41 پاسخ برای این موضوع

[GioVanni Agnelli]

- بزرگ ترین تئوریسین های فوتبالی معتقد هستند که یک مربی در 2 سال اول میتونه دست به کارهای بزرگی بزنه، یک سال رو به کسب تجربه و مهیا کردن شرایط تیمی اختصاص میدند و یک سال رو هم به پیش بردن اهداف و برنامه ها.
لیپی میگه شما اگه هدایت یک تیم قهرمان رو هم به دست بگیرید باید ماه ها وقت بزارید که تیم خودش رو تفکرات شما وقف بده، اگه خوش شانس باشید حداقل یک نیم فصل زمان می بره این انتقال تفکر و اگه بد شانس باشید، یک فصل کامل رو باید به این کار اختصاص بدید.
و یا فرگوسن هم حرف جالبی میزنه، به فرگوسن میگند بعد از بعد از 20 سال کار با تیم، پس دیگه کار ساده ای رو داری و فقط جای بازیکن ها رو عوض میکنی. اما فرگوسن میگه اشتباه می کنید، من واسه اینکه تیمم رو همیشه آماده نگه دارم مجبورم تعطیلات رو ازشون بگیرم توی تعطیلات باهاشون کار کنم، و بازیکن های جدیدی هم که به تیم اضافه میشند باید زمان زیادی رو بزارم براشون.

اما یووه، این یه نظرسنجی بود که توی یک سایتی دیدم و جالب اومد به نظرم، میتونه یک بحث دائمی هم باشه حتی.
به طور کلی یووه با اومدن تراپاتونی تاریخ جدیدی رو برای خودش رقم زد، شیوه کاری در تیم عوض شد و دوره ای تازه رقم خورد، قهرمانی در اروپا، داشتن ستارگان مختلف و ارائه بازی هایی بسیار هجومی و جذاب.

ابتدا به بررسی عملکرد مربیان یووه از سال 1976 به بعد می پردازیم، مربیانی که 2 سال به بالا در یووه حضور داشتند. عملکردشون مورد ارزیابی قرار میگیره و بعد شما بگید، کدوم مربی بهترین عملکرد دو ساله رو داشته ؟!
***

جووانی تراپاتونی (1976-1978)
تراپاتونی از میلان جدا شد و در سال 1976 به یوونتوس اومد، یوونتوس رقابت سنگینی داشت با تورینو برای قهرمانی و در نهایت با اختلاف 1 امتیاز نسبت به رقیب هم شهری ـه خودش تونست هفدهمین اسکودتو رو به دست بیاره. روبرتو بتگا بهترین گلزن یوونتوس بود که 17 گل به ثمر رسوند و البته روبرتو بونینسیئنا هم یکی از گلزنان یووه بود در این فصل.
یووه در مجموع 30 بازی، با 23 برد، 5 مساوی و 2 باخت قهرمان شد.
اما یووه در جام یوفا هم حضور داشت، در مرحله اول با نتیجه 2-1 از سد منچستر سیتی گذشت، در مرحله بعد دیگر تیم منچستری رو با نتیجه 3-1 شکست داد. در مرحله سوم شاختار دونستک رو برد. در یک چهارم نهایی تیمی از آلمان رو برد و در نیمه نهایی با قدرت AEK یونان رو پشت سر گذاشت و راهی فینال شد. در فینال نیز در مجموع دو بازی رفت و برگشت با نتیجه 2-2 و به لطف گل زده در خانه اتلتیکو بیلبائو برای اولین بار قهرمان جام یوفا شد.

در فصل دوم تراپاتونی هم یووه موفق ظاهر شد و باز هم قهرمان ایتالیا شد. مثل فصل قبل بتگا و بونینسیئنا از بهترین گلزنان یووه بودند. و البته ستاره این فصل سری آ کسی نبود جز پائولو روسی که با پیراهن ویچنزا 24 گل به ثمر رسوند و با اقتدار آقای گل سری آ شد.
اما یووه در اروپا هم حاضر بود، در مرحله اول با نتیجه 5-0 حریف قبرسی رو پشت سر گذاشت و در مرحله دوم هم با نتیجه 6-0 تیمی از ایرلند شمالی رو در هم کوبید. در مرحله سوم در مجموع دو بازی با آژاکس 2-2 مساوی کرد و به لطف ضربات پنالتی صعود کرد. اما در نیمه نهایی در مقابل بروخه بلژیک در حالی که بازی رفت رو برده بود، در بازی برگشت 2-0 باخت و حذف شد.

رینو مارکزی (1986-1988)
مارکزی تیمی رو تحویل گرفت که برای اولین بار قهرمان اروپا شده بود، ستارگان زیادی رو به خودش دیده بود و می دید. بعد از تجربه مربیگری در تیم هایی مثل ناپولی و اینتر جانشین تراپاتونی شد.
در فصل اول حضورش یوونتوسی رو تحویل گرفت که تغییرات زیادی به خودش میدید، از کوچیک تا بزرگ رو واگذار کرده بود. به عنوان مثال پائولو ویردیس مهاجم نیمکت نشین و طلایی ـه دوران تراپاتونی در همین فصل آقای گل سری آ شد و از بهترین های سری آ بود. اما یووه به عنوان مدافع عنوان قهرمانی وارد مسابقات میشد و این وظیفه سنگینی برای مارکزی تلقی میشد.
یووه در این فصل یک رقیب قدرتمند به اسم ناپولی داشت که با مارادونا تیمی هولناک بود، اما عملکرد یووه خوب بود و فقط یک قدم تا قهرمانی فاصله داشت اما موفق ظاهر نشد و با اختلاف 3 امتیازی نسبت به ناپولی نائب قهرمان شد. اما همچنان تیم پر ستاره ای رو داشت یووه و این نمی تونست نتیجه جالبی باشه.
در اروپا نیز یووه شروع پر قدرتی رو داشت، در مرحله اول تیمی از ایسلند رو با نتیجه 11-0 شکست داد ! اما در مرحله دوم به رئال مادرید خورد، در مجموع دو بازی نتیجه 1-1 شد و در ضربات پنالتی این تیم اسپانیایی بود که موفق به صعود شد.

در فصل دوم مارکزی، یووه عملکرد ضعیفی داشت، در فصلی که میلان آریگو ساکی با قدرت ظاهر شده بود و ناپولی نیز با اتوریو بیانکی تیمی مدعی نشون میداد یووه هیچ نشانی از گذشته خودش نداشت در در نهایت با 11 برد، 9 مساوی و 11 باخت در میانه های جدول قرار گرفت.

دینو زوف (1988-1990)
زوف افسانه ای بعد از خداحافظی از فوتبال به عنوان مربی دروازه بان های یووه مشغول به کار شد و بعد هم هدایت تیم المپیک ایتالیا رو به عهده گرفت. اما اولین و جدی ترین تجربه مربیگری ـه خودش رو با یوونتوس تجربه کرد.
در فصل اول یووه رقیبان سرسختی در سری آ داشت، اینتر با یک تیم بسیار قدرتمند و با مربیگری تراپاتونی صرفا به هدف قهرمانی اومده بود و در پایان با اختلافی 11 امتیازی نسبت به تیم دوم قهرمان لیگ شد.
یووه در این فصل تیم شادابی نبود اما تونست مجوز حضور در یوفا کاپ رو به دست بیاره و در رتبه چهارم لیگ قرار گرفت.

در فصل دوم زوف یووه با اسکیلاچی و کاسیراگی تیم زهرداری بود، در لیگ باز هم نتونست موفق ظاهر بشه و این بار میلان ساکی قهرمان شد و همانند فصل قبل یووه مقامی بهتر از چهارمی رو به دست نیورد. اما در کوپا ایتالیا با غلبه به میلان تونست قهرمان بشه. تک گل یووه رو گالیا به ثمر رسوند.
در یوفا نیز یووه عمکرد موفقی داشت، در مرحله اول تیمی از لهستان رو در هم کوبید، در مرحله دوم پاریس سن ژرمن رو پشت سر گذاشت. در مرحله بعدی نیز تیمی از آلمان رو برد. در یک چهارم نهایی هامبورگ و در نیمه نهایی نیز کلن مغلوب یووه شدند و در فینال یووه در مقابل فیورنتینا قرار گرفت و با نتیجه 3-1 برد و قهرمان یوفا شد.

جووانی تراپاتونی (1991-1993)
تراپاتونی ـه افسانه ای دوباره به تورین برگشت. یووه جان تازه از گرفت، در این فصل یووه علی رغم شایستگی هایی که داشت نتونست از پس میلان بر بیاد و قهرمانی رو به این تیم واگذار کرد و خودش نائب قهرمان شد. تراب بزرگ حساب ویژه ای روی شماره 10 خودش یعنی روبی باجو باز کرده بود.

در فصل دوم نیز یووه کار سختی رو در پیش داشت، میلان بیش از حد قدرتمند بود و حالا اینتر و پارما هم از شرایط خوبی برخوردار بودند. یووه در رقابت با این 3 تیم ناتوان بود و به چهارمی ـه لیگ قناعت کرد.
اما در جام یوفا، یووه با انگیزه بود. در مرحله اول 10-1 تیمی از قبرس رو در هم کوبید. در مرحله دوم پاناتیاکو یونان رو 1-0 برد. در مرحله سوم نماینده چک رو 7-1 از پیش رو برداشت. در یک چهارم نهایی بنفیکا رو 4-2 شکست داد. در نیمه نهایی با درخشش روبرتو باجو پاریس سن ژرمن رو مغلوب خودش کرد. در فینال نیز با اقتدار بورسیا دورتموند آلمان رو در مجموع دو بازی با نتیجه 6-1 شکست داد و تراپاتونی دومین قهرمانی ـه خودش در یوفا رو با یووه جشن گرفت.
روبرتو باجو، دینو باجو و ویالی از عناصر مهم یووه در یوفا بودند.
اما یووه در کوپا ایتالیا نیز حضور فعالی داشت اما در بازی فینال مغلوب پارما شد.

مارچلو لیپی (1994-1996)
لیپی مربی بزرگی نبود و بزرگ ترین تیمی که مربیگری کرده بود ناپولی بود که فقط یک فصل بود. یووه با اوردن لیپی دست به یک انقلاب زد و بازیکن های زیادی رو وارد تیم کرد و البته تعداد زیادی هم خارج شدند.
در فصل اول یووه با خط حمله ماندگار خودش یعنی ویالی - راوانلی فوق العاده ظاهر شد، با اختلاف 10 امتیاز قهرمان سری آ شد و کوپا ایتالیا رو نیز فتح کرد. حتی در جام یوفا نیز یووه عملکرد خوبی داشت ولی در نهایت در بازی فینال مغلوب پارما شد.
یووه در کوپا ایتالیا باز هم با پارما روبه رو شد اما این بار برد و قهرمانی کوپا ایتالیا شد.

در فصل دوم یووه تمرکز خودش رو برای مسابقات اروپایی گذاشت و همین باعث شد کمی در سری آ جایگاه خودش رو متزلزل ببینه. یووه در این فصل چهارم شد.
اما این فصل یکی از به یادماندنی ترین فصول تاریخ یووه ست، فصلی که یک قهرمانی ـه زیبا رقم خورد.
یووه در اروپا مسیر سختی رو داشت، در مرحله گروهی با غلبه به نمایندگان آلمان، رومانی و اسکاتلند به عنوان تیم نخست صعود کرد، در مرحله حذفی به رئال مارید خورد و در مجموع با نتیجه 2-1 این تیم رو هم پشت سر گذاشت، سپس نوبت نانتس قرانسه بود که یووه به سختی با نتیجه 4-3 صعود کرد و در فینال با آژاکس روبه رو شد، بازی به ضربات پنالتی کشیده شد و یووه با درخشش آنجلو پروتزی پیروز این فینال شد.

کارلو آنجلوتی (1999-2001)
آنجلوتی در اولین فصل حضورش باید با لاتزیوی اریکسون رقابت میکرد، لاتزیویی رویایی که ستارگان زیادی رو در ترکیب خودش داشت. در پایان نیز مغلوب لاتزیو شد اما فقط 1 امتیاز کم اورد، آنجلوتی بدشانس بود تا حدودی.
در جام یوفا و در مرحله اول نماینده قبرس رو گل بارون کرد، در مرحله دوم نماینده بلغارستان رو از پیش روی برداشت. در مرحله سوم المپیاکو یونان رو مغلوب کرد اما در مرحله چهارم مقابل سلتاویگو با نتیجه 4-1 شکست خورد.
در این فصل یووه در جام اینترتوتو به مقام قهرمانی رسید.

در فصل دوم نیز تلاش تیم کارلتو برای قهرمانی کافی نبود و این بار در رقابت با دیگر تیم پایتخت کم اورد و قهرمانی رو به رم واگذار کرد.
اما ناکامی ـه کارلتو به همین جا ختم نمی شد، یووه در لیگ قهرمانان اروپا حتی از گروه خودش هم نتونست صعود کنه و در کوپا ایتالیا هم در دیدار فینال مغلوب پارما شد.

مارچلو لیپی (2001-2003)
مارچلوی دوست داشتنی برگشت به یووه، و دوباره میخواست قهرمانی کسب کنه.
در اولین فصلش در یک رقابت سنگین و نزدیک با رم و اینتر موفق به قهرمانی شد. در اروپا نیز در مرحله اول گروهی به عنوان صدرنشین به مرحله بعد صعود کرد. اما در مرحله دوم گروهی و در رقابت با دیپورتیو لاکرونیا، بایر لورکوزن و آرسنال حضور موفقی نداشت و تیم چهارم گروهش شد.
در کوپا ایتالیا نیز دوباره در فینال به پارما خورد و قهرمانی رو واگذار کرد.
یوونتوس قهرمان سوپر کاپ ایتالیا شد.

در فصل دوم یووه حضور قدرتمندی داشت، با اقتدار قهرمان سری آ شد. اما در اروپا نیز حضور خوبی داشت. در مرحله اول گروهی به عنوان صدرنشین صعود کرد. در مرحله دوم نیز در رقابت با منچستر یونایتد، یازل و دیپورتیو لاکرونیا به عنوان تیم دوم و به لطف تفاضل گل بهتر صعود کرد در حالی که با بازل و لاکرونا هم امتیاز بود !
در مرحله یک چهارم نهایی بارسلونا رو پشت سر گذاشت و در نیمه نهایی هم رئال مادرید رو حذف کرد و در فینال مقابل میلان آنجلوتی در ضربات پنالتی مغلوب شد.
یووه باز هم قهرمان سوپر کاپ ایتالیا شد.

فابیو کاپلو (2004-2006)
لیپی از یووه رفت و کاپلو اومد، قهرمان سری آ شد یووه اما در اروپا بعد از صعود از مرحله گروهی، رئال مادرید رو مغلوب کرد اما در مرحله بعد حریف لیورپول نشد و حذف شد.
در دیدار سوپر کاپ شکست خورد و نائب قهرمان شد.

در فصل دوم یووه سزاوانه قهرمان سری آ شد، با 91 امتیاز اسکودتو رو ماله خودش کرد. در اروپا نیز بعد از صعود از مرحله گروهی، به مصاف وردربرمن رفت و در یک بازی نزدیک و حساس، به خاطر گل زده در خانه حریف از سد این تیم آلمانی گذشت اما در مرحله بعد با نتیجه 2-0 مغلوب آرسنال شد و از دور رقابت کنار رفت.
تیم کاپلو رکورد بیشترین امتیاز در طول یک سال رو هم به نام خودش زد با کسب 93 امتیاز.

کلودیو رانیری (2007-2009)
رانیری تیم تازه صعود کرده یووه رو تحویل گرفت؛ تیمی بحران زده و طرد شده و دیگه هم از اون یووه پر ستاره خبری نبود.
اما تیم رانیری فراتر از حد انتظار ظاهر شد و در رقابت با اینتر و رم در مقام سوم قرار گرفت و جواز حضور در مسابقات اروپایی رو به دست اورد.

در فصل دوم تیم رانیری باز هم به پیشرفت خودش ادامه داد، شاید اگه مسائل داوری نبود قهرمان دور از دسترس هم نبود. هر چند دو هفته مونده به پایان لیگ رانیری اخراج شد و فرارا جانشینش شد. یووه نائب قهرمان سری آ شد.
در اروپا نیز در گروه سختی قرار گرفت، رئال مادرید، زنیت و باته بوریسوف رقیبان یووه بودند اما یووه به عنوان صدر نشین صعود کرد و در هر دو بازی رفت و برگشت هم رئال رو شکست داد. هر چند در مرحله بعد با بد شانسی مغلوب چلسی شد.

آنتونیو کونته (2011-2013)
کونته همانند رانیری تیم بحران زده ای رو تحویل گرفت اما عملکرد کونته فراتر از حد انتظارات و حتی رویا پردازی ها بود. یووه بدون شکست قهرمان سری آ شد.
یووه قهرمان سوپر کاپ ایتالیا نیز شد.

در فصل دوم یووه کونته رو برای 4 ماه در اختیاز نداشت اما باز هم با اقتدار به حرکت خودش ادامه داد، از مرحله گروهی با شایستگی صعود کرد و در لیگ نیز با حریفان خودش اختلاف زیادی ایجاد کرده.
یوونتوس کونته رکورد بیشترین امتیاز کسب شده در یک سال کاپلو رو هم شکست با 94 امتیاز.

****
خلاصه عملکرد مربیان :
تراپاتونی (1976-1978) : 2 سری آ - 1 جام یوفا
مارکزی (1986-1988) : -
زوف (1988-1990) : 1 جام یوفا - 1 کوپا ایتالیا
تراپاتونی (1991-1993) : 1 جام یوفا
لیپی (1994-1996) : 1 سری آ - 1 کوپا ایتالیا - 1 لیگ قهرمانان اروپا
آنجلوتی (1999-2001) : 1 جام اینترتوتو
لیپی (2001-2003) : 2 سری آ - 2 سوپر کاپ ایتالیا
کاپلو (2004-2006) : 2 سری آ
رانیری (2007-2009) : -
کونته (2011-2013) : 1 سری آ - 1 سوپر کاپ ایتالیا

[حامد]

از همه باید صادقانه اعتراف کنم چنین نظرسنجی با این توضیحات مبسوط رو فقط یک طرفدار بیانکونری مثل بهمن می تونه تدارک ببینه. بهمن! غبطه می خورم بهت.
انتخاب در این نظرسنجی رو می شه با احساس انجام داد، می شه با تکیه بر نوستالژی رای به یکی دیگه داد و حتی می شه ادای آدمای متفاوت رو درآورد و مثلاً به سرمربی کمتر شناخته شده تری مثل مارکزی رای داد اما من شخصاً می خوام کسی رو انتخاب کنم که ابتدای مسئولیتش از اصلی ترین منتقدینش بودم. کسی که نامش با انقلاب و تحول و کارکتر منحصر به فرد تیمی و این دست صفات عجین شده.
با وجود خاطرات زیادی که از دوران لیپی دارم اما انتخاب من گزینه جز کونته نیست. سالها بعد با پیروزی ها و ناکامی هایی که یووه کسب خواهد نمود من همچنان از دوران طلایی کونته به نیکی یاد خواهم کرد. دوره ای که در عنفوان ورود به دهه چهارم زندگی ام حلاوتی مضاعف تر از دوره پر خاطره تراپاتونی، لیپی، آنچلوتی و کاپلو برایم تداعی می کند.

[juve's fan]

بهمن به نظر میاد این نظر سنجی اشکال داشته باشه ...مثلا در مورد همه مربی ها،2 سال در نظر گرفته شده ولی کونته هنوز سال دومش تموم نشده و به نظرت بهتر نبود تو پایان این فصل این نظر سنجی گذاشته میشد؟؟...مثلا به نظر من لیپی 94-96 موفق تر بوده ولی اگر اگر یه اتفاق عجیب بیوفته و ما امسال چمپیونز لیگ قهرمان بشیم خب معلومه یه کم کفه ترازو به سمت کونته سنگین میشه و میتونه روی نظرات تاثیر بذاره ....

[GioVanni Agnelli]

- نظرسنجی ادیت میشه و یک بار دیگه همه باید رای بدند. اشتباه از من بود، البته قبول کنید اگه شما هم یه چیزی در حدود 3 ساعت وقت بزارید اونم اون وقت شب، خب یه مشکلاتی پیش میاد دیگه ! محمد مرحبا، من عین اون نظرسنجی رو فقط کپی کردم و البته توضیحات رو هم خودم اضافه کردم، خواستم همه با اطلاعات کامل رای بدند. ویرایش : نظرسنجی هم با ادیت شد، لطفا رای بدید و دلیل خودتون رو هم بگید.

[ADP10]

فاتح تِریم میگه آمار مثل "دامن کوتاه" هست ، همه چیز رو نشون نمیده من به افتخاراتی که لیپی از 94 تا 96 کسب کرده کاری ندارم ( هرچند که 3 جام مختلف و 2 نائیب قهرمانی لیگ قهرمانان خیلی با ارزش هست ) ولی سبک بازی و جذابیت اون یوونتوس که من هرچی دیدم به صورت ضبط شده و ویدئو و هایلایت بوده ، جذابیت خاصی داشت ضمن اینکه اون همه ستاره و بازیکن معمولی در کنار هم داشته من به همین دوره رای دادم ، لیپی 94 تا 96

[Prince Claudio]

اکثر این مربی ها قهرمان سری آ رو تو کارنامه دارن . ولی لیپی 94-96 علاوه بر قهرمانی سری آ و کوپا ایتالیا و نایب قهرمانی تو جام یوفا لیگ قهرمانان رو فتح کرده . همین فتح کردن لیگ قهرمانان معتبرترین رقابت اروپایی به نظرم کاملا لیپی تو اون 2 سال کاملا جدا می کنه از سایر مربی ها . البته قهرمانی تو سری آ با اختلاف 10 امتیاز هم نشون از کارنامه درخشان لیپی تو این 2 سال داره .

[Friend]

خیلی انتخاب سخته از طرفی همونطور که بهمن گفت تراپاتونی با ساختن اون یوونتوس باعث شد که یوونتوس سالها تو جهان آقایی کنه. کسی که از نظر من کونته بیشترین شباهت رو بهش داره. اما نمیشه از لیپی گذشت ، کسی که یک مربی گمنام بود و کسی ازش انتظار بالایی نداشت ولی کارهایی کرد که دور از حد تصور بود ، واقعا لیپی در هر دو دوره ای که اومد فوق العاده بود اما کونته کاری رو کرد که هیچ مربی ای تا پیش از این انجام نداده بود. هیچ مربی ای یوونتوسی معمولی رو دست نگرفته بود ، همشون یه یوونتوسه قهرمان داشتن ، کسی که هر بازیکنی تو جهان آرزوش بود در اون بازی کنه ولی این یوونتوس جذابیت های گذشته اش رو از دست داده ، همچین یوونتوسی رو کونته به عنوانی رسوند که فقط میلان رویایی کاپلو تونست به جا بزاره ، قهرمانی بدون شکست. عنوانی که فرگوسن بعد از 25 سال مربیگری هنوز نتونسته یک فصل به این عنوان برسه. ولی با تمام این توضیحات من میخوام تا آخر امسال صبر کنم ، دوست دارم ببینم آخر این یووه تو لیگ قهرمانان چی میشه ، اگر به مقام قابل توجهی تو لیگ قهرمانان برسیم بی شک کونته لایق انتخاب شدنه. [SPOILER=پ.ن]پ.ن1: لطفا نتیجه نظرسنجی رو برای همه قابل مشاهده کنید. پ.ن2: واقعا از بهمن ممنونم ، معلومه حسابی برای این پست زحمت کشیده ، واقعا کارت فوق العاده بود پسر :love: :yeah:[/SPOILER]

[Sayyed Amir]

- من اگر دوره لیپی [1996] وجود داشتم به لیپی رای می دادم ولی چون بازی های اون دوران رو ندیدم و آشنایی کمی دارم قطعا باید از دوره لیپی به بعد رای بدم که انتخاب من کونته است. نیازی به تعریف و تمجید از کونته نیست چون مال همین الان هست و همه هم با بیشترین کسی که آشنایی دارن کونته هست. کونته از لحاظ خیلی از چیز ها شبیه لیپی بود و هست. هر دو کسانی بودن که هیچ کس ازشون انتظاری نداشت اما یوونتوس رو دوباره به همه معرفی کردن و فرا تر از انتظار ظاهر شدند. کونته شاید یه جاهایی برتری داشته باشه نسبت به لیپی چون تیمی رو ساخت که شکست دادنش آرزوی خیلی از تیم ها شده بود ! تیمی رو دوباره زنده کرد که دو فصل فاجعه نتیجه گرفته بود و این تیم رو قهرمان کرد. یه جاهایی هم کونته نسبب به لیپی ضعف داره مثل قهرمانی در لیگ قهرمانان یا دبل کردن توی یه فصل و قهرمانی با اختلاف 10 امتیاز که به نظرم امسال کونته میتونه همه این ها رو به دست بیاره ! البته در رابطه با قهرمانی در لیگ قهرمانان یکم خوشبیانه نگاه کردم به قضیه. پ ن : بهمن دستت طلا

[juve's fan]

من به لیپی 94-96 رای دادم...درسته تراپ و کونته هم کارشون باارزش و فوق العاده بوده ولی به نظر من استارت یووه قدرتمند دهه نود و اویل سال 2000 در زمان لیپی زده شد...در کنار این ها قهرمانی تو اروپا یه چیز دیگه س..درسته در فلسفه یوونتوس و جیانی بزرگ اسکودتو ورای هر چیزیه ولی چه بخوایم و چه نخوایم ،این قهرمانی تو اروپاس که حس بزرگی به هوادار جلوی طرفدارای تیم های دیگه میده و تیم رو در سطح جهان مطرح تر میکنه و سبب بالا رفتن پرستیژ تیم میشه...

[GioVanni Agnelli]

- البنه محمد، این حس قهرمانی رو قبل از لیپی، تراپاتونی به تیم داده بود با شکست لیورپول در فینال اروپا، لیپی فقط "تکرار" کرد اون افتخار رو. چون دیدم چند نفر این نکته رو گفتند لازم دونستم یه یادآوری کنم، البته تراپاتونی سالها طول کشید تا به اون قهرمانی رسید، ولی لیپی در سال دوم حضورش به این افتخار رسید. در واقع تراپاتونی هم قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و هم جام یوفا رو برای اولین بار برای یووه به ارمعان اورد.

[MARCHISIO]

دوستان اشاره کردن که زمان لیپی 96 هم بازینان ستاره بوده هم بازیکنان معمولی اون تیم 96 حداقل 8 ستاره بزرگ داشت که در پست خودشون بهترین بودند اما یووه 2010 کی رو داشت؟ پیرلو از میلان رانده شده که خیلی از تحلیل گرای ایتالیا اونو تمام شده می دنستن بوفونی رو داشت که فصل قبل مدام مصدوم می شد و 56 تا گل خورده بود(به همراه استوراری) و تو همین فروم داشت با استوراری مقایسه می شد مارکیزیو که کم کم داشت همه امید های طرفداران یووه رو برای داشتن یک پرنس به یاس تبدیل می کرد اما کونته کوچک ترین کاری که کرد قهرمانی بود کونته پیرلو رو دوباره به 5 بازیکن برتر دنیا تبدیل کرد مارکیزیو از خواب زمستونی بیدار کرد بارزالی که تو ولسفبورگ تبدیل به نیمکت نشین کرده بود رو به بهترین مدافع ایتالیا تبدیل کرد با خرید های خوب نقاط ضعف یووه مثل دفاع راست یا هافبک جنگنده رو بهنقاط قوت یووه تبدیل کرد یووه ای که بیمارستان تبدیل شده بود رو به تیمی تبیدل کرد که به کمترین مصدومیت رو در سری ا تبدیل کرد و....................... ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ قهرمانی به نظر من دلیل قیاس نیست باید بینیم مربی چه کرده که تیم قهرمان شده لیپی 96 تیمی رو که تحویل گرفت چه کرد که قهرمان شد؟ کونته 2010 کار های بالا رو انجام داد که قهرمان شد نظر من کونته است

[GioVanni Agnelli]

- یک مسئله ای رو فقط اضافه کنم، اگه به سوال نظرسنجی دقت کنید، نوشتم که "از نظر فنی" کدوم مربی بهتری بودند ؟ البته مشکلی که وجود داره این هست که خیلی هامون بازی های یوونتوس دهه 70، 80 و حتی 90 رو ندیدیم، وگرنه می تونستیم بهتر و جامع تر نظر بدیم، چون به عنوان مثال آریگو سالکی یوونتوس رینو مارکزی رو خیلی بهتر از یووه دینو زوف می دونه، ساکی میگه که یوونتوس مارکزی تیم منسجمی بود ولی ابزار قهرمانی رو نداشت، اما یووه زوف تیم ترسویی بود در حالی که ابزار قهرمانی رو داشت. و حتی خیلی ها یوونتوس کاپلو رو قوی ترین تیم بین این چند نفر می دونند. به هر حال خواستم بگم فقط روی قهرمانی ها فوکوس نکنیم بهتره، شخصا یوونتوس کاپلو رو خیلی دوست ندارم ولی اعتقاد دارم اگه کمی کاپلو برای اون تیم دل می سوزوند، حقیقتا بی رقیب بود. پ.ن : دیدید یه نفر یه کاری رو میکنه و بعد میگه چه شکری خوردم ؟! الان این دقیقا حکایت ـه منه ! من هنوز رای ندادم، سخته !

[R.BAGGIO.10]

خب نمیشه افتخارات لیپی و کونته و تراپ را کوچیک شمرد ولی خب اونا یووه ای رو هدایت میکردن که دچار بحران نبود و یا اگه بود به شدت اون یووه 2006 نبود. یووه بعد صعودش به سطح اول ایتالیا مربی ای رو برگزید که همه بهش بدبین بودن و اون مربی یووه ای رو هدایت کرد که واقعا زیر صفر بود. تو خط حمله مهره داشت ولی هافبکای خلاقی نداشت.تو دفاعم که واقعا افتضاح بودیم.فقط زوج حمله و دروازبانای خوبی داشتیم. رانیری به جوونا اعتماد کرد و یووه ای رو ساخت که ثمرش رو الان کونته برداشت کرده. اون جوونایی رو به تیم اورد که هم ایتالیا تو یورو ازشون استفاده کرد هم تیمهای رقیب و هم خود یووه. نمونشم مارکیزیو.کریشیتو.نوچرینو.جووینکو.کیه لینی.و حتی میشه گفت بارزالتی.و..... درسته هفته های اخر خوب نتیجه نمیگرفت و خیلی بد تعویض میکرد ولی تونست یووه رو حداقل جوری نجات بده که ثمرشو کونته الان بچشه.

[H.ES1897]

من با توجه به سنم از دومین دوره حضور لیپی در یوونتوس رو به خاطر دارم بنابراین رای دادن به گزینه های قبلی برای من که فقط با دیدن ویدیو اون دوره رو دیدم مقدور نخواهد بود چون همه چیز به قول دوستان امار نیست و برای خود من بازی زیبا یکی از فاکتورها هست اما من رای خودم رو به کونته دادم اول بگم چرا به تیم کاپلو و لیپی رای ندادم به لیپی رای ندادم چون اون یک تیم تقریبا رویایی رو ر اختیار داشت ما در نهایت فقط 2سری A و دو سوپر کاپ ایتالیا رو کسب کردیم در سال اول در لیگ قهرمانان خوب نبودیم(فاجعه بودیم) و در سال 2003 در حالی که بسیار قوی تر از میلان بودیم از میلان شکست خوردیم همین کافی هست که لیپی رای من نباشه در مرد کاپلو هم درباره دو سال لیگ قهرمانان که حرف نزنم بهتره کاپلو تیمی رو در اختیار داشت سال 2006 ایتالیا رو قهرمان جهان کردن ولی در لیگ قهرمانان با اون تیم بازم حرفی برای گفتن نداشتیم حتی در لیگ هم ما ان چنان قدرتمندانه ظاهر نمیشدیم نهایت اختلافی که با تیمها ایجاد میکردیم خونه اخرش دو گل بود از نظر من دوره کاپلو نه تنها موفقیت امیز نبود بلکه یه دوره نا امید کننده بود(با توحه به بازیکن هایی که داشتیم) اما چرا کونته من کونته رو انتخاب میکنم چون نسبت به هر مربی دیگه در زمان دو ساله کار سخت تری رو پیش رو داشت کونته رو باید به این دلیل انتخاب کرد که چون تیمی رو تحویل گرفت که به باختن عادت کرده هیچ انگیزه ایی نداشت هویت نداشت روح نداشت در حقیقت کونته دوره جدیدی در یووه اغاز کرد (مثل دوره اول حضور لیپی) اونم با بازکنانی که فوق ستاره نبودند بلکه بازکنهایی معمولی بودند به نظرم در این دهه شاید برای اولین بار یونتوس در کنار خوب نتیجه گرفتن داشت زیبا هم بازی میکرد در هر صورت به این خاطر کونته رو انتخاب کردم چون کاری که خیلی ها نمیتونستد و نتونستند رو انجام داد و دوباره به دنیا فهموند که یوونتوس هنوز هم وجود داره چه بسا اگه ما الان ابزار بهتری در خط حمله تیممون داشتیم میتونستیم به قهرمانی در لیگ قهرمانان هم فکر کنیم اما به نظرم به زودی روزی خواهد رسید کونته با یووه قهرمانی در این لیگ رو تجربه خواهد کرد و هم اینکه احتمالا به زودی جایگاه بهترین مربی دنیا رو هم تجربه خواهد کرد باید این رو هم در نظر داشت هر مربی در هر دوره چه بازیکنهایی رو در اختیار داشتن که بازم لیپی در اولین دوره حضورش و کونته از بقیه متمایز خواهند شد در هر صورت گقتم نظراتم با توجه به سنم و خاطراتم هست ولی اگه سنم به زمان اولین حضور لیپی در یووه قد میداد شاید اون دوره رو انتخاب میکردم ولی بازم کاری انتونیو کونته کرد بی مانند هست :rose:

[Benyamin]

ابتدا تشکر ویژه از بهمن به خاطر پستی که نوشت.پستی که یکجور مقاله بود و اگه بشه بره قسمت مقالات عالی میشه نه تاریخ یوونتوس.به قول معروف حرفی که از دل بیرون بیاد به دل هم میشینه :smile: .مرسی عزیز دلم @};- نظر سنجی واضح هست.داریم مربی ها رو قیاس میکنیم.میتونیم برا نظرمون ابتدا و انتها رو مدنظر قرار بدیم.اینکه کونته یک تیم شکست خورده رو گرفت و اول کرد درست.کارش عالی بوده.اما این میشه حداقل.باید ببینیم حداکثر کار کونته چی بوده و چی هست.یعنی آیا قراره سقف عملکرد کونته فقط سری آ باشه؟ باید زمان داد و دید چه عملکردی از خودش ارائه میده و بعد از چند سال میشه از برآیند فعالیت کونته نتیجه گیری کرد.اما تا به این لحظه از دید خودم لیپی سال 94-96 با اختلاف فاحشی بهتر از بقیه بوده به خاطر سقف هدف هایی که داشته و بهش رای دادم.باید بگم از دید من رقابت بین لیپی و تراپاتونی بوده و نهایتا لیپی رو انتخاب کردم yes1

[فرهاد]

ابتدا تشکر از بهمن @};- لازمه یه نکته ای رو بگم قبل از کلیت حرفهام ، بدون شک تراپی که از 76-78 هدایت یوونتوس رو بر عهده داشت با تراپی که 91 دوباره سرمربی شد تفاوتی نداره ، تراپاتونی همون تراپاتونی هستش چه از لحاظ شخصی چه فنی ، پس بهتره به جای اینکه بگیم کدوم مربی بهتری بود بگیم کدوم تیم بهتری بود ، در مورد لیپی هم این قضیه صدق میکنه ! تقریبا اکثر این مربیانی که بهمن ذکر کرده مربی هایی بودن که طعم اول شدن رو با یوونتوس چشیدن و با این تیم قهرمان شدن اما سه مربی یا بهتر بگم سه دوره هستش در بین انتخاب ها که به نظرم باید از اونها انتخاب کرد تراپاتونی 76 ، لیپی 94 و کونته 2011 به دلیل اینکه این سه نفر در زمانی که کارشون رو در یوونتوس اغاز کردن سراغاز تحولات بزرگی در تیم شدن ، عمو تراپ با تغییراتی که داد باعث تحولات بزرگی شد و یوونتوس افتخارات خودش در اروپا رو با تراپاتونی شروع کرد و باعث شد تا بخش بزرگی از شخصیت یووه در اروپا شکل بگیره ! اما لیپی هم به همین شکل ، اون تیمی رو تحویل گرفت که پشت سر میلان مونده بود و تراپ افسانه ای هم نتونسته بود تیم رو دوباره قهرمان کنه ، لیپی همونطور که بهمن هم گفت بازیکنان زیادی رو وارد تیم کرد و اسطوره های بزرگی رو تربیت کرد و باعث شد یکی از بهترین تیم های تاریخ فوتبال شکل بگیره و ما سه بار پیاپی فینال اروپا رو تجربه کردیم افتخاری که فقط یه تیم دیگه اون رو تجربه کرده بود ! کونته هم به همین شکل ، یه یوونتوس خدا زده درب و داغون که به قول دل نری شاید دیگه تیم بزرگی هم نبود رو تحویل گرفت و دیگه خودتون همه چیز رو میدونید فقط باید بگم تیمی که کونته تحویل گرفت به نسبت تیمی که لیپی و تراپ کارشون رو باهاش شروع کردن خیلی تیم داغون تری بود و همچنین کونته هنوز دو سال هم مربی یوونتوس نبوده ! در بین این ها من تیم لیپی رو ترجیح میدم ، لیپی علاوه بر افتخاراتی که اورد کسانی مثل زیدان و دلپیرو رو ساخت و نه تنها یوونتوس رو بلکه تاریخ فوتبال رو به خودش وامدار کرد معتقدم کاری که لیپی کرد رو هیچ مربی دیگه ای در تاریخ نتونسته انجام بده !

[nicola]

لیپی علاوه بر افتخاراتی که اورد کسانی مثل زیدان و دلپیرو رو ساخت و نه تنها یوونتوس رو بلکه تاریخ فوتبال رو به خودش وامدار کرد معتقدم کاری که لیپی کرد رو هیچ مربی دیگه ای در تاریخ نتونسته انجام بده !

منم با اینکه تیم لیپی رو دوست داشتنی تر و جذابتر می دونم ولی بنظرم (نظر شخصی) کار کونته بزرگتر باارزشتر بوده و تازه دوسال هم نشده هنوز.


بهمن :rose:

[in the name of juve]

به نظر من كاري كه كونته انجام داده خيلي خاص تر از سايرين بوده چون توي اكثر اين بازه هاي زماني يوو از پر ستاره ترين تيم هاي اروپا بوده ولي الان حتي يكي مثل پدر من كه خيلي فوتبال رو دنبال مي كنه شايد نتونه اسم 5 تا از بازيكن هاي يوو رو بگه نكته بعدي هم اينكه اون تين داغون دل نري رو كه خوش بين ترين هاي ما هم بهش اميدي نداشتيم رو فكر نمي كنم حتي كاپلو و ليپي هم مي تونستند به اين درجه برسونن