170 پاسخ برای این موضوع

[اون که من دوسش دارم]

ریلکس بودن دوناروما بعد از گرفتن پنالتی پایانی >>>>

منم فکر کردم خیلی خونسرده 

ولی دیشب گفته : خوشحالی نکردم چون نفهمیده بودم که ما بازی را برده ایم!"

[Dreamer]

یوروی خاطره انگیزی بود شاید الان زیاد ب چشم نیاد اما چند سال دیگه خوب یادمون میمونه! اتفاقات جالبی افتاد همین ک 11 کشور میزبان بودن. ایست قلبی اریکسن، شروع بد بازیکنان یووه و پایان خوش! این یورو متعلق ب بازیکنان سری آ بود و اکثرا بهترین بازیکن بازی از سری آ بود + بهترین گلزن رقابتها + بهترین بازیکن جام و ... بایدم جام ب ایتالیا میرسید...

بعد از چند روز هنوز مزه ش نرفته! ب بهترین شکل ممکن ب دست اومد واقعا ...

[اون که من دوسش دارم]

فینال 1982 یه بازیکن  یونتوسی(تاردلی .روسی ) برای ایتالیا گل زده بود واز اون زمان هیچ بازیکن یونتوسی  نتونسته بود توی هیچ فینالی برای ایتالیا گلزنی بکنه که الان بونوچی به این رکورد بد خاتمه داد .

 

از سال 1968 ایتالیا هر جامی رو برده بود توسط یه دروازه بان یوونتوسی بود 

سال 1968 زوف قهرمان ملتهای اروپا شد ولی اون زمان  یوونتوسی نبود 

[Orphée]

سرجو ماتارلا ، رئیس جمهور ایتالیا ، این نشانهای لیاقت جمهوری ایتالیا رو به اعضای آتزوری در یورو ۲۰۲۰ تقدیم کرد ، این درجه شایستگی بالاترین درجه رتبه بندی مدالهای ایتالیاست ؛

   گابریله گراوینا رئیس فدراسیون و روبرتو مانچینی سرمربی = نشان افسر عالی رتبه جمهوری

   گابریله اوریالی مدیر فنی تیم و جانلوکا ویالی سرپرست تیم = نشان فرمانده جمهوری

  جورجو کیه لینی کاپیتان تیم = افسر جمهوری

  سایر بازیکنان و کادر آتزوری = شوالیه جمهوری

لازم به ذکره که تیم ملی سال ۲۰۰۶ ایتالیا بعد از فتح جام جهانی ، کم و بیش همین نشانها رو از دست رئیس جمهور وقت ایتالیا دریافت کرده بود...

[miiiiiiiladcr7]

مانچینی از اون دست مربیایی هستش که شاید خیلی توی دنیای مربی گری ب چشم نیاد کاراش
سبک خیلی خاصی نداره
جز مولف های فوتبال هم ب حساب نمیاد
ولی توی چند سال اخیر انتخاباش رو دوست داشتم
ب نظر خوب میدونه توی زمان درست در جای درستی باشه
۳ تا امار جالب میدم شاید خیلی بهش دقت نشده باشه

تونست بعد از ۱۷ سال سری آ رو برای اینتر بگیره
توی پریمیر لیگ بعد از ۴۴ سال سیتی رو قهرمان کرد
برای ایتالیا هم بعد از ۵۳ سال تونست یورو بگیره

خیلی شخصیت دوست داشتنی و کم ادعایی داره
خیلی مصاحبه هم ازش بیرون نمیاد
کارش رو خیلی درست انجام میده
از مهره ها هم خوب بازی میگیره
بازیکنای یوونتوس به جرات امسال سال اسف باری داشتن
مخصوصا بونوچی و کیه لینی که به صورت فاجعه باری تو فصل یا مصدوم بودن یا سوتی میدادن
ولی توی تیم ملی خیلی ستون بودن،مخصوصا کیه لینی که واقعا ی تیم بود
بونوچی هم عین ی هافبک وسط بازیسازی میکرد (جفتشون هم گل زدن حالا درسته از ۳ تا گلی ک زدن دو تا مردود بود ولی بازم ارزشمنده)
برنا هم دقایقی ک بود خیلی خوب بود،ضربات پنالتی خیلی خوبی هم زد
کلا ب خوبی تونست از ابزارش استفاده کنه
پس تیممون اینقدر هم امسال بد و بی روح نبود
مشکل بیشتر از سرمربی و مدیریت بود تا بازیکنا

[Orphée]

تونست بعد از ۱۷ سال سری آ رو برای اینتر بگیره

 

نه این بخش رو اصلاً قبول ندارم... دلیل رسیدن به قهرمانی لیگ بعد 17 سال بخاطر نبودن یووه ای بود که به سری بی تبعید شد و بودن میلانی که فرصت تقویت رو بخاطر درگیر شدن در موراتوپولی از دست داده بود. حالا بگذریم از قاپیدن زلاتانی که تا سال 2012 در هر تیمی بود ، اون تیم قهرمان لیگ میشد... میدونم دوسش داری ولی مانچینی اگه مرد بود قبل 2006 یا حداقل در سالهایی که اثرات کالچوپولی روی یووه کمرنگ تر شده بود قهرمان میشد کما اینکه در سال 2014 هم برگشت به اینتر و 23 باخت و 17 تساوی در 77 بازی آورد! میدونم هنوز زمان زیادی از یوونتوسی بودنت نمیگذره و شاید با حال و هوا آشنا نباشی ولی ممنون میشم رو جاهای حساس دست نذاری... زور داره این حرفو آدم از دهان یک یوونتوسی بشنوه...

[miiiiiiiladcr7]

@Orphée
راستش دقیقا متوجه نشدم چرا عصبانی شدید
جمله من ک بعد از چند سال قهرمان شد ی فکت خیلی ساده بود
نظر شخصیم نبود
اینکه اعتقاد دارید زمانی سری آ گرفته ک بقیه تیما ضعیف بودید دلیل خیلی موجهی نیست ب نظرم
اینجوری باشه که خود ما هم توی ضعیف ترین دوره سری آ قهرمان شدیم
ن خبری از اینتر بود
میلان هم ک درگیر مسائل فرپلی مالی شده بود و بازیکنایی مثل تیاگو سیلوا و زلاتان رو فروخت
قهرمانیای ما هم توی دوره افول اونا بوده
یعنی الان بگیم حساب نیست؟ چون اونا ضعیف بودن؟؟
ما ۹ دوره قهرمانی پیاپی سری آ داریم
چ بقیه ضعیف بودن
چ قوی بودن
ب ما هیچ ارتباطی نداره
مهم اینه ما کار خودمون ک قهرمان شدن بوده رو درست انجام دادیم همین و تمام
من اول جملم خیلی واضح گفتم که ن سبک و مولفه خاصی داره مانچینی
و احتمالا هم هیچ وقت جایگاهی بزرگی در هرم بزرگان تاریخ نداره
ولی ب نسبت از ابزاری ک داره خوب استفاده میکنه
حالا من بازم متوجه نشدم روی چ نقطه حساسی دست گذاشتم یا چی‌شما رو اینقدر عصبانی کرده
قهرمانی ها همه ارزشمند هستند و در تاریخ ثبت میشن
نمیشه نادیده گرفتشون
این ی فکت ساده بود
ن چیز بیشتری دوست من


جملتون منو ی جورایی یاد فدراسیون خودمون انداخت ک بعد از صعود انگار ن انگار اسکوچیچی وجود خارجی داشته و همو رو ب پای بازیکنا نوشتن
ولی حداقل امسال ماها دیدیم ک با پیرلو داشتیم سر از جام یوفا در میاوردیم
ارزش کار مانچینی خیلی بالا بود برای ایتالیا دوست عزیزم
چ دوست داشته باشیم چ نداشته باشیم

[Orphée]

نه اصلاً عصبانی نشدم ، فقط دست گذاشتن روی قهرمانی برآمده از موراتوپولی اینتر و ریختنش به حساب نبوغ مانچینی [همونطور که گفتم] یخرده زور داشت ، همین...

 

ضعیف ترین دورۀ سری آ همون فصل 2006-07 بود که رکورددار قهرمانی در سری آ یعنی یوونتوس در اون بدلیل توطئۀ همین اینتر (والبته به اعتقاد خیلی ها هرم قدرت و بعضی باشگاه های دیگه) درش حاضر نبود.

 

شاید ما هم در دوران ضعیفی از سری آ قهرمان شدیم ولی نکته اینجاست که دلیل سرحال نبودن اینتر و میلان ضعف مدیریتی و فنی خودشون بود و کسی کارشون نداشت ، این درحالیه که کالچوپولی بعنوان یک عامل خارجی ، به یوونتوس تحمیل شد! اینه فرق این دو مقوله...

 

من در مورد ارزش کار مانچینی برای ایتالیا اصلاً صحبتی نکردم و خیلی هم ازش ممنونم و کارش درست بود ، بحثم فقط اون تک جملۀ شما و دادن کردیت قهرمانی 2006-7 اینتر به ایشون بود...

 

در مورد بازگشت مانچینی به اینتر هم که صحبتی نکردید ، در بازگشتتش بیشتر از نیمی از بازیها رو با اینتر یا باخت یا مساوی کرد. اگه عملکردش در اینتر خوب بود ، قطعاً به تیم بهتری از زنیت میرفت بعد اینتر...

[miiiiiiiladcr7]

@Orphée


ن من نگفتم که روی نبوغ مانچینی بوده
ی بار دیگه جمله منو ببینید گفتم ک انگاری توی زمان درست در‌مکان درستی بوده
من بازم میگم مانچینی احتمالا هیچ وقت ازش در صف بزرگان مربی گری یاد نشه فراز جان
ولی خب این فکت ها ب نامش هستند دیگه
همونطوری ک مثلا دی متئو سی ال گرفته با چلسی
فکته دیگه نمیشه کاریش کرد
ایا الان کسی میگه قهرمانی ۲۰۱۲ چلسی روی نبوغ دی متئو بوده؟؟ ولی قهرمانی ب اسم ایشون ثبت شده دیگه

[AliReZaZa]

من قبلا هم گفتم. نمی دونم چقدر حرفمو قبول دارید

توی بازیهای ملی مربی نمی تونه خیلی تاکتیک خاصی رو توی زمین پیاده کنه. بعد تموم شدن لیگ ها کلا یک ماه تیم دستشونه. دو هفته اول که بازیکن ها از خستگی توی در و دیوارن و مربی نمی تونه تمرین سنگینی بده از ترس مصدومیت

پس مربی ملی چیکار باید بکنه؟

از نظر من

1) مدیریت حواشی و روابط بین بازیکن ها مخصوصا در مورد تیم های بزرگ

2) شناخت کامل از بازیکن ها و بازی گرفتن از اونها توی بهترین پستی که می تونن بدرخشن فارغ از تاکتیک تیمی

3) مدیریت هیجانی تیم رو به خوبی انجام بده یعنی به موقع تیم رو تهییج کنه، به موقع آروم

4) یه تیم خوب روانشناس ورزشی همراهیش کنن

 

بعدش فقط کافیه بشینی کنار زمین و بذاری بازیکنا کار خودشونو بکنن. 

 

شاهد مثال موارد بالا برای من، فرانسه زخم خورده یورو 2016 بود و هیجان جبران مافات توی 2018 در اوج خودش بود. دشان هم واقعا تیم رو خوب مدیریت کرد از نظر موارد بالا و قهرمان ج ج شدن. نه فرانسه توی 2016 و 2018 تاکتیک خاصی داشت، نه پرتغال 2016 و نه ایتالیای 2021.

اما امسال همه فرانسه رو از پیش برنده می دونستن و این حس غرور و از پیش برنده بودن به تیم ضربه زد. دشان هم نتونست این حس رو مدیریت کنه

 

+ کنته و مانچینی در از نظر من در رعایت موارد بالا توی تیم معمولی ایتالیا عالی عمل کردن و تونستن تیمی که هیچکس براش شانسی قائل نبود رو به حد بالایی برسونن.

 

+ کنته به نظرم مربی ملی خوبی میشه و اگه روزی مانچینی رفت دوست دارم کنته جانشینش بشه، چون شاید درک تاکتیکی بالایی نداشته باشه و جلوی رئال و گالاتاسرای یه مدل بازی کنه اما توی مدیریت بازیکن ها فوق العادست. 

[اون که من دوسش دارم]

افرادی مثل فرارا مالدینی کاستاکورتا بارسی(با اونهمه سابقه درخشان)توی آتزوری هیچ جامی که نگرفتند هیچ بارها در آستانه جام حرصمون دادند و باختند

یکی هم مثل جووانی دی لورنزو ابر و باد مه خورشید و فلک دست به دست هم میدن تا در اولین تورنمنتش جامی رو برنده بشه که 50 ساله حسرتشو میکشیم 

 

عکس فکر کنم ماله وقتیه که 4.3 بردیمشون و دی لورزنو بازی ای که 3.0 جلو بودیم با گلش مساوی کرد و نهایتا با گل بخودی کولیبالی بردیم (اگوست 2019)