از آخرین تاپیک این بخش 9 ماه میگذره (اگه همچنان کولوسفسکی براتون ناشناخته ست میتونید بخونیدش) و امیدوارم دوباره تنور اینجا با مشارکتتون گرم بشه. سوزی کامپاناله از نویسندگان معروف FI و کارشناس بی بی سی هست و مهمتر از همه اینکه خانمه...
موراتا ؛ وصلۀ ایده آل یوونتوس!
آلوارو موراتا مهاجم ایده آل یوونتوس پیرلوست دقیقاً به همون دلایلی که در لندن و مادرید به مشکل خورد، سوزی کامپاناله [اینگونه] مینویسد...
یه ضرب المثل ایتالیایی هست که میگه، عشقهای بزرگ هرگز از بین نمیرن، فقط دور خودشون میچرخن و دوباره پدیدار میشن. آلوارو موراتا همیشه کاملاً عاشق یووه بوده. او اینجا عزت نفسشو پیدا کرد، بهترین دورانشو در لباس بیانکونری سپری کرد، با زنش آلیچه ملاقات و ازدواج کرد. با اینکه برای هر دو باشگاه شهر تولدش بازی کرد ولی او تورین رو خونۀ خودش میدونه. بعضی بازیکنا بی رحمن، ماشین های گلزنی که فقط روی گذروندن توپ از خط دروازه متمرکزن، فارغ از اینکه برای رسیدن به هدف، چه کسانی رو زیر پاهاشون له میکنن. موراتا قطعاً همچین مهاجمی نیست و این دلیل آمار پایین گلزنی دوران بازیگریشه و اینکه چرا سایتهای شرط بندی احتمال پایینی رو برای آقای گُلیش قائل خواهند شد. او بیشتر یه تسهیل کننده ست، بازیکنی که تو هر سیستم تاکتیکی به منظور فضاسازی جوابه، توپ رو نگه میداره و به هم تیمیاش کمک میکنه تا جلال و جبروت رو مزه مزه کنن. از این لحاظ او زوج ایده آلی برای کریستیانو رونالدوست، درست هموطور که زوج ایده آلی برای کارلوس توز بود...
لوئیز سوآرز قطعاً در تیم دو شخصیت مجزای عظیم از خودش نشون میداد، نابایست، حتی اگه میتونست در برابر وسوسۀ زدن یه گاز دیگه بر شونۀ جورجو کیه لینی مقاومت کنه! 
ادین ژکو اونقدر به بدوش کشیدن کُل بار خط حملۀ رم عادت کرده که ممکن بود یووه رو یه موهبت الهی بدونه یا شاید بعد یه مدت حس کنه که دیگه زیاد تو باغ نیست. وقتی یووه موراتا رو انتخاب کرد، بسیاری از کارشناسان خاطر نشان کردن که او به نیمکت نشینی اعتراض نمیکنه و صدایی ازش بلند نمیشه اگه پیرلو تاکتیکشو عوض کنه یا دیبالا به ترکیب اصلی برگرده. این بازیکن اسپانیایی ماه دیگه 28 ساله میشه و باید در اوج جاه طلبیهای شخصیش باشه، با اینحال از قرارگیری در کانون توجه اجتناب میکنه و چیزی بیشتر از احساس راحتی کردن [در یووه] نمیخواد و دوست نداره به چالش کشیده بشه.
همه مثه هم نیستن، همه مون شخصیت متفاوتی داریم و این مسئله ناگزیر به کارمون هم سرایت میکنه. فوتبالیستا هم از این قاعده مستثنی نیستن. رونالدو دارای همچون آماری در طول دوران بازیگریش هست چون بسیار باانگیزه ست و دیگران رو هم با خودش به جلو سوق میده. زلاتان ایبراهیموویچ هم همینطوریه، نمیشه در آستانۀ 39 سالگی باشی و همچنان در سطح اول تفاوتها رو رقم بزنی اگه بشدت پُرانگیزه نباشی. موراتا بیشتر مثه اون برگی میمونه که خودش رو رها میکنه تا جریان رود بحرکت درش بیاره. این مسئله خودش رو در سبک بازیش هم آشکار میکنه. صادقانه بگم اینکه دیگو سیمئونه یه درصد فکر کرده که موراتا به سبک بازی اتلتیکو میخوره برام بشدت شوکه کننده ست! چولو (لقب سیمئونه) یه قاتل نیاز داره درحالیکه آلوارو اون پِیرو وفاداریه که جلوی آدم بدۀ داستان در میاد و به قهرمان کمک میکنه که از مهلکه در بره...
مکس آلگری اینطور از موراتا تعریف کرد : « تنها مهاجم حال حاضر دنیا که میتونه در هر سیستم تاکتیکی جای بگیره، هر نقشی [رو میشه بهش داد] ، میتونه زوج هر تیپ بازیکنی در خط حمله بشه. هرجای زمین که قرارش بدی، وظیفه ش رو انجام میده و باعث میشه بازیکنای اطرافش بهتر بازی کنن. » یکی از بزرگترین معضلات در دوران بازیگری این بازیکن اسپانیایی، این واقعیته که همه ش به چشم یه مهاجم نوک بهش نگاه میشه درصورتیکه بطور خاص مثه یه مهاجم نوک بازی نمیکنه. قدبلنده، قدرت سرزنی خوبی داره و باید نقطۀ کانونی خط حمله باشه، ولی این جایگاهی نیست که او بخواد درش قرار بگیره. رئال مادرید، چلسی، اتلتیکو مادرید، همه شون سعی کردن ازش بازیکنی بسازن که نیست! یووه آلوارو رو همونجوری که هست قبول داره، هوادارا عاشقشن، او فشار بسیار زیاد تگ 60 میلیون یورویی یا کریم بنزمای جدید تلقی شدن رو به دوش نمیکشه.
آندره آ پیرلو بخوبی با سبک بازیش آشنایی داره چون در 2014-15 هم تیمیش بوده. بخش اعظم رویکرد پیرلو حول محور برگردوندن یووه به اون دوران بنا شده، دورۀ گذار بین آنتونیو کنته و آلگری، و بازپسگیری اون هویت. آندره آ آنیلی سعی کرد با انتصاب مائوریتسیو ساری به یه سمت کاملاً متفاوت حرکت کنه ولی بازیکنا و دیگرانی در مدیریت باشگاه، هیچوقت این چشم انداز رو نپذیرفتن. درست مثه موراتا، میخواستن حس کنن در خونۀ خودشون هستن و حالا به این هدف رسیدن...
برای دیدنِ اصلِ مقاله، روی آرم FI کلیک کنید ...
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
