بدون پاسخ

[R.BAGGIO.10]

توز در بیانکونری برای مردم بازی می کند
درخشش کارلیتوس در تبعید سیاسی

«خیلی زود بزرگ می شوید. همیشه نمی شود مثل یک بچه بود. زندگی خیلی سخت است. با صدای شلیک گلوله های توی خیابان به خواب می روید. مرگ عزیزان تان را می بینید (پدرش را در پنج سالگی از دست داد و بهترین دوستش کاباناس را در هفده سالگی) و باید به خاطر اینکه چیزی برای خوردن دارید قدردان باشید. یا هرگز از فوئرته آپاچه پا بیرون نمی گذاری یا آخرش مرد می شوی.» اینها اظهارات کارلوس توز است؛ بازیکن مردم و توز هرگز این مردم را فراموش نکرده است. اولین گل هایش را در یوونتوس با بالا بردن پیراهن اش برای نشان دادن تی شرتی که رویش نوشته شده بود: «ویا 31، سیوداد اوکولتا و لا ماسیل» جشن گرفت. این خود اوست. خود توز. «بازیکن متعلق به مردم».
او دقیقا همان بازیکنی بود که یوونتوس انتظارش را داشت. یک بازیکن تاپ که دو سال بود دنبالش می گشتند. کسی که هر فصل 20 تا 25 گل بزند و با حضورش تغییر ایجاد کند. در سری A همین اتفاق برای «بانوی پیر» افتاد و آنها رکورد امتیازگیری را با کسب 97 امتیاز شکستند. رکوردی که فصل 2007-2006 توسط اینتر ثبت شده بود. توز در لیگ 14 گل زده و سیزده بازی هم از فصل باقی مانده است. او می تواند البته اولین فصل اش در تورین را بهتر از اینها سپری کند. دست کم در زمینه زدن گل ها. حتی بهتر از زلاتان ابراهیموویچ با 16، دیوید ترزگه با 14 یا میشل پلاتینی با 16 گل. فقط یک مرد در تاریخ یوونتوس هست که رکوردش دست نیافتنی است و تا پایان حضورش در یووه سایه سنگین او را روی سر خودش حس خواهد کرد. جان چارلز که طی 34 بازی در فصل 58-1957 موفق شد 28 گل بزند.
برخی شرایط کنونی توز هم با شرایط دوران چارلز مشابهت دارد. مثلا توز در کنار فرناندو یورنته یک مهاجم میانی قد بلند بازی می کند. چارلز هم که شماره ده تیم بود در کنار عمر سیووری بازی می کرد. به دست آوردن این پیراهن افتخار بزرگی برای توز است اینکه اولین کسی است که بعد از الساندرو دل پیرو این لباس را به تن کرده البته بار روانی خاصی برای او در بر نداشته است: «شماره ده را برداشتم چون زمانی دیگو مارادونا آن را به تن می کرد.» این خرید برای یوونتوس از جهات مختلف کاملا موفقیت آمیز بوده. بحث دستمزد را که کنار بگذاریم توز یک معامله سود آور است. یووه او را از سیتی به مبلغ 5/9 میلیون یورو خرید و الساندرو ماتری را به مبلغ 12 میلیون به میلان فروخت. تازه آنها بازیکنی را به دست آوردند که سابقه بردن جام لیگ قهرمانان و جام لیبرتادورس را دارد و تنها هفت بازیکن در یووه چنین تجربه ای را قبلا کسب کرده اند.
تاثیرات حضور توز در بازی های یووه آنی بوده است. در سه بازی نخست خودش گل زد هر چند که برایش جا افتادن در سری A اصلا آسان نبود: «این لیگ سخت ترین لیگ جهان است و اینجا دانشگاه فوتبال. فکر می کردم اینجا راحت تر بشود بازی کرد اما فوتبال ایتالیا تاکتیکی تر و سرعتی تر است و باید خیلی تلاش کنی. این سخت ترین جایی است که تا به حال در آن بازی کرده ام. شاید بودن در یووه اوضاع را پیچیده تر کرده چون حریفانی که به مصاف ما می آیند طوری بازی می کنند انگار در فینال جام جهانی هستند. همه می خواهند ما را شکست بدهند. همیشه باید صد در صد آماده باشیم. کار بسیار سخت است.»
با این حال از همه لحاظ توز با سبک بازی پر فشار و تهاجمی آنتونیو کونته جور در می آید. هماهنگی اش با یورنته که عالی است. این بازیکن اسپانیایی در توصیف میزان هماهنگی اش با توز و راحتی اش در کنار او گفته: «من توس را بیشتر از نامزد خودم می بینم.» فقط جای تاسف است که این دو در لیگ قهرمانان نتوانستند همکاری موفقیت آمیزی داشته باشند و یووه این فصل هم در این رقابت ها نتایج خوبی را نگرفت. گل نزدن در آن رقابت ها – توز از هفتم آوریل 2009 به این سو در لیگ قهرمانان گلی نزده- نباید باعث بشود که فصل خوبی که او در یووه داشته به چشم نیاید.

بی اعتنایی تیم ملی به توز

با وجود موفقیت هایی که توز در یووه داشته در تیم ملی آرژانتین به او بی مهری شده و بنا به دلایل نامعلوم و بحث برانگیز او از کوپا آمریکا 2011 به این سو به تیم ملی دعوت نشده است. او در مورد اینکه آیا آلخاندرو سابیا با وی تماسی گرفته یا نه گفت: «نه» و افزود که نمی خواهد در این بازی اظهارنظری بکند که این جوابش اتفاقا جو جنجالی تری به ماجرا می دهد. به نظر سیاسی می رسد. مارادونا گفته که توز را به این خاطر کنار گذاشته اند که با خولیو گروندونا رییس فدراسیون فوتبال آرژانتین و کارلوس بیلاردو مدیر فنی تیم ملی بگومگو کرده. برخی دیگر هم احتمال می دهند که لیونل مسی زیاد از توز خوشش نمی آید اما توز گفته که رابطه خوبی را در عین داشتن رقابت با مسی داشته است. آرژانتین برای خط حمله اش کلی مهاجم برجسته دارد: سرخیو آگرو، گونسالو ایگواین، ازکوئیل لاوتزی، اریک لاملا، رودریگو پالاسیو، مائورو ایکاردی و ریکی آلوارس و این لیست همچنان ادامه دارد ولی هنوز هم این باور وجود دارد که توز به نوعی از کشورش تبعید سیاسی شده است. مارادونا می گوید: «کارلوس ارزش این پیراهن را درک می کند. او بازیکن مردم است. او نمرده... او را کشته اند.»
این هم شاید بخشی از فوتبال آرژانتین باشد اما توز زنده است و به خوبی در یوونتوس بازی می کند و اتفاقا به نفع باشگاه اوست که در سطح ملی بازی نمی کند و به طور کامل در خدمت باشگاه اش است. او در دربی تورین گل برتری را زد و آن را با یک شادمانی خاص به دوستانش تقدیم کرد. اگر امروز در سن سیرو به میلان هم گل بزند، به تیمی که ممکن بود به آنها بپیوندد آن وقت حتما گل را به لیتوی کوچک پسر تازه متولد شده اش تقدیم می کند. به وارث اش.
کارلیتوس شاید دیگر هرگز برای آرژانتین بازی نکند اما هنوز دارد برای یوونتوس، خانواده اش و فراتر از اینها برای مردم بازی می کند.

منبع

تیم ترجمه یوونتوس

فایل های پیوستی

•  121513-soccer-juv .jpg   29.8K   3 تعداد دریافت ها