11 پاسخ برای این موضوع

[Dreamer]

بازی رفت نیمه‌نهایی لیگ اروپا

Juventus - Sevilla

تاریخ برگزاری : پنجشنبه، 21 اردیبهشت 1402

ساعت : 22:30 به وقت ایران

مکان : آلیانز استادیوم

[GioVanni Agnelli]

- سویا غالبا در لالیگا تیم سرسختی بوده و طی این سالهای گذشته بازیکن های بزرگی رو تقدیم رئال و بارسا و البته باشگاه های دیگه کرده ولی احساس میکنم این لقب رئیس یورولیگ و این جور چیزا بیشتر غلو هست.
وقتی به مسیر قهرمانی های اخیرشون در یورولیگ نگاه میکنیم میبینیم که اکثرا تا فینال به هیچ تیم بزرگی برخورد نکردند و شاید و نهایتا یک بار این اتفاق افتاده ضمن اینکه هرگز تیم مقتدری نبودند که مثلا بازی های یک طرفه‌ای رو به نمایش گذاشته باشند.
امسال که رسما افتضاح بودند ولی این مربی آخرشون تونسته کمی تیم رو احیا کنه.
با این حال بازی سختی نیست و به نظرم با توجه به مهره هایی که داریم به راحتی میتونیم این ۱۸۰ دقیقه رو پشت سر بزاریم.
در واقع بزرگترین مشکل ما، اون موجودی هست که روی نیمکت نشسته وگرنه به لحاظ بازیکن خیلی از سطح یورولیگ بالاتریم.

[حامد]

بی‌تردید سویا رقیبی دشوار برای یوونتوس در شرایط کنونی به حساب می‌آید. هرچند آنها در مرحله قبل منچستر یونایتد را حذف کردند اما از حیث فنی ایرادتی دارند که یووه می‌تواند با تمرکز بر آنها، مفصل‌بندی تاکتیکی‌اش را تنظیم کند.

 

چالش مواجهه با سویا بسیار سخت و دشوار است و دیدار دوباره با بازیکنان نسبتاً خطرناکی همچون ایوان راکیتیچ که در سال‌های پیش تجربه ضربه زدن به یوونتوس را داشته قطعاً نیاز به احتیاط و دوراندیشی دارد.

 

اما چگونه می‌توان به سویا ضربه‌ای کاری وارد کرد؟!

 

این محوری‌ترین پرسشی‌ست که باید دقیق به آن پاسخ داد. سویا خطرناک اما شکست‌ناپذیر نیست. آنها در این فصل هرچند نسبت به همیشه پر افت و خیز بوده‌‎اند اما گهگاه بازی‌های چشم‌نوازی را از خود به نمایش گذاشته‌اند. پاس‌کاری‌ و همکاری تیمی آنها اگر در بهترین شرایط‌شان باشند می‌تواند برای بانوی‌پیر مشکل‌ساز باشد. در عین حال اگر بیننده بازی‌های اخیر آنها بوده باشیم نمی‌توانیم از تشابه گل‌های خورده‌شان نیز به آسانی عبور کنیم؛ یکی از پاشنه‌های آشیل آندلسی‌ها، ضربه‌پذیر بودن آنها در ضربات ایستگاهی است و یووه می‌تواند از طریق شروع مجددها زهر خود را به سویا بزند.

 

در نقطه مقابل باید از فشار بالای سویا در زمین نیز ترسید. پرس فوق‌العاده قدرتمند آنها در مقابل منچستر، انگلیسی‌ها را شدیداً به مشکل انداخت و سرعت بالای انتقال توپ توسط سویا فرصت هیچ‌گونه نفس کشیدن و فکر کردن را به یونایتدها نداد. در عین‌حال سویا در این فصل به وضوح نشان داده که تیمی 90 دقیقه‌ای است و از قضا بسیاری از گل‌های تأثیرگذارشان را در دقایق پایانی بازی به ثمر رسانده‌اند؛ موضوعی که حفظ تمرکز و توجه به بازی از دقیقه نخست تا واپسین دقیقه را به یوونتوس گوشزد می‌کند.

 

شیوه‌ی تدافعی «برمر» از قضا می‌توانست در این بازی به کار یوونتوس بیاید و حالا در غیبت او کار برای جانشینش (از میان بونوچی، گاتی و روگانی) بسیار دشوار و البته حائز اهمیت است. یووه برای رویارویی و مصاف با تیمی با مختصات سویا باید در عین ارائه نمایشی محتاط، جسارت را نیز از یاد نبرد. واگذاشتن تکلیف بازی به خانه حریف اشتباهی مرگبار و خطرناک خواهد بود و باید در خانه، تا سرحد توان حاشیه امن را به دست آورد.

 

یووه برای موفقیت در مقابل سویا به تعهد تمام نیروهایش نیاز دارد. نباید فرصت‌های گلزنی به آسانی هدر روند و اتفاقات پیش‌بینی‌ نشده‌ی بازی، تمرکز و روحیه‌ آنها را برهم بزند. بانوی‌پیر باید این حقیقت حیاتی را از دقیقه یک تا نود در ذهن خود تکرار کند که دیدار امشب، نخستین و مهم‌ترین قطعه برای رسیدن به فینالِ پوشکاش آرِنای بوداپست است.

 

-------------------

 

محتمل‌ترین پیش‌بینی‌ صورت گرفته در مورد نتیجه بازی امشب، برتری یوونتوس با اختلاف یک گل است.

[vahid.juv]

خب امشب بازی داریم، این فصل مهم ترین بازیمون هست، از چند جهت برام مهمه این بازی، یکی بردن سویا تو این جام که خودشون رو پادشاه این جام میدونن خیلی میتونه از لحاظ رسانه ای هم از لحاظ شخصیتی برای ضعیف ترین تیم یوونتوس مثبت باشه، اگر با اختلاف سویا رو شکست بدیم که خیلی هم عالی میشه. از طرفی با برد دیشب اینتر احتمالش خیلی زیاده که یک پای فینال باشن پس ما هم باید تو اروپا بریم حتما فینال، درسته اونجا چمپ هست ولی اینتر هم تیم قوی ای رو حذف نکرده همه در حد همین سویا بودن. سوم اینکه ما کلا خیلی وقته جام اروپایی نداشتیم، بردن این جام میتونه یوونتوس رو از این باخت های فینال شاید نجات بده، شرکت یوونتوس در سوپر کاپ اروپا خیلی مهم میتونه باشه، چهارم وضعیت یوونتوس تو اروپاس که احتمالا حذفمون میکنن و با قهرمانی یوونتوس تو اروپا فشار خیلی رو یوفا و ایتالیا زیاد میشه اینم میتونه مفید باشه. پنجم روحیه بازیکن هاست که با بردن این جام در فصل ننگین خیلی می‌تونه به روحیشون و خود باوریشون کمک کنه.

[drughi1990]

هر چیزی غیر از قهرمانی برای ما شکست محسوب میشه ما اسکوادمون برای موفقیت تو چمپیون لیگ درست شده و خنده داره برام که بخوایم چیزی غیر قهرمانی از این تیم انتظار داشت خیلی دیدم که سویا رو باد میکنن که قهرمان و با شخصیت از اینجور حرفا خب ما هم یونتوسیم و چیزی غیر از قهرمانی هیچ معنی ای نداره تازه همین لیگ اروپا هم نباید برای تاریخچه ما خیلی خوشحال کننده باشه

[vahid.juv]

بابا ما خودمون مسخره کردیم، با عرض پوزش از دوستان البته، این چه بازی بود، این تیم اصلا تیم فوتباله؟ خدایی افتضاح تمامه، بخدا بچه های فروم جمع شیم یه تیم تشکیل بدیم سویا رو ۳ هیچ میبریم. یعنی الگری رو باید اتیش زد.

[mory]

عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد...

[vahid.juv]

بازیکن کلاس جهانی یعنی پوگبا، اومد تو زمین، هیچ کاری نکرد، پاس گلش و داد ولی. تورو خدا مصدوم نشو، برگرد به به زمین. از مدیران تیم که نا امید شدم شاید حداقل تو بتونی برامون کاری بکنی. چقد کیزا داغون شده بنده خدا، اصلا آماده نیست. و ایلینگ جونیوری خوش تکنیک و نا پخته، خدا بگم چکارت کنه آلگری یابو اینو باید از اول فصل میاوردیش تو زمین که رشد کنه الان به کارت میومد، ۲۰ تا بازی میکرد هم اعتماد به نفس میگرفت هم ایراداتش برطرف میشد. تو زمین خودمون جلو سویا چطوری میشه اینقدر فلج بازی کنیم. نمیدونم دوستان از لوکاتلی چی دیدید ولی من هنوز دنبال تاثیر گذار بودن این تو زمین میکردم پیداش نکردم. والا حیفه فاجولی نیمکت این بشینه.

از جناب شل مغز السلطنه کنت الگری هم که نگم، بی فانوس این چه ترکیب اولیه ای بود جلو سویا چیندی، مگه مرض داری خب لامصب. میرتی ولا دیماریا؟ اونم جلو ۴.۲.۳.۱ حریف؟ این باور کنید مریضه، توهمیه، چیزی میزنه، کسی اگر شمارشو داره بده ساقی محلمون کارش درسته حلال خوره سفارش کنم حداقل جنس خوب بهش بدن. یعنی مگه میشه اخه؟ تو جلو تیمی که از ۵ هافبک و ۲ هافبک دفاعی استفاده میکنه، چطوری میرتی و میزاری پشت مهاجم هات؟ این بشر مگه زیدانه؟ جلو ۲ تا هافبک دفاعی چطوری میخواد ارتباط بین هافبک بی مغز تر از خودت رو برقرار کنه، خو لامصب دیماریا رو بزار پشت مهاجم کیزا و ولاهویچ رو بزار جلو، برای اینکه هافبک هات هم کم نیارن، بهم نزدیکشون کن بزار یک خط عقب تر بازی کنن. نمیشه نداری؟ همون ۴.۳.۳ خودت رو بازی کن حداقل ۲ تا دفاع مرکزی داری ۲ تا گوش،  اخه کی تو دفاع ۳ نفره از ساندرو استفاده میکنه که تو میکنی؟ مگه ساندرو دفاع وسط بوده؟ بعد ساندرو چندتا بازی باید سوتی بده؟ ۱۰۰۰ تا بزاریش نیمکت؟ من که دیگه واقعا بریدم از دست این. نمیدونم دیگه از کجاش ایراد بگیرم. 

[حامد]

یوونتوس در مقابل سویا نه چشم‌نواز بود و نه تیمی کامل؛ با اینکه کنترل توپ و میدان را در اکثر دقایق بازی (البته پس از گل خوردن!) در اختیار داشت اما نه‌‌تنها خوب بازی نکرد بلکه بدتر از رقیبش نیز بود. الگری باید به این پرسش پاسخ دهد که چرا کیفیت بازیکنان انتخابی‌اش برای شروع بازی با نفرات جایگزین شده در ادامه بازی این کنتراست وحشتناک را داشت؟

 

همچنان متوجه اصرار به شروع بازی با استفاده از پاس‌های خطرناک از سمت شزنی و خط دفاعی نیستم؟ ای کاش این شکلِ ملانصرالدینیِ کار تیمی و این میزان از ریسک‎پذیری را از یک خط جلوتر انجام می‌دادیم.

 

خط میانی یوونتوس آشکارا یک ستاره‌ی همه‌کاره کم دارد و عناصر هجومی تیم نیز آنقدر اخته هستند که دیگر فرقی نمی‌کند از میان ولاهوویچ، میلیک، کیه‌زا و حتی کین کدام یک در زمین حضور دارند. مهم این است که محوطه جریمه حریفان، حیاط خلوتِ استراحت‌های همیشگیِ مدادهای نوک شکسته‌ی پیکان هجومی ماست.

 

دنیلو همچنان در حال درخشش و کشیدن بارِ کم‌کاری دیگران است. تحول او در این دو فصل، همزمان با تغییر ناگزیر پستش از معدود اتفاقات خوب این باشگاه در 24 ماه گذشته بوده است.

 

شزنی نیز غیرقابل پیش‌بینی‌ترین دروازه‌بان اروپاست و اگر خارق‌العاده‌ترین مهارها را نیز از خود نشان دهد اما می‌تواند در کسری از ثانیه پذیرای ناباورانه‌ترین گل‌های تاریخ باشگاه نیز باشد.

 

برای رمزگشایی و تحلیلِ موجز از گاتی نیز شاید این وصف بهتر به کار آید: «روگانی بِه زِ بونوچیِ نگون بخت و گاتی بِه زِ آن دو.»

 

لوکاتلی همچون مجسمه‌ای چوبی در جلوی خط دفاع است که بعید می‌نماید فرجام پینوکیو شدن و استحاله‌اش به انسان را به این آسانی‌ها شاهد باشیم.

 

ربیو هرچند بهترین نمایش‌هایش در این چهار فصل را پس از بازگشت از قطر برای یووه به نمایش گذاشته اما قطعاً به تنهایی توانایی نجات خط میانی مغروق در تباهی‌مان را ندارد.

 

میرتی و فجولی یک خط در میان قابل‌قبول هستند و اگر در فرم ایده‌آل خود نباشند آنقدر بی‌اثر و گاهاً ضرردار ظاهر می‌شوند که نیاز است بازیکنی خودی برای کنترل آنها تعیین شود.

 

 ساندرو: مفلوک، مغبون و آواره در سمت چپ دفاعی تیم. متخصص لو دادن توپ و اشتباهات مرگبار. وینگ‌بَکی تمام شده که با هر اشتباه یک گام به تمدید قرارداد با یووه نزدیک‌تر می‌شود!!!

 

از روزی که نخستین پلان‌ از بازی‌های کیه‌زا با لباس ویولا را به خاطر داریم تا واپسین پلان غم‌انگیز مصدومیتش در فصل گذشته هرگز او را اینچنین ملول، درمانده و ناتوان ندیده بودیم. کاش به بازی گرفته نشود اگر قرار است این تصاویر را از خود در ذهن و قلب ما ماندگار کند.

 

کوستیچ و ولاهوویچ نیز در بی‌کفایتی دوقلوهایی همسان هستند که از قضا موطن‌شان نیز یکی‌ست. 10 گل ولاهوویچ و 9 پاس گل کوستیچ در این فصل را اگر از دوسیه کمی و کیفی آنان فاکتور بگیریم هیچ چیز دندان‌گیری از آنان نصیب‌مان نخواهد شد. بازیکنانی در بهترین وصف: متوسط‌الحالانی هستند که در دوران افول و حضیض یوونتوس تبدیل به پهلوان‌پنبه‌هایی پوشالی شده‌اند.

 

دی‌ماریا یا آنقدر خوب است که در زمین شایسته‌ی لقبِ فرزندِ خلف بانوی‌پیر می‌شود یا آنچنان بَد است که در زمین گم و بی‌اثر است. با این همه یک ستاره‌ی بی‌فروغ در زمین بهتر از سیاره‌‌هایی خاموش و سترون است.

 

پوگبا و ایلینگ‌جونیور نیز هرچند تجربه حضور حداقلی در ترکیب را داشته‌اند و نمی‌توان قاطعانه در مورد کیفیت فنی و فعلی‌شان اظهارنظر کرد اما همین‌که لحظاتی حرکتی تکنیکی از خود ساطع می‌کنند و در برخی از صحنه‌ها اثرگذار نشان می‌دهند و ته‌دلمان را وادار به غَنج رفتن می‌کنند دعای خیرمان پشت‌سرشان هست و در این شرایط توقع بیشتری نیز از آنها نداریم. کاستی‌هایشان به کیفور کردمان دَر.

 

میلیک هم اگرچه روزهای نخست پیوستنش همه را اندکی امیدوار کرد اما گذشت زمان اثبات کرد که از فوتبال لهستان (منهای استثنائاتی مثل لواندوفسکی) نباید توقع زیادی داشت. همشهریِ سیگاری‌، متزلزل و غالباً منفعل‌اش در دروازه بهترین مشت برای نمونه‌ی خروارِ میلیک بود که البته ما به آن بی‌توجه بودیم و خواهیم بود.

 

الگـــری؟ حقیقتاً با هر نمای بسته او در صفحه تلویزیون از دیدن چهره‌اش خنده‌ام می‌گیرد؛ نزدیک به همان حسی که بعد از دیدن تفکرات تاکتیکی تیمِ تحت هدایتش با چاشنی خشم پیدا می‌کنم.

 

غلبه بر سویای نه‌چندان قدرتمند در اسپانیا و صعود به فینال هیچ‌ جوره در ذهنم به تصویر کشیده نمی‌شود. این لشکر خواجگان را رَه به طرفـــی نباشـــد.  

[pezhman]

با کیفیت بازی و جند و چونش کاری ندارم 

 

ولی این پنالتی مسلم که نگرفتن  بد جور نا امیدم کرد . 

 

سالها هست که  در اروپا داوری سر یووه رو میبره  . از پنالتی بن عطیه  جلو رئال بگیر تا  پنالتی رو پوگبا جلو بارسلون  و هزاران مورد داوری دیگه که خیلیاشون حتی باعث حذف ما شدن 

 

وار  که اومد خوشحال بودم .  فکر میکردم  بند و بساط این پفیوزها دیگه جمع میشه . 

 

اما دیشب نا امید شدم .  دیدم که نه .  تعداد این پفیوزها زیاده و قرار نیست جمع بشه  .

 

نه داور میره وار چک کنه  . نه از اتاق بهش میگن که چی شده .   مگه  میشه همچین چیزی ؟

[D E L P I E R O]

دیدن بازی های یووه ‌ی آلگری برای بدن انسان سمه.

واقعا نمی دونم چرا می شینم بازی هارو می بینم.

مربی افتضاح.

سبک بازی افتضاح.

داوری هم افتضاح.

تنها راه گلزنی اینه یه دری به تخته بخوره، کوادرادو یه سانتری بکنه یا حالا پوگبا یه هدی بزنه بلکه توپ بره تو گل.

تیم به حدی بدبخت شده که از مساوی تو خونه به اندازه ی قهرمانی خوشحالی می کنه.

به امید روزی که ریخت نحس آلگری و هر مدیری که آلگری و امثال آلگری رو تایید بکنه رو نبینیم.

[Orphée]

مجموع سن 3 دفاع یوونتوس در این بازی ، 99 سال تمام بود ؛ بونوچی (36) + ساندرو (32) + دنیلو (31) ...