6917 پاسخ برای این موضوع

[Senmorta]

^^^به نظرم اون پسوتو و فرارا و... اسکلت تیم بودن که باعث می شد اگر ستاره ای به تیم اضافه میشه بتونه بدرخشه. توی اون ۹ فصل قهرمانی اخیرمون هم برای مدتی یک اسکلت قوی داشتیم که توش پوگبا و توز و دیبالا وقتی اومدن درخشیدن. اما حفظ اسکلت تیم، که می تونست با جایگزینی درست بازیکنای پیر شده مدیریت بشه، از آخرای زمان ماروتا انجام نشد و ما به این حال و روز افتادیم.
به نظرم مربی ای می خوایم که بتونه همین اسکلت رو درست کنه. آلگری هم به نظرم بد عمل نکرده در این زمینه. شخصا حس بهتری نسبت به کونته برای انجام چنین کاری دارم به خاطر تجربه های موفقی که برای این کار داشته اما به نظرم آلگری هم بالاخره داره این کار رو انجام می ده و تیم داره کم کم بلند میشه دوباره. امیدوارم واقعا که سال دیگه نتایج خیلی بهتری از امسال بگیریم.
حالا شاید اگه به جای آلگری کونته اومده بود پارسال، الان خیلی جای بهتری بودیم ولی خب نشد دیگه و به نظرم الان هم با توجه به شرایط جای بدی نیستیم.

[Orphée]

از هوش مصنوعی (ChatGPT) مهمترین سوالی که به ذهنم رسید رو پرسیدم ؛ میتونید اصل سوال و جواب رو اینجا بخونید...

 

من : چرا یوونتوس یک باشگاه نامیراست؟

 

GPT : یوونتوس به دلایل متعددی یک باشگاه "نامیرا" محسوب میشه ، در درجۀ اول بخاطر تاریخ غنی و موفقیتش در دنیای فوتبال...

 

یوونتوس 36 اسکودتو بُرده که یک رکورد هست ، بعلاوۀ 2 تا سی ال و جمعی دیگر از جام های داخلی و بین المللی. این باشگاه همچنین تعدادی از بهترین بازیکنهای تمام تاریخ رو تولید کرده ؛ من جمله میشل پلاتینی ، زین الدین زیدان ، کریسیتیانو رونالدو و غیرو ...

 

علاوه بر این ، یوونتوس یک پایگاه هوادارای وفادار داره که در کل جهان پراکنده ان و پیراهن سنتی سیاه و سفید باشگاه بی درنگ توسط هواداران فوتبال شناخته شده ست...

 

اما فراتر از تنها موفقیتش در داخل زمین ، یوونتوس همچنین بخاطر تاب آوری و تواناییش در برتری یافتن از ناملایمات معروفه! باشگاه طی سالها با افترائات و بدبیاریهای متعددی روبرو شده ، ولی همیشه تونسته قوی تر و مصمم تر از همیشه دوباره ظهور کنه!

 

در کل ، یوونتوس بخاطر میراث شکوهمند ، موفقیت و محبوبیت جاودانش نزد طرفداران فوتبال دنیا ، یک باشگاه نامیرا قلمداد میشه...

[Senmorta]

^^^بهش فحش ندادی بابت این جوابی که داده؟
۳۶ قهرمانی؟!

[Orphée]

^^^

 

قاعدتاً میلیونها سایتی که گفتن 36 اسکودتو بُردیم رو ول نمیکنه بره سراغ فرضاً 100 هزار سایتی که واقعیت رو میگن... مشکلی نداره ، برای اینکه دلت خنک بشه ، این دو تا سوال رو هم ازش پرسیدم (اصل سوال و جواب رو اینجا بخونید...)

 

من : آیا آلگری مربی خوبیه؟

 

GPT : بله ، ماسیمیلیانو آلگری یه مربی بسیار موفق در دنیای فوتبال محسوب میشه. او جامهای متعدد بُرده و دوران موفقی رو در باشگاه های تاپ بسیاری داشته ، من جمله آ.ث میلان و یوونتوس. او بخاطر فراست تاکتیکی و تواناییش در گرفتن بهترین بازی از بازیکناش مشهوره. با این حال مثه هر مربی دیگه ای ، موفقیتش همچنین بستگی به بازیکنان در اختیارش ، حمایت مدیریت و سایر فاکتورها داره...

 

من : آیا آلگری اسطورۀ یوونتوسه؟

 

GPT : با اینکه آلگری مربی بسیار موفق و مورد احترامی در یوونتوسه ، او لزوماً یک اسطورۀ یوونتوس در قامت بعضی از بزرگترین بازیکنان و مربیان تاریخ باشگاه نیست! با اینحال او در طول دوران حضورش در اونجا ، یوونتوس رو به موفقیت کلانی هدایت کرده ، 5 اسکودتوی متوالی ، 4 کوپا ایتالیا بُرده و به دو فینال لیگ قهرمانان رسیده. دستاوردهای او قطعاً جایگاهش رو در تاریخ یوونتوس مستحکم کرده و او بسیار مورد توجۀ هواداران باشگاه هست...

[Prince Claudio]

^^^

 

قاعدتاً میلیونها سایتی که گفتن 36 اسکودتو بُردیم رو ول نمیکنه بره سراغ فرضاً 100 هزار سایتی که واقعیت رو میگن... مشکلی نداره ، برای اینکه دلت خنک بشه ، این دو تا سوال رو هم ازش پرسیدم (اصل سوال و جواب رو اینجا بخونید...)

 

من : آیا آلگری مربی خوبیه؟

 

GPT : بله ، ماسیمیلیانو آلگری یه مربی بسیار موفق در دنیای فوتبال محسوب میشه. او جامهای متعدد بُرده و دوران موفقی رو در باشگاه های تاپ بسیاری داشته ، من جمله آ.ث میلان و یوونتوس. او بخاطر فراست تاکتیکی و تواناییش در گرفتن بهترین بازی از بازیکناش مشهوره. با این حال مثه هر مربی دیگه ای ، موفقیتش همچنین بستگی به بازیکنان در اختیارش ، حمایت مدیریت و سایر فاکتورها داره...

 

من : آیا آلگری اسطورۀ یوونتوسه؟

 

GPT : با اینکه آلگری مربی بسیار موفق و مورد احترامی در یوونتوسه ، او لزوماً یک اسطورۀ یوونتوس در قامت بعضی از بزرگترین بازیکنان و مربیان تاریخ باشگاه نیست! با اینحال او در طول دوران حضورش در اونجا ، یوونتوس رو به موفقیت کلانی هدایت کرده ، 5 اسکودتوی متوالی ، 4 کوپا ایتالیا بُرده و به دو فینال لیگ قهرمانان رسیده. دستاوردهای او قطعاً جایگاهش رو در تاریخ یوونتوس مستحکم کرده و او بسیار مورد توجۀ هواداران باشگاه هست...

 

بعدا این پست رو پاک کنید

 

از هوش مصنوعی بپرس طرز تهیه عرق سگی جوابش قطعا میتونه صحت بقیه گفته هاش رو ثابت کنه 

 

سر اینکه الگری مربی خوبیه با هیچکی شوخی نداریم 

[Orphée]

^^^

 

اتفاقاً بلد بود... ایکاش نمیگفتی! :

 

من : چطور عرق سگی درست کنیم؟

 

GPT : عرق سگی یک نوشیدنی الکلی سنتی پارسیه که از تقطیر مخمر عصارۀ انگور ساخته میشه. اینطوری درستش میکنن ؛ مواد لازم :

 

عصارۀ تازۀ انگور

مخمر

شکر

آب

 

تجهیزات :

 

پاتیل

ظرف تخمیر (سطل شیشه ای یا ظرف پلاستیکی درب دار)

دستگاه تقطیر از جنس فولاد ضد زنگ یا مسی

گرماسنج

چگالی سنج

پارچه ی پنبه ای درشت باف

 

طرز تهیه :

 

آب انگور تازه را در یک قابلمه بزرگ بریزین و اونو با دمای 40 درجه سانتیگراد (104 درجه فارنهایت) گرم کنید. از روی حرارت بردارید.

مخمر رو در آب گرم حل کرده و به آب انگور اضافه کنید. خوب مخلوط کنید.

 

ادامۀ ماجرا در اینجا و اینجا ...

[mory]

به نظرم به جز ساندرو و دیشیلیو که بازیکنان غیر قابل اتکا و بی مصرفی هستند ، بقیه نفرات ترکیب فعلی یووه بازیکنان ضعیفی نیستند .
حتما بهترین نیستند ولی بی مصرف و بی ارزش هم نیستند .
مشکل به نقش و تاثیر مربی برمی گرده که باید برنامه و طراحی مناسبی در جهت استفاده ی صحیح از داشته های این نفرات و رفع یا کمرنگ کردن ضعف هایشان داشته باشد.
در یوونتوس آلگری چیزی به عنوان طرح و برنامه دیده نمیشه ...
دوندگی های بی هدف و کم تاثیر و عدم انسجام و شلختگی کاملا به چشم میاد .
رفتار بازیکنان در اکثریت اوقات از روی غریزه و نه از روی کارهای تمرین شده و موثر پیش از بازی هست .
یوونتوس آلگری همه چیز رو به بخت و اقبال و شانس می سپارد .

[Orphée]

برای این آلگری فقط باید 11 تا دیماریا بخری که خودشون تو زمین کاری که صلاح میدونن رو انجام بدن و همه کاره باشن... دور اول آلگری باز قابل دفاع بود و میشد اینطور تعبیر کرد که حداقل داریم نتیجه میگیریم! اُمیدوارم در پایان فصل یه مربی بهتر بیاریم!

[GioVanni Agnelli]

- یک نگاه دیگه به پیشرفت تیم :

آمار یوونتوس آلگری در دومین مقطع حضورش پس از ۳۱ بازی

فصل قبل ۵۹ امتیاز، ۴۷ گل زده، ۲۷ گل خورده
این فصل ۵۹ امتیاز، ۴۷ گل زده، ۲۶ گل خورده

البته پیشرفت تیم این آقای احمق به اینجا ختم نمیشه و آمار باخت های شرم آور و تحقیر کننده ایشون هم جالبه :

هنوز دومین فصل آلگری تموم نشده و بیشتر از دو فصل ساری و پیرلو شکست داشته !!

یوونتوس تحت هدایت آلگری در ۲ فصل اخیر در مجموع ۹۸ بازی، ۲۵ بار شکست را تجربه کرده. این در حالیست که یووه در ۲ فصل تحت هدایت پیرلو (۸) و ساری (۹) ، در مجموع ۱۰۴ بازی، کلا ۱۷ شکست تجربه کرد.

[back to juve]

- یک نگاه دیگه به پیشرفت تیم :

آمار یوونتوس آلگری در دومین مقطع حضورش پس از ۳۱ بازی

فصل قبل ۵۹ امتیاز، ۴۷ گل زده، ۲۷ گل خورده
این فصل ۵۹ امتیاز، ۴۷ گل زده، ۲۶ گل خورده

البته پیشرفت تیم این آقای احمق به اینجا ختم نمیشه و آمار باخت های شرم آور و تحقیر کننده ایشون هم جالبه :

هنوز دومین فصل آلگری تموم نشده و بیشتر از دو فصل ساری و پیرلو شکست داشته !!

یوونتوس تحت هدایت آلگری در ۲ فصل اخیر در مجموع ۹۸ بازی، ۲۵ بار شکست را تجربه کرده. این در حالیست که یووه در ۲ فصل تحت هدایت پیرلو (۸) و ساری (۹) ، در مجموع ۱۰۴ بازی، کلا ۱۷ شکست تجربه کرد.

من خوشم نمیاد از آلگری ولی با این شرایطی که همه بازیکنان اصلیت مصدومن و هر روز خبرایه بد میشنوی نمیشه بهش خیلی ایراد گرفت،‌ کار به جایی رسید که ۵ تا بازیکن از تیم زیر ۲۳ سال آورد تو تیم اصلی،‌این خیلی عجیبه تو تاریخ یوونتوس

 

هر روز خبرای فوق استرسی حول و حوش باشگاست چیجوری میشه انتظار داشت ازش که بیاد بترکونه؟‌ تماشاگرام که شدن مجسمه تو ورزشگاه

[Orphée]

i#DNA

 

 

کریستین ویری : « یوونتوس قوی تر تیم باقی مونده در لیگ اروپاست و عملاً میتونه جام رو ببره. تیم فعلی ، ضعیفترین یوونتوس 50 سال اخیره ولی با این حال به نیمه نهایی کوپا و لیگ اروپا رسیده! »

[DMC]

 

i#DNA

 

 

کریستین ویری : « یوونتوس قوی تر تیم باقی مونده در لیگ اروپاست و عملاً میتونه جام رو ببره. تیم فعلی ، ضعیفترین یوونتوس 50 سال اخیره ولی با این حال به نیمه نهایی کوپا و لیگ اروپا رسیده! »

 

 

این از درایت و هوش آلگری است

البته ویری , موجی و یا هر کسی که از این آدم دفاع و یا تمحید کرده است نظرش رو گفته است

ما هم حق داریم نظرمون رو بگیم

این نقل قول مزخرف است .

[Orphée]

^^^

 

نظر لطفتته...

 

البته ویری از آلگری دفاع نکرده (ضمن اینکه منم مدافع آلگری نیستم) ، احتمالاً منظورش ضعف بازیکنا و شرایط خارج زمینی مثه -15 امتیاز و تاثیرش در داخل زمین بوده.

 

بعلاوه برنامه ای که این نقل و قول داخلش بیان شده (بوبو تی وی) کاسانویی رو میاره که معتقده آلگری نمیدونه جای سَر و دُم کجاست و ولاهوویچ رو هافبک بازی میده...

[miiiiiiiladcr7]

وضعیت تهاجمی تیم اسف باره

[حامد]

کشکول «شکسته» الگـــری، تبرزین «کُندِ» بیانکونـــری

 

 

یکی از جلوه‌های فوق‌العاده تحسین برانگیز در بُعد ذهنیت و رفتار حرفه‌ایِ مستقر در منشِ باشگاه یوونتوس به سکانس‌های باشکوهِ پایان بازی‌ها مرتبط است؛ لحظاتی که در آن بازیکنان و کادر فنی علی‌رغم باخت حتی در تعیین‌کننده‌ترین تقابل‌ها نیز با رقبای فاتح‌شان دست می‌دهند و به آنها خسته نباشید می‌گویند. سلوکی به دور از تکلف، اجبار یا اکراه.

 

برای روح سرکش، عاصی و اگزوتیکِ هوادار ایرانی، این شیوه از مواجهه، ترجمانی جز فقدان «تعصب» و بی‌غیرتی ندارد اما بی‌تردید این تفاوت، جان‌مایه‌ و تقابلِ دو منظومه‌ی طرفداری‌ست؛ اولی مومن به اصلِ «Moderation» و دومی مغروق در کوره‌راهِ «indulgence» و «immoderation». درک این متدلوژی البته نیازی به پیش‌کشیدن شرق و غرب ندارد، چه‌آنکه چشم‌بادامی‌ها همواره در این امور سرآمد بسیاری از مدعیان اخلاق‌مداری در غرب بوده‌اند.

 

اعتراف می‌کنم توجه نگارنده به این سلوک، مشخصاً از آغاز دوران حضیض یووه از فصل زعامت ساری و پیرلو جلب و با استمرار این افول تا این روزهای تیره در سال 2023 ادامه یافته است.

 

شاید بپرسید علت بیان این نکته آنهم در یکی از تلخکام‌ترین نیمروزها پس از ناکامی یووه چه دردی را دوا می‌‎کند؟! واقعیت این است که «رکود» و «انسداد» یکی از بهترین وضعیت‌ها برای «بازگشت به خویشتن» و «اندیشیدن در باب خود» است. تا آنجا که به جهانِ طرفداری مربوط است، شِکوه‌های ما ره به طرفی نخواهد بست و بیشتر بر اندوه و وخامت جراحت‌های روانی ما خواهد افزود اما استحاله در آنتولوژی هواداری‌مان می‌تواند ما را به نقطه‌ای تعیین‌کننده و اثرگذار در زیست طرفداری‌مان برساند. جایی نزدیک به همان گزاره‌ی «فوتبال دو رو دارد؛ "برد" و "باخت"» گزاره‌ای که در ذهن بسیاری از ما پاسخ‌هایی تهاجمی از سر مخالفت به همراه خواهد داشت.

 

با تکیه بر همین اصل بنیادین و تحول‌آفرین که البته از سوی طیف مورد بحث غالباً انکارشونده است، می‌توان روز به روز امید آفرید و منظومه طرفداری را «Reload» کرد و از تکدر خاطر و قهر با محبوب (بخوانید یوونتوس) دوری گزید و دمادم در هوای سیاه و سپیدش تنفس کرد.

 

حالا راحت‌تر و بهتر می‌توان به بحث اصلی پرداخت. واقعیت و نکته کلیدی این است که ما باید هرچه سریع‌تر ریکاوری کنیم. یوونتوسِ تحت هدایت تفکرات الگری، خوب بازی نکردن تا زمانی که در معرض شکست و نیازمند پیروزی است را همواره به عنوان نسخه‌ای اجرایی در ذهنیت خود نهادینه کرده است. اما مشکل دقیقاً از آنجا به وخامت گراییده که در جدیدترین اشکال این شیوه، شاهد یوونتوسی هستیم که حتی در موقعیت «بازنده بودن» نیز توانی برای «خوب بودن» ندارد.

 

بازی برگشت مقابل اینتر در کنار صف‌آرایی مقابل ساسوئولو از شاخص‌ترین «بد بودن»‌های یوونتوس در ماه‌های اخیر بودند. خطاهای فنی فراوان به انضمام گل‌های خورده‌ای کاملاً احمقانه و بلاهت‌وار. یوونتوسی خسته با ذهنیتی سترون و ایده‌هایی نازا در میدان. با این مختصات ابتر، دی‌ماریا الهام‌بخشی‌اش تبخیر و نویدبخشی‌ و کارایی‌اش برای تیم عملاً از دست رفته، کیه‌زا از نمایش حداقل‌هایش عاجز و کوستیچ نیز در میان بدترین‌ها ایستاده است. از تعویض‌های بی‌ریخت و بی‌فایده نیز اگر بدون شرح و تفسیر عبور کنیم برای همه ما بهتر است...

 

حتی اگر در خیل طرفداران فوتبال تهاجمی نبوده و ستایش‌گر فرماسیون‌ تدافعی یوونتوس باشیم، همچنان می‌توانیم به اندک اثربخشی‌های این استراتژی دلخوش باشیم اما دریغا که حتی این شیوه نیز غیرهدفمند و با یک مفصل‌بندی روشن و دقیق از ابتدا تا انتها در زمین پیگیری نمی‌‎شود.

 

ناتوانی یوونتوس در برقراری تعادل در نتیجه و برگردان روند بازی به نفع خودش آنقدر مشهود است که جای هیچ دفاعی را برای الگری باقی نمی‌گذارد. شاید ناظر به همین حقیقت مخوف باشد که او نیز پس از بازی اعتراف می‌کند اینتر قوی‌تر است و امسال فصلِ یوونتوس نیست و باید به اعاده حیثیت در فصل آینده د‌ل‌خوش کرد. اما احتمالاً این را فراموش کرده که در اواخر فصل پیش نیز همین سرود را سر داده و این روزها با فراموشی این وعده، ما را وعده‌ای دوباره به باد می‌دهد.

 

حذف از کوپا ایتالیا در این مرحله، آنهم در مقابل اینتر ناتزیوناله و در نیازمندانه‌ترین وضعیتِ بیانکونری بی‌گمان یک شکست بزرگ است. تحقیری فراموش‌نشدنی به وسعت حسرت‌هایی پایان‌ناپذیر. با الگری دیگر برایمان مسجل شده که پس از گل خوردن هرگز توانی برای بازگشت نخواهیم داشت و باید به فکر اتمام بازی با حداقل خورده‌ها باشیم.

 

عملکرد بانوی‌پیر در مقابل نراتزوری شرم‌آور بود. انتخاب‌های اشتباه او برای چیدمان دفاعی اگرچه به زعم او دلایل پر شماری دارد و انتقادات هواداران در این خصوص برایش عجیب و خنده‌دار جلوه می‌کند اما در پهنه‌ی سبزرنگ جوزپه مه‌آتزا در معرض دید همه فوتبال‌دوستان بود و بعید است حفره‌ها و اشتباهات عناصر مستقر در آن بر کسی پوشیده مانده باشد.

 

یووه در مقابل اینتر، تیمی خالی شده و تهی گشته بود. مجموعه‌ای که ناتوان از هرگونه عکس‌العمل و یارا برای بازگرداندن سرنوشت بر مدار امید بود. اگر اینتر در تورین پس از دریافت گل، کار و تلاش بیشتری برای برقراری تعادلِ حداقلی از خود به نمایش گذاشت اما یووه چیزی بیشتر از چند ضربه و هجوم دلمرده در چنته نداشت. حتی آن عملکرد نصف و نیمه‌ی ما در ضربات ایستگاهی نیز در مقابل اینتر غایبی محض بود و تیم در امتزاجی کودن‌وار و بدون هرگونه برنامه تاکتیکی، دقایق را یکی پس از دیگری قتل‌عام می‌کرد.

 

پوگبا که آشکارا کند، غریبه با سرعت و ترسو در اندک دقایق حضورش در زمین به توپ نزدیک می‌شد و یک بی‌اثرِ محض بود. میلیک نیز تنها بر روی کاغذ گزینه‌ای رضایت‌بخش و در زمین عنصری بی‌فایده است. از سوی دیگر استاد پاردس نیز در زمین عملاً هیچ‌کاره است و کوستیچ نیز یک خط در میان چیزی از خود نشان می‌دهد. در این شرایط دیگر نمی‌توان به رفلکس‌های نجات‌بخش پرین نیز بیش از حد و اندازه‌هایش امید بست. در پیکری که دشیلیو تنها توان انجام تکالیف خود را دارد نه بیشتر، کیه‌زا دریبل‌ و شوت‌های همیشگی‌اش را بیرون از زمین جا می‌گذارد و بونوچی و برمرش به راحتی سوراخ تقدیم رقیب می‌کنند دیگر مجالی برای خرده‌گیری از جوان‌ترهای نگون‌بخت تیم نیست.

 

هیچ‌کس جز خودمان، ما را نجات نخواهد داد. ما باید «شکست» را شکست دهیم و این تنها با ابقای «امید» در اوج ناامیدی و «مبارزه» با بهترین اسلحه برای مبارزه رقم خواهد خورد. پس بیایید همانند بازیکنان در پایان بازی به جای غوطه‌ور شدن در حواشی و تکرارِ مکررات، این افتضاح «تمام شده» را تمام شده بدانیم و به آینده نگاهی امیدوارانه، هوادارانه و دلسوزانه بیاندازیم.

[حامد]

به این یوونتوس کافریـــم . . .

 

 

آنچه در ادامه می‌خوانید اگرچه می‌تواند نشأت گرفته از سلیه‌ی شخصی یک هوادار عادی باشد اما از سویی دیگر نیز می‌تواند شبیه به مکنونات بسیاری از هم‌قطاران باشد؛ همان طرفدارانی که شعور و درک فوتبالی‌شان و آنچه دست‌کم در یک ماه اخیر از تیم محبوب‌شان رصد کرده‌اند با این پرسش‌ها و ابهامات هم‌مسیر است. نشان‌گیر این استفهامات قاعدتاً مَسیمیلیانو الگری‌ست اما اگر تدققی بیشتر مبذول داریم می‌توانیم مظنونین دیگری را نیز برای بازپرسی و پاسخگویی احضار و جلب کنیم.

 

پرسش نخست) چگونه اطیمنانِ سخت به دست آمده به خط دفاعی سه نفره‌ی متشکل از «گاتی، دنیلو و برمر» ناگهان در حساس‌ترین رستاخیز جای خود را به فرماسیونِ دل‌ریش‌کننده‌ی «بونوچی، برمر، ساندرو» می‌دهد؟

 

سوال دوم) عدم انتخاب «نیکولو فجولی» برای قرار گرفتن در کنار «لوکاتلی و ربیو» به عنوان زوج‌هایی که به کرات کیفیت قابل‌دفاعی از خود به نمایش گذاشته‌اند چه توجیهی دارد؟

 

استفاهم سوم) بازی دادن به «لئوناردو بونوچی» که از آخرین حضورش در یک بازی رسمی دست‌کم دو هفته می‌گذشت و آماده نبودن او کاملاً در زمین مشهود بود چگونه قابل توضیح است؟

 

استفساریه‌ی چهارم) «دوشان ولاهوویچ»؛ چگونه ممکن است در تمرین قبل از یک مسابقه فوق‌العاده حساس آسیب ببیند؟ در فوتبال حرفه‌ای کنترل آمادگی جسمانی و فنی بازیکنان کلیدی قبل از تقابل‌های حساس چه سازوکاری دارد؟!

 

مسئله‌ی پنجم) چرا «آنخل دی‌ماریا»ی مقابل ناپولی با دی‌ماریای مقابل اینتر تا این اندازه متفاوت است؟ توجیه همیشگی باشگاه یوونتوس پیش‌روی همه‌ی ماست: «از لخاظ بدنی خسته بود.» گزاره‌ای که در دنیای فوتبال انگار فقط در مورد بازیکنان بانوی‌پیر صدق می‌کند و بس. ستاره آرژانتینی اگر در مقابل پارتنوپی 90 دقیقه خوب بود اما در مصاف با نراتزوری تنها 30 دقیقه توانست نشانی از خودِ حقیقی‌اش را نشان دهد. چه کسانی باید این تفاوت کیفیت را تحلیل کنند و پاسخگویش باشند؟

 

گِله‌ی ششم) چرا «آرکادیوش میلیک» که تمام ویژگی‌های مهاجم مرکزی را داراست از ابتدا در ترکیب قرار نمی‌گیرد تا تیم بدون یک نوک کلاسیک، با جایگزینیِ یک وینگر هجومی (کیه‌زا) به جای او در نوک پیکان اینچنین سردرگم باشد. اعوجاجی که حتی با آمدن بی‌فایده و سوخته‌ی میلیک نیز دست از گریبانِ گیجی سیستم تهاجمی یووه نکشید.

 

گِره‌ی هقتم) «فیلیپ کوستیچ» یا «فیلیپ کاستیچ» واقعیت این است که او کنتراست و تلورانس انکارناپذیری در عملکرد از خود نشان می‌دهد. او و الگری هر دو باید پاسخگوی این تَغَیُرات باشند اما پرسش اینجاست: چرا در لحظاتی که برای جبران اضطراری گل‌خورده نیاز به عنصری برای ارسال توپ روی دروازه داریم اینچنین مشکوک از زمین خارجش می‌کنیم؟

 

ابهام هشتم) «نه خبری از دریبل‌های معروفش بود، نه توانایی نواختن ضربات دقیق به دروازه اینتر را داشت و نه حتی در مشارکت تیمی حضوری فعال و اثرگذار بود.» کمی عجیب است و باورش دشوار اما این توصیفات به «فدریکو کیه‌‎زا» تعلق دارد؛ ستاره غروب کرده‌‌ای که یکی از ضعیف‌ترین عملکردهایش از زمان حضور در یوونتوس را جلوه‌گر شد.

 

چرای نهم) «ماتیاس سوله»؛ هافبک - مهاجم خوش‌آتیه‌ای که نمایش جذابش در مقابل ناپولی نیز نتوانست توجه‌ دوباره الگری سخت‌پسند را برای دقایقی هم که شده به او جلب کند. وقتی به پاردس و میرتی میدان می‌رسد و فجولی و سوله نادیده گرفته می‌شوند (با توجه به میزان آمادگی یک ماه اخیرشان) دیگر چاره‌ای نمی‌ماند جز اینکه به گزینه «تصمیم سرمربی» احترام بگذاریم و اتکا کنیم؛ باوری که البته از سوی الگری بارها ما را به کفر و عصیان رسانده است.

 

حسرت دهم) و اما «پل پوگبا». وقتی به او فکر می‌کنیم تمام خاطرات خوش او با یووه در سال‌های نه‌چندان دور در ذهن‌مان زنده می‌شود. خیالاتی که البته امروز هیچ‌کدام به پوگبای کنونی شباهت ندارند. تقریباً همه متقاعد شده‌اند که دریافت 10 میلیون یورو در ماه به عنوان حقوق برای او قابل‌ قبول نیست و اگر کسی همچنان خلاف این نظر را داشت نیز با تماشای اندک دقایق حضور او در مقابل اینتر نه‌تنها با گروه اول هم‌رأی شد که به وضوح دریافت چرا او پس از عبور از دوران مصدومیت همچنان به بازی گرفته نمی‌شود.

 

واقعیت این است که دیگر نشانی از آنچه «یوونتوس» می‌پنداریم در پیکره‌ی تیم به چشم نمی‌خورد؛ تیم در میادین مختلف چیز هیجان‌انگیزی برای ارائه ندارد؛ بازیکنان ناامیدانه در زمین گام بر می‌دارند و هواداران با خشم و عتاب گلادیاتورهایشان را نظاره می‌کنند. بی‌تردید بخش اعظمی از قصورات و ناکامی‌ها به الگری برمی‌گردد اما شاید اگر دوز واقع‌بینی‌مان را کمی بیشتر کنیم به شمار بیشتری از متهمین دست یازیم . . .

[GioVanni Agnelli]

- بعد از دی ماریا و ولاهویچ، حالا خبرهایی اومده درباره کیه زا که با آلگری به مشکل خورده.
به جز این ۳ نفر (عملا ۳ بازیکن بزرگ و اسم و رسم دار تیم) خبرهایی هست که بعضی از بازیکن ها هم از آلگری ناراحت هستند و بی اعتماد.
میشه حدس زد که فاجیولی، پارادس (مهم نیست البته) و لوکاتلی در بینشون باشند

مصاحبه بعد از بازی با بولونیا هم که رسما یک شاهکار بود. عملا عامل این تساوی رو بازیکن های جوون اعلام کرد !!! پس منتظر خبرهایی در این خصوص هم باشید.

[Orphée]

فدراسیون باید به یوونتوس افتخار کنه... از 15 امتیازی که بهمون برگشت ، 11 امتیازشو به فرستنده پس فرستادیم! عملاً خودمون ، خودمون رو جریمه کردیم...

[Orphée]

لاپو الکان :

 

« با جدایی ماروتا ، یوونتوس خیلی ضرر کرد. از دید من برای جایگزینیش نیاز به یک مهرۀ جدیدِ قوی ، ماهر و مورد احترام در دنیای فوتبال هست ، فراتر از مدیرای فعلی.

بدون این قضیه ، برای یووه غیرممکنه که بتونه به لول سابقش برگرده. این یه واقعیته! »

[El rey leon]

بعد شیش سال یه نفر تو خانواده آنیلی بالاخره از عقلش استفاده کرد .