586 پاسخ برای این موضوع

[mohammad-11]

خوب یه چیزی میدونستم که با خود کار نام پلاتینی را تو فهرست گلزنان سری آ قرار دادم. چون بیصبرانه منتظر بودم شمارش گلهای پلاتینی زیاد شود و تو رده بندی در اون بالاها قرار گیرد.
هفته هفتم به ناگهان اتفاق عجیبی رخ داد . ببینید چی شد
حق داشتم اون موقع ذوق مرگ بشم یا نه ؟؟!!!

اگه عکس رو با دقت نگاه کرده باشید توی قسمت رده بندی اسم دشمن یووه رو نوشته انترمیلان

عمدی یا سهوی کار هر کی که بوده دستش درد نکنه

مدیران لطفا پست منو پاک نکنن خواهش می کنم :wink2:

[حامد]

هفته های پایانی سری A ایتالیا بود و یووه 8 امتیاز نیاز داشت تا جاش رو با میلان صدرنشین عوض کنه.

اون ساله فقط صحبت از فون باسن بود. مهاجم هلندی میلان که همه می گفتن اعجوبه مستطیل سبزه. اما من که اون سالها دبستانی بودم احتمالاً دلم به باجو خوش بود.

دست آخر زد و میلان قهرمان شد و مستقیم به لیگ قهرمانان رفت و یووه دوم شد و به همراه تورینو (بله درست دیدید. تورینو اگه اشتباه نکرده باشم اون سال بعد از یووه سوم شد) و رم و ناپولی رفتن جام یوفای اون زمان.

فون باسن هم همون سال آقای گل شد و بعدش باجو با 7تا گل زده کمتر دوم شد. یادش به خیر غول های اون زمان فوتبال ایتالیا. سعی می کنم چندتاشونو به خاطر بیارم: آنتونیو کاره کا فورواد تیم ملی برزیل و باشگاه ناپولی - گابریل باتیستوتای آرژانتینی در فیورنتینا - کارلس هاینتس ریدله آلمانی در لاتزیو - روبن سوسای اروگوئه ای که اونم لانزیو بازی می کرد - جانفرانکو زولای جوون که همبازی کاره کا تو ناپولی بود - دیوید پلات بازیکن انگلیسی باری که فکر کنم یه فصلم واسه یووه بعده ها بازی کرد - ویالی که اون موقع ها تو سامپدوریا بازی می کرد - توماس اسکوراوی ستاره چکسلواکی در حال انقراض در اون دوره که خوب گل می زد و تو باری بود و جوزپه سینیوری تیم فوجا که اون موقع ها فوجیا می گفتیمش. تیمی که سالهاست دیگه خبری ازش نیست. مثل تیم کِرِه موننزه که همون سال به سری B سقوط کرد.

[Numero Uno]

2006-2007
Juventus in Serie B
It Shocked All The World
But The Most Shocking Thing Was
The Sacrifice We Saw
The Love We Felt
From Them

Alessandro Del Piero
Gianluigi Buffon
David Trezeguet
Pavel Nedved
Mauro Camoranesi

They said now, we Will stay
For Wathever Resons They Satayed
To Write The New Story Of Glory
To Write We Love This Colors
...On Our Hearts

The Symbols Of Love And Loyalty - Download

Spoiler

توصیه میکنم حتماً دانلود کنید..

[amirabas1369]

2006-2007
Juventus in Serie B
It Shocked All The World
But The Most Shocking Thing Was
The Sacrifice We Saw
The Love We Felt
From Them

Alessandro Del Piero
Gianluigi Buffon
David Trezeguet
Pavel Nedved
Mauro Camoranesi

They said now, we Will stay
For Wathever Resons They Satayed
To Write The New Story Of Glory
To Write We Love This Colors
...On Our Hearts

The Symbols Of Love And Loyalty - Download

Spoiler

توصیه میکنم حتماً دانلود کنید..

به اشکایی که موقع دیدنش با هم ریختیم افتخار می کنم...
به بغضی که تو گلومونه افتخار می کنم...
و به نفرتی که مشتمونو گره می کنه...
به یوونتوسمون...به بانومون افتخار می کنم...

[aZaDeH]

امیر عباس راست میگه. واقعا" کلیپ فوق العاده ای بود منو برد به همون روزا :cry2: ممنون از محمد آقا :thankyou:

[mohammad-11]

فصل دومی که رانیری سرمربی یووه بود توی بازی رفت یوونتوس با چلسی در لیگ قهرمانان توی ومبلی یه صحنه ی ناب فوتبالی پیش اومد که هنوزم جلوی چشمامه. چلسی صاحب کرنر شد.ولی کرنر تبدیل به ضد حمله برای یووه شد.دلپیرو داشت با توپ جلو میرفت.تقریبا وسط های زمین بود که مایکل اسین از جلو و لمپارد از پشت سر داشتن با سرعت زیادی به سمت کاپیتان میومدن.درست یک لحظه قبل از این که الکس بین لمپارد و اسین گرفتار بشه با یه دریبل فانتزی و معجزه آسا از صحنه فرار کرد و لمپارد و اسین بد جوری به هم برخورد کردن. ): اون فصل هم که دودنادونی سرمربی ایتالیا بود توی بازی ایتالیا و اسپانیا اواخر وقت اضافه ی دوم بود.کنار نقطه ی کرنر راموس و پویول الکس رو محاصره کردن.الکس هیچ راهی نداشت.اما با یه دریبل دوطرفه در حالی که پشتش به پویول و راموس بود این دو تا رو پودر کرد. اگه کسی کلیپی از این دو صحنه داره آپلود کنه لطفا :thankyou:

[Soheil Bianconeri]

[CENTER]

[img width=480 height=255]http://www.shiaupload.ir/images/95201941131804158747.jpg[/img]

2 ژوئن یکی از به یادماندنی ترین روزها در تاریخ یوونتوس است . روزی که یوونتوس با غلبه بر فیورنتینا توانست برای پنجمین بار پیاپی برنده اسکودتو شود و تاریخساز شود .
در اون بازی جیووانی فراری توانست تک گل یوونتوس رو در دقیقه 81 به ثمر برسونه و یوونتوس رو بعد از 4 اسکودتویی که در سال های 1930/31 , 1931/32 , 1932/33 , 1933/34 کسب شده بود با 44 امتیاز و 2 امتیاز بیشتر ار اینتر میلان به پنجمین اسکودتو پیاپی برسونه .

از رکوردهای مهم یوونتوس در طول 5 سال فوق العاده ای که با "کارلو کارکانو" داشت می توان به موارد زیر اشاره کرد :
25 پیروزی در دو فصل 1930/31 و 1932/33 .. تنها 4 شکست در 1930/31 و 31/32 و همچنین بیشترین امتیازات کسب شده یعنی 55 امتیاز در سال 1930/31 . بیشترین تعداد گل زده , 89 گل در فصل 1931/32 و کمترین گل خورده 22 گل در فصل 1932/33 ، بیشترین آمار بازی‌های شکست نخورده 21 بازی در فصل 1933/34 و آمار بیشترین بازیکن باشگاهی که در تیم ملی و ترکیب اصلی آتزوری حضور داشتند .. 9 بازیکن در دیدار ایتالیا و مجارستان در اکتبر سال 1933

Spoiler

ببخشید که این مطلب رو دیر گذاشتم .. امروز به سایت یووه سر نزده بودم :rose:

[MaMpIeRo]

فصل دومی که رانیری سرمربی یووه بود توی بازی رفت یوونتوس با چلسی در لیگ قهرمانان توی ومبلی یه صحنه ی ناب فوتبالی پیش اومد که هنوزم جلوی چشمامه.

چلسی صاحب کرنر شد.ولی کرنر تبدیل به ضد حمله برای یووه شد.دلپیرو داشت با توپ جلو میرفت.تقریبا وسط های زمین بود که مایکل اسین از جلو و لمپارد از پشت سر داشتن با سرعت زیادی به سمت کاپیتان میومدن.درست یک لحظه قبل از این که الکس بین لمپارد و اسین گرفتار بشه با یه دریبل فانتزی و معجزه آسا از صحنه فرار کرد و لمپارد و اسین بد جوری به هم برخورد کردن. ):


اون فصل هم که دودنادونی سرمربی ایتالیا بود توی بازی ایتالیا و اسپانیا اواخر وقت اضافه ی دوم بود.کنار نقطه ی کرنر راموس و پویول الکس رو محاصره کردن.الکس هیچ راهی نداشت.اما با یه دریبل دوطرفه در حالی که پشتش به پویول و راموس بود این دو تا رو پودر کرد.


اگه کسی کلیپی از این دو صحنه داره آپلود کنه لطفا :thankyou:

اون که شما میگی اشلی کول بود نه اسین

[Soheil Bianconeri]

[center]


4 ژوئن 1961 روزی است که یوونتوس توانست با کسب یک مساوی مقابل باری 12 همین اسکودتو را به دست بیاورد .
مدیریت یوونتوس در آن دوره بر عهده امبرتو آنیلی بود و سرمربیگری یووه بر عهده کارلو پارولا بود .

3 ستاره بزرگ یوونتوس در آن سالها یعنی " ویلیـام جـان چــارلـز - جامپـیرو بـونیـپرتی و عمر سیووری " بودند که با هم 46 گل برای یوونتوس در فصل 1960/61 به ثمر رساندند و به کابوس تیم های حریف تبدیل شده بودند .

یوونتوس در آخرین بازی خود مقابل باری در هفته 34 ابتدا در دقیقه 27 نیمه اول با گل مورا از روی نقطه پنالتی پیش افتاد اما در دقیقه 72 بازی دی روبرتیس نتیجه را 1-1 مساوی کرد .
در نهایت یوونتوس توانست با کسب 49 امتیاز و بالاتر از تیم های میلان و اینتر به دوازدهمین اسکودتو دست یابد .

ضمنا بهترین برد یوونتوس مقابل اینتر با نتیجه 1-9 در همین فصل 1960/61 و در هفته 28 به دست آمد که البته این دیدار دیرتر از سایر دیدارهای هفته بیست و هشتم و در تاریخ 10 ژوئن انجام شد .

[Soheil Bianconeri]

[center]
[size=13pt]
FRANCE - ITALIA
دینو زوف - پلاتینی | 2 اسطوره یوونتوس

[img width=480 height=320]http://www.shiaupload.ir/images/48420185035928086381.jpg[/img]

[eblis]

یادمه بین سالهای 2004-تا 2006 زمان کاپلو بایرن رو خوب میبردیم. اون زمان که مکای و الیور کان و حتی هاشمیان توی بایرن بودن. یادمه اون موقع به یووه میگفتن گربه سیاه بایرن یادش بخیر. .اون بازی که یووه تو ورزشگاه قبلی بایرن با تک گل دل پیرو بازی رو برد. یا ی بازی که توی دل آلپی با گل های ترزگه و ندود جیگر بازی رو 2-1 بردیم. دلم واسه اون زمانا تنگ شده :sad1:.چه تیمی بود

[Ale10Forever]

PES 6 | Juventus ... i

تموم شدن امتحان و سرازیر شدن گـــَلّـه بچه مدرسه ایای سبک مغزِ بیکارِ بی عار به سمت گیم نت و کلوپ!
یادش بخیر..
:sigh:

[amirabas1369]

به مناسبت حضور پائولو مالدینی کاپیتان سابق میلان در ایران... آمده بودی تهران...پایتخت کشورم...نمی دانم برای چه آمدی و نمی دانم در کشورم چه دیدی و شنیدی و بر تو چه گذشت... پائولو...بگذار بگویم،پائولو دوست داشتنی!وقتی از قاب تلویزیون خانگی مان به چهره ات خیره شدم،انگار گلویم فشرده شد...دیگر نه حواسم به کاسه پر از تخمه کنار دستم بود،نه رژه تمام تاریخ فوتبال کشورم در زمین آزادی و نه حتی تو! چهره تو تمامش نوستالژی بود!دیدن تو برای من خاطرات تمام آن سال هایی بود که تنفر از تو مشق شبانه ام بود...تمام آن روزهایی که جوان بودم...جوان بودی...پر از رویا بودم و پر از غرور و افتخار بودی... تو باز هم در مستطیل سبز رقصیدی.جلوی چشم هزاران تماشاچی...شاید خودت هم ندانی که قلبم را با قدم هایت از آزادی به اولدترافورد کشاندی...نسل من خوب یادش هست آن شب تلخ را...شبی را که شاید جزو بهترین لحظات عمرت بود...شبی که تو معتبر ترین جام باشگاهی جهان را بالای سر بردی و من و بزرگ ترین اسطوره زندگی ام،«دل پیرو» با حسرت به تو نگاه کردیم...به تو و نسل رویایی تیمی که تنفر انگیز بودید، به خاطر استثنایی بودنتان... تو برای من یادآور روزهایی هستی که جوانیم را با عشق سیاه و سفید پیوند زدم و عهدی بستم با قلبم که یارای شکستش را ندارم و هیچ گاه نخواهم داشت...تو و آن تیم رویایی 2003 میلان برای من یادآور تمام روزهای زیبایی نوجوانیم هستید..یاد شب هایی که باید دور از چشم های ملامت گر پدرم جلوی تلویزیون 21 اینچ قدیمی خانه مان چمباتمه می زدم و از پس تصاویری نه چندان شفاف تمام عشق آن روزهایم را نگاه کنم...تو برای من یادآور اشک هایی هستی که عشق به بانویم دلیل جاری شدنشان بود یادآور مشت هایی هستی که گرد شد و دندان هایی هستی که از خشم بر هم ساییده شد...تو به یادم می آوری تمام آن لبخندها و فریاد های از سر ذوق را..تمام آن اشک های شوق را...تمام آن دعاهای از ته دل را... پائولو دیگر نه اثری از تو هست نه اثری از هم تیمی های سابقت...نه از کاپیتان اسطوره ای ام در لباس سیاه و سفید..نه از آقایی یوونتوس و میلان بر فوتبال اروپا...نه.دیگر حتی من هم آن نوجوان سابق نیستم...می بینی پائولو...خیلی وقت است که گذشته...خیلی وقت است...دیگر اثری از تو نیست ،از نگاه های الکس هم نیست...الکسی که نگذاشتی چمپیونز لیگ را بالای سر ببرد...دیگر از یوونتوس زیبای آن روزهای من هم خبری نیست...از خیلی ها دیگر اثری نیست... آری پائولو!بخواهیم یا نخواهیم باید در برابر این کلیشه بزرگ زانوبزنیم...«زندگی جاریست!» تو پا به آزادی گذاشتی تا باز من یادم بیاید سال هایی را که از مقدس ترین سال های زندگیم بود...یادم بیاید روزگاری را که با عشقی سیاه و سفید به رختخواب می رفتم...در حالی که نوجوانی پر شور بودم...تو قدم در آزادی گذاشتی تا یادم بیاوری نبودن کاپیتانی را که آن سال ها تصور نبودنش هم در خاطرم نمی گنجید...پائولو حالا دل پیرو هم نیست... حتماً می دانی که 2006 چه بر سر من و عشقم آمد...می دانی با رویای جوانیم چه کردند...چگونه حیرت زده و مبهوتم کردند و کمر بانویم را شکاندند...باید دیده باشی مظلومیت یوونتوس من را..که بی رحمانه بر پیکر دلربایش تاختند...حتماً تو هم برای آن یوونتوس که جانانه برای شکستش می جنگیدی دلتنگی... قهرمان حالا که نه تو هستی و نه کاپیتان تیم من و نه هیچ کدام از آن چه آن سال ها تمام زندگیم بود...باید بگویم ممنون!برای یادگاری هایی که نسل تو برایم به یادگار گذاشت!که اگر تو و میلان قدرتمند آن سال ها نبودید شاید عشق به یوونتوس هم این گونه متجلی و بارور نبود. حالا تو و یادگاری ها رفته اید...اما یوونتوس هست که عشق بازیم را با آن ادامه دهم...یوونتوس هست با همان صلابت همیشگی...آری.من بزرگ تر شده ام اما عشقم به یوونتوس هنوز جوان است...حالا دیگر نمی توانم مثل جوانی ام آزادانه برای بانویم اشک شوق بریزم...حالا دیگر مرد شده ام اما... از تو چه پنهان هنوز هم گاهی به عشق دل رباترین بانوی جهان اشک چشم هایم را جلا می دهد... این بار،اما،پنهان... حضور تو در آزادی من را این روزها به عشق بازی با خاطراتم واداشته...برای این آخرین لطف هم ممنون اسطوره... امیرعباس بوستانی فرد

Spoiler

واقعاً یادش بخیر...

[juve's fan]

هجده سال قبل در چنین روزی،5 فوریه 1996 یووه یکی از بهترین و پرگل ترین نتایج تاریخ سوپر کاپ اروپا را به نام خود رقم زد.یووه که در فرانسه موفق شده بود پاریس سن ژرمن این کشور را با نتیجه 6-1 شکست دهد در بازی برگشت هم توانست با نتیجه 3-1 این تیم فرانسوی را پشت سر بگذارد و در مجموع دو بازی توانست با نتیجه 9-2 سوپرکاپ اروپا را به خانه ببرد. استادیوم رنزو باربرا شهر پالرمو میزبان بازی برگشت دو تیم بود.الساندرو دل پیه رو اسطوره بیانکونری ستاره این بازی بود و توانست دو گل از سه گل یووه را به ثمر برساند و دیگر گل تیم را هم کریستین ویه ری به ثمر رساند.

[Soheil Bianconeri]

^
دانلود بازی

http://i3.0in.in/iTu...ideo-471812.mp4

[pezhman]

اگه عکس رو با دقت نگاه کرده باشید توی قسمت رده بندی اسم دشمن یووه رو نوشته انترمیلان

عمدی یا سهوی کار هر کی که بوده دستش درد نکنه

مدیران لطفا پست منو پاک نکنن خواهش می کنم :wink2:

تا اون جایی گه من یادم میاد اون زمان ( تقریبا 20 یا 25 سال پیش کسی نمیگفت اینتر میلان . همه میگفتن انتر anter میلان . حتی تو اخبار ورزشی هم میگفتن انتر میلان . بعدها یواش یواش شد اینتر .

[pezhman]

یکی از بدترین خاطرات من از یووه مربوط به لیگ قهرمانان سال 98 - 99 هست . جایی که یونتوس اون سال ها قدرت بلامنازع اروپا بود و یه تیم مخوف . تیمی که بعد از سه سال پیاپی حضور در فینال حالا به این رقابتها اومده بود . با بازیکنایی نظیر فرارا مونترو یولیانو داویدز زیدان دشام و ستارگان بی نظیر اون نسل اون موقع تلویزیون خوب پوشش نمیداد بازیها رو و مایی که مشتری دائم اخبار ورزشی بودیم تا از نتایج سر در بیاریم . بازی اول رو در با گالاتاسارای 2-2 مساوی کردیم و بازی دوم رو هم با تیم روزنبرگ 1-1 . بازی سوم رو هم با یه تی اسپانیایی که به نظرم اتلتیکو مادرید بود با هم مساوی کردیم . بازی چهارم با همین اتلتیکو و باز هم مساوی . بازی پنجم با گالا بود و اگه میباختیم حذف بودیم . اون موقع ورزشگاه علی سامین خیلی ورزشگاه خفنی بود و بزرگان اروپا میرفت اونجا و با شسکت بدرقه میشدن . ابتدا سوات کایا بازیکن معروف اون موقع گالا گل برتری رو زد . . جدول رو یادم نمیاد چطوری بود ولی یادمه که گزارشگر بازی در نیمه دوم گفت که ( نمیدونم رو چه حساب این حرف رو زد ) گفت حالا یووه اگه بازی رو مساوی هم بکنه تاثیری نداره و حذف میشه . به هر حال اخرای بازی نیکولا اموروزو که اون موقع میگفتن برادر زن دل پیرو هست گل مساوی رو زد و بازی مساوی شد . من هم رو حساب حرف گزارشگر فکر کردم که حذف شدیم و ناراحت از حذف و دیگه جام رو دنبال نکردم ولی ظاهرا بازی اخر اتفاقاتی افتاد که منجر به صعود یووه شد . یووه 2-0 روزنبرگ رو برد و اتلتیکو هم گالا رو . و یووه و اتلتیکو به مرحله بعد رفتن بازی اول حذفی رو یادم نیست با چه تیمی بود که بردیم ( فکر میکنم المپیاکوس بود )و منچستر اماده ی اون فصل هم اینتر رو که اون موقع پیرلو رو داشت در مجموع شکست داد و در مرحله دوم به یووه خورد . تو بازی اول که در منچستر بود کونته رو ی پاس داویدز یووه رو پیش انداخت و در حالی که منچستر مثل موم تو دستای یووه اسیر بود و دقیقا یووه هر جور که دلش میخواست منچستریا رو بازی میداد اما در دقایق پایانی روی دفع نامناسب پیرو فرارا که لیپی واسه حفظ نتیجه اورده بودش تو رایان گیگز گل تساوی رو زد و بازی با همین نتیجه تموم شد دقیقا یادمه که روزنامه های فرداش نوشتند شب سیاه برای دو سیاه . ( دوایت یورک و اندی کل ) کنایه به این داشتن که هیچ کاری نتونستن انجام بدن . و کارشناس برنامه حاج رضایی تو برنامه زنده گفت منچستریا باید خیلی ساده لوح باشن که یوونتوس رو با اینتر مقایسه کنن . هر چند هر دو ایتالیایی هستن ولی یووه بسیار حرفه ای تر از اینتره . اما تو بازی برگشت ورق برگشت و بازی ای رو که با دو گل اینزاگی 2 -0 جلو بودیم با دو گل از گیگز و روی کین مساوی شد و در حالی که یوونتوس سر تا پا حمله بود و از چپ و راست حمله میاورد . دروازبان و مدافعین منچستر مثل یاپ استام و دنیس اروین توپ ها رو به طرز عجیب غریبی در میاوردن و در اواخر بازی هم روی ضد حمله یونایتد ها گل سوم رو زدند و از سد یووه ی پر قدرت گذشتن . همون سال هم یونایتد به اون طرز دراماتیک با پیروزی بر بایرن قهرمان اروپا شد

[L'Avvocato]

بازی پنجم با گالا بود و اگه میباختیم حذف بودیم . اون موقع ورزشگاه علی سامین خیلی ورزشگاه خفنی بود و بزرگان اروپا میرفت اونجا و با شسکت بدرقه میشدن . ابتدا سوات کایا بازیکن معروف اون موقع گالا گل برتری رو زد . . جدول رو یادم نمیاد چطوری بود ولی یادمه که گزارشگر بازی در نیمه دوم گفت که ( نمیدونم رو چه حساب این حرف رو زد ) گفت حالا یووه اگه بازی رو مساوی هم بکنه تاثیری نداره و حذف میشه .

به هر حال اخرای بازی نیکولا اموروزو که اون موقع میگفتن برادر زن دل پیرو هست گل مساوی رو زد و بازی مساوی شد .

واقعاً بازی حساسی بود که علاوه بر جنبه ی فوتبالیش مشکل سیاسی پیش اومده بین ایتالیا و ترکیه فوق العاده حساسترش کرده بود.

البته ترتیب گلها برعکس بود. گل اول رو ما زدیم و توی دقیقه ی آخر هم گل مساوی رو خوردیم.

[mohammad.mahdi]

برگی از تاریخ ...





53 سال پیش در چنین روزی و در 5 ماه مارس سال 1961 یوونتوس در سری آ با فیورنتینا بازی می کنه و با درخشش 3 ستاره ی بی چون و چرای تاریخ فوتبال موفق میشه فیورنتینا رو 3-0 شکست بده.

گل های یوونتوس در اون بازی رو به ترتیب جان چارلز، انریکه سیووری و جیامیپترو بونیپرتی می زنن ... 3 ستاره ای که جیانکارلو رینالدی در موردشون می نویسه : "... داشتن این 3 نفر همزمان در 1 تیم آرزوی بسیاری از مربی های جهان بود ... "

[ace of glass]

http://p.0oo.in/babgdeh

سال 2009 گل زیبای یاکوئینتا به چلسی