6917 replies to this topic

[حامد]

گردابِ روزهاي ترانه و اندوه . . .

 

 

حسرت‌بارترين پرسش اين روزهاي ما (هواداران يوونتوس) اين است: چه زماني قرار است شاهدِ بهترين تركيب يووه با حضور تمام بازيكنانِ باكيفيتش باشيم؟

 

اين چه تقديرِ تاريخي ناعادلانه‎‌اي‌ست؟ چرا بايد دائم حسرت داشته‌هايِ غايب‌مان را بخوريم؟ آيا ديدن همزمان پوگبا، كيه‌زا، دي‌ماريا در آماده‌ترين احوالات‌شان قرار است براي‌مان تبديل به عقده شود؟ ماجراي يوونتوس، حكايت بانوي‌پيري‌ست كه هرچند دلخوش جعبه‌ي جواهراتش است اما به دليل استقرارشان در صندوق امانت بانك نمي‌تواند از آنها بهره و حظي ببرد و تنها مي‌تواند در ژرفناي درونش، دلخوشِ داشتنش باشد.

 

قابل ‌اعتمادترين و تأثيرگذارترين فرماسيونِ ممكنِ يوونتوس در اين فصل به دور از دسترس‎ترين نسخه‌اش شده تبديل شده است. تركيبي كه مي‌توانست با حضور احتمالي دپاي، پاردس و امثالهم اندكي رويايي‌تر نيز شود اما با كوله‌باري از ابهام، نه تنها اساسِ «بودن يا نبودن» كه زمان مواجهه با آن را در خلأيي بي‌سرانجام، به حالت تعليق تبعيد كرده است.

 

اگر مي‌خواهيم براي اسكودتو (و متأسفم كه اين را مي‌نويسم؛ نه ليگ قهرمانان اروپا) بجنگيم بايد بهترين تركيب ممكن را در اختيار داشته‌ باشيم؛ همانند اينتر كه احتمالاً بدون لوكاكو، بروزوويچ، اشكرينار و حتي هندانوويچ عمليات پر رنجي را براي پيروز بيرون آمدن از مسابقات خواهد داشت.

 

البته كه سخت مي‌توان با قاطعيت در مورد اين‌كه تركيب حداكثري‌مان قطعاً قهرماني به ارمغان مي‌آورد يا در رقابت با رقباي قدرتمند كم مي‌آورد صحبت كرد اما در تأثيرگذاري و جذابيت‌هايش نمي‌توان ترديد و تشكيك كرد.

 

هشدارها و نشانه‌ها هرگز با انفعال و اشاره به شعارهاي معطوف به حقايق سامان‌بخشي نخواهند شد. شواهد نشان مي‌دهد كه بهترين درمان براي بيماري يوونتوس هنوز تجويز و اعمال نشده است.

 

با ارتش سايه‌ها (ميليك و آرناتوويچ) و گارد نطاميِ نازا و اخته‌مان (با هنرنماي ربيوها و امثالهم) نه هيچ سرزميني فتح و نه شاهد تغييري در احوالات خفت‌بار يووه خواهيم داد. از درخت شكوه‌باري كه روزي يوونتوس نام داشت، كنده‌اي خفته و بي‌برگ و بار نسازيم.

 

با يك برد و يك تساوي نه مي‌توان به نواي خوشِ ترانه‌ها اميد بست نه مي‌توان از جانكاهي اندوه‌ شكوه‌ها كرد. الحق كه «گرداب» بهترين ترجمان براي اين موقعيتِ ايستا و بي‌مختصات است.

[Serie A]

 کاشکی یکی به من بگه چجوری میشه از شر ساندرو ، روگانی ، کین و بقیه لردها خلاص شد!
به غیر از رمزی که  کلا مصدوم بود... تقریبا همه بازیکنهای بی کیفیت موندگار شدن و متاسفانه کاندیدای اصلی حضور تو ترکیب اصلی یووه هستن!
.بازیکنایی که هیچ کدومشون رو به تیمای درجه دو اروپا راه نمیدن ولی تو تیم ما فیکس هستن

 

 اینکه باشگاه در قبال این بازیکنها خیلی محترمانه و در نهایت مماشات برخورد میکنه واقعا عجیبه !..به نظرم همین قضیه بوضوح نشون میده نحوه تعامل مدیریت باشگاه  با بازیکنها ، یوونتوس رو به اینجا رسونده!...اون از انتخاب الگری اینم از تمدید قرارداد بازیکنهای بی کیفیت و عدم فسخ قراردادشون!

 

موندم واقعا این مماشات واسه چیه؟ یکی مث روگانی از سمپدوریا ، گالاتاسرای، لاتزیو و یکی دوباشگاه دیگه پیشنهاد داشت.. اصلا تو این قضیه چرا تصمیم نهایی به عهده خود بازیکن گذاشته بشه؟پس نقش مدیریت چیه؟

 یا مثلا همین ماجرای رابیو.. بعد از اتفاقات هفته گذشته و ضرر مالی سنگینی که به باشگاه تحمیل کرد به یکباره اومد تو ترکیب اصلی یووه!
قاعدتا اگه یه باشگاه با پرستیژو با اصالت هستیم امثال رابیو باید سکو نشین بشن.. اونم تو سال منتهی به جام جهانی تا درس عبرتی برای سایر بازیکنها بشه که از این به بعد هیچ بازیکنی به خودش اجازه نده بخاطر زیاده خواهی شخصی به اهداف نقل و انتقالاتی باشگاه آسیب بزنه!  (فارغ از ضرر مالی که با نرفتن این به منچستر به یووه تحمیل شد)

 

 

یا حتی درباره پوگبا هم به نظرم باشگاه خیلی ضعیف عمل کرد، مدیریت باشگاه به هیچوجه نباید کوتاه میومد چون پوگبا به نوعی کارمند یوونتوسه و از یووننتوس حقوق میگیره نه تیم ملی فرانسه!

 و بجای ریکاوری پرریسک و مقطعی ، باید تحت عمل جراحی قرار میگرفت ولی خودش برای باشگاه تعیین تکلیف و شیوه درمان خودش تعیین کرد!

 

[mory]

وقتی نمیتونی موقعیت گل بسازی آوردن میلیک به چه دردی میخوره ...
انگار با دسته ی کور ها طرفیم ( مدیران و مربی )

[Buffon2003]

وقتی نمیتونی موقعیت گل بسازی آوردن میلیک به چه دردی میخوره ...
انگار با دسته ی کور ها طرفیم ( مدیران و مربی )

بالاخره ولاهوویچ یه جانشین میخواد. مشکل خریدن میلیک نیست اگه به چشم نیمکت نشین ولا نگاه کنیم بهش. مشکل اینه ما دنبال یه بازیکن بزرگیم که مشکل گلزنی ما رو حل کنه ولی مشکل توی خط حمله نیست

[mory]

^^^
مشکل ایجاد موقعیت گل حداقل ۳ فصله که داره در تیم خودنمایی می‌کنه ...
اگر بنزما و لواندوفسکی هم مهاجم ما باشند فرقی در اصل مشکل ایجاد نمیشه .
مشکل خرید میلیک اینجاست که وقتی شما در ایجاد موقعیت گل به شدت ضعف داری و همچنین برنامه ی مناسب برای حمله با سرعت دادن به بازی و حرکات بدون توپ نداری باید بری یک مهاجم تکنیکی و سریع بیاری که بتونه خودش برای خودش با سرعت و تکنیکش توپ های بد و پاس های ضعیف رو با درصد شانس بالاتری تبدیل به فرصت گل کنه ...
البته امیدوارم با میلیک قرارداد بلند مدت به همراه حقوق بالایی نبندند که خودش معضلی خواهد شد .

[Serie A]

البته امیدوارم با میلیک قرارداد بلند مدت به همراه حقوق بالایی نبندند که خودش معضلی خواهد شد .

امیدوارم این ترانسفر انجام نشه.از لحظه عقد قرارداد تا 3-4 سال آینده به یک لرد بی مصرف حقوق میدیم که تا روز آخر قراردادش ترجیح میده فقط رو نیمکت یوونتوس بمونه وحقوق مفت بگیره و جای یک بازیکن جوون تو ترکیب تیم اشغال کنه ..به نظرم همین سبک نقل و انتقالات که باعث سقوط یوونتوس شده! ترانسفرهای که شبیه "مسکن با اثر مقطعی"  هستن و در آینده دستمونو میزارن تو پوست گردو!
 

[Senmorta]

^^^آخه خرید میلیک شبیه مسکن هم نیست! بیشتر شبیه شیاف مسهل می مونه در حالیکه تیم سردرد داره مثلا!
دیماریای پیر اما موثر به مسکن شبیه تره...

+
میلیک میاد که چی بشه؟
می خواد عزیز کی بشه؟
میلیک میاد چکار کنه؟
باز توپا رو خراب کنه؟
نمی دونه ولا هست،
اون جلو ملو ها، fast؟
نمی دونه قراره،
بشه مثل مویزه کینْ پَست؟

[Georgia]

بد بازی کردن، امتیاز نگرفتن و ... به کنار اصن نخواستیم

تو تیم چیزی که خلاِش حس میشه انگیزست فقط ولا و دنیلو تو این تیم فعلی انگیزه دارن بقیه آمفوتر مثل شخصیت مربی نه براشون برد مهمه نه باخت همینجوری میگن دور هم یه بازی کنیم برگردیم خونه هامون هر کسی هم با شخصیت مربی کنار نیاد میره کنار نمونه اش هم زیاده: از ویدال، رونالدو، بونوچی بگیر تا دیبالا الانم مطمئنم بمونه ولاهوویچو میزاره کنار 

[Prince Claudio]

تیم مصدومان یووه به شدت تقویت شده و این نکته مثبتیه . حتی قراره قوی ترم بشه با اومدن میلیک که از سال 2016 به این طرف میانگین هر سه بازی یک بازی مصدوم بوده . فقط افسوس که زانیولو نیومد 

[Senmorta]

به نظر شرایط واقعا بد میاد
نمی فهمم برای چی می خوان میلیک رو بگیرن!
خیلی از تصمیمای آلگری هم( مثل بازی دادن به رابیو و پروندن فاجولی) به نظر غیر منطقی میاد.
شاید چیزی هست که من از دور نمی تونم ببینم و اونایی که توی باشگاهن درگیر کار دارن می بیننش( که احتمالش واقعا زیاده) و به نظرم باید برای قضاوت تا آخر فصل صبر کرد.

[Buffon2003]

به نظر شرایط واقعا بد میاد
نمی فهمم برای چی می خوان میلیک رو بگیرن!
خیلی از تصمیمای آلگری هم( مثل بازی دادن به رابیو و پروندن فاجولی) به نظر غیر منطقی میاد.
شاید چیزی هست که من از دور نمی تونم ببینم و اونایی که توی باشگاهن درگیر کار دارن می بیننش( که احتمالش واقعا زیاده) و به نظرم باید برای قضاوت تا آخر فصل صبر کرد.

میلیک ذخیره ولاهوویچه. نیم فصل اول فصل قبل بدون مهاجم نوک (کین آدم نیست) دیدید چه مشکلاتی داشتیم. (اینکه حالا دوستان میگند ما نمیتونیم توپ برسونیم جلو پس مهاجم میخواییم چیکار که یه حرف احساسی هست و منطق میگه ما یه مهاجم ذخیره لازم داریم) یوونتوس این فصل از نظر ترافیک تو خط هافبک یکی از شلوغ ترین تیم های کل اروپاست! و جالبه هیچ کدوم این هافبک ها جلوی مدافعین و به عنوان رجسیتا نمی تونند بازی کنند بجز روولا. پس طبیعی هست دنبال خروجی باشیم برای خرید پارادس. حالا چرا رابیو و ارتور نمیرند و بجاش زکریا و فاجیولی میرند کاملا مشخصه. دستمزد بالای این بازیکن ها نسبت به کیفیتشون که هیچ تیمی زیر بارشون نمیره و دست گل پاراتیچیه و ربطی به مدیریت حاضر نداره. تنها مشکل نقل و انتقالات یووه تو این فصل عدم فروش آرتور ، رابیو، ساندرو و کین بوده بوده. اگر زکریا بره هم خوش یه امتیاز منفی حساب میشه.

[Orphée]

زیاد شدن مریض های جی مدیکال ، منو یاد نیاز آمریکا به زنده نگه داشتن کارخونه های اسلحه سازیش میندازه... والا دلیل بهتری برای اصرار مدیریت یووه به خرید بازیکنای دائم المصدوم پیدا نمیکنم!  

[Orphée]

کاپلو گفته یووه باید اون بازیکنایی که در پنجرۀ نقل و انتقالات خریده رو بازیابی کنه ، اونها و کیه زا. اشاره داشته که اگه اونها مقابل رُم بازی میکردن ، شاهد یه تیم کاملاً متفاوت بودیم...

 

اسپویلر : باهاش موافقم!

[back to juve]

امسال میریم فینال اروپا،‌هر جوره حساب میکنم بد قوی شدیم

[ace of glass]

ما مربی شل مغزی مثل ساری دشتیم فقط پاس میدادیم خلق موقعیت صفر .....پیرلو اینده خوبی داره اما تازه شروع کرده و رونالدو و کیه زا رو داشتیم . 

 

تیم ما رونالدو دیبالا کیلینی ک رفتن ...کیه زا مصدوم بوده یه فصل و یووه الگری داره خودشو پیدا میکنه یووه خیلی مونده تا مچ بشن بازیکناش و دو پست کناری اصلا دفاعی نداریم .

 

ب نظرم این فصل خودممونو پیدا میکنیم  . ما واقعا تغیییرات داشتیم مصدومیت داشتیم و سبک ببازی طی دو فصل با دو مربی تغییر کرده بود الان یووه داره ب سبک الگری هر چند فعلا خوب نیس اما داره اجرا میکنه .

 

ولاهوویچ پیشرفت کرده ضربات ازاد عالی میزنه فقط باید تغذیه بشه پوگبا کیه زا دیماریا هنوز یک بازی هم با  هم انجام ندادند چطور میشه انتظار بازی خوب داشت  پی اس جی با این همه ستاره  فصل قبل ب معنای واقعی رید . 

 

تیم و نظم تیمی یووه داره شکل میگیره اما تیم 90 دقیقه ای ننیستیم صرفا یک شوک میدیم و دفاع میکنیم اما این ضد حمله باید شکل بگیره .کوستیچ نبت ب اوایلش بهتر شده ولی دو دفاع کنارمون نابودن

[GioVanni Agnelli]

- شرم آور
آخرین کلمه ای که یکی از دوستان در آخرین پست مربوط به بازی با فیورنتینا نوشته بود

فوتبالی که یووه ارائه میده شرم آور نیست، نمایش یووه اگه چیزی جز این باشه اصلا باید تعجب کرد !
یاد اون ۲ فصل هفتمی افتادم، اینقدر نمایش یووه افتضاح بود که رضا و گاها امین طبق عادت سعی میکردند بعد از بازی نظر فنی بدند، ولی دیگه اینقدر اون افتضاح ادامه دار شد که با برخورد بد بقیه کاربران مواجه می‌شدند، میدونید چرا ؟
ماله کشیدن ! یووه بازی هایی بود که حتی از نیمه جلوتر نمی‌تونست بره، این چه تحلیل فنی داره مثلا ؟
و کم کم رضا هم بیخیال شد، پذیرفت که تحلیل فنی درباره چیزی که صرفا اسمش فوتبال هست هیچ منطق و استدلالی نداره.

الان هم همینه، ولی به شکل دیگری. کسی از چرایی مساوی مقابل فیورنتینا حرف نزد، چون حتی برد مقابل اسپزیا هم باعث شرمساری بود.
صحبت بچه ها درباره نمایش تیم هست، این نمایشی که تیم به اجرا میزاره اسمش فوتبال نیست.
و قسمت تلخ ماجرا اینجاست که امثال مک کنی، لوکاتلی، کوادرادو، کین و ... مقصر جلوه داده میشن.
این اگه احمق فرض کردن کاربران نیست، پس اسمش چیه ؟

بله، این کار رو بهش میگن شرم آور ...

[Senmorta]

حامد عزیز یک مصاحبه با دل پیرو رو توی یکی از تاپیک ها گذاشته بود که توش گفته بود احتمالا یک مقدار طول می کشه تا خرید های جدید توی تیم جا بیفتن و آلگری بتونه ترکیب ایده آلش رو به دست بیاره.
به نظرم حرف قابل توجهیه.
من نمی دونم دقیقا الان بزرگترین مشکل تیم چی هست اما قطعا اومدن بازیکنای جدید و رفتن تعدادی از قدیمی ها خودش یک مشکل هست. البته به نظرم بازیکنای جدیدی که برای این فصل گرفته شدن از اون هایی که رفتن در مجموع بهترن اما یک مقدار زمان خواهد برد تا با هم مچ بشن و آلگری هم یادبگیره دقیقا چه طور این ها رو کنار هم بازی بده.
امیدوارم که بازی هایی که توی آینده ی نزدیک داریم هم با نتایج خوبی همراه باشن اما فکر می کنم اگر هم نشد میشه امید داشت که ادامه ی فصل، یعنی مثلا از زمستون، تیم متحول بشه و داستانای زشت پارسال تکرار نشه.

خلاصه اینکه ممکنه که این فصل، فصلی مثل سال دوم آلگری رو پیش رو داشته باشیم.

[GioVanni Agnelli]

- میشه مصدومیت کیه زا رو بدشانسی قلمداد کرد، ولی پوگبا و دی ماریا رو نه.
وقتی که من هوادار، داخل خونه با شلوارک نشستم و میتونستم این روزها رو پیش بینی کنم با توجه به سابقه ای که این بازیکن ها دارند، یعنی تیم مدیریتی یووه و سرمربی نمیتونستند ؟

این بدشانسی نیست،
این دقیقا بهونه تراشی هست ...

[حامد]

Fabrizio Ravanelli

 

به سختی می‌توان گفت که یوونتوس دقیقاً از چه چیزی رنج می‌برد.

به نظر من با تیمی سرگشته مواجه هستیم؛ ساختاری که چه از لحاظ فیزیکی و چه از حیث شیوه‌ی بازی کاملاً سردرگـــم است.

یوونتوسِ این فصل مجموعه‌ای فاقد روح تیمی و ناامید کننده از هر نظر است.

شخصیت یووه آشکارا مخدوش شده و این برای تیمی که اساساً به برتر بودن در این ویژگی مفتخر بود، فاجعه است.

 

#یک_کلام_ختم_کلام 

 

 

 

[حامد]

فوتبال و یوونتوسِ «او» پیش چشم ما در حال جان دادن است

 

 

یوونتوسِ الگری نه در ایتالیا و نه در اروپا درسـی برای پس دادن ارائه نکرده است؛ میراث بازگشت او به تورین چیزی بیش از یک «هیچِ بزرگ» نبوده است؛ واقعیت این است که «فوتبال مجروح او پیش چشم ما در حال جان دادن است.»

 

شعار «تا همیشه به یووه باور خواهیم داشت» این روزها بیشتر شبیه یک تعارف رایج است تا باوری استوار در قلب‌های هواداران بیانکونری. صحبت از کم طاقتی در برابر شکست‌ها و فرودها نیست که این بار سقوطی عمیق‌‎تر بر فراز باشگاه یوونتوس سایه انداخته است. ضعف‌های مشهودِ یووه در ابعاد فنی بر هیچکس پوشیده نیست؛ مسئله‌های تاکتیکی الگری در زمین لاینحل باقی می‌مانند و مسیرهای صعود به سراشیبی سقوط منتهی می‌شوند.

 

تلخ و دردناک است اما یووه هنوز نتوانسته در مقابل هیچکدام از حریفانش 90 دقیقه فوتبالِ قابل‌دفاع بازی کند. البته در فوتبال این امکان همیشه وجود دارد که تیمی چندان زیبا بازی نکند اما جذابیت‌های اهدافش را به پای این فقدان (زیبایی) ذبح کند؛ ولی یوونتوسی که ما دیده‌ایم متفاوت‌تر از اینها بوده و بیش از «زیبایی» و «هدف» در نوعی گم‌گشتگی و ناپدیدی درغلتیده است.

 

تیم تحت هدایت الگری نه‌تنها در حال خدشه به تاریخ یوونتوس است که مفهوم متداول «فوتبال» را نیز تحت‌تأثیر خود قرار داده است. باخت و استراتژی‌های شکست‌خورده طبعاً یک روی فوتبال هستند اما هتک‌‎حرمتِ باشگاهی با بیش از یک قرن تاریخ حتی به ذهن قسم‌خورده‌ترین دشمنان نیز خطور نخواهد کرد.

 

معمولاً در میان بحث‌هایی که بازگشت مصدوم‌های پرشمار یووه را نوید می‌دهند این عبارت را استفاده می‌کنم: «این یوونتوس اساساً جز سطحی که پیش‌روی ماست، سطحی بالاتر ندارد و کمبود استراتژی بیش از کمبود نیروی انسانی در آن به چشم می‌خورد.» چه‌بسیار بازیکنان بزرگی در فوتبال دیده‌ایم که در قالب یک تیم هیچ اتفاق بزرگی را رقم نزده‌اند و در فقرِ مطلق «ایده‌» مبهوت و سردرگم مانده‌اند. احتمالاً نیازی به مثال‌هایی به‌روز شده از سری A برای این ادعا نباشد؛ همان تیم‌‎های کوچک (با تاریخ و بازیکنانی به مراتب معمولی نسبت به یووه) با آرزوهای بزرگ.

 

یووه نه‌تنها در مارپیچی بدون راهنما گیر کرده که هیچ ایده‌ی کاربردی نیز برای فرار از این برزخ پیش‌روی خود نمی‌بیند؛ تنها مکانیسم فعلاً «لعنِ سرمربی» است اما این شیوه، قطب‌نمایی مناسب برای رهایی به سمت ساحل آرامش نیست و اقدامِ انقلابی بیش از این برون‌ریزی‌های سانتی‌مانتال اولویت دارد.

 

مدیران باشگاه نباید از یاد ببرند که بالانس‌های اقتصادی الزاماً با حقایق اقتصادی و محدودیت‌های رفتار اقتصادی تنظیم نخواهند شد؛ گاهی برای برقراری یک «تعادلِ کارآمد و رو به رشد» نیاز به اندکی ریسک در «تصمیم‌گیری‌ها» است.