کلوپ چند ماه پیش یه پیش بینی کرده بود : هر کی یووه رو حذف کنه، قهرمان چمپیونز لیگ میشه...
ویدال میتونست بهتر کار کنه تو اون صحنه ولی نمیتونم منکر بشم که بعد مارادونا-کارکا-جوردانو تو ناپولی، این بهترین مثلث تهاجمیه که دیدم تو فوتبال .. حس میکنم اون 3 تا بلحاظ انفرادی بهترن ولی MSN بلحاظ کار تیمی..[نمیتونم نظر قطعی بدم چون بازی هر 6 نفرو زنده ندیدم] کاری به اخلاقشون ندارم، میخوام بگم باخت فنی به اینا، عار نیس.. تا آستانۀ اعلام پنالتی [به نفعمون] رفتیم و اینور گل دادیم.. فوتبال همینه.. کم فضا دادن بهمون وسط زمین و همیشه سر وقت پرسمون کردن.. یووه خوب آنالیز شده بود و دائما جلوی بازیسازیمون از دفاع رو میگیرفتن و وادارمون میکردن به زیر توپ زدن، کاری که تا حال کسی موفق به انجامش نشده بود این فصل.. ما هم موقعیتای خودمونو داشتیم و بارسا به هیچ وجه خیلی سرتر نبود و هر آن احتمال برگشت نتیجه وجود داشت.. خیلی بهتر از اونچه که اسکوربرد به ما میگه، بودیم و آره، تیم قویتر بازیو برد...
حالا دیگه رکورددار باخت تو فینال لیگ قهرمانان هستیم [6] :دی و افتخاری تو شکست نیست، درست... ولی تو دابل داخلی + نایب قهرمانی در UCL ؟! باختن تو فینال دردناکه ولی دردش از بازی نکردنِ توش، خیلی کمتره.. منکه ترجیح میدم تو یه کورس دوم بشم تا اینکه اصلا به مرحلۀ انتخابی ورود هم نکنم! توجیه محلی از اعراب نداره ولی با اطمینان میگم : تک تک بازیکنای یووه این فصل، با تموم وجود بازی کردن و هیچ تیمی نمیتونست همچین عرقی از بارسا دربیاره.. برای اولین بار در تاریخ، کاپیتانای دو تیم، فاتحان جام جهانی بودن و صد البته سوپراستارهای جام جهانی.. [06 و 10]
این روزا، هر بار که میبینم کسی داره یووه رو مسخره میکنه، لبخند میزنم.. نشون میده که چقدر رو اعصابشونیم.. حداقل ما میتونیم ادعا کنیم که شانس جبران تو فینال بعدی که از قضا تو میلانو برگزار میشه رو داریم [ماروتا: فردا مذاکره با چندین بازیکن بزرگ رو شروع میکنیم، با این پیش زمینه که میخوایم لیگ قهرمانان رو ببریم...]، شما کفتارها که برا اولین بار تو 80 سال اخیر، وارد اروپا هم نشدید! وقتیکه هنوز لنگ اینید که مربیتون فصل بعد کیه، مایی که کمترین نیازو به تقویت داریم، دیبالا و خدیرا رو میخریم.. و همه مون ته دلمون میدونیم که تو مسیر درستی قرار داریم و حتی اگه بخوایم هم، نمیتونیم فاز منفی بدیم بخودمون... میدونیم که باشگاه، تحت مدیریت آنیلی، ماروتا و پاراتیچی، داره مثالزدنی هدایت میشه..
روزی که آمبرتو، توپ رو به آندره آ پاس داد...
درسی که دیشب گرفتم : میتونی با 10 یورو، تو یه رستوران 100 یورویی، یه دل سیر غذا بخوری ولی دسری درکار نیس [شوخی] .. البته بجز حدود 100 م اختلاف درآمد، تجربه/اعتماد به نفس بازی در فینال هم دخیل بود.. در کل، به اشتراک گذاشتن لحظات بهترین فصل تاریخ یووه با شما، مایۀ آرامشم بود.. حیف که نتونستیم اونطوری که میخواستیم، تمومش کنیم.. ولی میدونید... برمیگردیم.. بزرگتر، قویتر و بُرنده تر... آلگری تو مصاحبۀ مطبوعاتی بعد بازی گفت که این فینال، عزت نفسمونو زیاد کرد و روزنامه نگارای ایتالیایی با تشویق، بدرقه ش کردن.. بردن مهم نیس، تنها چیزیه که اهمیت داره.. ولی فکر میکنم خود بونیپرتی هم بازی دیروز رو شایستۀ مستثنی قرار گرفتن ازین قاعده بدونه...