6917 پاسخ برای این موضوع

[Orphée]

سالگرد اسکودتوی بدون شکستِ 2012 هست... این نقل و قول مورد علاقۀ من از اون روزه (بوفون) :

 

 

« تنها حسرت من اینه که مائورو کامورانزی ، پاول ندود و داوید ترزگه امروز اینجا با ما نیستن! اونا مستحق تجربۀ همون حسی بودن که ما امروز داریم... »

[GioVanni Agnelli]

- تقریبا نهایی شده و فقط اعلام رسمی مونده،
جونتلی به عنوان مدیر ورزشی تیم به باشگاه اضافه میشه و به همراه خودش پومپیلیو (دست راست جونتلی) به عنوان استعدادیاب تیم و استفانلی به عنوان مدیر تیم دوم یووه فعالیت خواهند کرد.

آخرین دیدار دو طرف هم با موفقیت همراه بوده و جونتلی اطمینان خاطر داده که در صورت عدم صعود یووه به اروپا، باز هم برنامه های خودش رو دقیق و صحیح اجرا می‌کنه.
ولی چیزی که در رسانه ها خیلی بهش پرداخته نشده درباره مربی (های) مدنظرش هست،
فقط گفته شده آلگری مورد تاییدش نیست !

رای دادگاه هم ظاهراً قبل از بازی با میلان اعلام میشه،
یعنی رقیبی که مثل ما داره برای اروپا میجنگه ! خیلی جالب شد.
کسر ۹ امتیاز جدی ترین احتمالی هست که داده شده، یعنی با این وضعیت جدول حتی به لیگ کنفرانس هم نمیریم!!

[Orphée]

i#QuartaScelta

 

 

بوریه لو : « برای اینکه بتونم لباس یوونتوس رو بپوشم ، حتی حاضر بودم مهاجم چهارم تیم باشم... »

 

در هفته های پایانی اسکودتوی "اول" ، تعیین کننده ظاهر شد...

[حامد]

نام این استراتژی «قربانی‌سازی» نیست بلکه احساسی ناخوشایند و آزاردهنده است که هواداران یوونتوس به وضوح آن را حس ‌می‌کنند. هرچه باشد قابل درک است با تیمی که از سوی یوفا و پروپاگاندایِ آپاراتوس‌هایش در یک سال و نیم اخیر به عنوان شرور اعظم در فوتبال اروپا در افکار عمومی معرفی می‌شود چندان با مهر و احترام برخورد نشود.

 

غائله‌ی سوپر لیگ اروپا و پرونده‌های قضایی ماه‌های اخیر باشگاه در ایتالیا اتمسفری ایجاد کرده که حتی نشر گسترده‌ی تصاویر پای مجروح ربیو و ترند کردن هشتگ‌های ناداوری در پلت‌فرم‌های مجازی نیز کمترین همراهی‌ها را با یوونتوس برقرار نکرده است.

 

قصاص‌های قبل از جنایت و تهمت‌های سریالی نه‌تنها در این سال‌ها که در دهه‌های اخیر کاری با اعتبار یوونتوس کرده که هرگونه کوتاهی و ناعدالتی با حقوق این باشگاه همواره موجه و عادی جلوه می‌کند.

 

در این شرایط ما برای رسیدن به هدف‌گذاری‌های فوتبالی‌مان نباید اسیر و گرفتار تصمیمات غیرمترقبه و وحشیانه‌ی داوران و یوفا شویم. کارت‌های قرمزِ غلاف شده، پنالتی‌های برباد رفته، خطاهای نادیده انگاشته شده و پروژه‌های دشمن‌سازی برای نامِ «یوونتوس» تمام تلاش خود را خواهند کرد تا بانوی‌پیر را علی‌رغم تمام جراحت‌ها و زخم‌هایش به احتضار نهایی بکشانند.

 

نخستین اتهام به نوشته‌هایی از این‌دست «توهم توطئه» است اما آنچه پنجشنبه در تورین دیدیم نیازی به «دن‌کیشوت» بودن نداشت. ما نه رنگی از عدالت که سایه‌ای از کینه‌ی «چفرین» و نفرتی تکثیر یافته از «تفکر میانمایگی فوتبالی» دیدیم و این «سَد» را انگشت پترس نیز درمان نخواهد بود.

 

برای عبورِ سلامت از اسپانیا و فتحِ بوداپست همچون همیشه باید این گزاره‌ی نخ‌نما شده را برای خود تکرار کنیم که تنها «خودمان» می‌توانیم «خودمان» را نجات دهیـــــــم.

 

-------------------

 

تکمله:

این چند خط متأثر از خواندن این پست پژمان عزیز در تاپیکِ بازی رفت یووه - سویا و یادداشتی از ماسیمو پاوان در همین خصوص نوشته شد.

[Orphée]

طبق گزارش سایت رسمی یوونتوس ، یووه اولین باشگاهیه که رکورد 4800 امتیاز در سری آ رو رد میکنه (الان 4801)... #تاریخ

[اِل کاپیتانو]

خانه از پای بست ویران است ...

[GioVanni Agnelli]

- در کنار همه رکورد های منفی، یک رکورد دیگه هم زده شده و بووه بعد از ۳۵ سال موفق نشد طی ۲ فصل جامی رو کسب کنه. (با یک سرمربی)
ساری و پیرلو با متوسط برد ۶۵٪ و کسب حداقل یک جام اخراج شدند ولی این روانی بعد از ۲ فصل و متوسط برد ۵۴٪ تنها یک موز تحویل موزه باشگاه داده !

چند تا از خبرگذاری های اطراف باشگاه از اخراج آلگری در پایان فصل خبر دادند.
ضمن اینکه نوشتند مراحل تمدید و مذاکره با بازیکن ها فعلا متوقف شده تا جونتلی خودش بیاد و همه چیز رو بررسی کنه.
توی گزینه های جونتلی نه اسمی از کونته هست و نه علاقه ای به ادامه با آلگری.

ولی خب، همه اینا گمانه زنی هست و تا مادامی که فصل به پایان نرسه و البته مدیر ورزشی جدید سرکار نیاد نمیشه با قطعیت چیزی گفت.

[Orphée]

ناپولی بعد 33 سال اسکودتو برد ...

اینتر بعد 13 سال به فینال لیگ قهرمانان رسید...

رم بعد 32 سال به فینال لیگ اروپا رسید ...

فیورنتینا بعد 33 سال یه فینال اروپایی رو تجربه کرد ...

یوونتوس هم در نیمه نهایی لیگ اروپایی توسط دو دیپورتی سری آ (سوسو و لاملا) حذف شد...

[حامد]

شزنـــی؛ فرزند شورشیِ بانوی‌پیر برای انقلاب سیاه و سفید

 

 

یوونتوس فعلیِ اگرچه تیمی خوبی ا‌ست اما الزاماً ویژگی‌های یک تیم بزرگـــــ را ندارد. «بزرگ» آن‌سان که هواداران این باشگاه خوب مختصات آن را می‌دانند و با آن هویت، همواره «مأنوس» بوده‌اند. تیم‌های بزرگ همان‌ها هستند که نبردهای تعیین‌کننده و حساس، بهترین موقعیت برای نشان دادن شاهکارهای بزرگ آنهاست و بهترین فرم‌شان در نفس‌گیرترین تقابل‌ها ظهور می‌کند.

 

این نوشته تلاش ندارد تا کاستی‌ها و محدودیت‌های فردی تیم تحت هدایت مکس الگری را اثبات کند که از قضا مروری منصفانه نشان می‌دهد که نفراتِ شایسته در ترکیب تیم کم نیستند. جانِ سخن درباره مختصاتِ «بزرگ بودن» یک تیم است؛ همان ممیزه‌ای که سیاه و سپیدهای تورین فعلاً فاقد آن هستند.

 

آنها که سابقه طرفداری‌شان از یوونتوس اندکی بیشتر است نمونه‌های مورد وثوق از «بزرگی» را احتمالاً خوب به خاطر دارند. از بیانکونریِ دوران لیپی، کاپلو، کونته و حتی پیش‌تر از آنها «عصر طلاییِ جووانی تراپاتونی»؛ همان پیکره‌ی واحدی که مشخصه‌های یکسانی داشتند: «یا بر حریفان‌شان مسلط بودند یا می‌دانستند چگونه باید به رقبا ضربه بزنند.»

 

بگذارید به یک نمونه‌ی ماندگار ارجاع‌تان دهم؛ به موقعیتی مشابه در 30 سال پیش. یوونتوس در مرحله نیمه‌نهایی جام یوفا به پاری‌سن‌ژرمنِ تحت هدایت آرتور ژورژ و ستاره‌ی نوظهور آن‌سالهایش «ژرژ وه‌آ» برمی‌خورد. بانوی‌پیر در بازی رفت با رنج فراوان اما کاملاً متشخص و بزرگ، یک بر صفر میزبان فرانسوی‌اش را مغلوب می‌کند و در برگشت نیز با هنرنمایی روبرتو باجو دو بر یک پاریسی‌ها را در دله‌الپی شکست و به دو جدال رفت و برگشت در فینال، مقابل بورسیا دورتمندِ اوتمار هیتزفیلد می‌رسد. (بیانکونری آن دو بازی را نیز قاطعانه و مجموعاً 6 بر یک پشت‌سر و قهرمان یوفا می‌شود.)

 

اگر در جستجوی ردِ حقیقیِ واژه‌ی پرتکرار سالهای اخیرِ یووه «DNA یوونتوس» که از زبان همه یاد می‌شود هستید باید نمونه‌هایی از این دست را بازبینی کنید. دی‌ان‌ای یووه فقط یک کُد برای بازیابیِ موفقیت‌های سرگرمی‌سازِ یک باشگاه فوتبال در مارکت اقتصادی و صنعتی صرفاً تجاری نیست بلکه یک هویت بی‌بدیل برای توصیف یک مفهوم کلان است.

 

یوونتوس در بازی برگشت مقابل سویا اتفاقاً عملکرد بدی نداشت و بیشتر از سطح توقع‌مان نیز در میدان ظاهر شد اما کیست که نپذیرد علی‌رغم این نگاهِ مسامحه‌نگرانه، هرگز شاهد رنگی از یک تیم بزرگ در زمین نبودیم.

 

وقتی در بازی‌های پیچیده‌ای نظیر آنچه در اندلس برگزار شد، گرفتار می‌شویم برای رخ‌نماییِ «بزرگ بودن» باید توانایی، قدرت و عزمی راسخ از خود نشان داد. وقتی در یکی از بهترین دقایقِ ممکن، در خانه حریف به گل می‌رسیم (دقیقه 65)، مدیریتِ بهینه‌ی بازی برای خاتمه‌ی موفق آن تنها برای 25 دقیقه‌ی ناقابل، یکی از فاکتورهای تیمی‌ست که می‌توانیم به آن صفتِ حرفه‌ای، باتحربه یا بزرگ اطلاق کنیم.

 

با کمال تأسف این ویژگی و امتیاز اتفاقاً شایسته سویا بود؛ تیمی که پس از انسداد توپ‌هایش در مسیر ورود به دروازه یووه توسط فرشته‌ای به نام شزنی، خستگی ناشی از ارائه‌ی یک بازی پر فشار و باز شدن دروازه‌اش در یک سوم پایانی بازی، حتی یک لحظه هم تسلیم نشد و با هر توپ و موقعیت جنگید و در نهایت به وسیله «سوسو» زیباترین پاداش را دریافت کرد.

 

موضوع ساده است. «بزرگی» یعنی اجازه ندادن به رقیب برای رسیدن به تساوی در کوتاه‌ترین زمان ممکن (6 دقیقه)؛ یعنی توانایی بسته نگه داشتن، مدیریت و کنترلِ متمرکز بازی پس از گل برتری (از دقیقه 95 تا 120 که با احتساب زمان‌های تلف شده حدوداً 30 دقیقه شد!)، کاری که سویا با بزرگی آن را پیش چشم تیم ما به تصویر کشید.

 

چه‌کسی باور می‌کرد که بهترین جملات پس از این بازی از زبان وویچنک شزنی عنوان شود؛ جایی‌که او تلویحاً به مختصاتِ صحیح موفقیت و بزرگی اشاره کرد. سخنان کوتاه، صریح و قابل‌ رمزگشایی و تحلیل شزنی می‌تواند او را در خلأ و فقدان یک بزرگ‌ترِ جسور و دلسوز به جلودار و پیشوایی استحاله‌طلب مبدل سازد. در سالهایی که ذره‌ذره شاهد غرق شدن و افول یوونتوس هستیم او می‌تواند یک انقلابی و اصلاح‌طلب در صفِ بازیکنان مفروض شود.

 

 باشگاهی در سطح یوونتوس وقتی محکوم به پذیرش این سرنوشت تلخ می‌شود چاره‌ای جز تغییر رویکرد ندارد. تیم‌های بزرگ برای بازگشت به شکوه و بزرگی‌شان نیاز به یک بازسازیِ ساختاری عظیم دارند؛ چه‌‎آنکه برای پول‌سازی و رقابت در بالاترین سطوح نیز چاره‌ای جز حرکت در این مسیر نیست؛ مسیری که بازیکنی با مختصات شزنی آن را دریافت اما مدیران (دست‌کم فعلاً) نــــه!!!

[GioVanni Agnelli]

- بعد از ولاهویچ، حالا نوبت به کیه زا رسیده که توسط آلگری به مزایده گذاشته بشه.
در خبرها اومده که آلگری نیازی به کیه زا نداره و در صورت رسیدن پیشنهاد مناسب با فروشش موافقه!

تمدید با امثال ساندرو و دیشیلیو،
میل به فروش ولاهویچ و کیه زا،
عدم تمدید با کوادرادو


از طرفی اخراج این یابو حدود ۴۰ میلیون هزینه داره ولی چون عاشق یووه ست نمی‌خواد استعفا بده و با قدرت یووه رو از اینی که هست هم حقیرتر کنه.

[Orphée]

اسکای خبر از یک بازگشت عظیم به یوونتوس داده که همه رو سورپرایز میکنه... گمانه زنی ها : یکی از بین زیدان ، دل پیرو ، کیه لینی ، کنته ، ماروتا یا بلان ...

البته فکر کنم اینطوری باشه... من با زیدان و الکس موافقترم. فکر میکنم خیلی از هوادارا اگه زیدان حتی تو ایتالیا مزخرف بازی کنه ولی تو سی ال نتیجه بگیره ، مشکلی باهاش نداشته باشن...

 

الکس هم که نیاز به توضیح نداره! ساعت 12:30 اعلام میشه خبرش...

[mory]

اگر این آلگری سرطان فصل بعد هم سرمربی تیم باشه ، کلا هواداری یووه رو رها می کنم ...
حالا میخواد هر کسی هم به هر عنوانی ( مدیر ، بازیکن یا هر چیز دیگری) به باشگاه اضافه بشه .

[Orphée]

خب لوکا مارکتی رو که مجری گفته بود به جمعشون اضافه میشه برای اعلام خبر ، اومد... مارکتی متخصص در ترانسفر مارکته و استعاراً دست راست دی مارتزیو هست :

 

- اگه نگیم غیرممکن ، موندن دی ماریا در یوونتوس بسیار مشکله...

 

- یوونتوس فارغ از فرجام این فصل ، به پیشنهادات وسوسه انگیز برای ولاهوویچ گوش خواهد داد...

 

- اومدن جونتولی ، با وجود پیشنهاد 5 سالۀ یوونتوس ، دیگه اونقدرا هم محتمل نیست چون ناپولی هنوز اوکی نداده و یوونتوس داره به ارتقاء مقام جووانی مانا (مدیر ورزشی تیم زیر 23 سال) و یک گزینۀ غیرایتالیایی فکر میکنه.. توافق با جونتولی توسط کالوو در یوونتوس انجام شده..

 

- آلگری تأکید داره که حتی در صورت اومدن جونتولی ، او در مورد جوانان حق وتو داشته باشه و این مسائل رو پیچیده کرده. اگه مانا هم بیاد همینه... ولی آلگری در پروسۀ انتخاب مدیر ورزشی دخالت نمیکنه و تصمیم با باشگاهه..

 

P.S : هنوز خبری از اعلام بازگشت عظیم نیست! شاید منظور اسکای بازگشت آلگری به سریرِ قدرت بوده!

[D E L P I E R O]

هیچ وقت مدیریت هیچ خراب شده ای رو این قدر خوار و خفیف ندیده بودم.

به خاطر 4 تا 9 میلیون یورو، صدها میلیون یورو رو فدا کردن.

چند ترابایت آلگری ازتون فیلم +18 داره که دارید انقدر بهش باج می دید؟

[Serie A]

به نظرم بعد از استعفای آنیلی ، الگری همه کاره باشگاه یوونتوس شده وعلاوه بر مسئولیت فنی، مدیریت ورزشی و عزل و نصب ها تمام و کمال به عهده مکس دیوانه هستش
متاسفانه  مسخره خاص وعام شدیم (از انتقادات کاسانو و آدانی بگیر تا بیگ نیوز امشب کارسا و اسکای!) ...خبرهای حول و حوش این باشگاه هم  صرفا همین اخبار تکراری و ناامید کننده موندگار شدن الگری وحمایت قاطع مدیریت از این سرمربی تاریخ مصرف گذشته و رفتن معدود ستاره های تیم...آخرش هم متوجه نشدیم منظور از بازگشت بزرگ چی بود! البته به نظرم مشکل از اسکای نیست مجموعه مدیریتی یوونتوس پر از دلقکه ، ما هم شدیم تماشاچی

[Orphée]

^^^

 

مارکو تاردلی (مدافع-هافبک یووه در دهۀ 70 و 80) هم به همین مسئله اشاره کرده :

 

« فصل یوونتوس مثبت نیست! برای تیمی مثه یووه اُفت داره که هم از لیگ قهرمانان حذف بشه هم لیگ اروپا. آلگری این قدرت رو داشت که در برابر پستی بلندیهای فصل مقاومت کنه. ولی او بیشتر یک مدیر بود تا یک مربی...  »

[حامد]

رد خون یوونتوس با گل به خودی مافیای فوتبال ایتالیا

 

 

سالهاست که طرفداران یوونتوس غیرمنصفانه و متأثر از پروپاگاندای رسانه‌ای متهم به «مافیا» بودن می‌شوند. غالباً نیز تلاش‌های تیفوسی‌های آگاهِ یووه برای تشریحِ صحیح حقایق نیز ره به طرفی نمی‌بندد و انگاره‌ی مغرضانه و عامه‌پسند ناپاک بودن باشگاه یوونتوس همچنان در اذهان عموم حک می‌شود.

 

Michele Criscitiello روزنامه‌نگار و مجری تلویزیونی در آستانه اعلام حکم دادستان فدرال در خصوص پرونده افزایش سرمایه و رتبه‌بندی باشگاه یوونتوس، در یادداشتی صریح و روشن‌گرانه نسبت به آنچه در پشت‌پرده در حال سناریوسازی بر علیه یووه و ضربه زدن به اعتبار و حیثیت فوتبال ایتالیا است هشدار داد.

 

گزیده‌ای از این یادداشت به شرح زیر است:

 

به عنوان یک روزنامه‌نگار و نویسنده ورزشی اگر بخواهم تنها ده درصد از چیزهایی که با حقیقت پرونده یوونتوس مطرح است را بیان کنم احتمالاً به مشکلاتی در ادامه همکاری با وب‌سایت Sportitalia و تلویزیون برخواهم خورد؛ از شما چه پنهان شاید خانه‌ام نیز غیرقابل سکونت شود!

 

کاری نمی‌توان کرد، فعلاً گابریله گراوینا همه‌کاره است و همه‌چیز تحت کنترل اوست. فدراسیون فوتبال ایتالیا تنها زمانی رنگ آزادی را خواهد دید که مالاگو، جورجتی و ملونی تصمیم بگیرند زمان پایان دادن به این ویرانی فرا رسیده است.

 

تا به حال در کجای دنیا دیده شده که رتبه دادگاه درجه یک آن A و رتبه دادگاه درجه دوی آن Z باشد؟! ما با ورزش سروکار داریم نه باندبازی و تسویه‌حساب. هر قدر سیاست‌ورزی بیشتر شود به همان نسبت عدالت نیز کمتر خواهد شد.

 

البته که مافیا تا همین‌جای کار نیز به بخش اعظمی از اهداف خود رسیده است. حذف یووه از کوپا ایتالیا و لیگ اروپا به همراه ناکامی در رقابتی ناعادلانه و غیر همسطح برای فتح اسکودتو مهم‌ترین نتایج و آثار پرونده‌سازی و بازی مطول با آن در طول یک فصل بوده است.

 

این البته تنها ابعاد درون باشگاهی‌ست که گربانگیر یوونتوس شد؛ در سطحی کلان‌تر نیز محدودیت‌ها و محرومیت‌ها از حق پخش‌های تلویزیونی و لطمه به وجهه بین‌المللی فوتبال ایتالیا (که البته پیش‌ از این نیز با عدم حضور آتزوری در جام‌‎جهانی قطر کلید خورد) محقق شده است.

 

آنچه این روزها به عنوان «عدالت ورزشی» از آن یاد می‌شود چیزی نیست جز «سرطان بدخیمِ فوتبال»؛ وکلایی که به جای «قضاوت» در زمین عدالت، در زمین ورزش «فوتبال» بازی می‌کنند.

 

امروز شاید یوونتوس به منفی دوازده یا منفی سیزده امتیاز محکوم شود اما از بخت بدِ دست‌های پشت‌پرده که از قضا همیشه به نام و اعتبار یوونتوس سند خورده، همه دریافته‌اند که با راهبریِ عده‌ای نادان، شاهد یک گل به خودیِ محض برای فوتبال ایتالیا هستند.

[pezhman]

 

 

P.S : هنوز خبری از اعلام بازگشت عظیم نیست! شاید منظور اسکای بازگشت آلگری به سریرِ قدرت بوده!

 

معرفی میکنم .  آرتور ملو

[GioVanni Agnelli]

- رسما ۱۰ امتیاز کم شد و خیلی عجیبه واقعا !
چون در صورت برد هر سه دیدار باقی مونده باز هم شانس صعود به لیگ قهرمانان رو داریم.

[Serie A]

- رسما ۱۰ امتیاز کم شد و خیلی عجیبه واقعا !
چون در صورت برد هر سه دیدار باقی مونده باز هم شانس صعود به لیگ قهرمانان رو داریم.

حتی با فرض 3 برد تو بازیهای آینده ،جایگاه الگری هم تثبیت میشه و ابقا میشه..متاسفانه اصرار عجیب آنیلی بر عدم خروج از پروژه سوپرلیگ این اتفاقات رو رقم زد و تاوانش رو یوونتوس میده