مانژو هر چی داشت برای یووه توی زمین گذاشت، هیچ وقت کم نذاشت وهمیشه جنگید. به قول دوستان یار همیشه مومن بود. مهم نبود وظیفش چی بودو چه پستی باید بازی میکرد، خودش را به تیم تحمیل می کرد و اجازه نمی داد که نیمکت نشینش کنند.
بازی مقابل رئال آلگری بهش وظیفه مهار دو بازیکن را داد و 60 دقیقه با تمام توان سمت چپ اجازه بازی سازی به کارواخال و کروس نداد. ولی وقتی دیگه از نفس برید تیم هم به مشکل خورد و گل خوردیم.
اینقدر در بازی تاثیر گذار بود که قبل بازی با اینتر از اسپالتی پرسیدند اگر بتونی یک بازیکن را از نفرات اصلی یووه جایگزین کنی کی را انتخاب می کنی؟ جواب مانژو بود، اون را مهمترین عنصر نوع بازی آلگری می دونست.
--------------------------------------------------------------
برای میلان نه، ولی برای مانژو آرزوی موفقیت می کنم( چه پارادوکسی!!!). از لحاظ روحی و انگیزشی می تونه خیلی به جوون های میلان کمک کنه و بهشون نشون بده جنگنده بودن یعنی چی.