوت در یوونتوس مربیگری کرده و سال های خوبی را هم با یوونتوس پشت سر گذاشته در مورد رویارویی یووه و فیورنتینا ، تیم دیگری که سابقه مربیگری در آن را هم داشته ، در لیگ اروپا اینگونه می گوید :

یوونتوس - فیورنتینا ؟

" نمی توانم بگویم که چه بازی در پیش است ، پیش بینی این سخت است "

" یوونتوس تمام ملزومات یک تیم بزرگ را دارد اما فیورنتینا هم با انگیزه خواهد بود . چیزی رو نمی توان در این مورد رَد کرد اما یوونتوس باید پیروز شود "

" من معتقدم که تنها در مورد وینچنزو و فیورنتینا می توانید چیزهای خوبی بگویید . من به مونتلا علاقه دارم ، او مانند من یک فرد باهوش است و فیورنتینا هم خوب بازی می کند "

" هر زمان که میبینم در تلویزیون و در کنفرانس ها در حال صحبت است ، علاقه ام به او بیشتر می شود "

" او یک زندگی حرفه ای و درخشان داشت و علاوه بر این در شهرهایی که کار سخت است مانند فلورانس کار کرده "

" به او تبریک می گویم و برای او در روز پنج شنبه آرزوی موفیت می کنم "

[J U V E N T I N I]

http://bianconeri.ir/forum/attachment.php?attachmentid=230&stc=1&d=1395062292

شما در این عکس، مردی رو میبینید که برای یوونتوسی ها مترادف با 13 فصل، 596 بازی و 14 جام هست!
امروز 75 ساله شد.

تولدت مبارک تراپ بزرگ

فایل های پیوستی

•  1016890_858225770871320_1246520518_n.jpg   33.16K   44 تعداد دریافت ها

[Reza]

تراپ چند روز پیش یه مصاحبه هم کرده بود. در مورد استراحت دادن و این چیزا: - کونته می دونه چطوری رفتار کنه. اون بهتر از هرکسی بازیکن هاش رو می شناسه و شرایط تیمش رو می دونه. تجربه و کاریزمای کافی برای چنین شرایطی رو داره و یه برنده ی واقعیه. - کونته آن چه برای هدایت این باشگاه لازمه رو در خودش داره، باشگاهی که خیلی خوب ساخته شده و می تونه در چند جبهه بجنگه. - اون حق داره که بازیکن هاش رو به صورت چرخشی بازی بده چون برای قهرمانی سری آ و پیش روی در لیگ اروپا این کار ناگزیره. - اما یووه نباید هیچ جامی رو نادیده بگیره، یووه هیچوقت اینکار رو نکرده و هیچوقت اینکار رو نخواهد کرد. - من همیشه یک قانون دارم : محتمل ترین جام، مهمترین جامه. یا حداقل نزدیک ترین جام نیازمند بیشترین توجهه و بعد ازون میشه به بازیکن ها استراحت داد. - در فوتبال هیچ تضمینی وجود نداره که حتی با بهترین بازیکن ها هم پیروز بشید. به نظر من کونته داره بهترین کار رو برای گرفتن بیشترین کارایی از تیم انجام میده. - نبرد اسکودتو هنوز تمام نشده حتی اگر اختلاف زیاد باشه. بزرگترین اشتباه کونته می تونه این باشه که دوباره رقابت برای اسکودتو رو باز کنه. - من این تیم رو به شدت تحسین می کنم که در آستانه یک رکورد تاریخی و سومین اسکودتوی متوالیه. امیدوارم کونته لیگ اروپا هم بگیره.

[ace of glass]

نکته منفی در تیم کنته ندیدم

 

جیووانی تراپاتونی در بازی دیروز ایتالیا مقابل مالت و بازی مقابل اذربایجان که با برد خفیف آتزوری به پایان رسید به رادیو CRCگفت من در این تیم نکته منفی نمیبینم .فوتبال ما روز های سختی را سپری میکند اما من در بازی دیروز جز پیروزی چیز دیگری ندیدم ,کنته مربی بزرگ و با تجربه ای است هر چند کشور های دیگر سطح بالاتری نسبت به فوتبال ایتالیا دارند اما وقتی شما در جام جهانی هم شرکت میکنید برای موفقیت باید بازیکنان با سطح بالا و حتی کمی خوش شانسی هم داشته باشید وظیفه مربی این است که فلسفه خود را با بازیکنانی که در(همان سطح) اختیار دارد بسنجد و به همان اندازه از آنها استفاده کند.

[ace of glass]

 

یوونتوس در مقابل همه

 

تراپاتونی مربی سابق یوونتوس در برابر جنجال های اخیر از داوران حمایت کرده و این اتهامات را بی اساس دانست. یوونتوس پیروزی های بسیاری بدست آورده زیرا آنان به پشتوانه  بازیکنان بزرگی که دارند حمایت موفق میشوند ,داوران را رها کنید!!! . من با یوونتوس به همه افتخارات اروپایی دست پیدا کردم و هیچ کس این افتخارات را به ما هدیه نکرده. آیا شما فکر میکنید با توجه به رکورد شکنی کنته با 102 امتیاز در سری آ و داشتن این چنین تیمی نیاز به حمایت و کمک دیگران دارد؟؟؟

[محمد جمالی]

تراپاتوني: يووه با آلگري قوي تر شده است   

 

 

سرمربي سابق معتقده: یووه در ایتالیا موفق شده که عملکرد خوب خود را تکرار کند ولی در اروپا، همچنان دچار مشکل است. با این حال، تراپاتونی معتقده که یووه از لحاظ کیفی پیشرفت زیادی داشته است. و از لحاظ تاکتيکي تحت هدايت آلگري نسبت به سال گذشته قوي تر شده است.    

 

او گفت:" این تیم کیفیت بالایی دارد تا بتواند در سری آ و اروپا بدرخشد. بدون توجه به ترکیب اولیه، آنها خوب کار می‌کنند زیرا از لحاظ تاکتیکی به بالانس و تناسب خوبی تحت هدایت آلگری رسیده اند. آلگری تمامی عناصر لازم را برای موفقیت در اروپا و لیگ دارد. اگر یووه بدشانس نباشد و مصدومیت سنگینی گریبان گیرش نشود، می‌تواند در اروپا هم موفق باشد. سه ماه اول سال برای تیم‌ها بسیار کلیدی است که متوجه شوند در چه شرایطی قرار دارند و به کجا خواهند رسید."

[ace of glass]

جووانی تراپاتونی برای جانشینی کلودیو رانیری در تیم ملی یونان اعلام آمادگی کرده

رانیری به دلیل نتایج ضعیف اخراج شد و گفته می شود که تراپاتونی گزینه ی اصلی برای جانشینی اوست. تراپاتونی از یونان تمجید کرده و گفته بارها به یونان سفر کردم و مردم و اب و هواش رو دوست دارم

[Donnie]

عمو تراپ گفته یوونتوس باید پوگبا را بفروشد!

 

" پوگبا بازیکن بزرگی است، اما او لیونل مسی نیست  "

 

" برای 75 میلیون پوند بهتر است یوونتوس او را به فروش برساند، می‌توان با این پول سه بازیکن خوب از تیم های خوب اروپا گرفت"

 

" فروختن پوگبا با قیمت 75 میلیون پوند و جایگزینی آن با بازیکنان خوب ممکن است ریسک تلقی شود، اما این موقعیت قبلا برای یوونتوس پیش آمده است که آن ها جایگزین های مناسبی پس از فروش انتخاب کرده اند، مشکلی برای این کار وجود نخواهد داشت."

 

در مورد یووه هم گفته:

" یووه پتانسیل این را دارد که پنج اسکودتوی متوالی را به دست آورد، قبلا باشگاه برای دو سال قهرمانی پی در پی برنامه ریزی می کرد اما الان آن ها به برنده شدن هفت یا هشت عنوان متوالی فکر می کنند، این (باشگاه) موتوری است که هرگز متوقف نمی شود."

[Mohammadreza Bianconeri]

با تمام حرفاش موافقم بجز فروش پوگبا چون نسبت به گزینه هایی که برای جانشینیش تعیین میشه تردید دارم . زمانه موجی کلا من هیچ دغدغه و نگرانی ای نسبت به ترنسفر نداشتم چون مطمئن بودم تمام حرکاتش به نفع تیمه ولی الآن زیاد از ایشون :pep: دله خوشی ندارم.(البته مقایسه موجی و ماروتا بی احترامی به موجیه ،چون موجی همه ترنسفراش خوب بود ولی ماروتا نه (ایزلا،مارتینز و.......)).

forza & viva juve

[GioVanni Agnelli]

- تو ایتالیا بخاطر حواشی، فشار رسانه ای، هواداران و جو نامساعدی که همواره به وجود میاد طول مربیگری یک سرمربی به طور مداوم در یک باشگاه خاص زیاد طول نمیکشه،

ولی تراپ در دوره اول مربیگریش برای یووه 10 سال سرمربی یووه بود ! این خودش گویای حقیقت بزرگی ـه که بی دلیل نیست اکثر قریب به اتفاق هواداران تراپ بزرگ رو افسانه ای می دونند.

 

درفصل 76-77 که اولین فصل حضور تراپ بر روی نیمکت یووه بود، یووه با اختلاف 1 امتیاز نسبت به حریف سنتی خودش یعنی تورینو قهرمان شد و 17مین قهرمانی سری آ خودش رو به دست اورد.

فصلی که بتگا از ستارگان تیم بود.

[Camel Blue]

تولدت مبارک عمو تراپ
#76

[Donnie]

عمو تراپ : "یوونتوس می تواند برنده لیگ قهرمانان شود."

 

 

پس از قرعه کشی دیروز و مشخص شدن حریف یوونتوس در نیمه نهایی لیگ قهرمانان،  جیووانی تراپاتونی اطمینان دارد یوونتوس می تواند به قهرمانی در این رقابت ها برسد.

 

یوونتوس باید در مرحله ی نیمه نهایی به مصاف رئال مادرید برود و بازی دیگر نبرد بین بایرن مونیخ و بارسلونا خواهد بود.

 

تراپاتونی در این باره به Todomercadoweb.es گفت:

 

"در این سطح از فوتبال صحبت کردن از این که چه تیمی به فینال خواهد رسید واقعاً دشوار است."

 

"در حال حاضر که به نقطه ای از رقابت ها رسیده ایم که تمام تیم ها می توانند برای بالا بردن این جام جاه طلب باشند، هر چیزی می تواند در این 180 دقیقه اتفاق بیفتد و پس از آن فینال تنها یک تک بازی خواهد بود."

 

"جزییاتی مانند مصدومیت ها، سطح آمادگی تیم و محرومین هر دیدار به خوبی می توانند تفاوت ها را ایحاد کند. در این لحظه واقعاً گفتن اینکه کدام تیم به فینال خواهد رسید دشوار است."

 

" قطعا این بدین معنی است که یوونتوس می تواند برنده لیگ قهرمانان اروپا شود."

[Bianconero Amore]

جووانی تراپاتونی می گوید یوونتوس مثل اژدهایی است که هفت سر دارد و از آنها برای حفظ اسکودتو حمایت می کند.مربی سابق بیانکونری و تیم ملی ایتالیا اذعان می کند که خودش را در ماسیمیلیانو آلگری می بیند و به او پیشنهاد می کند از سیمونه زاتزا حمایت کند.

• این فصل نسبت به ۴ فصل گذشته متعادل تر خواهد بود ، اما یوونتوس دوباره قهرمان خواهد شد.
• یووه مثل اژدهای هفت سر است ، شما دو سر را قطع میکنید ، پنج سر دیگر آن باقی خواهد ماند ، نمی توانید از شر آنها خلاص شوید.
• وای به آن هایی که فکر می کنند یوونتوس نمی تواند موفقیتش را تکرار کند.    در واقع در آخرین ساعات پنجره ی نقل و انتقالات یوونتوس بازیکنان مهمی را به تورین آورده است.
• من آلگری را دوست دارم زیرا او کمی شبیه من است.سال گذشته او فصل پرباری را به ارمغان آورد ، با کمی [تلاش] بیشتر او می توانست لیگ قهرمانان را فتح کند ، سه گانه را کسب کند. روندت را حفظ کن!
• بازی لیگ قهرمانان دربرابر منچستر سیتی در زمان مناسبی برای یوونتوس رخ خواهد داد ، پیروزی در انگلستان برای یوونتوس می تواند معنی زیادی بدهد ، به خصوص از لحاظ روانی.
• یوونتوس وقتی که نفرات کاملش را در اوج در اختیار دارد از هیچ کس نباید بترسد ، آنها می توانند قهرمان لیگ قهرمان شوند
• من زاتزا را دوست دارم ، او جوان است و هنوز می تواند بهتر شود. او وقتی برمی گردد و به دفاع کمک می کند ، مرا به یاد روبرتو باجو می اندازد.
• او همه ی خصوصیات فوق العاده شدن را دارد ، آلگری باید بریا تقویت روحیه ی او خوب کار کند و در زمان مناسب به او فرصت دهد.

 

پ.ن :