52 پاسخ برای این موضوع

[luca vialli]

کلائودیو جنتیله ........................................................................ Claudio Gentile

دیباچه

" فوتبال جای رقاصه ها نیست!"

شاید این سخن را شنیده باشید؛ سخنی که روزی بر یکی از دیوارهای استوارِ ارگِ سترگ ایتالیا نگاشته شد. به سال 1332 باز می گردیم؛ درست 29 سال پیش از نگاشته شدن این سخن! ... جمعه 5 مهر (27 سپتامبر 1953) ، طرابلس پایتخت لیبی؛ از خانواده ای سیسیلی اهل نُتُ کودکی چشم به جهان گشود که آینده اش ولی در گوشه ای دیگر از گیتی شکل گرفت.


کودکی

روزگار کودکی کلائودیو به فوتبال در زمین های خاکی و پر از سنگریزه ی طرابلس، بدون کفش و با توپ های ساخته شده از هر چیزی که می شد توپ باشد! گذشت. وی می گوید: " در اون زمین ها و به همراه بچه های طرابلس بود که فوتبال را یاد گرفتم. از زمانی که فوتبال را شناختم هوادار یوونتوس بودم؛ تصور کنید: استراوِدِوو برای دل سُل، لئونچینی، حالا آنتزلیــــن ... "

تنها 8 سال داشت که به کشور پدری خویش و شهر بروناته در کُماسکو بازگشت؛ با اینکه کلائودیو خود را همچنان یک لیبیایی می شناسد؛ جایی که در آن به دنیا آمد. وی با حالی برافروخته درباره ی آن روزگار می گوید: " خانواده ی پدرم، در حالی که او هنوز یک سالش هم نشده بود به طرابلس اومدن. مادرم اونجا به دنیا اومد. ما در بخش سن آنتونی زندگی می کردیم. من هنوز خیابون هاش را به یاد دارم، اون خیابون ها... بیشتر دوستان و آشنایان ما هنوز اونجا زندگی می کنن. نمی تونید تصور کنید که ما الان چه حسی داریم؟ ما سال 1961 از طرابلس رفتیم. البته اون زمان هنوز کودتای قذافی شکل نگرفته بود؛ ولی پدرم فهمیده بود که به زودی زندگی برای ایتالیایی ها در طرابلس سخت خواهد شد. راست می گفت؛ هنگامی که کلونل به قدرت رسید؛ لیبی دیگه جایی برای ایتالیایی ها نبود. من هنوز اون کشتی که ما را به سیسیل رسوند یادمه... "


آغاز راه

کلائودیوی جوان در کارخانه ی کُمُ به کار پرداخت و عصرها در تیم فوتبال جوانان کارخانه که چِرنُبیو نام داشت فوتبال بازی می کرد. در سال های آغازین دهه ی 1970 کُمُ با گرفتاری های مالی روبرو شد. پس از آن به وارسه رفت ولی در این تیم نتوانست به ترکیب اصلی راه پیدا کند و بنابراین نامش در فهرست خروجی باشگاه قرار گرفت و در سال 1971 به صورت قرضی به آرونا که یکی از تیم های سری D بود پیوست!

چرا آرونا؟ این پرسشی بود که پس از گذشت چندین سال از جنتیله شد و او با خنده ای که بر لب داشت، پاسخ داد: " به یک دلیل ساده، آرونا تنها تیمی بود که من را می خواست؛ اونم بعد از اون همه اشتباهی که با لباس قرمز و سفید وارسه انجام دادم. واقعا که خیلی بدرفتار کردم؛ به خوبی به یاد میارم اون دوران را. بعضی از همبازی های من بیش از حد تصور نشون دادن و به تیم اصلی راه پیدا کردن و بعضی دیگه مثل: لیبِرا، ماسیمِلی و کُلُنی به تیم های سری c قرض داده شده ن؛ ولی من نتونستم. من واقعا بد بودم و در نهایت خیلی خوش شانس بودم که تونستم فرصت بازی توی سری D با آرونا را پیدا کنم! در اون شرایط سخت، برای نشون دادن ارزش هام حسابی در اون شهر تحت فشار بودم؛ در همون زمان با بِرا (یکی از بازیکنای تیم) دوست صمیمی شدم و با کمک اون تصمیم گرفتم تا با همه ی توان، زندگیم را مثل قهرمان ها بسازم؛ همون طور که میدونید آینده ی من در خطر بود! " جنتیله در آرونا بسیار تلاش کرد و توانست34 بازی برای باشگاهش به میدان برود و 4 گل نیز بزند. به خاطر بازی های خوبی که انجام داد، پس از یک فصل، دوباره به وارِسه بازگشت.

بازی در سری B تجربه ی بسیار خوبی برای کلائودیای جوان بود و وی توانست در دومین حضور خود در وارسه 37 بازی (3 بازی در کوپا) انجام دهد و 1 گل بزند. ولی در پایان فصل نتوانست شایستگی های خود را به کادر فنی وارسه، به ویژه مارُسو و ویتالی نشان دهد و دوباره نام وی در فهرست خروجی باشگاه قرار گرفت.

همه چیز به راحتی چیزی که نوشته شده نبود؛ در زندگی لحظه هایی هست که انسان شکست می خورد، افت می کند و به تدریج از مسیر دور می شود؛ ولی اندک انسان هایی یافت می شوند که دوباره برخیزند و با شجاعت، اندیشه ی درست، جنگندگی و سرسختی خود را به جایگاهی که باید باشند می رسانند و به راستی که کلائودیو جنتیله یکی از آن ها بود. بین دو دهه ی 70 و 80 کابوسی شد، برای برترین مهاجمین و نیز به یکی از بازیکنان رویایی و دوست داشتنی هواداران تبدیل شد.

با روحیه ی جنگنده ای که داشت؛ در یووه؛ شخصیتی قدرتمند، سرسخت و همواره در اندیشه ی پیروزی پیدا کرد...


بُنیپرتی نجات بخش...

در تابستان 1973 خورشید بخت جنتیله بسیار درخشنده تر از خورشیدی بود که بر ویلار پِروز می تابید. بنیپرتی بزرگ جنتیله را خرید تا جانشینی برای ساندرو سالوادوره ی سالخورده باشد؛ و به این ترتیب سرنوشت این ستاره را رقم خورد. برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی، کاری بسیار سخت پیش رو داشت. تا چند بازی، او به عنوان جانشین فورینو به زمین می رفت. به راستی که با حضور ثابت بازیکنان باتجربه و قدرتمندی چون مارکتی و اسپینوزی و لُنگُبوکو، بسیار سخت بود تا در ترکیب اصلی جایی داشته باشد.

نخستین بازی کلائودیو به عنوان بازیکن ثابت در دوم دسامبر همان سال برابر هِلاس ورونا بود (برد 5-1 برای یووه) و وی در آن بازی به عنوان دفاع راست بازی کرد. در ماه های پیش رو با بازی های دیدنی؛ رفته رفته، خودش را در ترکیب اصلی تیم جای داد و در توانست در این فصل 13 بازی در سری آ، 7 بازی در کوپا برای یووه به میدان رفت. در همین فصل بود که نخستین دربی خود را نیز تجربه کرد. در دربی دلا موله، برابر تورینو، مهار کلائودیو سالا به او سپرده شده بود؛ دوئلی که پس از آن بارها و بارها تکرار شد. در پایان، یووه جایگاه دومی این فصل را به دست آورد. دیری نگذشت که به تیم ملی زیر23ساله های ایتالیا نیز دعوت شد و نخستین بازی خود را در 29 سپتامبر 1974 برابر یوگوسلاوی انجام داد.


نخستین اسکودِتو

در فصل 74-75 به خاطر ترکیب آنتونلو کوکورِدوو که در آن از دو بال دفاعی استفاده می شد؛ نخست در سمت چپ و پس از ورود آنتونیو کابرینی، در سمت راست قرار گرفت. این دو مدافع به همراه مدافع جوان و خوش فکر، گائِتانو شیرِآ، خط دفاعی قدرتمندی را برای یووه ساختند و به قهرمانی این تیم کمک بسیاری کردند و به این ترتیب، جنتیله نخستین اسکودتوی خود را بدست آورد. کلائودیو در این فصل 29 بار در سری آ، 6 بار در کوپا و 9 بار در جام یوفا (یک گل در این بازی ها) برای یووه به میدان رفت. 21 ساله بود که در 19 آپریل 1975 نخستین بازی ملی خود را در رُم برابر لهستان انجام داد؛ که این بازی در پایان 0-0 شد.


نیمکت نشینی تا نخستین قهرمانی اروپایی

در فصل 75-76 به خاطر اختلاف و درگیری هایی که بین او و مربی، کارلو پارولا پیش آمد؛ جایگاه خود در ترکیب اصلی را از دست داد و مارکو تاردِلی جایگزین او شد. این فصلِ سخت برای او با 22 بازی سری آ (یک گل)، 4 بازی کوپا و 4 بازی قهرمانی اروپا و جایگاه دومی لیگ سری آ همراه بود. سختی های کلائودیو به بازی های ملی هم کشیده شد و سال 76 به خاطر ناسازگاری هایی که با فوولویو بِرناردینی، مربی آن زمان ایتالیا، داشت از همه ی اردوهای ملی کنار گذاشته شد.

ولی فصل پیش رو، برگی تازه از تاریخ برای یووه و جنتیله در آستانه ی نگاشته شدن بود. در 1976 با برکناری پارولا، نیمکت یووه مردی بزرگ را در خود می دید که آمده بود، کاری بزرگ انجام دهد. جُوانی تراپاتونی با آمدنش به یووه، قهرمانی جام یوفا را نیز به همراه آورد تا به این ترتیب نخستین جام اروپایی برای یووه و جنتیله بدست آید. فصلی که برای کلائودیو به یکی از برترین فصل های دوران بازی او تبدیل شد؛ بیشترین بازی با پیراهن یووه (49 بازی) که 29 بار آن در سری آ (به همراه یک گل)، 9 بار در کوپا و 11 بار در جام یوفا بود. دومین اسکودتوی وی نیز در همین فصل بدست آمد.

[img height=232 width=294]http://vcin.net78.net/up/fe1f8abaad09.jpg[/img][img height=235 width=188]http://vcin.net78.net/up/04d42cdf1457.jpg[/img]

پله پله تا قهرمانی جهان

در همین فصل بود که دوباره به تیم ملی بازگشت و یکی از بازیکنان کلیدی ترکیب تیم اِنتزو بِئارتزوت شد. تنها گل ملی خود را نیز در همین فصل به ثمر رساند. بازی با فنلاند در شهر هِلسینکی یکی از سه گل ایتالیا به تور دروازه ی فنلاند چسباند. در جام جهانی 1978 یکی از آماده ترین بازیکنان ایتالیا بود و به عنوان یکی از برترین مدافعین جام شناخته شد. در آغاز جام، پیستون راست بود؛ ولی با آسیب دیدگی مائورو بِلوجی، در پست دفاع آخر قرار گرفت. دوئل های وی با مهاجمین بزرگی چون ماریو کمپِس، هانس کرانکل، جانی رِپ و روبرتو دینامیته؛ اجازه ی گل زنی را از این مهاجمین گرفت. در بازی های یورو 1980 بسیار خوب کار کرد و توانست دوباره خود را در زمره ی بزرگان فوتبال ببیند.

جام جهانی 1982 جام ویژه ای برای او بود. به راستی که قهرمانی در این جام بزرگترین افتخار دوران بازی او بود. در این بازی ها کنترل دو بازیکن بزرگ به عهده ی او بود؛ زیکو و مارادونا که هر دوی این دوئل ها با درگیری همراه بود.

دوئل وی با زیکو نیز بهتر از این نبود و با تکل خشنی که از پشت روی پای این مهاحم رفت تا پاره شدن لباس زیکو و درگیری های پس از آن همراه بود.

[img height=282 width=395]http://vcin.net78.net/up/77da57035b03.jpg[/img]

در بازی با آرزانتین وی مدام با مارادونا درگیری داشت و به او ضربه می زد و بازی خشنی در برابر وی انجام می داد تا جایی که کار به پاره شدن لباس مارادونا هم رسید!

[img height=265 width=398]http://vcin.net78.net/up/109737282d2c.jpg[/img]

درباره ی رفتارش در زمین با مارادونا می گوید: " مارادونا مهاجم بسیار تکنیکی و خوب، ولی بی ادب بود. در اون بازی تلاش می کرد تا با کلمه های نامناسبی که به من می گفت؛ منو تحت فشار قرار بده! این درگیری ها در فوتبال عادیه و اون از این که نمی تونست از من عبور کن عصبی شده بود..." در ادامه این جمله ی معروفی است که از او در این باره مانده: "فوتبال جای رقاصه ها نیست !"
پس از پیروزی برابر لهستان به بازی پایانی راه یافتند و جنتیله یکی از بهترین بازی های خود را در دوئل با پییر لیتبارسکی، مهاجم آماده ی آن روزهای آلمان، به نمایش گذاشت. سرانجام با سوت پایان بازی، این مدافع جنگنده، به یکی از بزرگ ترین دستاوردهای دوران ورزشی خود، قهرمانی جهان دست یافت.

[img height=199 width=133]http://vcin.net78.net/up/943325cc7b74.jpg[/img] [img height=200 width=266]http://vcin.net78.net/up/ede06ecd4c63.jpg[/img]

ده روز، دو جدایی!

در 16 می 1984 در فینال جام برندگان جام، با پیروزی 2-1 برابر پورتو، در اوج از یوونتوس تیمی که 9 فصل در آن زندگی کرده بود، در آن اوج گرفته بود، قهرمانی کسب کرده بود و با کمک آن رنگ آبی پیراهن تیم ملی را دیده بود؛ جدا شد. و این پایان کار نبود و گویا جدایی از یووه، جدایی دیگری در پی داشت. درست 10 روز پس از آخرین بازی خود با پیراهن یووه، یعنی در 26 می 1984 هنگامی که 30 ساله بود، در یک بازی دوستانه در تورنتو، بین ایتالیا و کانادا، باز هم با پیروزی (2-0) ، هفتاد و یکمین بازی خود را نیز با پیراهن لاجوردی ایتالیا انجام داد و بدین گونه از بازی های ملی نیز خداحافظی کرد.


ایستگاه پایان

پس از جدایی از یووه، در 31 سالگی به فیورنتینا رفت. سه فصلی که پیراهن بنفش را به تن کرده بود؛ از سخت ترین دوران بازیش بود؛ حتی شاید سخت تر از دورانی که در وارسه بود! فشار از سوی هواداران به خاطر ترک یووه در این سه سال بسیار او را آزار می داد؛ از طرفی مربی فیورنتینا، آلدو آگروپی، روی به جوان گرایی در تیم کرد و به همین دلیل به بازیکنان پرهزینه، دیگر عقیده ای نداشت و از همین روی سال پایانی حضور کلائودیو در فیورنتینا، چیزی جز نیمکت نشینی برایش نداشت.

[img height=228 width=171]http://vcin.net78.net/up/db2c3bab9d07.jpg[/img] [img height=228 width=151]http://vcin.net78.net/up/ddeb82df2255.jpg[/img]

پس از پایان قراردادش با این تیم، چندین ماه را بدون باشگاه گذراند تا این که در دسامبر 1987 تیم تازه به سری ب راه یافته ی پیاچِنتزا، جنتیله را به بازی فراخواند. 20 بازی برای این تیم به میدان رفت و به این ترتیب در 1988 پرونده ی بازی های کلائودیو جنتیله با 441 بازی باشگاهی و 71 بازی ملی و زدن 15 گل (1 گل ملی) به پایان رسید.


آغاز دوران رهبری

تنها سه سال از پایان بازی های این اسطوره گذشته بود که یکی از اعضای هیئت مدیره ی باشگاه لِکّو شد. بین سال های 1991 تا 93 در هیئت مدیره ی این تیم بود و در همان دوره، یعنی مارس 1992، در نقش مدیر ورزشی این تیم برگزیده شد.

چند سال پس از این دوره، در سال 2000 از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا (FIGC)به استخدام کادر فنی تیم زیر 20 ساله ها درآمد و دستیار یکم تراپاتونی شد. در اکتبر همان سال با جدایی مارکو تاردِلی از تیم ملی زیر 21 ساله ها و رفتن به اینتر، مربی گری این تیم ملی، به کلائودیو سپرده شد. در سال 2002 توانست تیم را تا نیمه نهایی بازی های زیر 21 ساله های اروپا پیش ببرد. دو سال پس از آن و این بار در آلمان توانست تیم زیر 21 ساله های ایتالیا را قهرمان کند و به این ترتیب نخستین جام خود را به عنوان مربی به دست آورد. پس از آن هدایت تیم ملی المپیک ایتالیا به وی سپرده شد. با کمک بازیکنانی همچون جورجو کیلینی، آندرِا بازتزالی و آندرِا پیرلو توانست یک مدال برنز برای کاروان المپیک ایتالیا به دست آورد.

[img height=206 width=312]http://vcin.net78.net/up/74c3bae3e136.jpg[/img] [img height=206 width=137]http://vcin.net78.net/up/0d4e6422cd65.jpg[/img]

در سال 2006 دوباره رهبری زیر 21 ساله های ایتالیا به او سپرده شد؛ ولی این بار نتوانست به چهار تیم پایانی بازی ها راه یابد.

[img height=314 width=235]http://vcin.net78.net/up/f25fbe144e4a.jpg[/img]

هنوز امید هست!

در جولایِ همان سال به خاطر مشکلاتی که گویدو رُسی، رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا و دستیار او، دِمِتریکو آلبرتینی با جنتیله پیدا کرده بودند؛ با نادیده گرفتن همه ی درخشش هایی که برای تیم های پایه ی ایتالیا به دست آورده بود؛ او را برکنار و پییرلویجی کازیراگی را جانشینش کردند. از همان زمان تا کنون هدایت هیچ تیمی را بر عهده نگرفته؛ اگرچه پس از چیرو فرارا، یکی از گزینه های مربی گری یووه بود؛ و همین طور پس از سقوط قذافی، گمانه زنی هایی برای این که مربی تیم ملی زادگاهش شود، زده شده؛ در این زمینه خودش می گوید: "بدون شک دوست دارم مربی تیم ملی زادگاهم باشم؛ ولی تنها به این شرط که ما فوتبالی ها بتونیم آزادانه کار کنیم. به عنوان یه مربی من انتظار دارم که آزادی کاملی در انتخاب بازیکنا، تاکتیک و فلسفه ی بازی داشته باشم. با همه ی این ها امیدوارم روزی در کشورم مربی گری کنم." ...

[img height=401 width=626]http://vcin.net78.net/up/914a6c6d93c8.jpg[/img]

چکیده از درخشش های کلائودیو جنتیله در دوران ورزشی

جام هایی که در رویدادهای گوناگون کسب کرده...

[li]شش اسکودتو ( قهرمانی سری آ ) با یوونتوس در فصل های:[/li]
84-1983 ، 82-1981 ، 81-1980 ، 78-1977 ، 77-1976 ، 75-1974

[li]دو قهرمانی در کوپا ایتالیا با یوونتوس در فصل های:[/li]
83-1982 ، 79-1978

[li] یک قهرمانی در جام یوفا با یوونتوس در فصل:[/li]
77-1976

[li] یک قهرمانی در جامِ برندگان جام با یوونتوس در فصل:[/li]
84-1983

و...

[li]یک قهرمانی جام جهانی با پیراهن آتزوری در سال:[/li]
1982 - اسپانیا

افتخارات دوران مربی گری...

[li]قهرمانی زیر 21 ساله های اروپا در سال 2004 – آلمان[/li]

[li]مدال برنز المپیک در المپیک 2004 – آتن[/li]

گفته هایی درباره ی بازی جنتیله


[li]جنتیله به عنوان دفاع آخر، یک الگوی کامل برای فوتبال دفاعی کلاسیک ایتالیا بود.[/li]

[li]در کنار جنگندگی، قدرت بدنی و بازی سخت و بی رحم در برابر مهاجمین، کلائودیو از تکنیک بالایی نیز برخوردار بود.[/li]

[li]جنتیله با این که بسیار سرسختانه بازی می کرد؛ ولی کمتر از داورها، کارت زرد و یا قرمز دریافت می کرد![/li]

[li]ویژگی اساسی او در زمین یارگیری نفر به نفر و دوئل های بسیار زیبا و کم اشتباه در برابر بزرگ ترین، تکنیکی ترین و چالاک ترین مهاجمان آن دوران فوتبال بود.[/li]

[li]از لقب هایی که درباره ی او گفته شده؛ بدجنس، خشن، شیطان صفت و ... بوده است.[/li]

نموداری از توانایی های کلائودیو جنتیله

[img height=242 width=443]http://vcin.net78.net/up/127a3f714240.jpg[/img]

بازی های جنتیله در دوران ورزشی


[li]فصل 72-1971[/li]
آرونا – 34 بازی در سری د ، 4 گل

[li]فصل 73-1972[/li]
وارسه – 34 بازی در سری ب ، 1 گل – 3 بازی در کوپا

1973 تا 1984 در یوونتوس...

[li]فصل 74-1973[/li]
13 بازی در سری آ – 7 بازی در کوپا – 1 بازی در بین قاره ای – 1 بازی در زیر 23 سال ایتالیا

[li]فصل 75-1974[/li]
29 بازی در سری آ – 6 بازی در کوپا – 9 بازی در جام یوفا، 1 گل – 5 بازی ملی
نخستین اسکودتو
[li]فصل 76-1975[/li]
22 بازی در سری آ ، 1 گل – 4 بازی در کوپا – 4 بازی در قهرمانان اروپا – 2 بازی ملی

[li]فصل 77-1976[/li]
29 بازی در سری آ ، 1 گل – 9 بازی در کوپا – 11 بازی در جام یوفا – 6 بازی ملی، 1 گل
دومین اسکودتو – قهرمانی در جام یوفا

[li]فصل 78-1977[/li]
28 بازی در سری آ ، 3 گل – 4 بازی در کوپا – 7 بازی در قهرمانان اروپا – 14 بازی ملی
سومین اسکودتو

[li]فصل 79-1978[/li]
30 بازی در سری آ – 7 بازی در کوپا – 1 بازی در قهرمانان اروپا – 5 بازی ملی
نخستین قهرمانی در کوپا ایتالیا

[li]فصل 80-1979[/li]
26 بازی در سری آ ، 2 گل – 4 بازی در کوپا – 8 بازی در جام برندگان جام – 12 بازی ملی

[li]فصل 81-1980[/li]
27 بازی در سری آ – 6 بازی در کوپا – 4 بازی در جام یوفا – 8 بازی ملی
چهارمین اسکودتو

[li]فصل 82-1981[/li]
27 بازی در سری آ ، 2 گل – 4 بازی در کوپا – 4 بازی در قهرمانان اروپا – 12 بازی ملی
پنجمین اسکودتو – قهرمانی در جام جهانی 82 اسپانیا

[li]فصل 83-1982[/li]
28 بازی در سری آ – 10 بازی در کوپا – 9 بازی در قهرمانان اروپا – 3 بازی ملی
دومین قهرمانی در کوپا ایتالیا

[li]فصل 84-1983[/li]
24 بازی در سری آ – 5 بازی در کوپا – 8 بازی در جام برندگان جام – 3 بازی ملی
ششمین اسکودتو – قهرمانی در جام برندگان جام - پایان حضور در تیم ملی

پایان حضور در یوونتوس با 415 بازی، 10 گل

1984 تا 1987 در فیورنتینا...

[li]فصل 85-1984[/li]
29 بازی در سری آ – 10 بازی در کوپا، 1 گل – 3 بازی در جام یوفا

[li]فصل 86-1985[/li]
19 بازی در سری آ – 8 بازی در کوپا

[li]فصل 87-1986[/li]
22 بازی در سری آ – 5 بازی در کوپا – 2 بازی در جام یوفا

پایان حضور در فیورنتینا با 98 بازی، 1 گل

سال پایانی...

[li]فصل 88-1987[/li]
پیاچنتزا – 20 بازی در سری ب


پایان دوران فوتبال با 604 بازی باشگاهی، 16 گل (441 بازی در سری A ، 14 گل، 92 بازی در کوپا، 1 گل و 70 بازی در رویدادهای اروپایی، 1 گل و 1 بازی در جام بین قاره ای) و 71 بازی ملی، 1 گل

----------------------------------

[GioVanni Agnelli]

سلام دوستان من كسي خبر نداره كه جنتيله الان كجاست و اينكه در تيمي مربيگري ميكنه يا نه ؟! با تشكر

[Drughi]

جنتیله تنها کسی بود که تونست مارادونا رو مهار کنه البته با یه کم خشونت فقط یه که تا جایی که فقط پبراهن مارادونا رو پاره کرد. :دی: البته اگه اشتباه نکنم یک بار هم پیراهن زیکو رو جر داد. :2qcmh45:

[Drughi]

[mostafa-juve]

واقعا بهترين دفاع تاريخ فوتبال جنتيله است.خيلي دوست داشتنيه
:rose:

[GioVanni Agnelli]

جنتیله در سال 2000 تیم ملی امید ایتالیا رو که قهرمان اروپا شده بود از تاردلی تحویل گرفت،
در سال 2002 از مرحله یک چهارم نهایی نتونست بالاتر بیاد در همین مسابقات،

در سال 2004 در مقدماتی با تیم های صربستان و منتنگرو، ولز، فنلاند و اذربایجان همگروه بود با 7 برد و یک باخت به عنوان تیم اول شناخته شد با شکست داد دانمارک جواز حضور در این مسابقات رو به دست اورد؛
ایتالیا در گروه A با تیم های کرواسی، بلاروس و صربستان و منتنگرو همگروه شد که با 2 برد و یک باخت به همراه صربستان به مرحله بعد صعود کرد؛
ایتالیا در بازی اول از بلاروس باخت ولی با برد مقابل دو تیم دیگر به عنوان تیم اول صعود کرد،
در مرحله نیمه نهایی پرتقال رو 3-1 شکست داد، و به فینال صعود کرد؛
در فینال نیز برای سومین بار به صربستان خورد و با نتیجه مقتدرانه 3-0 برد و قهرمان اروپا شد؛

در مسابقات اروپایی سال 2006 نیز از مرحله یک هشتم بیشتر بالا نیومد و حذف شد،
----

در المپیک 2004 نیز با صعود به جمع 4 تیم و با شکست دادن عراق تیم سوم المپیک شد؛


جنتیله بعد از سال 2006 که جای خودش رو به کاسیراگی داد دیگه مربی تیمی نشده؛

[GioVanni Agnelli]

جنتیله ای در مصاحبه ای گفته : مدافعین جدیدی که به فوتبال میان سبکشون با قبل فرق میکنه؛
قبلا جنگندگی یک ویژگی مهم برای هر مدافع بود ولی الان مدافع ها سعی می کنند کمتر خودشون رو خسته کنند تا توان بازی 90 دقیقه ای رو داشته باشند؛
گفته مدافعی مثل بونوچی یار گیری نمیکنه با بازیکن مقابلش، ولی به راحتی هم اجازه فرار نمیده؛

در ادامه هم گفته من نمیتونم بگم کدوم سبک دفاع بهتره؛
ولی من که سبک قدیمی رو بیشتر دوست دارم و به نظرم بهتر هست؛

[GioVanni Agnelli]

جنتیله تنها کسی بود که تونست مارادونا رو مهار کنه البته با یه کم خشونت فقط یه که تا جایی که فقط پبراهن مارادونا رو پاره کرد. :دی:
البته اگه اشتباه نکنم یک بار هم پیراهن زیکو رو جر داد. :2qcmh45:

http://www.4shared.c...io_Gentile.html

این کلیپ رو دانلود کنید،
مربوط میشه به بازی فوق العاده درخشان جنتیله مقابل آرژانتین؛

جنتیله واسه خودش یه پا مارادونا بوده ها ! :دی: خیلی تکنیکی بوده؛
یه صحنه هست که لب خط، 2 بازیکن آرژانتین دریبل میکنه !! خیلی هم قشنگ؛
فکر کنم یه جا هم مارادونا رو جا میزاره :دی:
پا به توپ هاش که فوق العاده هستند، فکر نکنم کسی تو فوتبال ایتالیا به اندازه جنتیله مسلط بوده باشه روی توپ، البته بعد از شیره آ؛
یه گل چیپ هم زده !!!
هر چی بگم از جنتیله کم گفتم؛

[ADP10]

احتمالا شنيديد ، بازم بخونيد جاي دوري نميره سال ٨٢ تو جام جهاني ، وقتي اشك مارادونا رو در آورده بوده ، بعد بازي مصاحبه كرده و كفته : فوتبال جاي " بالرين" ها نيست :np: ...ده بش

[Drughi]

بدشانس ... اگه یه فصل دیگه توی یووه می موند ... !!!

پرا فتخار تر ار الان بود ...

فصلی که رفت یووه دست به یه نوسازی زد تنها جنتیله نبود که رفت امثال بونیک و روسی و تاردلی هم رفتن .

کلودیو به دلیل اینکه در لیبی به دنیا امده بهش لقب قذافی دادن !

[ehsan-alex]

من بازی از جنتیله ندیدم، اما تعریفش رو زیاد شنیدم، سبک و استایل بازیش رو خیلی می پسندم، خیلی دوست دارم یه مدافع اینطوری توی تیم داشته باشیم که مهاجمهای حریف از رویارویی باهاش وحشت داشته باشن. من از مدافع خشن خیلی خوشم میاد که توپ و پای مهاجم را با هم قیچی میکنه

[Drughi]

جنتیله مربی لیبی خواهد شد کلودیو جنتیله اعلام کرده من به دلایل احساسی این تصمیم رو گرفتم من در تریپولی به دنیا امدم و تا 8 سالگی در انجا بودم و بعد با خانواده به ایتالیا بازگشتیم.