12 پاسخ برای این موضوع

[gigi joon]

در این تاپیک که قراره با همکاری یاسر، پرهام و مهدی گردانده بشه میخوایم با سایر تیم هایی که سابقه ی حضور در سری آ رو دارند آشنا بشیم.

لطف کنید در این تاپیک پستی ارسال نکنید.



در پست بعدی پرهام میخواد اطلاعات نسبتا کاملی رو درمورد تاریخچه ی سری آ در اختیار شما بذاره :rainbow:

[Parham Bianconeri]

تاریخچه لیگ سری آ ایتالیا



لیگ فوتبال ایتالیا با نام سری آ (Serie A) که هم اکنون به نام (Serie A TIM) بنا بر حمایت شرکت مخابرات ایتالیا از این مسابقات تغییر نام داده، یک لیگ حرفه ای فوتباله که در کشور ایتالیا برگزار میشه و بالاترین سطح مسابقات فوتبال در این کشوره که بیش از 80 سال و از سال 1929 در حال برگزاریه. این مسابقات تا سال 2010 به همراه (Serie با نام (Lega Calcio) شناخته میشدند، اما از فصل 11-2010 سری آ و سری بی از هم جدا شدند و هر کدوم بصورت مجزا ادامه پیدا میکنند. سری آ ایتالیا بیشترین نماینده رو در فینال جام باشگاه های اروپا داشته؛ 26 حضور در فینال و 12 بار قهرمانی. بر اساس آمار یوفا، سری آ در رتبه بندی لیگهای این قاره در رده چهارم قرار داره که این رتبه بندی طبق عملکرد نمایندگان ایتالیا در لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا محاسبه میشه. طبق آمار فدراسیون جهانی تاریخ و آمار فیفا در سال 2011 لیگ ایتالیا در رده بندی لیگهای معتبر دنیا در جایگاه پنجم قرار گرفت.

لیگ فوتبال ایتالیا در شکل و شمایل جدید خودش از یک لیگ منطقه ای که در اون تیمها در مناطق مختلف ایتالیا با هم همگروه میشدند و بازیها انجام میشد و تیمهای برتر هر منطقه به مرحله نهایی میرفتند و در اونجا قهرمان مشخص میشد به یک لیگ فشرده و سراسری تبدیل شد و این تغییرات از فصل 30-1929 به بعد اعمال گردید تا به امروز که سری آ برگزار میشه. البته قهرمانیهای قبل از سال 1929 هم از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا جز عناوین این لیگ محاسبه میشه. تنها فصلی که با وجود رسمی بودن مسابقات از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا در نظر گرفته نمیشه، فصل 46-1945 هست که در اوج جنگ جهانی دوم در دو منطقه از کشور ایتالیا برگزار میشد.

سری آ پذیرای 3 تیم پرافتخار و پرطرفدار دنیاست؛ یوونتوس، میلان و اینتر. سه تیم که هر سه از بنیانگذاران گروه 14 (G-14) بودند، گروهی که متشکل بود از 14 تیم بزرگ و پرافتخار اروپا (که البته بعدها به 18 تیم افزایش یافت) و سری آ تنها لیگی بود که 3 تیم رو در لیست پایه گذاران این گروه داشت. بسیاری از بازیکنان فوتبال جهان هنگامی موفق به کسب عنوان بازیکن سال اروپا و توپ طلای اروپا شدند که در سری آ بازی میکردند و سری آ از این نظر نسبت به سایر لیگهای اروپایی و جهانی برتری داره. میلان یکی از دو تیم برتر جهان از نظر تعداد عناوین جهانیه (18 عنوان قهرمانی در سطح اروپا و جهان). یوونتوس موفق ترین تیم ایتالیایی قرن بیستم و دومین تیم از این نظر بعد از رئال مادرید در سطح اروپا و پرافتخارترین تیم ایتالیا، چهارمین تیم اروپا و هفتمین تیم موفق در دنیاست. یوونتوس تنها تیم در سطح بین المللی است که تمام جامهای کنفدراسیون ها و جامهای باشگاهی جهان رو در ویترین افتخاراتش داره. اینتر هم در پی موفقیتهای چند سال اخیر خودش موفق شد در فصل 10-2009 اولین تیم ایتالیایی باشه که یک سه گانه (کسب سه جام در یک فصل) رو بدست میاره.


اطلاعات عمومی لیگ سری آ ایتالیا
---------------------------------

کشور برگزار کننده: ایتالیا

کنفدراسیون: یوفا (اروپا)

تاریخ بنیانگذاری:

• 1898 (رسمی)
  1929 (بصورت لیگ سراسری)

تعداد تیمها: 20

رتبه در سطح کشور: اول

سقوط به: سری بی

جامهای داخلی:

• کوپا ایتالیا
  سوپر جام ایتالیا

جامهای اروپایی:

• لیگ قهرمانان اروپا
  لیگ اروپا

پرافتخارترین تیم: یوونتوس (31 قهرمانی)

وب سایت: legaseriea.it



در بیشتر سالهای برگزاری این لیگ، تعداد تیمهای شرکت کننده 16 تا 18 تیم بودند؛ هرچند از فصل 05-2004 تا به امروز تعداد تیمها به 20 تیم افزایش یافته. تنها در یک فصل (48-1947) تعداد 21 تیم در مسابقات شرکت داشتند که بنا بر شرایط پس از پایان جنگ جهانی دوم این تصمیم اتخاذ شده بود.

تعداد تیمهای شرکت کننده در سالهای گذشته:

• 16 باشگاه: 1934-1943 ، 1967-1988
  18 باشگاه: 1929-1934 ، 1952-1967 ، 1988-2004
  20 باشگاه: 1946-1947 ، 1948-1952 ، 2004-امروز
  21 باشگاه: 1947-1948

در هر فصل از مسابقات که از آگوست همون سال تا ژوئن سال بعد ادامه پیدا میکنه، هر تیم بصورت رفت و برگشت با سایر تیمها به رقابت میپردازه؛ یک بار در زمین خانگی و یک بار دیگه در خانه حریف. در مجموع هر تیم تا پایان فصل 38 بازی در پیش رو داره. نیم فصل رقابتها که در زبان ایتالیایی به andata (رفت) معروفه، برای هر تیم شامل 19 بازی میشه که در پایان نیم فصل تیمی که در رتبه اول جدول رده بندی قرار داشته باشه بصورت لفظی قهرمان نیم فصل لقب میگیره اما جامی رو بدست نمیاره. نیم فصل دوم که به ritornot (برگشت) معروفه، 19 بازی پایانی هر تیم رو در بر میگیره که در پایان این دور قهرمان اصلی رقابتها مشخص میشه و جام قهرمانی مسابقات که به زبان ایتالیایی اسکودتو (Scudetto) نامیده میشه رو بدست میاره. تنها تفاوت این دو نیم فصل در اینه که جای میزبان و مهمان عوض میشه. از فصل 45-1944 همه تیمها در ازای هر برد 3 امتیاز، هر مساوی 1 امتیاز و هر باخت 0 امتیاز بدست می آورند.

از زمانی که ایتالیا در زمره سه کشور قدرتمند اروپا در زمینه تیمهای باشگاهی قرار گرفته، همواره 4 سهمیه مستقیم برای حضور در لیگ قهرمانان اروپا داشته (از فصل 13-2012 لیگ آلمان موسوم به بوندس لیگا از لیگ ایتالیا پیشی گرفته و در رتبه بندی لیگهای معتبر اروپا در مقام سوم جای داره و تعداد سهمیه های ایتالیا به عدد 3 کاهش یافته). برابر این تغییر، 3 تیم اول لیگ ایتالیا بصورت مستقیم به لیگ قهرمانان اروپا صعود میکنند و تیم چهارم باید در مرحله حذفی با برگزاری یک بازی پلی-آف شانس حضور در این رقابتها رو بدست بیاره. تیمهای پنجم و ششم هم بصورت مستقیم به مسابقات لیگ اروپا صعود میکنند و سومین سهمیه حضور در این لیگ نیز متعلق به قهرمان کوپا ایتالیاست. اگه قهرمان کوپا ایتالیا جز 4 تیم برتر سری آ باشه، دیگر تیم فینالیست این جام به لیگ اروپا راه پیدا میکنه و اگه هر دو تیم فینالیست این جام جز 6 تیم برتر لیگ باشند، در این صورت تیم هفتم سری آ به لیگ اروپا میره. 3 تیم آخر جدول رده بندی هم به مسابقات سری بی سقوط میکنند.

تا قبل از فصل 06-2005 اگه دو یا چند تیم باهم در امتیازات برابر بودند و شرایط قهرمانی لیگ، حضور در مسابقات اروپایی و یا سقوط به سری بی رو داشتند، بعد از پایان لیگ باید در یک بازی مستقیم (یا چند بازی) باهم به رقابت میپرداختند تا تیم قهرمان، سقوط کننده و یا واجد سهمیه حضور در اروپا مشخص بشه. از اون سال به بعد اگه چنین شرایطی به وجود بیاد، بازی رو در روی تیمها در فصل جاری تعیین کننده میشه و اگه حتا در بازی رو در رو هم شرایط مساوی بود، در اینصورت تفاضل گل مورد توجه قرار میگیره.


تاریخچه
-------

سری آ با ساختاری که هم اینک در حال برگزاریست از سال 1929 آغاز شد. از سال 1898 تا 1922 مسابقات فوتبال در ایتالیا بصورت منطقه ای برگزار میشد. از اونجاییکه تیمهای شرکت کننده در مسابقات منطقه ای همواره در حال پیشرفت بودند، فدراسیون فوتبال ایتالیا با مستقل کردن اتحادیه فوتبال ایتالیا در سال 1921، مسابقات رو بصورت دو دسته مجزا تقسیم بندی کرد و مسابقات سطح اول این کشور رو بصورت لیگی در دو بخش شمالی-جنوبی برگزار کرد. در سال 1926 در پی بحرانها و اعتصابات داخلی ناشی از سیاستهای سوء مدیریتی در فوتبال، فدراسیون فوتبال ایتالیا تغییراتی رو در مقررات و قوانین لیگ داخلی به اجرا درآورد و تیمهای جنوبی کشور رو وارد لیگ کشوری کرد. در سال 1927 و در پی محرومیت تیم تورینو از سوی فدراسیون ایتالیا، عنوان قهرمانی به هیچ تیمی تعلق نگرفت. تورینو در فصل 49-1948 در حالی به عنوان قهرمانی رقابتها دست یافت که در پایان فصل با سانحه هوایی که برای هواپیمای حامل بازیکنان این تیم رخ داد، بسیاری از بازیکنان اصلی این تیم کشته شدند و 4 بازی آخر رو با بازیکنان ذخیره انجام دادند.

سری آ ایتالیا بطور معمول با نام اسکودتو(به معنی سپر کوچک) هم خونده میشه؛ به این دلیل که از فصل 25-1924 تیم قهرمان سری آ نقش یه سپر رو که پرچم سه رنگ ایتالیا زمینه اونه روی پیرهنش حک میکنه و در تمام بازیهای فصل بعد نقش این سپر روی پیرهن این تیم خودنمایی میکنه. تیمی که 30 قهرمانی رو بدست بیاره میتونه برای همیشه این سپر رو روی پیرهنش داشته باشه؛ یوونتوس در سال 2006 در آستانه دست یافتن به این رکورد بود که با پیشامدهای کالچوپولی این شانس رو برای مدتی از دست داد. پرافتخارترین تیمهای این لیگ، یوونتوس با 27 عنوان قهرمانیو در پی آن تیمهای اینتر با 18 عنوان، میلان با 18 عنوان و جنوا با 9 عنوان قهرمانی هستند.

سپر اسکودتو که در ابتدای هر فصل روی لباس تیم قهرمان فصل پیش نقش میبنده

در 30 آپریل 2009، سری آ از سری بی جدا شد و امروزه هر لیگ بصورت مجزا و مستقل با ارگان و ساختاری جداگانه ادامه داره. نوزده تیم از 20 تیم سری آ با این جدایی موافق بودند که در پی اون بسیاری از مزایا از جمله دریافت حق پخش تلویزیونی بازیها رو بدست میاوردند؛ تنها تیم مخالف لچه بود. مائوریتزیو بِرِتا (Maurizio Beretta)، رئیس سابق انجمن کارفرمایان ایتالیا نیز ریاست لیگ جدید رو بر عهده داره.

[Parham Bianconeri]

قهرمانان سری آ ایتالیا
---------------------

• یوونتوس: 27 قهرمانی - 19 نائب قهرمانی
  اینتر میلان: 18 قهرمانی - 15 نائب قهرمانی
  آ.ث. میلان: 18 قهرمانی - 15 نائب قهرمانی
  جنوا: 9 قهرمانی - 8 نائب قهرمانی
  بولونیا: 7 قهرمانی - 7 نائب قهرمانی
  تورینو: 7 قهرمانی - 7 نائب قهرمانی
  پرو ورچلی: 7 قهرمانی - 2 نائب قهرمانی
  آ.اس.رم: 3 قهرمانی - 11 نائب قهرمانی
  فیورنتینا: 2 قهرمانی - 5 نائب قهرمانی
  ناپولی: 2 قهرمانی - 4 نائب قهرمانی
  لاتزیو: 2 قهرمانی - 3 نائب قهرمانی
  کالیاری: 1 قهرمانی - 1 نائب قهرمانی
  کازاله: 1 قهرمانی
  نُوِزِه: 1 قهرمانی
  سمپدوریا: 1 قهرمانی
  ورونا: 1 قهرمانی

ستاره طلایی سری آ
-------------------

در سال 1958 و طی پیشنهادی از سوی آمبرتو آنیلی(Umberto Agnelli)، مدیر وقت باشگاه یوونتوس، طرحی مبنی بر قرار دادن یک ستاره طلایی روی پیراهن یا آرم باشگاه های فوتبال به پاس گرامیداشت افتخارات زیاد اون باشگاه از سوی مجامع فوتبال ایتالیا پذیرفته شد و بعدها سایر کشورها و کنفدراسیون های جهان هم از این حرکت استقبال کردند. هرچند قرار دادن ستاره طلایی روی پیراهن تیمها از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا به رسمیت شناخته نمیشه و این یک حرکت آزادانه برای نشان دادن افتخارات یک باشگاهه که برای نخستین بار در سطح جهان از سوی یوونتوس به اجرا دراومد. در ایتالیا به ازای هر 10 قهرمانی در سری آ یک ستاره طلایی روی پیراهن تیمها و یا آرم باشگاهشون درج میشه. اولین تیم در سطح ایتالیا و اروپا که بعد از دهمین قهرمانی لیگ داخلی ستاره ای طلایی روی پیراهنش درج شد یوونتوس بود که در سال 1958 اولین ستاره رو دریافت کرد. در سال 1982 هم دومین ستاره رو بخاطر بیستمین قهرمانی سری آ بدست آوردند.

تیمهای دارای ستاره طلایی در ایتالیا:

• یوونتوس: 1958 (دهمین قهرمانی) و 1982 (بیستمین قهرمانی)
  اینترمیلان: 1966 (دهمین قهرمانی)
  آ.ث. میلان: 1979 (دهمین قهرمانی)

تیمهای حاضر در ادوار مختلف سری آ
------------------------------------

تا پیش از سال 1929 بسیاری از تیمهای ایتالیا در بالاترین سطح مسابقات فوتبال این کشور در حالی بازی میکردند که مسابقات منسجم و هماهنگی وجود نداشت و تعداد تیمهای شرکت کننده کمتر از حال حاضر بود. در سال 1922 لیگ فوتبال ایتالیا بصورت منطقه ای شد و تا سال 1929 ادامه یافت تا اینکه لیگ سراسری به وجود اومد. در زیر لیستی از تیمهای سری آ و تعداد فصلهای حضور اونها رو در این لیگ از زمانیکه مسابقات بصورت لیگی برگزار میشده شاهد هستیم (در مجموع تعداد 60 تیم):

• 80 فصل: اینتر
  79 فصل: یوونتوس - رم
  78 فصل: میلان
  74 فصل: فیورنتینا
  69 فصل: لاتزیو
  68 فصل: تورینو
  66 فصل: بولونیا - ناپولی
  63 فصل: سمپدوریا
  51 فصل: آتالانتا
  45 فصل: جنوا
  39 فصل: اودینزه
  33 فصل: کالیاری
  30 فصل: باری - ویچنزا
  26 فصل: تریستینا
  25 فصل: پالرمو
  24 فصل: ورونا
  22 فصل: برشا
  21 فصل: پارما
  17 فصل: لیوورنو
  16 فصل: آسکولی - پادووا - اسپال
  15 فصل: کاتانیا - لچه
  13 فصل: الساندریا - کومو - موده نا - نوارا - پروجا
  12 فصل: چزه نا - پرو پاتریا - ونیزیا
  11 فصل: فوگیا
  10 فصل: آوه لینو - کیه وو
  9 فصل: امپولی - رجینا
  8 فصل: لوچِزه - پیاچنزا - سیه نا
  7 فصل: کاتانزارو - کِرِمونزه - مانتووا - پیزا - وارِزه
  6 فصل: پرو ورچلی
  5 فصل: مسینا - پسکارا
  4 فصل: کازاله
  3 فصل: لکو - لنانو - رجیانا
  2 فصل: آنکونا - سالرنیتانا - ترنانا
  1 فصل: پیزتویزه - تره ویزو

* تا پیش از سال 2006، یوونتوس و اینتر تنها تیمهایی بودند که در همه دوره های سری آ حضور داشتند که با جریمه یوونتوس و فرستادن این تیم به سری بی، هم اکنون اینتر تنها تیمیه که رکورددار حضور در لیگ ایتالیاست.


بازیکنان برنده توپ طلای جهان
------------------------------

جایزه بهترین بازیکن سال جهان از سال 1991 به بازیکنی که در فصل گذشته از نظر کارشناسان بهترین عملکرد رو داشته تعلق میگیره که این انتخاب بر اساس آرای مربیان و کاپیتانهای تیمهای ملی صورت میگیره. تاکنون 10 بازیکن شاغل در سری آ ایتالیا موفق به دریافت جایزه بهترین بازیکن سال جهان و بردن توپ طلای فیفا شدند. تمامی این بازیکنان در زمان انتخاب به عنوان بهترین بازیکن جهان در یکی از سه تیم یوونتوس، میلان یا اینتر بازی میکردند. در این میان سهم یوونتوس از دو تیم دیگه بیشتر بوده و با 4 بازیکن و 5 توپ طلا از این نظر جز پرافتخارترین تیمهای جهانه.

• لوتهار ماتئوس: 1991 (اینتر)
  مارکو فان باستن: 1992 (میلان)
  روبرتو باجو: 1993 (یوونتوس)
  ژرژ وه آ: 1995 (میلان)
  رونالدو: 1997 (اینتر)
  زین الدین زیدان: 1998 و 2000 (یوونتوس)
  http://upload.wikime..._Brazil.svg.png رونالدو: 2002 (اینتر)
  http://upload.wikime...epublic.svg.png پاول ندود: 2003 (یوونتوس)
  http://upload.wikime...f_Italy.svg.png فابیو کاناوارو: 2006 (یوونتوس)
  http://upload.wikime..._Brazil.svg.png کاکا: 2007 (میلان)

[Parham Bianconeri]

آشنایی با تاریخچه باشگاه اودینزه






باشگاه اودینزه با نام کامل Udinese Calcio در شهر اودینه (Udine) واقع در استان فریولی-ونتزیا جولیا (Friuli–Venezia Giulia) یکی از 20 استان و 5 منطقه خودمختار ایتالیا در شمال شرق این کشور قرار داره. اودینزه در سال 1896 تاسیس شده و از این جهت دومین باشگاه قدیمی ایتالیا بعد از جنوا (1893) محسوب میشه.
اودینزه یکی از تیمای خوب ایتالیاست که طرفداران زیادی هم در استان فریولی و نواحی اطرافش داره. رنگ لباس این تیم از ابتدا راه راه سیاه و سپید بوده، با شورت ورزشی مشکی و جوراب سپید. استادیوم خانگی اودینزه به نام استادیوم فریولی (Stadio Friuli) معروفه و حدود 41,652 نفر گنجایش داره که هم اکنون به 30,900 جایگاه نشستن محدود شده.

مشخصات عمومی باشگاه
------------------------

نام کامل: اودینزه کالچو (Udinese Calcio SpA)

لقـب هـا:

• بیانکونری (Bianconeri)
  گورخرهای کوچک (Zebrette)

تاسیس: 1896

ورزشگاه خانگی: استادیوم فریولی، اودینه؛ ایتالیا (41,652 نفر)

مالک باشگاه: جیامپائولو پوتزو (Giampaolo Pozzo)

مدیرعامل: فرانکو سولداتی (Franco Soldati)

سرمربی: فرانچسکو گوئیدولین (Francesco Guidolin)

لیگ: سری آ

فصل قبل: سری آ (4اُم)




مختصری از تاریخچه باشگاه
---------------------------

باشگاه اودینزه در 1896 تاسیس شد و در ابتدا قسمتی از انجمن ژیمناستیک و شمشیربازی اودینزه (Società Udinese di Ginnastica e Scherma) بود. در همون سالهای اولیه تاسیس بیشتر به ورزشهای ژیمناستیک و شمشیربازی میپرداخت و در این مسابقات شرکت میکرد.
تیم فوتبال اودینزه در 5 جولای 1911 آغاز به کار کرد. تعدادی از ژیمناستکاران باشگاه به سرپرستی لوئیجی دال دان (Luigi Dal Dan) تیم فوتبال ای.سی. اودینزه رو تشکیل دادند و بصورت رسمی در فدراسیون فوتبال ایتالیا (Federazione Italiana Giuoco Calcio; F.I.G.C) ثبت نام کردند. نخستین بازی این تیم که یه بازی دوستانه بوده با پیروزی 0-6 برابر یوونتوس پالمانووا (شهری در 20 کیلومتری اودینه واقع در استان فریولی-ونتزیا جولیا) به پایان رسید.
اولین حضور این تیم در مسابقات رسمی فدراسیون فوتبال ایتالیا برمیگرده به سال 13-1912 که این تیم در جامی تحت عنوان Campionato Veneto di Promozione شرکت میکنه که تنها 3 تیم در اون جام شرکت داشتن: اودینزه، پترارکا و پادووا. با دو پیروزی مقابل پادووا (1-3 و 0-5) اودینزه بعد از پترارکا به مقام دوم این مسابقات دست یافت و به اولین مرحله رده بندی تیمهای لیگ سراسری راه یافت که البته نتونست در اون مرحله موفق به حضور در لیگ سراسری ایتالیا بشه.

دهه 20: تنها فینال کوپا ایتالیا

دهه 20 میلادی برای اودینزه پر از فراز و نشیب بود. فصل 21-1920 برای این تیم یه فصل خاطره انگیز بود، چرا که اولین فصل حضور جینو بلوتو (Gino Bellotto) یکی از اسطوره ها و سمبلهای این باشگاه بود که همچنان رکورد بیشترین حضور و بازی با پیراهن اودینزه رو داره؛ 17 فصل همراه با گوره خرهای کوچک!
سال 1922 اودینزه این شانس رو داشت که با توجه به غیبت تیمهای بزرگ ایتالیا وارد لیگ سراسری این کشور بشه که در اون زمان بصورت منطقه ای برگزار میشد و تیمهای برتر هر منطقه به دور نهایی مسابقات میرسیدند. اودینزه که طبق قرعه کشی در منطقه وِنه تو (Veneto) قرار داشت، در گروه 6 تیمی خودش بعد از پترارکا پادووا به مقام دوم رسید اما از رسیدن به مرحله بعدی مسابقات بازموند. اما مهمترین اتفاق این فصل، حضور اودینزه در فینال کوپا ایتالیا بود که با شکست 1-0 برابر وادو در دقیقه 118 جام رو از دست داد.
بعد از این سال فراز و نشیب اودینزه در دهه 20 آغاز میشه و در فصل 23-1922 به دسته دوم سقوط میکنه. در آگوست همون سال، آ.اس. اودینزه (AS Udinese) از ای.سی. اودینزهُ فریولی (AC Udinese Friuli) جدا میشه و برای بقای باشگاه به بودجه و هویتی جدا نیاز پیدا میکنه، طوریکه تمام بودجه باشگاه رو مدیرعامل وقت اودینزهالساندرو دل تورسو (Alessandro Del Torso) با فروش بخشی از نقاشیهای خودش تامین میکنه و اودینزه راهی دسته دو باشگاه های ایتالیا میشه؛ جایی که به مقام چهارم رقابتها دست پیدا میکنه.
فصل 25-1924 یک فصل رویایی در این دهه بود. اودینزه که در دسته دوم رقابتها بسر میبرد در فصلی بسیار متفاوت با سالهای گذشته در بسیاری از مقاطع مدعی قهرمانی رقابتها بود؛ در پایان مرحله نخست به همراه سایر تیمهای بالای جدول به فینال رقابتها راه یافت. در فینال به مقام نخست رسید و به همراه پارما به دسته یک مسابقات راه یافت. در فصل بعد اودینزه به مقام 10اُم رسید و بازهم سقوط کرد؛ اما با تغییر شیوه برگزاری رقابتها این شانس رو پیدا کرد که در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا به کارش ادامه بده، اما در پلی-آف رقابتها نتونست موفق عمل کنه و در دسته دوم باقی موند.
باشگاه تا پایان فصل 29-1928 در دسته دوم بسر برد تا اینکه سری آ و سری بی ایتالیا متولد شد و اودینزه با توجه به اینکه فاقد امتیازات لازم برای بازی در سری بی بود به دسته سوم رقابتها فرستاده شد. اونها با قهرمانی در دسته سوم به سری بی بازگشتند و دهه 20 برای اودینزه به پایان رسید.

دهه 30 و 40: ادامه ناکامی ها

اودینزه تنها دو سال در سری بی دووم آورد و در فصل 32-1931 بار دیگه به دسته سه باشگاه های کشور سقوط کرد. این تیم در دسته 3 باقی موند (که از سال 1935 به سری سی تغییر نام داد) تا اینکه در فصل 39-1938 با نائب قهرمانی در سری سی به سری بی برگشت.
دوازده سال پیاپی بازی در سری بی ایتالیا با بازیهای معمولی و نتایج نه چندان مطلوب ادامه پیدا کرد تا اینکه بار دیگه در فصل 48-1947 به دلیل عدم کسب امتیازات لازم و تغییر شیوه برگزاری رقابتها به سری سی نقل مکان کرد. اونها خیلی زود به سری بی برگشتند و پس از دو سال در فصل 50-1949 با نتایجی شگفت انگیز، یک صعود افتخارآمیز رو به سری آ جشن گرفتند. اونها تنها با اختلاف یک امتیاز بعد از ناپولی 61 امتیازی به نائب قهرمانی سری بی دست یافتند. در اون فصل اودینزه هرگز در خونه خودش نباخت و رکوردی قابل توجه رو از خودش به جای گذاشت.

دهه 50: نائب قهرمانی سری آ و بازگشت به سری بی

اودینزه 5 سال متوالی رو در سری آ سپری کرد و نمایش خوبی در اوایل دهه 50 از خودش به نمایش گذاشت. اوج بازیهای این تیم در فصل 55-1954 بود که این تیم بعد از میلان دوم شد و تنها با اختلاف 4 امتیاز اسکودتو رو به رقیب میلانی واگذار کرد. اگرچه اودینزه در پایان فصل به دلیل قانون شکنی و افشای فساد که در سال 1953 رخ داده بود و به تازگی برملا شده بود به همراه کاتانیا و با دلیلی مشابه به سری بی سقوط کرد. فریولیانیها بعد از یک فصل به سری آ برگشتند و با درخشش در این رقابتها به عنوان یکی از تیمهای برتر ایتالیا به مقام چهارم رسیدند.

دهه 60 و 70: دوران رکود

دوران افت و تزلزل اودینزه بعد از دهه خاطره انگیز 50 در فصل 62-1961 و سقوط به سری بی و پس از اون در فصل 64-1963 و سقوط به سری سی آغاز شد. اودینزه 15 سال در سری سی باقی موند در حالیکه بارها شانس این رو داشت که به سری بی برگرده. بعد از فصل 78-1977 بود که فریولیانیها با هدایت ماسیمو جیاکومینی(Massimo Giacomini) به سری بی بازگشتند. در فصلی مشابه اونها جام حذفی نیمه حرفه ای ایتالیا (Coppa Italia Semiprofessionisti) رو با شکست رجینا بدست آوردن و موفق شدند جام آنگلو-ایتالیایی
(Anglo-Italian Cup) رو هم به ویترین افتخاراتشون اضافه کنند.

دهه 80: جام میتروپا و رسوایی سال 1986

فصل بعد اودینزه با مربیگری جیاکومینی، ضمن بدست آوردن جام سری بی، بعد از بیش از دو دهه به سری آ برگشت. در اولین سال بعد از بازگشتشون با چاشنی شانس و در حالیکه در رده 15اُم جدول قرار داشتند از سقوط نجات پیدا کردند. اما اونها در اروپا عملکرد بهتری داشتند و موفق شدند جام میتروپا (Mitropa Cup) رو بدست بیارند؛ جامی اروپایی که تیمهای برنده سری بی ایتالیا در اون شرکت داده میشدند.
در فصلهای بعدی تیم بدون هیچگونه دغدغه و دردسری در سری آ باقی موند، طوریکه در فصل 83-1982 در جایگاه ششم جدول رده بندی قرار گرفت. در اون زمان اودینزه یکی از بهترین بازیکنان تاریخ جهان رو در تیمش داشت؛ زیکوی برزیلی.
در پایان فصل 86-1985 تیم دچار یک رسوایی شد که در طی اون باشگاه به دست داشتن در شرط بندی و پولشویی متهم و با جریمه کسر 9 امتیاز در آغاز فصل 87-1986 مواجه گردید. در ادامه فصل و با نتایج نه چندان مطلوب ابتدای فصل و کسر 9 امتیاز، در پایان فصل در حالیکه امیدی به موندن نداشتند به سری بی سقوط کردند. این در صورتی اتفاق افتاد که چنانچه اودینزه با کسر امتیاز ابتدای فصل مواجه نمیشد میتونست در سری آ باقی بمونه.

دهه 90 و اوایل دهه 2000: حضور در اروپا

در سالهای بعد اودینزه بین سری آ و سری بی رفت و آمد میکرد. این وضعیت تا فصل 96-1995 ادامه داشت تا اینکه اونها با مقام 11اُم سری آ جایگاه خودشون رو در این رقابتها محکم کردند.
فصل 97-1996 اودینزه با سرمربیگری آلبرتو زاکه رونی (Alberto Zaccheroni) و کسب مقام پنجم سری آ به رقابتهای جام یوفا راه یافت؛ فصلی که یوونتوس 24اُمین اسکودتو رو به تورین برد. فصل بعد اونها در یک فصل خاطره انگیز بعد از یوونتوس و اینتر در جایگاه سوم ایستادند و اُلیور بیرهوف با 27 گل و بالاتر از رونالدو، باجیو، باتیستوتا و دل پیرو به آقای گلی رقابتها دست یافت.
در مارس 2001 لوچیانو اسپالتی (Luciano Spalletti) به جای لوئیجی دی کانیو (Luigi De Canio) به سمت سرمربیگری اودینزه منصوب شد. اسپالتی تیم رو در بازی یکی مونده به آخر رقابتها از سقوط به سری بی نجات داد. بعد از گدشت مدتی کوتاه از حضور روی هادسون(Roy Hodgson) انگلیسی و جیامپیرو ونتورا (Giampiero Ventura) ایتالیایی روی نیمکت اودینزه، بار دیگه اسپالتی در ابتدای فصل 03-2002 به سرمربیگری این تیم انتخاب شد و تیمی منظم و هدفمند رو بنیان نهاد؛ بطوریکه با کسب رده ششم سری آ هم به رقابتهای جام یوفا راه یافت و هم فوتبالی هجومی و زیبا ارائه میداد.
فصل شگفت انگیز 05-2004 فرا رسید و اودینزه با قرار گرفتن در مکان چهارم برای نخستین بار در تاریخ باشگاه به معتبرترین رقابتهای باشگاهی اروپا یعنی لیگ قهرمانان راه یافت. در پایان همون فصل بود که اسپالتی از تصمیمش برای ترک اودینزه خبر داد.
در فصل بعد اودینره در دور مقدماتی لیگ قهرمانان اسپورتینگ لیسبون پرتغال رو در مجموع رفت و برگشت 2-4 شکست داد. اودینزه در یک گروه دشوار با پاناتینایکوس یونان، وردربرمن آلمان و بارسلونا اسپانیا همگروه شد. در بازی اول با هت-تریک وینچنزو یاکوئینتا، مهاجم این روزهای یووه، موفق شد پاناتینایکوس رو با نتیجه 0-3 شکست بده؛ اما در ادامه موفق به صعود به دور حذفی رقابتها نشد و در گروه سوم شد. این در حالی بود که اودینزه با وردربرمن در امتیاز 7 مساوی بود و برحسب تفاضل گل بهترِ تیم آلمانی، از صعود به دور بعد رقابتها بازموند. صدرنشین این گروه یعنی بارسلونا در اون سال قهرمان اروپا شد.

سالهای گذشته

بعد از یک سال حضور در لیگ قهرمانان، اودینزه یک بار دیگه به نیمه های وسط جدول بسنده کرد و دهم شد. اودینزه در سالهای اخیر بجز فصل 10-2009 که به مقام 15اُم رسید، در سایر فصول در نیمه های بالای جدول بوده و در دو فصل به مقام هفتم و در فصل قبل هم به مقام چهارم سری آ دست یافته.
در فصل 08-2007 میشه به حضور پاسکواله مارینو (Pasquale Marino) بر روی نیمکت این تیم و بازیکنانی مثل فابیو کوالیارلا و آنتونیو دی ناتاله (Antonio Di Natale) اشاره کرد. فصلی که اودینزه در جدال با میلان و فیورنتینا و سمپدوریا در بسیاری از مقاطع شانس حضور بین 4 تیم برتر و صعود به لیگ قهرمانان رو داشت اما در پایان به مقام هفتم سری آ رسید و به رقابتهای جام یوفا رفت.
در ابتدای فصل 09-2008 اودینزه وب سایت جدیدش رو رونمایی کرد و تلویزیونی اینترنتی رو تحت عنوان کانال اودینزه (Udinese Channel) با برنامه هایی رایگان و جهانی افتتاح کرد. در این سال اونها با پیروزیهایی برابر حریفان بزرگ از جمله برد 1-3 مقابل رم و 1-2 مقابل یوونتوس امیدوار به کسب مجوز حضور در لیگ قهرمانان بودند که در ادامه با باخت 1-0 به حریفانی مانند رجینا، کیه وو و تورینو از دستیابی به این هدف بازموندند. در جام یوفا تا مرحله 1/4 نهایی رقابتها پیش رفتند که در نهایت با مصدومیت ستاره های تیم نظیر آنتونیو دی ناتاله، سمیر هندانوویچ (Samir Handanović) و فلیپه دال بلو (Felipe dal Belo) در مجموع بازی رو با نتیجه 6-4 به وردربرمن واگذار کردند و از دور رقابتها حذف شدند. کوالیارلا در این رقابتها 8 گل برای اودینزه به ثمر رسوند. اودینزه فصل رو با مقام هفتم سری آ به پایان رسوند و به هیچ رقابت اروپایی راه نیافت.
فصل 10-2009 یک فصل بسیار ناامید کننده برای هواداران بود، چرا که اونها در پایان در مقام 15اُم قرار گرفتند؛ 9 امتیاز و 3 رده اختلاف تا منطقه سقوط. تنها نکته مثبت این فصل برای هواداران آقای گلی دی ناتاله با 29 گل بود. همچنین میشه به پیش رفتن اودینزه تا نیمه نهایی کوپا ایتالیا هم اشاره کرد که با حذف میلان در 1/4 نهایی به این مرحله رسید که البته با باخت 2-1 مقابل رم در دو بازی رفت و برگشت از رسیدن به فینال رقابتها بازموند.
فصل 11-2010 یک فصل بسیار شگفت انگیز برای اودینزه بود. تابستون 2010 با فروش برخی از بازیکنان کلیدی تیم از جمله جائه تانو دی آگوستینو (Gaetano D'Agostino) ، سیمونه په په ، مارکو موتا و الکساندر لوکوویچ (Aleksandar Lukovic) و در پی اون خرید مهره های ارزشمندی مانند مهدی بناتیا (Mehdi Benatia) و پابلو آرمرو (Pablo Armero)، ارکان یک فصل متفاوت رو پی ریزی کردند. فصلی که در ابتدا با 4 باخت پیاپی و تساوی در هفته پنجم همراه بود اما در ادامه با نتایج شگفت انگیز و کسب 66 امتیاز و ایستادن در رده چهارم جدول، ضمن حضور در مرحله پلی-آف لیگ قهرمانان، فصل رو با بیشترین امتیاز ممکن در تاریخ حضور باشگاه در سری آ به پایان رسوندند. دی ناتاله همچنان بهترین گلزن این تیم بود و در مجموع 28 گل برای این تیم به ثمر رسوند. در کوپا ایتالیا هم اودینزه با حضور در جمع 16 تیم برتر رقابتها و توقف 2-2 مقابل سمپدوریا، در ضربات پنالتی مغلوب این تیم شد و از این رقابتها حذف گردید.
امسال (12-2011) اودینزه از ابتدای فصل بسیار متفاوت ظاهر شده و در قامت یه مدعی در رده های بالای جدول قرار داره. تا الان که من دارم این مطلب رو به نگارش در میارم (پیش از بازی برابر یوونتوس) اودینزه با 31 امتیاز از 15 بازی در رده سوم جدول پایینتر از یووه و میلان قرار داره؛ دی ناتاله همچنان یکه تاز گلزنی سری آ محسوب میشه و خط دفاع مستحکم این تیم با دریافت 9 گل در 15 مسابقه سری آ، عنوان بهترین خط دفاع رو به خودشون اختصاص داده. اونها در پلی-آف لیگ قهرمانان با آرسنال بازی کردند که در لندن با حساب 1-0 مغلوب توپچیها شدند و در استادیوم فریولی هم با باخت 2-1 و در مجموع 3-1 از دور رقابتها حذف شدند و به دور گروهی رقابتهای لیگ اروپا فرستاده شدند.


افتخارات باشگاه اودینزه
-----------------------
جام اینترتوتو: (1)

• 2000

جام میتروپا(1): (1)

• 1980

جام آنگلو-ایتالیایی(2): (1)

• 1978

جام حذفی جوانان ایتالیا: (1)

• 1993

جام حذفی سراسری جوانان ایتالیا: (1)

• 1981

کوپا ایتالیا سری سی: (1)

• 1978

پاورقی متن:

* (1): جام میتروپا (Mitropa Cup) یا جام اروپای مرکزی (La Coupe de l'Europe Centrale) در سالهای 1927 تا 1940 برگزار میشد. کشورهای اروپای مرکزی اون زمان از جمله: سوئیس، ایتالیا، اتریش-مجارستان، لهستان، چکسلواکی، رومانی در این جام شرکت میکردند. بعد از جنگ جهانی دوم در سال 1951 با نام جدید جام زنتروپا (Zentropa Cup) به یه شکل دیگه تا سال 1992 ادامه پیدا کرد و نهایتن منسوخ شد.

* (2): جام آنگلو-ایتالیایی (Anglo-Italian Cup) رقابتهایی بود که بین سالهای 1970 تا 1996 بین تیمهای انگلستان و ایتالیا برگزار میشد. این مسابقات هم اکنون منسوخ شده.

[Parham Bianconeri]

آشنایی با تاریخچه باشگاه آ.ث.میلان


http://upload.wikime...db/AC_Milan.svg


باشگاه آ.ث.میلان ایتالیا با نام کامل Associazione Calcio Milan که به اختصار A.C. Milan و در برخی مواقع Milan نامیده میشه یک باشگاه حرفه ای فوتباله که در شهر میلان واقع در ایالت لمباردی (Lombardy) ایتالیا قرار داره و در سری آ ایتالیا بازی میکنه. میلان در سال 1899 توسط کفاشی انگلیسی به نام هربرت کلپین (Herbert Kilpin) و تاجری به نام آلفرد ادواردز (Alfred Edwards) و تنی چند از انگلیسی های ساکن ایتالیا بنا نهاده شد. میلان تمام سالهای عمرش رو از فصل 30-1929 تا به امروز به جز دو فصل 81-1980 و 83-1982 در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا موسوم به سری آ بازی کرده.

میلان در حال حاضر مدافع عنوان قهرمانی فصل 11-2010 هست. این تیم به همراه بوکا جونیورز آرژانتین با 18 عنوان، پرافتخارترین تیم دنیا از نظر تعداد عناوین جهانی از جمله جامهای اروپایی و جهانی است. میلان دارنده 4 جام باشگاهی جهان (3 جام بین قاره ای و 1 جام باشگاههای جهان) هست و از این حیث در سطح جهان رکوردداره. این تیم با 7 قهرمانی جام باشگاه های اروپا/لیگ قهرمانان اروپا بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم این رقابتهاست و جز معدود تیمهای دارنده جام اصلی این رقابتهاست. رکورددار 5 عنوان قهرمانی در سوپر جام اروپا و 2 قهرمانی در جام در جام اروپا. میلان به جز لیگ اروپا موسوم به جام یوفا که تنها در دو دوره 1972 و 2002 به نیمه نهایی این رقابتها رسید، سایر جامهای باشگاهی قاره ای و جهانی رو به ویترین افتخاراتش اضافه کرده. میلان با 18 قهرمانی در سری آ، دومین تیم پرافتخار این رقابتها پس از یوونتوس با 29 عنوان قهرمانیست و رقابت شدیدی با دیگر تیم همشهری خودش یعنی اینتر میلان داره. میلان صاحب 5 عنوان قهرمانی در کوپا ایتالیا و رکورددار سوپر جام باشگاه های این کشور با 6 عنوان قهرمانیست. میلان همچنین صاحب رکوردی افسانه ایست؛ قهرمانی در سری آ بدون دریافت شکست و رکورد شکست ناپذیری در طی 58 مسابقه. در فصل 92-1991 این تیم با سرمربیگیری فابیو کاپلو موفق شد بعد از 34 مسابقهُ بدون شکست قهرمان سری آ بشه و در طی 58 مسابقه هم شکستی رو متحمل نشه که این رکورد همچنان پا برجاست.

میلان بازیهای خانگی خودش رو در استادیوم سن سیرو (San Siro) شهر میلان برگزار میکنه؛ جایی که از سوی هواداران تیم رقیب به استادیوم جوزپه مه آتزا (Stadio Giuseppe Meazza) معروفه. این استادیوم بین میلان و اینتر مشترک هست و با گنجایش 80,018 نفر بزرگترین استادیوم کشور ایتالیاست و بازیهای تیم ملی هم در این ورزشگاه برگزار میشه. میلان مهمترین بازی فصل خودش رو در همین ورزشگاه مقابل رقیب دیرینه و سنتی خودش یعنی اینتر برگزار میکنه؛ بازی که در بین هواداران دو تیم به دربی دلا مادونینا (Derby della Madonnina) معروفه و یکی از بزرگترین و حساسترین دربی های جهان فوتباله. میلان سومین تیم پرهوادار ایتالیا و هفتمین تیم پرهوادار در اروپاست.

مالک این باشگاه سیلویو برلوسکنی (Silvio Berlusconi) نخست وزیر سابق ایتالیاست و آدریانو گالیانی (Adriano Galliani) هم عهده دار سمت مدیریت این باشگاهه. میلان یکی از ثروتمندترین باشگاه های فوتبال جهان و ایتالیاست. این باشگاه یکی از پایه گذاران گروه 14 (G-14) بود که بعدها جای خودش رو به اتحادیه باشگاه های اروپا داد.

مشخصات عمومی باشگاه
------------------------

نام کامل: Associazione Calcio Milan S.p.A

لقـب هـا:

• سیاه و قرمز (il Rossoneri)
  شیطان (il Diavolo)
  Casciavit

تاسیس: 16 دسامبر 1899

ورزشگاه خانگی: سن سیرو، میلان (80,018)

مالک باشگاه: سیلویو برلوسکنی

مدیر عامل: آدریانو گالیانی

سرمربی: ماسیمیلیانو آلگری (Massimiliano Allegri)

لیگ: سری آ

فصل قبل: سری آ، قهرمان



مختصری از تاریخچه باشگاه
---------------------------

باشگاه میلان ایتالیا در تاریخ 16 دسامبر 1899 به دست دو مهاجر (تبعیدی) انگلیسی مقیم این کشور به نامهای آلفرد ادواردز (Alfred Edwards) و هربرت کلپین (Herbert Kilpin) که از شهر ناتینگهام به ایتالیا مهاجرت کرده بودند بنا نهاده شد. به احترام و افتخار بنیانگذاران بریتانیایی، نام این باشگاه با تلفظ انگلیسی شهر میلان یعنی میلان به جای میلانو خونده میشه که در طی دوره فاشیسم موسولینی مجبور به استفاده از این فرم برای نامیدن باشگاه بودند. میلان نخستین قهرمانی باشگاهی کشور رو در سال 1901 بدست آورد و پس از اون در دو دوره پشت سر هم طی سالهای 1906 و 1907 این عنوان رو تکرار کرد.

در سال 1908، میلان دچار یک چالش و اختلاف درون باشگاهی بر سر استخدام و قرارداد بستن با بازیکنان خارجی و غیر ایتالیایی شد که این اختلافات و کشمکشها سرانجام منجر به جدایی بخشی از بدنه باشگاه و تولد تیمی دیگر در این شهر به نام اینترناسیوناله (Internazionale) شد؛ تیمی که بعدها به رقیبی سنتی و دشمنی دیرینه برای میلان مبدل گشت. بنا به این اتفاقات، میلان تا فصل 51-1950 موفق به کسب هیچ عنوان داخلی نشد. دهه 50 میلادی یک بار دیگه میلان رو به جرگه مدعیان فوتبال ایتالیا و سطح اول رقابتهای این کشور برگردوند؛ دهه ای که با بازیهای درخشان سه بازیکن سوئدی این تیم به نامهای گانر گرن (Gunnar Gren)، ;گانر نوردال (Gunnar Nordahl) و نیلز لیدهلم (Nils Liedholm) که نزد هواداران این تیم به افسانه Gre-No-Li معروفه همراه بود و افتخارات زیادی رو برای این تیم به ارمغان آورد. این سه بازیکن هجومی روی هم 749 بازی و 329 گل رو برای میلان به ثبت رسوندن که از این بین سهم نوردال با 210 گل از دو بازیکن دیگه بیشتره. این سه بازیکن در فصل 50-1949 روی هم 118 گل رو در 38 مسابقه به ثمر رسوندن!

از راست به چپ: نیلز لیدهلم، گانر نوردال و گانر گرن


در سال 1963، میلان نخستین جام بین المللی خودش رو با شکست بنفیکا در فینال مسابقات جام باشگاه های اروپا بدست آورد و این آغازی بود برای افتخارات متعدد این تیم در سطح قاره و جهان. همچنین این قهرمانی آغاز یک دوره سه ساله برای موفقیت تیمهای شهر میلان در این رقابتها بود که در سه دوره پیاپی (63-1962، 64-1963، 65-1964) تیمهای میلان و اینتر (دو بار پیاپی) موفق به قهرمانی در این رقابتها شدند. موفقیت میلان در مسابقات باشگاه های اروپا در سال 1969 یک بار دیگه تکرار شد و در همون سال این تیم جام بین قاره ای رو هم به کلکسیون افتخارات خودش اضافه کرد. میلان جز معدود تیمهایی هست که دارنده نخستین جام باشگاه های اروپاست؛ جامی که بعدها جای خودش رو در سال 1966 به جام امروزی با شکل و طراحی جدید و منحصر به فردش داد.

در سال 1979 پس از بازنشسته شدن جیانی ریورا (Gianni Rivera)، یکی از اسطوره های باشگاه میلان و فوتبال ایتالیا که سابقه 19 سال پوشیدن پیراهن این باشگاه و بیش از 500 بازی رو در کارنامه داره، این تیم دچار یک دوره افت و رکود شد که همراه بود با رسوایی سال 1980 فوتبال ایتالیا موسوم به توتونرو 1980(1)(Totonero 1980) و طی اون تیم میلان به دلیل تبانی و رشوه برخی از بازیکنان و مربیان این تیم به سری ب تبعید شد و مدیرعامل وقت این تیم فلیچه کولومبو (Felice Colombo) هم برای همیشه از فعالیت در سطح فوتبال محروم شد. این نخستین باری بود که این تیم به رده های پایینتر فوتبال ایتالیا سقوط میکرد. در طی این رسوایی مشخص شد که مدیران و مربیان و بازیکنان میلان و سایر تیمهایی که مقصر شناخته شدند با ایجاد یک اتحادیه منسجم، دست به تبانی و شرطبندی و پولشوئی جهت اعمال تغییر در نتایج بازیها میزدند. میلان به سرعت به سری آ بازگشت، اما بلافاصله سال بعد و در پایان فصل 82-1981 برای دومین بار پس از قرار گرفتن جز 3 تیم آخر جدول به سری ب سقوط کرد؛ در این سال یوونتوس بیستمین عنوان قهرمانی خودش رو بدست آورد.

20اُم فوریه 1986 برای باشگاه میلان یک نقطه عطف بزرگ بود. این تیم که با خطر ورشکستگی مواجه بود و در لیگ هم نتایج خوبی نمیگرفت و در این سالها زیر سایه افتخارات پی در پی یوونتوس محو شده بود، توسط سیلویو برلوسکونی (Silvio Berlusconi) نخست وزیر سابق ایتالیا خریداری شد و با تزریق مبلغ بسیار زیادی پول از خطر ورشکستگی گریخت و این سرآغاز دوره ای طلایی در تاریخ این باشگاه بود. دوره ای که آریگو ساکی (Arrigo Sacchi) سکان هدایت روسونری رو در اختیار گرفت و سه اسطوره هلندی به نامهای روت گولیت(Ruud Gullit)، مارکو فان باستن (Marco van Basten) و فرانک رایکارد (Frank Rijkaard) در این تیم پایه گذار افتخارات متعدد اون سالهای میلان شدند. این دوره با حضور برلوسکونی در مقام مالک میلان تا به امروز پرافتخارترین دوره تاریخ این باشگاه به حساب میاد که طی اون 8 قهرمانی سری آ، یک کوپا ایتالیا، 5 سوپر جام ایتالیا، 5 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، 5 سوپر جام اروپا، 2 جام بین قاره ای و یک جام باشگاه های جهان رو به کارنامه افتخارات این باشگاه افزود. این تیم موفق از نظر کارشناسان فوتبال و از سوی مجله دنیای فوتبال (World Soccer magazine) به عنوان بهترین تیم باشگاهی تاریخ جهان طی یک نظرسنجی بین المللی برگزیده شد. یکی از خاطره انگیزترین و فراموش نشدنی ترین بازیهای تاریخ این باشگاه و لیگ قهرمانان اروپا در این دوره رقم خورد که طی اون میلان تونست در فینال سال 1994 لیگ قهرمانان در ورزشگاه المپیک آتن، بارسلونا رو با نتیجه 4-0 در حضور 70 هزار تماشاگر شکست بده که این نتیجه تا به امروز پرگل ترین پیروزی تاریخ فینالهای این جام محسوب میشه. میلان در اون سال فابیو کاپلو (Fabio Capello) رو به عنوان سرمربی در اختیار داشت. در فصل 99-1998، بعد از 2 سال ناکامی، میلان کسب 16اُمین اسکودتو رو همراه با صدمین سالگرد تاُسیس این باشگاه جشن گرفت.

در سالهای اخیر، میلان یک بار دیگه در تازه ترین رسوایی فوتبال ایتالیا در سال 2006 موسوم به کالچوپولی مجرم و مقصر شناخته شد که طی اون 5 تیم که با انتخاب داوران دلخواه نتایج مسابقات رو به سود خودشون تغییر میدادند با جریمه و کسر امتیاز روبرو شدند. طی تحقیقات و بازجوئی های پلیس، مربیان میلان از تمامی اتهامات تبرئه شدند؛ اما فدراسیون فوتبال ایتالیا بطور مستقل شواهد و مستندات رو جهت محکوم کردن آدریانو گالیانی، مدیرعامل این باشگاه کافی میدونست. طی نخستین راُی صادره، میلان با جریمه کسر 15 امتیاز از آخرین فصل مواجه شد که طبق اون از حضور در لیگ قهرمانان فصل 07-2006 محروم میشد که بعدها و پس از فرجام خواهی باشگاه ها، این جریمه به 8 امتیاز کاهش یافت و این باشگاه تونست جواز حضور در مرحله پلی-آف رو بدست بیاره و در نهایت هم پس از رسیدن به فینال و شکست لیورپول، هفتمین قهرمانی خودش رو در این رقابتها جشن بگیره.

بعد از جریانات کالچوپولی، این تیم رقیب یعنی اینترمیلان بود که سالهای موفقی رو طی میکرد و 4 اسکودتو رو از آن خودش کرد. هرچند میلان در سالهای گذشته ضمن حفظ بدنه اصلی خودش و اضافه کردن بازیکنانی نظیر زلاتان ابراهیموویچ، روبینیو و الکساندر پاتو موفق شد قهرمان فصل 11-2010 سری آ بشه و نخستین اسکودتو رو بعد از فصل 04-2003 و 18اُمین عنوان قهرمانی رو در تاریخ باشگاه به ارمغان بیاره.


ورزشگاه
--------

ورزشگاه خانگی تیم میلان، استادیوم 80 هزار نفری سن سیروست (San Siro) که رسمآ به نام جوزپه مه آتزا (Stadio Giuseppe Meazza) نامیده میشه؛ بازیکنی که برای هر دو تیم شهر میلان بازی کرده و اسطوره ای مشترک در میان این دو تیم رقیب محسوب میشه. سن سیرو اسمی هست که معمولآ بیشتر برای این ورزشگاه بکار گرفته میشه و دلیل این نامگذاری هم منطقه و محله ایست که استادیوم در اون بنا شده. این استادیوم از سال 1926 ورزشگاه خانگی و انحصاری میلان بود که در دوره مدیریت پیرو پیرلی (Piero Pirelli) طی 13 و نیم ماه ساخته شد. سن سیرو تا سال 1935 که به شورای شهر میلان فروخته شد در انحصار و اختیار باشگاه میلان قرار داشت که در سال 1947 پس از موافقت سران اینتر بین این دو تیم همشهری به اشتراک گذاشته شد.

نمایی از استادیوم سن سیرو میلان


نخستین بازی که در این استادیوم برگزار شده به تاریخ 19 سپتامبر 1926 برمیگرده که طی اون میلان در یک بازی دوستانه با نتیجه 3-6 مغلوب اینترمیلان شد. گنجایش ابتدایی این استادیوم چیزی در حدود 35 هزار نفر بود که بعدها ورزشگاه دستخوش تغییراتی عمده شد و در آخرین افزایش ظرفیت که برای برگزاری مسابقات جام جهانی 90 ایتالیا انجام گرفت، گنجایش سن سیرو به 85,700 نفر افزایش یافت و سقف پلی-کربن نیز به سخت افزار اون اضافه گردید. در تابستان 2008 بنا به قوانین یوفا و نصب صندلی، گنجایش استادیوم به 80,018 نفر کاهش یافت.

طبق مدل ورزشگاه های انگلستان، سن سیرو بر خلاف سایر استادیومهای سری آ که چند کاربره هستند، منحصرآ جهت برگزاری مسابقات فوتبال ساخته شده. جو این استادیوم به جهت نزدیک بودن فاصله جایگاه تماشاگران به زمین مسابقه در ایتالیا زبانزد خاص و عام هست.

در 19 دسامبر 2005، آدریانو گالیانی، مدیرعامل باشگاه میلان اعلام کرد که باشگاه سخت در صدد جابجایی و ساخت ورزشگاهی جدید هست. وی گفت استادیوم جدید میلان بطور کامل الگو پذیرفته از ورزشگاه فلتینس آره نا (Veltins-Arena)، استادیوم اختصاصی تیم شالکه 04 آلمان است و معیارها و استاندارد ورزشگاه های ایالات متحده، آلمان و اسپانیا رو رعایت خواهد کرد. برخلاف سایر استادیومهای ایتالیایی، ورزشگاه جدید میلان مختص برگزاری مسابقات فوتبال و فاقد پیست دو و میدانی خواهد بود. حق نامگذاری این استادیوم طبق قرارداد به اسپانسر باشگاه واگذار خواهد شد؛ مشابه رفتاری که باشگاه آرسنال در قبال ورزشگاه جدید خودش انجام داد و نام این ورزشگاه برای مدتی مشخص به استادیوم امارات تغییر یافت.


هواداران و رقبا
--------------

بر پایه گزارش روزنامه لا ریپابلیکا (La Repubblica)، میلان یکی از پرطرفدارترین تیمها در ایتالیاست. به لحاظ تاریخی، نخستین گروه هواداران میلان، طبقه کارگران و سندیکاهای کارگری و اصناف شاغل در این شهر بودند که عمدتآ از جنوب ایتالیا به این شهر شمالی مهاجرت کرده بودند. در سویی دیگر، تیم رقیب این باشگاه، یعنی اینترناسیوناله، عمدتآ از هواداری قشر مرفه و متوسط شهر برخوردار بود. یکی از قدیمی ترین گروه های هواداری در فوتبال ایتالیا، Fossa dei Leoni بودند که در میلان به طرفداری از این تیم میپرداختند. هم اکنون، اصلی ترین گروه هواداری تیم میلان گروه موسوم به بریگاد سرخ (Brigate Rossonere) هست که تیفوسیهای این تیم رو دربرمیگیره. از دید سیاسی، هواداران میلان همواره در طول تاریخ حیات این باشگاه در زمره منتقدان و مخالفان دولت وقت بودند و معمولآ به اونها لقب جناح چپ اطلاق میشد که البته پس از حضور سیلویو برلوسکونی و صدارت وی در کشور ایتالیا در مقام نخست وزیر، این نگرش و دید هواداران میلان تا حدودی تغییر یافت و شیب ملایم تری پیدا کرد.

نمایی از استادیوم سن سیرو و هواداران میلان


بر اساس یک تحقیق در سال 2010، میلان پرطرفدارترین تیم ایتالیایی در اروپا و هفتمین تیم از این حیث در قاره با بیش از 18.4 میلیون هوادار است. میلان عنوان نهمین تیم پرتماشاگر اروپا رو بعد از تیمهای بارسلونا، بوروسیا دورتموند، منچستر یونایتد، رئال مادرید، بایرن مونیخ، شالکه 04، آرسنال و هامبورگ داره.

هواداران میلان مورد نفرت شدید هواداران تیم جنوا هستند. دلیل این نفرت و کینه کشته شدن یکی از هواداران جنوا به نام وینچنزو اسپانولو (Vincenzo Spagnolo) به دست یکی از طرفداران میلان در ژانویه 1995 است. هرچند رقیب و دشمن اصلی این تیم، هواداران تیم همشهری یعنی اینترناسیوناله هستند. هر دو تیم در یک بازی سنتی و ریشه دار که به نام دربی دلا مادونینا (Derby della Madonnina) معروفه به مصاف هم میرن که این دربی یکی از حساسترین و بزرگترین دربیهای دنیای فوتبال به حساب میاد. ممکن هست این دربی در طول یک فصل تنها بصورت بازی رفت و برگشت سری آ برگزار بشه یا گاهی در سایر رقابتها نیز به مصاف همدیگه برن. یکی از مشخصه های بارز این دربی، جو زنده و منحصر به فرد سن سیرو به همراه روشن کردن منورهای رنگی هواداران دو تیمه که جلوه خاصی به استادیوم میده. گاهی این رفتارهای هواداران و تیفوسیهای دو تیم منجر به ایجاد تنش و اتفاقاتی تاثیرگذار شده که از این دست اتفاقات میشه به دیدار برگشت لیگ قهرمانان فصل 05-2004 در 12 آپریل 2005 اشاره کرد که پرتاب یکی از همین منورها به داخل زمین از سوی هواداران اینتر و برخورد اون با شونه دیدا دروازه بان میلان منجر به متوقف شدن بازی و در نهایت 3-0 برنده اعلام شدن تیم حریف شد.



پاورقی متن:

* (1): در طی این رسوایی تیمهای میلان و لاتزیو از سری آ به سری ب تبعید شدند و لاتزیو با جریمه 10 میلیونی مواجه شد. تیمهای آوه لینو و بولونیا و پروجا با کسر 5 امتیاز در سری آ و پالرمو و تارانتو در سری ب مواجه شدند. بسیاری از بازیکنان این تیمها محروم و جریمه شدند که از بین اونها میشه به پائولو روسی که در اون زمان در پروجا بازی میکرد اشاره کرد که با جریمه سنگین محرومیت 3 ساله مواجه شد و بعدها با بخشش یک سال و طی کردن 2 سال از محرومیتش به فوتبال بازگشت و یکی از ارکان قهرمانی تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1982 شد.

[HeIlIG DaVidS]

افتخارات تیم فوتبال آ.ث.میلان


میلان یکی از پر افتخارترین تیمهای ایتالیا با برنده شدن بیش از 30 جام میباشد. همچنین همراه با بوکا جونیورز آرژانتین، میلان یکی از موفقترین تیمها در مسابقات بین المللی با رکورد 14 جام اروپائی و 4 جام بین المللی است. میلان همچنین صاحب یک ستاره بر روی پیراهن خود میباشد، چون توانسته بیش از 10 اسکودتو (قهرمانی در رقابتهای سری آ ایتالیا) کسب کند. همچنین میلان یکی از دارندگان جام اصلی جام باشگاههای اروپا است، چون بیش از 5 بار برنده این جام بوده است. میلان قهرمانی جامهای میتروپا و جام لاتین را نیز در کارنامه ی خود دارد.


سری آ

قهرمانی (18 بار): 1901 ، 1906 ، 1907 ، 51-1950 ، 55-1954 ، 57-1956 ، 59-1958 ، 62-1961 ، 68-1967 ،
79-1978 ، 88-1987 ، 92-1991 ، 93-1992 ، 94-1993 ، 96-1995 ، 99-1998 ، 04-2003 ، 2011- 2010 .

نائب قهرمانی (16 بار): 1902 ، 11-1901 ، 12-1911، 48-1947 ، 50-1949 ، 52-1951 ، 56-1955 ، 61-1960 ،
65-1964 ، 69-1968 ، 71-1970 ، 72-1971 ، 73-1972 ، 90-1989 ، 91-1990 ، 05-2004 .


سری ب

قهرمانی ( 2 بار): 81-1980 ، 82-1983 .


کوپا ایتالیا

قهرمانی ( 5 بار): 67-1966 ، 72-1971 ، 73-1972 ، 77-1976 ، 03-2002 .

نائب قهرمانی (7 بار): 42-1941 ، 68-1967 ، 71-1970 ، 75-1974 ، 85-1984 ، 90-1989 ، 98-1997 .


سوپر جام ایتالیا (رکور دار)

قهرمانی (6 بار): 1988 – 1992 – 1993 – 1994 – 2004 – 2011 .

نائب قهرمانی (3 بار): 1996 – 1999 – 2003 .


لیگ قهرمانان اروپا

قهرمانی (7 بار): 63-1962 ، 69-1968 ، 89-1988 ، 90-1989 ، 94-1993 ، 03-2002 ، 07-2006 .

نائب قهرمانی (4 بار): 58-1957 ، 93-1992 ، 95-1994 ، 05-2004 .


جام در جام اروپا

قهرمانی (2 بار): 68-1967 ، 73-1972 .

نائب قهرمانی (1 بار): 74-1973 .


سوپر جام اروپا (رکورد دار)

قهرمانی (5 بار): 1989 ، 1990 ، 1994 ، 2003 ، 2007 .

نائب قهرمانی (2 بار): 1973 ، 1993 .


جام بین قاره ای (رکورد دار)

قهرمانی (3 بار): 1969 ، 1989 ، 1990 .

نائب قهرمانی (4 بار): 1963 ، 1993 ، 1994 ، 2003 .


جام باشگاههای جهان

قهرمانی (1 بار): 2007 .


جام میتروپا

قهرمانی (1 بار): 81-1980 .


جام لاتین

قهرمانی (2 بار): 1951 ، 1956 .

نائب قهرمانی (1 بار): 1953 .

[Parham Bianconeri]

آشنایی با تاریخچه باشگاه آ.ث.میلان


http://upload.wikime...db/AC_Milan.svg


باشگاه آ.ث.میلان ایتالیا با نام کامل Associazione Calcio Milan که به اختصار A.C. Milan و در برخی مواقع Milan نامیده میشه یک باشگاه حرفه ای فوتباله که در شهر میلان واقع در ایالت لمباردی (Lombardy) ایتالیا قرار داره و در سری آ ایتالیا بازی میکنه. میلان در سال 1899 توسط کفاشی انگلیسی به نام هربرت کلپین (Herbert Kilpin) و تاجری به نام آلفرد ادواردز (Alfred Edwards) و تنی چند از انگلیسی های ساکن ایتالیا بنا نهاده شد. میلان تمام سالهای عمرش رو از فصل 30-1929 تا به امروز به جز دو فصل 81-1980 و 83-1982 در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا موسوم به سری آ بازی کرده.

میلان در حال حاضر مدافع عنوان قهرمانی فصل 11-2010 هست. این تیم به همراه بوکا جونیورز آرژانتین با 18 عنوان، پرافتخارترین تیم دنیا از نظر تعداد عناوین جهانی از جمله جامهای اروپایی و جهانی است. میلان دارنده 4 جام باشگاهی جهان (3 جام بین قاره ای و 1 جام باشگاههای جهان) هست و از این حیث در سطح جهان رکوردداره. این تیم با 7 قهرمانی جام باشگاه های اروپا/لیگ قهرمانان اروپا بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم این رقابتهاست و جز معدود تیمهای دارنده جام اصلی این رقابتهاست. رکورددار 5 عنوان قهرمانی در سوپر جام اروپا و 2 قهرمانی در جام در جام اروپا. میلان به جز لیگ اروپا موسوم به جام یوفا که تنها در دو دوره 1972 و 2002 به نیمه نهایی این رقابتها رسید، سایر جامهای باشگاهی قاره ای و جهانی رو به ویترین افتخاراتش اضافه کرده. میلان با 18 قهرمانی در سری آ، دومین تیم پرافتخار این رقابتها پس از یوونتوس با 29 عنوان قهرمانیست و رقابت شدیدی با دیگر تیم همشهری خودش یعنی اینتر میلان داره. میلان صاحب 5 عنوان قهرمانی در کوپا ایتالیا و رکورددار سوپر جام باشگاه های این کشور با 6 عنوان قهرمانیست. میلان همچنین صاحب رکوردی افسانه ایست؛ قهرمانی در سری آ بدون دریافت شکست و رکورد شکست ناپذیری در طی 58 مسابقه. در فصل 92-1991 این تیم با سرمربیگیری فابیو کاپلو موفق شد بعد از 34 مسابقهُ بدون شکست قهرمان سری آ بشه و در طی 58 مسابقه هم شکستی رو متحمل نشه که این رکورد همچنان پا برجاست.

میلان بازیهای خانگی خودش رو در استادیوم سن سیرو (San Siro) شهر میلان برگزار میکنه؛ جایی که از سوی هواداران تیم رقیب به استادیوم جوزپه مه آتزا (Stadio Giuseppe Meazza) معروفه. این استادیوم بین میلان و اینتر مشترک هست و با گنجایش 80,018 نفر بزرگترین استادیوم کشور ایتالیاست و بازیهای تیم ملی هم در این ورزشگاه برگزار میشه. میلان مهمترین بازی فصل خودش رو در همین ورزشگاه مقابل رقیب دیرینه و سنتی خودش یعنی اینتر برگزار میکنه؛ بازی که در بین هواداران دو تیم به دربی دلا مادونینا (Derby della Madonnina) معروفه و یکی از بزرگترین و حساسترین دربی های جهان فوتباله. میلان سومین تیم پرهوادار ایتالیا و هفتمین تیم پرهوادار در اروپاست.

مالک این باشگاه سیلویو برلوسکنی (Silvio Berlusconi) نخست وزیر سابق ایتالیاست و آدریانو گالیانی (Adriano Galliani) هم عهده دار سمت مدیریت این باشگاهه. میلان یکی از ثروتمندترین باشگاه های فوتبال جهان و ایتالیاست. این باشگاه یکی از پایه گذاران گروه 14 (G-14) بود که بعدها جای خودش رو به اتحادیه باشگاه های اروپا داد.

مشخصات عمومی باشگاه
------------------------

نام کامل: Associazione Calcio Milan S.p.A

لقـب هـا:

• سیاه و قرمز (il Rossoneri)
  شیطان (il Diavolo)
  Casciavit

تاسیس: 16 دسامبر 1899

ورزشگاه خانگی: سن سیرو، میلان (80,018)

مالک باشگاه: سیلویو برلوسکنی

مدیر عامل: آدریانو گالیانی

سرمربی: ماسیمیلیانو آلگری (Massimiliano Allegri)

لیگ: سری آ

فصل قبل: سری آ، قهرمان



مختصری از تاریخچه باشگاه
---------------------------

باشگاه میلان ایتالیا در تاریخ 16 دسامبر 1899 به دست دو مهاجر (تبعیدی) انگلیسی مقیم این کشور به نامهای آلفرد ادواردز (Alfred Edwards) و هربرت کلپین (Herbert Kilpin) که از شهر ناتینگهام به ایتالیا مهاجرت کرده بودند بنا نهاده شد. به احترام و افتخار بنیانگذاران بریتانیایی، نام این باشگاه با تلفظ انگلیسی شهر میلان یعنی میلان به جای میلانو خونده میشه که در طی دوره فاشیسم موسولینی مجبور به استفاده از این فرم برای نامیدن باشگاه بودند. میلان نخستین قهرمانی باشگاهی کشور رو در سال 1901 بدست آورد و پس از اون در دو دوره پشت سر هم طی سالهای 1906 و 1907 این عنوان رو تکرار کرد.

در سال 1908، میلان دچار یک چالش و اختلاف درون باشگاهی بر سر استخدام و قرارداد بستن با بازیکنان خارجی و غیر ایتالیایی شد که این اختلافات و کشمکشها سرانجام منجر به جدایی بخشی از بدنه باشگاه و تولد تیمی دیگر در این شهر به نام اینترناسیوناله (Internazionale) شد؛ تیمی که بعدها به رقیبی سنتی و دشمنی دیرینه برای میلان مبدل گشت. بنا به این اتفاقات، میلان تا فصل 51-1950 موفق به کسب هیچ عنوان داخلی نشد. دهه 50 میلادی یک بار دیگه میلان رو به جرگه مدعیان فوتبال ایتالیا و سطح اول رقابتهای این کشور برگردوند؛ دهه ای که با بازیهای درخشان سه بازیکن سوئدی این تیم به نامهای گانر گرن (Gunnar Gren)، ;گانر نوردال (Gunnar Nordahl) و نیلز لیدهلم (Nils Liedholm) که نزد هواداران این تیم به افسانه Gre-No-Li معروفه همراه بود و افتخارات زیادی رو برای این تیم به ارمغان آورد. این سه بازیکن هجومی روی هم 749 بازی و 329 گل رو برای میلان به ثبت رسوندن که از این بین سهم نوردال با 210 گل از دو بازیکن دیگه بیشتره. این سه بازیکن در فصل 50-1949 روی هم 118 گل رو در 38 مسابقه به ثمر رسوندن!

از راست به چپ: نیلز لیدهلم، گانر نوردال و گانر گرن


در سال 1963، میلان نخستین جام بین المللی خودش رو با شکست بنفیکا در فینال مسابقات جام باشگاه های اروپا بدست آورد و این آغازی بود برای افتخارات متعدد این تیم در سطح قاره و جهان. همچنین این قهرمانی آغاز یک دوره سه ساله برای موفقیت تیمهای شهر میلان در این رقابتها بود که در سه دوره پیاپی (63-1962، 64-1963، 65-1964) تیمهای میلان و اینتر (دو بار پیاپی) موفق به قهرمانی در این رقابتها شدند. موفقیت میلان در مسابقات باشگاه های اروپا در سال 1969 یک بار دیگه تکرار شد و در همون سال این تیم جام بین قاره ای رو هم به کلکسیون افتخارات خودش اضافه کرد. میلان جز معدود تیمهایی هست که دارنده نخستین جام باشگاه های اروپاست؛ جامی که بعدها جای خودش رو در سال 1966 به جام امروزی با شکل و طراحی جدید و منحصر به فردش داد.

در سال 1979 پس از بازنشسته شدن جیانی ریورا (Gianni Rivera)، یکی از اسطوره های باشگاه میلان و فوتبال ایتالیا که سابقه 19 سال پوشیدن پیراهن این باشگاه و بیش از 500 بازی رو در کارنامه داره، این تیم دچار یک دوره افت و رکود شد که همراه بود با رسوایی سال 1980 فوتبال ایتالیا موسوم به توتونرو 1980(1)(Totonero 1980) و طی اون تیم میلان به دلیل تبانی و رشوه برخی از بازیکنان و مربیان این تیم به سری ب تبعید شد و مدیرعامل وقت این تیم فلیچه کولومبو (Felice Colombo) هم برای همیشه از فعالیت در سطح فوتبال محروم شد. این نخستین باری بود که این تیم به رده های پایینتر فوتبال ایتالیا سقوط میکرد. در طی این رسوایی مشخص شد که مدیران و مربیان و بازیکنان میلان و سایر تیمهایی که مقصر شناخته شدند با ایجاد یک اتحادیه منسجم، دست به تبانی و شرطبندی و پولشوئی جهت اعمال تغییر در نتایج بازیها میزدند. میلان به سرعت به سری آ بازگشت، اما بلافاصله سال بعد و در پایان فصل 82-1981 برای دومین بار پس از قرار گرفتن جز 3 تیم آخر جدول به سری ب سقوط کرد؛ در این سال یوونتوس بیستمین عنوان قهرمانی خودش رو بدست آورد.

20اُم فوریه 1986 برای باشگاه میلان یک نقطه عطف بزرگ بود. این تیم که با خطر ورشکستگی مواجه بود و در لیگ هم نتایج خوبی نمیگرفت و در این سالها زیر سایه افتخارات پی در پی یوونتوس محو شده بود، توسط سیلویو برلوسکونی (Silvio Berlusconi) نخست وزیر سابق ایتالیا خریداری شد و با تزریق مبلغ بسیار زیادی پول از خطر ورشکستگی گریخت و این سرآغاز دوره ای طلایی در تاریخ این باشگاه بود. دوره ای که آریگو ساکی (Arrigo Sacchi) سکان هدایت روسونری رو در اختیار گرفت و سه اسطوره هلندی به نامهای روت گولیت(Ruud Gullit)، مارکو فان باستن (Marco van Basten) و فرانک رایکارد (Frank Rijkaard) در این تیم پایه گذار افتخارات متعدد اون سالهای میلان شدند. این دوره با حضور برلوسکونی در مقام مالک میلان تا به امروز پرافتخارترین دوره تاریخ این باشگاه به حساب میاد که طی اون 8 قهرمانی سری آ، یک کوپا ایتالیا، 5 سوپر جام ایتالیا، 5 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، 5 سوپر جام اروپا، 2 جام بین قاره ای و یک جام باشگاه های جهان رو به کارنامه افتخارات این باشگاه افزود. این تیم موفق از نظر کارشناسان فوتبال و از سوی مجله دنیای فوتبال (World Soccer magazine) به عنوان بهترین تیم باشگاهی تاریخ جهان طی یک نظرسنجی بین المللی برگزیده شد. یکی از خاطره انگیزترین و فراموش نشدنی ترین بازیهای تاریخ این باشگاه و لیگ قهرمانان اروپا در این دوره رقم خورد که طی اون میلان تونست در فینال سال 1994 لیگ قهرمانان در ورزشگاه المپیک آتن، بارسلونا رو با نتیجه 4-0 در حضور 70 هزار تماشاگر شکست بده که این نتیجه تا به امروز پرگل ترین پیروزی تاریخ فینالهای این جام محسوب میشه. میلان در اون سال فابیو کاپلو (Fabio Capello) رو به عنوان سرمربی در اختیار داشت. در فصل 99-1998، بعد از 2 سال ناکامی، میلان کسب 16اُمین اسکودتو رو همراه با صدمین سالگرد تاُسیس این باشگاه جشن گرفت.

در سالهای اخیر، میلان یک بار دیگه در تازه ترین رسوایی فوتبال ایتالیا در سال 2006 موسوم به کالچوپولی مجرم و مقصر شناخته شد که طی اون 5 تیم که با انتخاب داوران دلخواه نتایج مسابقات رو به سود خودشون تغییر میدادند با جریمه و کسر امتیاز روبرو شدند. طی تحقیقات و بازجوئی های پلیس، مربیان میلان از تمامی اتهامات تبرئه شدند؛ اما فدراسیون فوتبال ایتالیا بطور مستقل شواهد و مستندات رو جهت محکوم کردن آدریانو گالیانی، مدیرعامل این باشگاه کافی میدونست. طی نخستین راُی صادره، میلان با جریمه کسر 15 امتیاز از آخرین فصل مواجه شد که طبق اون از حضور در لیگ قهرمانان فصل 07-2006 محروم میشد که بعدها و پس از فرجام خواهی باشگاه ها، این جریمه به 8 امتیاز کاهش یافت و این باشگاه تونست جواز حضور در مرحله پلی-آف رو بدست بیاره و در نهایت هم پس از رسیدن به فینال و شکست لیورپول، هفتمین قهرمانی خودش رو در این رقابتها جشن بگیره.

بعد از جریانات کالچوپولی، این تیم رقیب یعنی اینترمیلان بود که سالهای موفقی رو طی میکرد و 4 اسکودتو رو از آن خودش کرد. هرچند میلان در سالهای گذشته ضمن حفظ بدنه اصلی خودش و اضافه کردن بازیکنانی نظیر زلاتان ابراهیموویچ، روبینیو و الکساندر پاتو موفق شد قهرمان فصل 11-2010 سری آ بشه و نخستین اسکودتو رو بعد از فصل 04-2003 و 18اُمین عنوان قهرمانی رو در تاریخ باشگاه به ارمغان بیاره.


ورزشگاه
--------

ورزشگاه خانگی تیم میلان، استادیوم 80 هزار نفری سن سیروست (San Siro) که رسمآ به نام جوزپه مه آتزا (Stadio Giuseppe Meazza) نامیده میشه؛ بازیکنی که برای هر دو تیم شهر میلان بازی کرده و اسطوره ای مشترک در میان این دو تیم رقیب محسوب میشه. سن سیرو اسمی هست که معمولآ بیشتر برای این ورزشگاه بکار گرفته میشه و دلیل این نامگذاری هم منطقه و محله ایست که استادیوم در اون بنا شده. این استادیوم از سال 1926 ورزشگاه خانگی و انحصاری میلان بود که در دوره مدیریت پیرو پیرلی (Piero Pirelli) طی 13 و نیم ماه ساخته شد. سن سیرو تا سال 1935 که به شورای شهر میلان فروخته شد در انحصار و اختیار باشگاه میلان قرار داشت که در سال 1947 پس از موافقت سران اینتر بین این دو تیم همشهری به اشتراک گذاشته شد.

نمایی از استادیوم سن سیرو میلان


نخستین بازی که در این استادیوم برگزار شده به تاریخ 19 سپتامبر 1926 برمیگرده که طی اون میلان در یک بازی دوستانه با نتیجه 3-6 مغلوب اینترمیلان شد. گنجایش ابتدایی این استادیوم چیزی در حدود 35 هزار نفر بود که بعدها ورزشگاه دستخوش تغییراتی عمده شد و در آخرین افزایش ظرفیت که برای برگزاری مسابقات جام جهانی 90 ایتالیا انجام گرفت، گنجایش سن سیرو به 85,700 نفر افزایش یافت و سقف پلی-کربن نیز به سخت افزار اون اضافه گردید. در تابستان 2008 بنا به قوانین یوفا و نصب صندلی، گنجایش استادیوم به 80,018 نفر کاهش یافت.

طبق مدل ورزشگاه های انگلستان، سن سیرو بر خلاف سایر استادیومهای سری آ که چند کاربره هستند، منحصرآ جهت برگزاری مسابقات فوتبال ساخته شده. جو این استادیوم به جهت نزدیک بودن فاصله جایگاه تماشاگران به زمین مسابقه در ایتالیا زبانزد خاص و عام هست.

در 19 دسامبر 2005، آدریانو گالیانی، مدیرعامل باشگاه میلان اعلام کرد که باشگاه سخت در صدد جابجایی و ساخت ورزشگاهی جدید هست. وی گفت استادیوم جدید میلان بطور کامل الگو پذیرفته از ورزشگاه فلتینس آره نا (Veltins-Arena)، استادیوم اختصاصی تیم شالکه 04 آلمان است و معیارها و استاندارد ورزشگاه های ایالات متحده، آلمان و اسپانیا رو رعایت خواهد کرد. برخلاف سایر استادیومهای ایتالیایی، ورزشگاه جدید میلان مختص برگزاری مسابقات فوتبال و فاقد پیست دو و میدانی خواهد بود. حق نامگذاری این استادیوم طبق قرارداد به اسپانسر باشگاه واگذار خواهد شد؛ مشابه رفتاری که باشگاه آرسنال در قبال ورزشگاه جدید خودش انجام داد و نام این ورزشگاه برای مدتی مشخص به استادیوم امارات تغییر یافت.


هواداران و رقبا
--------------

بر پایه گزارش روزنامه لا ریپابلیکا (La Repubblica)، میلان یکی از پرطرفدارترین تیمها در ایتالیاست. به لحاظ تاریخی، نخستین گروه هواداران میلان، طبقه کارگران و سندیکاهای کارگری و اصناف شاغل در این شهر بودند که عمدتآ از جنوب ایتالیا به این شهر شمالی مهاجرت کرده بودند. در سویی دیگر، تیم رقیب این باشگاه، یعنی اینترناسیوناله، عمدتآ از هواداری قشر مرفه و متوسط شهر برخوردار بود. یکی از قدیمی ترین گروه های هواداری در فوتبال ایتالیا، Fossa dei Leoni بودند که در میلان به طرفداری از این تیم میپرداختند. هم اکنون، اصلی ترین گروه هواداری تیم میلان گروه موسوم به بریگاد سرخ (Brigate Rossonere) هست که تیفوسیهای این تیم رو دربرمیگیره. از دید سیاسی، هواداران میلان همواره در طول تاریخ حیات این باشگاه در زمره منتقدان و مخالفان دولت وقت بودند و معمولآ به اونها لقب جناح چپ اطلاق میشد که البته پس از حضور سیلویو برلوسکونی و صدارت وی در کشور ایتالیا در مقام نخست وزیر، این نگرش و دید هواداران میلان تا حدودی تغییر یافت و شیب ملایم تری پیدا کرد.

نمایی از استادیوم سن سیرو و هواداران میلان


بر اساس یک تحقیق در سال 2010، میلان پرطرفدارترین تیم ایتالیایی در اروپا و هفتمین تیم از این حیث در قاره با بیش از 18.4 میلیون هوادار است. میلان عنوان نهمین تیم پرتماشاگر اروپا رو بعد از تیمهای بارسلونا، بوروسیا دورتموند، منچستر یونایتد، رئال مادرید، بایرن مونیخ، شالکه 04، آرسنال و هامبورگ داره.

هواداران میلان مورد نفرت شدید هواداران تیم جنوا هستند. دلیل این نفرت و کینه کشته شدن یکی از هواداران جنوا به نام وینچنزو اسپانولو (Vincenzo Spagnolo) به دست یکی از طرفداران میلان در ژانویه 1995 است. هرچند رقیب و دشمن اصلی این تیم، هواداران تیم همشهری یعنی اینترناسیوناله هستند. هر دو تیم در یک بازی سنتی و ریشه دار که به نام دربی دلا مادونینا (Derby della Madonnina) معروفه به مصاف هم میرن که این دربی یکی از حساسترین و بزرگترین دربیهای دنیای فوتبال به حساب میاد. ممکن هست این دربی در طول یک فصل تنها بصورت بازی رفت و برگشت سری آ برگزار بشه یا گاهی در سایر رقابتها نیز به مصاف همدیگه برن. یکی از مشخصه های بارز این دربی، جو زنده و منحصر به فرد سن سیرو به همراه روشن کردن منورهای رنگی هواداران دو تیمه که جلوه خاصی به استادیوم میده. گاهی این رفتارهای هواداران و تیفوسیهای دو تیم منجر به ایجاد تنش و اتفاقاتی تاثیرگذار شده که از این دست اتفاقات میشه به دیدار برگشت لیگ قهرمانان فصل 05-2004 در 12 آپریل 2005 اشاره کرد که پرتاب یکی از همین منورها به داخل زمین از سوی هواداران اینتر و برخورد اون با شونه دیدا دروازه بان میلان منجر به متوقف شدن بازی و در نهایت 3-0 برنده اعلام شدن تیم حریف شد.



پاورقی متن:

* (1): در طی این رسوایی تیمهای میلان و لاتزیو از سری آ به سری ب تبعید شدند و لاتزیو با جریمه 10 میلیونی مواجه شد. تیمهای آوه لینو و بولونیا و پروجا با کسر 5 امتیاز در سری آ و پالرمو و تارانتو در سری ب مواجه شدند. بسیاری از بازیکنان این تیمها محروم و جریمه شدند که از بین اونها میشه به پائولو روسی که در اون زمان در پروجا بازی میکرد اشاره کرد که با جریمه سنگین محرومیت 3 ساله مواجه شد و بعدها با بخشش یک سال و طی کردن 2 سال از محرومیتش به فوتبال بازگشت و یکی از ارکان قهرمانی تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1982 شد.

[HeIlIG DaVidS]

افتخارات تیم فوتبال آ.ث.میلان


میلان یکی از پر افتخارترین تیمهای ایتالیا با برنده شدن بیش از 30 جام میباشد. همچنین همراه با بوکا جونیورز آرژانتین، میلان یکی از موفقترین تیمها در مسابقات بین المللی با رکورد 14 جام اروپائی و 4 جام بین المللی است. میلان همچنین صاحب یک ستاره بر روی پیراهن خود میباشد، چون توانسته بیش از 10 اسکودتو (قهرمانی در رقابتهای سری آ ایتالیا) کسب کند. همچنین میلان یکی از دارندگان جام اصلی جام باشگاههای اروپا است، چون بیش از 5 بار برنده این جام بوده است. میلان قهرمانی جامهای میتروپا و جام لاتین را نیز در کارنامه ی خود دارد.


سری آ

قهرمانی (18 بار): 1901 ، 1906 ، 1907 ، 51-1950 ، 55-1954 ، 57-1956 ، 59-1958 ، 62-1961 ، 68-1967 ،
79-1978 ، 88-1987 ، 92-1991 ، 93-1992 ، 94-1993 ، 96-1995 ، 99-1998 ، 04-2003 ، 2011- 2010 .

نائب قهرمانی (16 بار): 1902 ، 11-1901 ، 12-1911، 48-1947 ، 50-1949 ، 52-1951 ، 56-1955 ، 61-1960 ،
65-1964 ، 69-1968 ، 71-1970 ، 72-1971 ، 73-1972 ، 90-1989 ، 91-1990 ، 05-2004 .


سری ب

قهرمانی ( 2 بار): 81-1980 ، 82-1983 .


کوپا ایتالیا

قهرمانی ( 5 بار): 67-1966 ، 72-1971 ، 73-1972 ، 77-1976 ، 03-2002 .

نائب قهرمانی (7 بار): 42-1941 ، 68-1967 ، 71-1970 ، 75-1974 ، 85-1984 ، 90-1989 ، 98-1997 .


سوپر جام ایتالیا (رکور دار)

قهرمانی (6 بار): 1988 – 1992 – 1993 – 1994 – 2004 – 2011 .

نائب قهرمانی (3 بار): 1996 – 1999 – 2003 .


لیگ قهرمانان اروپا

قهرمانی (7 بار): 63-1962 ، 69-1968 ، 89-1988 ، 90-1989 ، 94-1993 ، 03-2002 ، 07-2006 .

نائب قهرمانی (4 بار): 58-1957 ، 93-1992 ، 95-1994 ، 05-2004 .


جام در جام اروپا

قهرمانی (2 بار): 68-1967 ، 73-1972 .

نائب قهرمانی (1 بار): 74-1973 .


سوپر جام اروپا (رکورد دار)

قهرمانی (5 بار): 1989 ، 1990 ، 1994 ، 2003 ، 2007 .

نائب قهرمانی (2 بار): 1973 ، 1993 .


جام بین قاره ای (رکورد دار)

قهرمانی (3 بار): 1969 ، 1989 ، 1990 .

نائب قهرمانی (4 بار): 1963 ، 1993 ، 1994 ، 2003 .


جام باشگاههای جهان

قهرمانی (1 بار): 2007 .


جام میتروپا

قهرمانی (1 بار): 81-1980 .


جام لاتین

قهرمانی (2 بار): 1951 ، 1956 .

نائب قهرمانی (1 بار): 1953 .

[HeIlIG DaVidS]

آشنایی با تاریخچه باشگاه نوارا



یه آشنایی با تاریخچه نوارا و بازیکنای شاخص و اسطوره های این تیم داشته باشیم . یکی از قدیمی ترین و ریشه دارترین تیمهای ایتالیاس! این تیم تو شهر نوارا در استان پیمونته واقع شده که خیلی نزدیک به شهر مرکز این استان یعنی تورینوست و بعد از تورین دومین شهر پرجمعیت این ناحیه به حساب میاد.



نوارا که به جهت لباس آبی و مشکی خودش به بیانکوآتزوری معروفه در سال 1908 میلادی تاسیس شده. تو اون سال انجمن فوتبال دانش آموزان (Football Association Studenti) توسط هشت دانش آموز و دانشجو از کالج Liceo Carlo Alberto که بیشترشون بین 16-15 سال سن داشتن تاسیس شد، که البته بین اونها یه مهندس به نام Gianni Canestrini و یه وکیل به نام Piero Omodei Zorini حضور داشتن. اون زمان تو نوارا یه سری باشگاه کوچیک دیگه فعالیت میکردن از جمله: Voluntas, Pro Scalon, Ginnastica e Scherma, Forza Speranza, Collegio Gallarini و بسیاری باشگاه های دانش آموزی دیگه. به نوعی میشه گفت نوارا یکی از شهرهای فوتبال خیز ایتالیاس. بین این سالها تا سال 1912 این باشگاه ها به کشف استعدادها میپرداختن تا اینکه از بین اونها بهترین بازیکنان انتخاب شدن و اسکلت تیم کالچو نوارا رو در اولین حضورش در لیگ ایتالیا به تاریخ 3 نوامبر 1912 ساختن.
اولین بازی این تیم برابر تیم پرافتخار و باسابقه تورینو (البته در سالهای آینده به این عناوین رسید) بوده که بازی رو 2-1 میبازن و اولین گل این تیم رو بازیکنی به نام ماریو منندز (Mario Menendez) میزنه.
نوارا بین جنگهای جهانی اول و دوم (1939-1918) به همراه تیمهای پرو ورچلی (F.C. Pro Vercelli 1892) [فاتح هفت اسکودتو و صاحب رکورد 5 قهرمانی پیاپی بین سالهای 1913-1908]، آلساندریا (U.S. Alessandria Calcio 1912) و کازاله (A.S. Casale Calcio) [قهرمان سال 1914 ایتالیا] به قدرتهایی در شمال غربی ایتالیا تبدیل شده بودن.
بهترین و بالاترین مقامی که این تیم در سری آ بدست آورده مقام هشتم در سال 1952 بوده. درسته این تیم هیچ افتخاری در سطح ایتالیا کسب نکرده اما همیشه بازیای خوبی رو به نمایش میذاشته، به ویژه جلوی تیمای بزرگ.
بهترین گلزن نوارا سیلویو پیولاس (Silvio Piola) که بیش از 300 گل برای این تیم به ثمر رسونده و جز اسطوره های این تیم به حساب میاد؛ طوریکه استادیوم 17 هزار نفری این باشگاه هم به نام این بازیکن نامگذاری شده.
سال 1956 به سری B سقوط میکنن و 5 سال بعد هم به سری C. بعد از مدتها به سری بی برمیگردن و فصلای خوبی رو تو این دسته سپری میکنن، اما سال 1977 دوباره به سری C سقوط میکنن و بدتر از اون در سال 1981 به سری C2 سقوط میکنن. فصل 96-1995 دوباره به سری C1 برمیگردن ولی بازم سقوط کردن!!
فصل 03-2002 بالاخره به سری C1 برمیگردن. اما تاریخی ترین فصلشون در سال 10-2009 بوده که با صدرنشینی قاطعانه و 67 امتیاز بعد از 33 سال به سری B برمیگردن.
تو ژوئن امسال هم بالاخره بعد از 55 سال با برتری مقابل پادووا در مرحله پلی-آف به سری آ برگشتن.
و جالب اینجاست که این تیم در اولین بازیش در سری آ پس از 55 سال اینتر مردا رو در خونه 3-1 شکست میده!!

اسطوره ها و بازیکنان معروف این باشگاه:


سیلویو پیولا (Silvio Piola)



اسطوره باشگاه نوارا. بهترین گلزن این تیم با بیش از 300 گل! بهترین گلزن تاریخ سری آ که همچنان با 274 گل در 537 مسابقه رکوردداره! سومین گلزن برتر تاریخ تیم ملی ایتالیا و یکی از بازیکنان اصلی این تیم در جام جهانی 1938 که با دو گل خودش در فینال رقابتها در پیروزی 4-2 ایتالیا برابر مجارستان سهم بسزایی داشت.
پیولا سابقه پوشیدن پیراهن یووه رو هم داره. شم گلزنی بالای این بازیکن باعث شده که کارنامه افسانه ای رو از خودش با پیرهن تیمای مختلف بجا بذاره. با تیم ورچلی بین سالهای 1929 تا 1934 127 بار بازی کرده که 51 گل به ثمر رسونده. 227 بازی با پیرهن لاتزیو داره که بین سالهای 43-1934 انجام داده و 148 گل به ثمر رسونده. با لاتزیو در فصل 37-1936 نائب قهرمان ایتالیا شده. بعد از لاتزیو به تورینو میره و طی یک فصل (44-1943) 23 بازی و 27 گل از خودش بجا میذاره.
سالهای 1945 تا 1947 رو در یوونتوس بوده و طی 57 بازی 26 گل با پیرهن بیانکونری به ثمر رسونده. در این دو فصل با یووه نائب قهرمان ایتالیا شده.
از سال 1947 تا 1954 هم در نوارا بوده که در 185 بازی 86 گل به ثمر رسونده. دلیل محبوبیت این بازیکن نزد هواداران نوارا اینه که با پیرهن این تیم از دنیای بازیگری خدافظی کرده و به نوعی نماد و اسطوره این باشگاه به حساب میاد.
طی سالهای 1935 تا 1952 هم در تیم ملی 34 بازی انجام داده و 30 گل ملی در کارنامه داره.
بعد از مرگش در سال 1996 در سن 83 سالگی، استادیوم خانگی تیم نوارا به نام این بازیکن تغییر نام میده. همچنین یه استادیوم دیگه هم در شهر ورچلی به افتخار این بازیکن نامگذاری شده.

آتیلیو دی ماریا (Attilio Demaría)



متولد بوینس آیرس آرژانتین. مهاجم آرژانتینی-ایتالیایی که هم برای تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 1930 بازی کرد و هم برای ایتالیا در جام جهانی 1934
این بازیکن تا سال 1937 تو باشگاه های آرژانتین بازی کرد و آخرین باشگاه سرزمین مادریش Club Atlético Independiente بود. بین سالهای 1943-1938 برای اینتر بازی کرد و سال 1944 هم به نوارا اومد و یه فصل تو این تیم توپ زد. برای تیم ملی آرژانتین بین سالهای 31-1930 13 بازی کرده و 3 گل به ثمر رسونده و برای ایتالیا هم بین 40-1932 سه بازی.
این بازیکن در سال 11 نوامبر 1990 در سن 81 سالگی درگذشت.

هلگی برونه (Helge Bronée)



وینگری دانمارکی که سابقه عضویت در یوونتوس رو هم در کارنامه خودش داره. سال 1954 از آ.اس. رم به یووه اومد و طی یک سال 29 بازی و 11 گل به ثمر رسوند. سال 1955 به نوارا رفت و در این تیم هم طی یک سال رکورد 27 بازی و 10 گل رو از خودش به جا گذاشت. بازیکن خیلی خوبی بوده و همیشه آمار گلزنی خوبی داشته. طوریکه در سالهای 52-1950 در پالرمو طی 70 بازی 22 گل به ثمر رسونده و قبل از اینکه بیاد یووه (54-1952) توی رم طی 51 بازی 12 گل به ثمر رسونده!!
این بازیکن در تاریخ سوم ژوئن 1999 در سن 77 سالگی درگذشت.

پیترو فراریس (Pietro Ferraris)

یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا که در جام جهانی 1938 قهرمان جهان شد و سابقه گلزنی با پیرهن تیم ملی رو در این مسابقات در مرحله گروهی مقابل نروژ داشته. این مهاجم برای تیمای پرو ورچلی، ناپولی، تورینو و نوارا بازی کرده. در مجموع هم 123 گل در 469 بازی در سری آ به ثمر رسونده.
در سال 1991 در سن 79 سالگی درگذشت.

پیترو پازیناتی (Pietro Pasinati)

مهاجمی ایتالیایی که او هم مثل فراریس یکی از بازیکنان جام جهانی 1938 بود و در مقابل نروژ در دور گروهی بازی کرد. در مجموع برای تیم ملی 10 بازی انجام داد و 1 گل به ثمر رسوند.
بین سالهای 1939-1327 و 1946-1941 برای تریستینا، 40-1939 برای میلان و 41-1940 برای نوارا در سری آ بازی کرد. با پیرهن تریستینا در مجموع 256 بازی در سری آ انجام داد.
بعدها به عنوان سرمربی تیمهای زیادی رو از جمله تریستینا و امپولی هدایت کرد و در نهایت در سن 90 سالگی درگذشت.

پیترو راوا (Pietro Rava)



یکی از اسطوره های بیانکونری که اصلن نیازی به معرفی نداره!!
از بخش یوونتوسی این اسطوره فاکتور میگیریم چون یه تاپیک مجزا در بخش اساطیر یوونتوس داره. اما مسئله ای که این بازیکن رو در تاریخ نوارا جاودانه کرده اینه که در سال 1947 از یوونتوس به نوارا رفته و تا سال 1950 و پایان دوران بازیگریش در این تیم توپ زده و با پیرهن نوارا از دنیای بازیگری خدافظی کرده. 73 بازی با پیرهن این تیم داشته که 3 گل هم به ثمر رسونده.

رناتو زاکارلی (Renato Zaccarelli)

هافبکی ایتالیایی که یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1978 آرژانتین و زننده یک گل در اون مسابقات بوده. سابقه بازی در یورو 1980 ایتالیا رو هم داره. بین سالهای 1966 تا 1987 برای تیمهای کاتانیا، ورونا، نوارا و تورینو بازی کرده و در سال 1976 با پیرهن تورینو قهرمان سری آ شده.

Spoiler

نقل قول از Parham Bianconeri

[Huceyn]

آشنایی با تاریخچه ی باشگاه آ.ث.اف فیورنتینا
http://upload.wikime...iorentina_2.svg
باشگاه ACF Fiorentina با نام کوتاه Fiorentina یک باشگاه فوتبال حرفه ای و ایتالیایی هست که در پایتخت شهر توسکان , فلوارنس قرار داره . باشگاه فیورنتینا در سال 1926 و طی ادغام 2 تیم بوجود اومد [ در سال 2002 و بعد از یک ورشکستگی دوباره تاسیس شد ! ] این تیم بیشتر سال های فوتبال خودش رو در لیگ اول ایتالیا یعنی سری آ گذرونده . در تاریخ فوتبال ایتالیا فقط 4 تیم دیگه هستند که بیشتر از فیورنتینا در سری آ بازی کرده اند .

فیورنتینا در تاریخ خودش موفق به کسب 2 قهرمانی در سری آ شده . یکبار در فصل 56 - 1955 و بار دیگه در سال 69 - 1968 . همچنین این تیم موفق به کسب 6 قهرمانی در جام حذفی ایتالیا موسوم به کوپا ایتالیا و یک سوپر کاپ ایتالیا شده . در صحنه رقابت های اروپایی فیورنتینا یک بار موفق به کسب UEFA Cup Winner’s Cup در فصل 61 - 1960 شده و در فصل 62 - 1961 به مقام دومی در این رقابت ها دست یافته . این تیم در لیگ قهرمان اروپا نیز یکبار و در فصل 57 - 1956 تا فینال مسابقات پیش رفت اما در بازی فینال مقابل رئال مادرید شکست خورد و به مقام نایب قهرمانی رسید . این تیم در فصل 90 - 1989 هم تا یک قدمی قهرمانی در لیگ اروپا پیش رفت اما بار دیگه در فینال شکست خورد تا در لیگ اروپا هم مانند لیگ قهرمان به نایب قهرمانی بسنده کنه .

از سال 1931 تا کنون تیم فیورنتینا بازی های خانگی خودش رو در استادیوم آرتمیو فرانکی که ظرفیت 47,282 هزار تماشاگر رو داره ، برگزار می کنه . این استادیوم در سال های گذشته بارها از لحاظ اسمی دچار تغییرات شده اما آخر سر دوباره به استادیوم آرتیمو فرانکی تغییر نام داده . لقب اصلی و بسیار مشهور تیم فیورنتینا Viola به معنی بنفشه هست . این لقب به خاطر رنگ بنفشی که در پرچم این تیم قرار دارد به این تیم داده شده .


از تاسیس تا جنگ جهانی دوم
---------------------------

Associazione Calcio Fiorentina [ نام اصلی و کامل باشگاه فیورنتینا ] در پاییز سال 1926 توسط لوئیجی ریدولفی , یک فرد محلی که عضو فرقه فاشیت های ملی ایتالیا هم بود تاسیس شد . آقای ریدولفی برای رقابت با بقیه تیم های بزرگ ایتالیا و تیم های شمالی تصمیم گرفت 2 تیم شهر فلورنس یعنی سی اف فیرنز و پی جی لیبرتاس رو با هم ادغام کنه . از ادغام این 2 باشگاه , باشگاه فیورنتینا متولد شد . لوئیجی همچنین قصد داشت با نفوذ خودش سبک بازی Calcio Fiorentino را احیا و اون را به سبک مدرن در بیاره . سبکی از فوتبال سنتی که در شهر فلوارنس و توسط خانواده سلطنتی مدیچی متولد شده بود .

باشگاه فیورنتینا بعد از چند سال سخت در دسته های پایین لیگ ایتالیا بالاخره تونست در سال 1931 به سری آ ایتالیا برسه . همون سال هواداران تیم فورنتینا شاهد تاسیس استادیوم جدید خودشون بودن . استادیومی که به احترام جیوانی برتا که یک شخصیت فاشیست و بزرگ در ایتالیا بود , جیوانی برتا نامگذاری شد . این استادیوم اکنون با نام آرتیمو فرانکی شناخته میشه ! در اون زمان استادیوم برتا در دنیا بی نظیر بود و از جدیدترین امکانات بهره می برد . افتتاحیه این استادیوم یکی از بزرگترین افتتاحیه های دنیا در اون زمان بود . باشگاه فیورنتینا برای اینکه توانایی رقابت با دیگر باشگاه های بزرگ دنیا رو داشته باشه شروع کرد به خرید بازیکنان بزرگ . بزرگترین خرید اون زمان این تیم مهاجم معروف اروگوئه ای یعنی پدرو پترونه بود . بازیکنی که در این تیم لقب el Artillero رو مال خودش کرد . ویولا در سری آ خیلی خوب درخشید و تونست به مقام چهارم برسه . اما در فصل بعد خیلی نا امیدانه حضور پیدا کرد و به سری بی سقوط کرد . البته این تیم خیلی سریع دوباره به سری آ برگشت . در سال 1941 این تیم تونست اولین قهرمانی خودش در کوپا ایتالیا رو جشن بگیره . فیورنتینا علی رغم شروع خوب در دهه 40 در ادامه این دهه نتونست درخشش چندانی داشته باشه . دلیلش هم کاملا مشخص بود . جنگ جهانی دوم که مشکلات زیادی رو برای این تیم بوجود آورد .

استادیوم آرتمیو فرانکی
اولین اسکودتو و دهه 50 / 60
----------------------------

در سال 1950 فیورنتینا تونست خودش رو به عنوان 5 باشگاه بزرگ لیگ تثبیت کنه . تیم فیوره در اون سال ها موفق شد بازیکن های خیلی خوبی رو جذب کنه . بازیکن هایی مثل دروازبان معروف جیولیانو سارتی ( Giuliano Sarti ) , سرجیو سرواتو ( Sergio Cervato ) , فرانچسکو روسلا ( Francesco Rosella ) , گویدو گراتون ( Guido Gratton ) , جوزپه چیاپِلا ( Giuseppe Chiappella ) و آلدو سکراموچی ( Aldo Scaramucci ) . اما بزرگ تر از همه این بازیکن ها ترکیب خط حمله ی این تیم بود که شهرت فراوانی داشت . خط حمله ای متشکل از جولینهوی برزیلی ( Julinho ) و میگل مونتوری آرژانتینی ( Miguel Montuori ) . این تیم بزرگ تونست در فصل 56 - 1955 اولین اسکودتو رو به مردم شهر فلوارنس هدیه کنه . اون هم با یک اختلاف 12 امتیازی نسبت به تیم دوم یعنی آ.ث میلان . فیورنتینا سال بعد رقابت قهرمانی رو به آ.ث میلان باخت اما تونست اولین تیم ایتالیایی بشه که به فینال لیگ قهرمان اروپا برسه . فینالی که فیورنتینا در اون مقابل رئال و دی استفانوی افسانه ای قرار گرفت و 2-0 شکست خورد . در 3 فصل بعد هم فیورنتینا مقامی بهتر از دومی در ایتالیا کسب نکرد . در فصل 61 - 1960 تیم فیورنتینا تونست قهرمان کوپا ایتالیا بشه و در اولین دوره UEFA Cup Winner’s Cup هم با شکست دادن تیم رنجرز به مقام قهرمانی دست پیدا کنه .

بازیکنانی که اولین اسکودتو را برای ویولا کسب کردند .
دومین اسکودتو و دهه 70
-----------------------

در حالی که کسی فکر نمی کرد فیورنتینا توانایی رقابت در سری آ و قهرمان شدن را داشته باشه ، این تیم در دهه 60 به جام های زیادی رسید . در فصل 69 - 1968 و اوایل فصل میلان صدر نشین و یکه تاز لیگ بود . اما در بازی هفتم خود در مقابل بولونیا شکست خوردند و این شکست باعث شد که تیم کالیاری با هدایت جی جی ریوا مقام اول رو مال خود بکنه . تیم فیورنتینا بعد از شروع نا امیدانه ای که در اوایل فصل داشت کم کم شروع به صعود در لیگ کرد و تونست خودش رو به عنوان یکی از مدعیان لیگ تثبیت کنه . اما این تیم در آخرین بازی خودش تو نیم فصل اول مقابل وارسه 2-2 مساوی کرد و همین مساوی باعث شد کالیاری به قهرمانی نیم فصل دست پیدا کنه . نیم فصل دوم مسابقات یک رقابت 3 جانبه بین میلان , کالیاری و فیورنتینا بود . میلان در میانه ی راه و برای اینکه در لیگ قهرمان موفق باشه لیگ رو رها کرد و تعداد مدعیان رو به 2 تیم کاهش داد . در ادامه و بعد از سقوط میلان از جمع مدعیان کالیاری همچنان با قدرت در رتبه اول حضور داشت تا اینکه این تیم در بازی خودش مقابل یوونتوس شکست خورد و همین شکست باعث شد این تیم رتبه اول رو به فیورنتینا هدیه بده . ویولا که حالا صدر رو برای خودش می دید تمام بازی های باقی مونده خودش رو با پیروزی پشت سر گذاشت . فیورنتینا حتی تونست رقیب خودش یعنی یوونتوس رو توی تورین شکست بده تا قدرتش رو به رُخ بکشه . فیورنتینا در اون فصل هم به قهرمانی سری آ و هم به قهرمانی سوپر کاپ ایتالیا رسید ! فیورنتینا فصل بعد در لیگ اروپا هم نمایش خیلی خوبی از خود به نمایش گذاشت و تونست در اتحاد جماهیر شوروی تیم دیناموکیف رو شکست بده . اما در مرحله یک هشتم نهایی مقابل تیم سلتیک شکست خورد و از ادامه مسابقات محروم شد .

تیم فیورنتینا دهه 70 رو با آرم اسکودتو بر روی سینه ی خود شروع کردند . اما ادامه راه برای اون ها اصلا خوش یمن نبود . این تیم در سال 1971 مقامی بهتر از پنجمی نتونست کسب کنه . بعد از اون سال بود که فیورنتینا کم کم تبدیل به یک تیمی عادی شد که هر سال رو در یک رتبه میانی از جدول به پایان می رسوند . این تیم در سال های 1972 و 1978 تا یک قدمی سقوط هم پیش رفت ! با این حال تیم فیورنتینا در دهه 70 موفق شد یک بار در سال 1974 قهرمان Anglo-Italian League Cup بشه . همچنین در سال 1975 قهرمانی در کوپا ایتالیا رو دوباره بچشه . در اون سال ها تیم فیورنتینا جوان های مستعد زیادی در تیم خودش داشت . جوان هایی مثل وینچنزو گوئِرینی ( Vincenzo Guerini ) و مورنو روجی ( Moreno Roggi ) بازیکنایی که بدشانس بودند و هر دو در سال های آینده با مصدومیت های بدی مواجه شدند . اون سال ها همچنین جیانکارلو آنتونینی ( Giancarlo Antognoni ) جوان هم در این تیم توپ می زد . جوانی که سال های بعد به یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ باشگاه تبدیل شد . اون سال ها به دلیل اینکه بازیکنان جوان و بعضا نوجوان زیادی در تیم فیورنتینا بازی می کردند به این تیم لقب Fiorentina Ye-Ye رو داده بودند .

تیم شگفتی ساز فیورنتینا در فصل 70 - 1969 .
دورانِ پونتلو
-----------

در سال 1980 تیم فیرنتینا توسط فلاویو پونتلو که یک سرمایه دار بود خریداری شد . پونتلو در اولین اقدام خود لوگوی باشگاه رو عوض کرد . کاری که اعتراض زیادی از سوی هوادار های تیم فیورنتینا رو به همراه داشت . اما از سوی دیگر پونتلو موفق شد بازیکن های خوب و اسمی زیادی رو راهی تیم فیورنتینا بکنه . بازیکن هایی مثل فرانچسکو گاریزیانی ( Francesco Graziani ) و ارالدو پچی ( Eraldo Pecci ) از تورینو , دنیل برتونی ( Daniel Bertoni ) از سویا , دنیل ماسارو ( Daniele Massaro ) از مونزا و پیترو ویرچو ووید (Pietro Vierchowod ) جوان از سمپدوریا ! تیم فیورنتینا اون سال بر پایه و اساس ستاره جوانش یعنی جیانکارلو آنتونینی شکل گرفته بود . در همون فصل فیورنتینا رقابت سختی با یوونتوس برای قهرمانی داشت . در میانه راه آنتونینی ستاره تیم فیورنتینا مصدوم شد و همین مصدومیت باعث شد که سرنوشت قهرمانی به روز آخر کشیده بشه . جایی که فیورنتینا از تیم کالیاری شکست خورد و یوونتوس در سویی دیگر با یک پنالتی بحث برانگیز حریف خود را شکست داد و به قهرمانی رسید . فصل بعد فصل عجیبی برای فیورنتینا بود . فصلی که فیورنتینا از رقابت برای قهرمانی به جنگیدن برای ماندن در لیگ رسید ! اون سال فیورنتینا 2 خرید جالب دیگه هم انجام داد . رامون دیاز (Ramón Díaz ) با لقب اشاره گر و روبرتو باجو ( Roberto Baggio ) جوان و مستعد !

فصل بعد فیورنتینا تا 1 قدمی سقوط پیش رفت اما در روز آخر از سقوط فرار کرد و در لیگ ماندنی شد . اما از طرفی دیگر تا فینال لیگ اروپا پیش رفت و در فینال مقابل رقیب دیرینه خودش یعنی یوونتوس قرار گرفت . فینالی که البته در اون شکست خورد و یوونتوس قهرمانی رو جشن گرفت . با وجود شکست هوادار متعصب فیورنتینا باز هم اعتراض هایی به این بازی داشتند . بازی دوم این فینال به جای برگزاری در استادیوم خانگی فیورنتینا در آولینو برگزار شد ( استادیوم خانگی فیورنتینا از طرف اروپا محروم شده بود ! ) آولینو شهری بود با هوادار های بی شمار یوونتوس . همچنین روبرتو باجو ستاره جوان اون روز های فیورنتینا دقیقا در روز فینال به رقیب یعنی یوونتوس فروخته شد . پونتلو به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور به فروش بیشتر بازیکن های تیمش شده بود و همین قضیه باعث بوجود اومدن شورش های فراوان در شهر فلوارنس شده بود . همین شورش ها باعث شد که پونتلو از سمت خود کنار بکشه و ماریو چچی گوری ( Mario Cecchi Gori ) مدیریت تیم فیورنتینا رو بدست بگیره .


دورانِ چیچی گوری : از لیگ قهرمان اروپا تا ورشکستگی
-------------------------------------------------------

اولین فصل مدیریت چچی گوری در فیورنتینا فصلی برای تثبیت دوباره این تیم بود . فصلی که با خرید های موفقی مثل برایان لادروپ ( Brian Laudrup ) , اشتفان افنبرگ (Stefan Effenberg ) , فرانچسکو بایانو ( Francesco Baiano ) و از همه مهمتر گابریل باتیستوتا ( Gabriel Batistuta ) همراه بود . باتیستوتایی که تبدیل به یک مهره تاثیر گذار و محبوب برای هوادار ها در دهه 90 شد . در سال 1993 ماریو چچی گوری از دنیا رفت و پسرش ویتوریا جانشین وی در تیم فیورنتینا شد . علی رغم شروع خوبی که تیم فیورنتینا زیر نظر لوئیجی رادیس به عنوان سرمربی داشت , ویتوریا بعد از شکست تیمش مثابل آتلانتا رادیس رو اخراج کرد و آلدو آگروپی رو جانشین رادیس کرد . نتیجه این کار فاجعه بود : فیورنتینا زیر نظر آگروپی به رده های انتهایی جدول رسید و در روز آخر به سری B سقوط کرد !

فصل بعد کلودیو رانیزی به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد و فیورنتینا به همراه او به راحتی قهرمان سری B شد و دوباره به سری A بازگشت . فصل بعد رانیری تیم خوبی رو جمع کرد . تیمی که بر پایه گلزن این تیم گابریل باتیستوتا ساخته شده بود . بازیکن هایی مثل روی کاستا ( Rui Costa ) جوانی با استعداد از بنفیکا و مدافع فیکس برزیلِ قهرمان یعنی ماریو سانتوس ( Márcio Santos ) از خرید های مهم فیوره در اون فصل بودند . روی کاستا در فیورنتینا تبدیل به یک بازیکن فوق العاده محبوب تبدیل شد اما سانتوس خیلی بد عمل کرد و بعد از 1 فصل از این تیم رفت ! فیورنتینا اون فصل رو در رده ی 10 جدول به پایان رسوند .

فصل بعد چچی گوری بازیکن های خوب دیگری از جمله استفان شوارتز ( Stefan Schwarz ) را خریداری کرد و تیم فیورنتینا رو تقویت کرد . باشگاه دوباره در اون فصل نشون داد که در کسب جام های حذفی تبحر خاصی داره و تونست بعد از شکست آتلانتا در فینال ، قهرمان جام حذفی ایتالیا بشه . اون سال فیورنتینا در فینال سوپر کاپ آ.ث میلان را 2-1 شکست داد و تبدیل به اولین قهرمان جام حذفی که موفق به کسب سوپر جام شده بود شد !

فصل بعد برای فیورنتینا در چارچوب لیگ فصل خیلی بدی بود اما این تیم موفق شد با شکست دادن تیم های اسپارتا پراگ و بنفیکا به نیمه نهایی Cup Winner’s Cup برسه . جایی که مقابل بارسلونا – تیمی که قهرمان اون دوره شد – با نتیجه مجموع 3-1 شکست بخوره ( تساوی 1-1 در زمین حریف و شکست 2-0 در زمین خودی ) . مهمترین خرید های تیم در اون سال لوییس اولیویرا ( Luís Oliveira ) و آندری کنچلسکیس ( Andrei Kanchelskis ) بازیکنایی که در فیورنتینا مصدومیت های زیادی رو تجربه کردند ، بودند .

در انتهای فصل رانیری تیم فیورنتینا رو به مقصد والنسیا ترک کرد و چچی گوری ، آلبرتو مالسانی رو جانشین وی کرد . فیورنتینا اون فصل بازی های خوبی رو از خودش به نمایش گذاشت اما در نتیجه گیری مقابل تیم های کوچیک موفق عمل نکرد . البته اون سال فیورنتینا موفق شد جواز حضور در لیگ اروپا را کسب کنه . بعد از پایان فصل مالسانی تیم رو بعد از تنها یک فصل ترک کرد و جیووانی تراپاتونی جانشین وی در تیم شد . با هدایت کارشناسانه ی تراپاتونی و گل های مهم باتیستوتا , فیورنتینا به مدعی قهرمانی در فصل 90 - 1989 تبدیل شد ، اما موفق به قهرمانی نشد و فصل رو در رتبه ی سوم به پایان رسوند و تونست جواز حضور در لیگ قهرمان اروپا رو کسب کنه . فصل بعد فیورنتینا در چارچوب لیگ خوب ظاهر نشد اما در لیگ قهرمانان بازی های شجاعانه ای از خودش به نمایش گذاشت . اون ها موفق به شکست دادن آرسنال با نتیجه 1-0 در ورزشگاه خانگی آن ها و شکست دادن منچستر با نتیجه 2-0 در فلوارنس شدند . فیورنتینا نهایتا در مرحله دوم گروهی حذف شد .

در پایان اونن فصل تراپاتونی باشگاه رو ترک کرد و فاتح تریمِ تُرک جانشن ش شد . اتفاق جالب توجه اون فصل فروختن باتیستوتا به باشگاه رُم بود . جایی که باتیستوتا تونست در اولین فصل حضورش قهرمان سری A بشه . فیورنتینا در اون فصل خوب ظاهر شد و تونست جایگاه خودش بین تیم های بالا نشین لیگ رو تثبیت کنه . اون ها حتی با وجود استعفای فاتح تریم , موفق شدن با روبرتو مانچینی جانشین وی برای ششمین و آخرین بار قهرمان کوپا ایتالیا بشن .

بعد از آشکار شدن وضعیت وخیم و فوق العاده وحشتناکِ فیورنتینا در امور مالی , سال 2001 تبدیل به سالی بسیار متفاوت و سخت برای تیم فیورنتینا شد . این تیم توانایی رسیدن به بدهی های پیش اومده برای باشگاه رو نداشت و یک بدهی بزرگ در حد 50 میلیون یورو گریبان گیر این باشگاه شده بود . مالک باشگاه یعنی ویتوریان چچی گوری ابتدا تونست با منابع شخصی خودش کمی از این بدهی ها رو پرداخت کنه ، اما بعد از یک مدت معلوم شد که حتی منابع مالی چچی گوری هم نمی تونه این بدهی ها رو تسویه کنه . این تیم در پایان فصل 2001 به سری B سقوط کرد و بعد از این سقوط به خاطر بدهی های مالی در جونِ سالِ 2002 راهی دادگاه قضایی دولت شد . در این دادگاه باشگاه فیورنتینا ورشکسته اعلام شد و حتی از حضور در سری B هم منع شد !

ماریو چچی گوری
دهه 2000 : دورانِ دلاواله
-------------------------

باشگاه در آگوست 2002 و اینبار با نام Associazione Calcio Fiorentina e Florentia Viola شروع به کار کرد . مدیریت جدید باشگاه هم به دیگو دلاواله کسی که در بازار کفش و چرم هم دست داشت سپرده شد . باشگاه فیورنتینا به سری C2 تبعید شد ؛ لیگ چهارم از لیگ های حرفه ای ایتالیا . در اون زمان تنها بازیکنی که برای کمک به فیورنتینا در این تیم ماند آنجلو دی لیویو ( Angelo Di Livio ) معروف بود . با کمک دی لیویو و گل های مهاجم این تیم یعنی کریستین ریگانو (Christian Riganò ) , فیورنتینا به آسانی قهرمان سری C2 شد . معمولا در ایتالیا قهرمان های سری C2 به لیگ سری C1 انتقال پیدا می کنند اما اون سال به دلیل مشکلاتی که برای تیم کاتانیا در سری B پیش اومد ( مشکلی که به Caso Catania معروف هست ) فیورنتینا مستقیم از سری C2 راهی سری B شد . کاری که فقط از عهده فدراسیون فوتبال ایتالیا بر میومد . فدراسیون در اون زمان تصمیم گرفت برای حل کردن مشکل کاتانیا تعداد تیم های سری B را از 20 تیم به 24 تیم افزایش بده و تیم فیورنتینا هم بنا به گفته ی خودشون به دلایل محاسن ورزشی به سری B آورده شد . در تابستان 2003 باشگاه موفق شد حق استفاده از اسم فیورنتینا را خریداری کنه و دوباره به فرم سابق خود برگرده . فیورنتینا مجددا نام رسمی ACF Fiorentina رو به عنوان نام اصلی باشگاه خودش برگزید ! در اون سال فیورنتینا در سری B به مقام ششم رسید و راهی پلی آف شد . این تیم در پلی آف موفق شد تیم رجینا رو شکست بده و دوباره به سطح اول فوتبال ایتالیا بازگرده .

در اولین فصل بازگشت به سری A فیورنتینا فقط به دنبال سقوط نکردن بود . اتفاقی که در شرف وقوع بود اما به دلیل داشتن نتایج خوب به صورت رو در رو با باشگاه های پارما و بلونیا تیم فیورنتینا موفق شد در لیگ بمونه . در سال 2005 مدیر تیم یعنی دلاواله تصمیم گرفت پانتالئو کوروینو را به عنوان مدیر ورزشی تیم خودش انتخاب کند . به دنبال این انتخاب چزاره پراندلی هم به عنوان سرمربی تیم برگزیرده شد . فیورنتینا در تابستان اون سال خرید های خیلی خوبی انجام داد . لوکا تونی ( Luca Toni ) و سباستین فِرِی ( Sébastien Frey ) اسمی ترین خرید های این باشگاه در تابستان اون سال بودند . با این خرید های خوب فیورنتینا تونست فصل رو با 74 امتیاز و در رده ی چهارم به پایان برسونه و این یعنی حضور در لیگ قهرمانان سال بعد . لوکا تونی اون فصل 31 گل به ثمر رسوند و تونست رکورد 30 گل زده آنتونیو ولنتین ( Antonio Valentin ) در یک فصل را بشکنه . آنتونیو این رکورد رو در سال 59 - 1958 به ثبت رسونده بود . سالی که به خاطر همین تعداد گل به کفش طلای اروپا هم رسید . در 14 جولای 2006 باشگاه فیورنتینا به دلیل حضور در پرونده تبانی کالچوپولی به بازی در سری B با 19 امتیاز منفی تبعید شد ! در ادامه ی پرونده فیورنتینا از حضور در سری B بخشیده شد اما 19 امتیاز منفی همچنان برای این تیم باقی موند و این تیم فصل بعد در سری A رو باید با 19 امتیازِ منفی شروع می کرد . همچنین جایگاه این تیم در لیگ قهرمان هم گرفته شد . در شروع مسابقات 19 امتیاز منفی فیورنتینا به 15 امتیاز منفی کاهش پیدا کرد . با وجود مجازات های در نظر گرفته شده , تیم فیورنتینا موفق شد جواز حضور در لیگ اروپا برای فصل بعد را بدست بیاورد .

در فصل 08 - 2007 علی رغم جدایی لوکا تونی و رفتن او به تیم بایرن مونیخ , فیورنتینا فصل رو فوق العاده شروع کرد ، طوری که مارچلو لیپی سرمربی بزرگ ایتالیایی اون ها رو مدعی غافلگیر کننده قهرمانی برای اسکودتو دونست ! فیورنتینا در اواسط فصل دچار مشکل شد اما خیلی زود فرم خودش رو بازیابی کرد و تونست در انتهای فصل جواز حضور در لیگ قهرمان اروپا رو کسب کنه . در اروپا فیورنتینا موفق شد تا نیمه نهایی لیگ اروپا پیش بره اما در نیمه نهایی مغلوب تیم رنجرز شد و از رسیدن به فینال بازموند . در فصل 09 - 2008 فیورنتینا باز هم موفقیت های خودش رو تکرار کرد و تونست به مقام چهارمی لیگ دست پیدا کنه و در پلی آف لیگ قهرمانان اروپا شرکت کنه . این لیگ قهرمان هم برای فیورنتینا مانند لیگ قهرمان سال قبل شد . حذف از لیگ قهرمان و رفتن به لیگ اروپا و شکست در نیمه نهایی , اینبار به تیم آژاکس آمستردام .

فیورنتینا فصل 10 - 2009 رو با قدرت بسیار شروع کرد اما پس از چند هفته شکست های این تیم شروع شد و فیورنتینا به میانه جدول تبعید شد و مدت زیادی از فصل را در رده های میانی سپری کرد . اما در لیگ قهرمانان این تیم نشون داد که حرف های زیادی برای گفتن داره . بعد از شکست در اولین بازی مقابل لیون , فیورنتینا موفق شد 5 بازی دیگه ی خودش در لیگ قهرمانان رو با پیروزی پشت سر بذاره ( 5 بردی که شامل شکست دادن لیورپول در خانه و خارج از خانه هم می شد ! ) و با قدرت به عنوان تیم اول گروه به دور بعد راه پیدا کنه . در ادامه لیگ قهرمانان فیورنتینا مقابل بایرن مونیخ قرار گرفت و با قانون گل زده در خانه حریف از این تیم شکست خورد . شکستی که داور بازی رفت یعنی تام هنینگ نقش پررنگی در اون داشت . در بازی رفت تام هنینگ یک گل آفساید بایرن رو قبول کرد و همین گل باعث حذف فیورتینا از لیگ قهرمانان شد . بایرن مونیخ به لطف همین پیروزی تونست تا فینال مسابقات پیش بره . بعد از این اشتباه بود که دوباره سر و صدای مسئولان فوتبال برای اجرای قانون بازبینی صحنه در فوتبال توسط ویدئو راه افتاد اما این صحبت ها به جایی نرسید ! علی رغم حضور خوب در اروپا و رسیدن به نیمه نهایی کوپا ایتالیا , فیورنتینا از رسیدن به لیگ اروپا در فصل بعد بازموند .

در این دوران , در تاریخ 24 سپتامبر 2009 آندرا دلاواله از سمت خود به عنوان مدیر تیم فیورنتینا استعفا داد و اعلام کرد تا زمانی که مدیر جدیدی برای تیم انتخاب شه ، نایب رئیس باشگاه یعنی ماریو کونینی مسئولیت کار ها را بر عهده خواهد داشت .

گابریل عمر باتیستوتا

دوران 2010 : دورانِ بعد از پراندلی
----------------------------------

در جونِ سال 2010 باشگاه فیورنتینا بعد از 5 سال از چزاره پراندلی که به عنوان سرمربی تیم ملی ایتالیا انتخاب شده بود خداحافظی کرد ( 5 سال حضور پراندلی در فیورنتینا طولانی ترین حضور یک مربی در تاریخ تیم فیورنتینا به حساب میاد ) . سینیشا میهایلوویچِ جوان و سرمربی فصل قبل کاتانیا به عنوان جانشین پراندلی انتخاب شد . در فصل 11 - 2010 با وجود حضور نداشتن در مسابقات اروپایی تیم فیورنتینا بیشتر فصل را در رده های پایین جدول سپری می کرد . البته فیورنتینا اون فصل با مصدومیت های زیاد و بزرگی رو به رو شد . مصدومیت هایی که بیشتر بازیکنان اصلی تیم فیورنتینا رو از بازی محروم میکرد . سباستین فری گلر اصلی این تیم بعد از چند هفته مصدوم شد و فصل رو از دست داد . ستاره اصلی این تیم یعنی استفان یووتیچ ( Stevan Jovetić ) هم کل فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد . فیورنتینا در ادامه فصل تونست به فرم خودش برگرده و لیگ رو در رده ی 9 جدول به پایان برسونه .

با وجود فشار بر روی کادر فنی , میهایلوویچ در فصل بعد هم به عنوان سرمربی در تیم فیورنتینا باقی موند . در تابستان فصل 12 - 2011 بازیکنانی که توسط پراندلی به فیورنتینا آورده شده بودند و ستون های تیم به جساب میومدند تیم رو ترک کردند . آدریان موتو ( Adrian Mutu ) و سباستین فِرِی بزرگ ترین بازیکنانی بودند که تیم فیورنتینا رو ترک کردند . بعد از فروش این بازیکنان و نتایج متوسط در لیگ فشار ها بر روی باشگاه و کادر فنی دوباره شدت پیدا کرد . باشگاه به نقشه خودش که رسیدن به اروپا بعد از رفتن پراندلی بود , حتی نزدیک هم نشده بود ! بالاخره در ماه نوامبر و بعد از شکست 1-0 مقابل کالیاری میهایلوویچ از تیم اخراج شد و دلیو روسی جانشین وی در تیم شد .

هوادار ها از دلیو روسی به خوبی استقبال کردند . اما بعد از نشان دادن کمی پیشرفت , باشگاه فیورنتینا دوباره در سراشیبی سقوط قرار گرفت . در اوایل سال 2012 , باشگاه فیورنتینا یکی دیگر از مهاجم های خوب خودش یعنی آلبرتو جیلاردینیو ( Alberto Gilardino ) و همچنین در مدیر ورزشی خودش یعنی پانتالئو کوروینو رو هم از دست داد . البته کوروینو بعد از شکست خانگی 5-0 مقابل یوونتوس از باشگاه اخراج شد . ریکاردو مونتولیوو هم در همون مقطع اعلام کرد که در تابستان آینده به صورت مجانی به تیم آ.ث میلان خواهد پیوست ! و این یعنی از بین رفتن تیم فوق العاده سال 2009 . با وجود بازی های بد , فیورنتینا تونسته بود امید حضور در لیگ رو با چند پیروزی خوب در خانه ی حریف هایی مثل رُم و آ.ث میلان زنده نگه داره . بدترین صحنه برای فیورنتینا در طولِ فصل مقابل تیم نوارا در خانه اتفاق افتاد . جایی که فیورنتینا 2-0 از خریف عقب افتاده بود و دلیو روسی تصمیم به تعویض هافبک تیم خود آدم یاییچ ( Adem Ljajić ) گرفت . یاییچ بعد از تعویض به صورت طعنه آمیزی به تشویق روسی پرداخت و اعتراض خود رو به نمایش گذاشت . دلیو روسی هم بعد از دیدن این صحنه به یاییچ حمله کرد و با وی به درگیری فیزیکی پرداخت . در نیمه دوم و با درخشش مونتولیوو فیورنتینا موفق شد بازی رو 2-2 مساوی کند و 1 امتیاز ارزشمند رو کسب کنه تا فقط به 1 امتیاز برای فرار از سقوط احتیاج داشته باشه . با وجود اینکه فیورنتینا در وضعیت بدی بود و مربی تیم به راحتی می تونست از تیم اخراج شه , اما باشگاه مجبور شد دلیو روسی را بعد از درگیری وی با یاییچ اخراج کنه ! در بازی بعدی فیورنتینا مقابل لچه قرار گرفت . تیمی که مثل فیورنتینا برای موندن در لیگ تلاش می کرد . فیورنتینا زیر نظر مربی موفق خود یعنی وینچنزو گوئرینی موفق شد با تک گل آلسیو چرچی ( Alessio Cerci ) پیروز بشه و در لیگ بمونه . فیورنتینا فصل رو در رده 13 جدول به پایان رسوند .

در تابستان 2012 , خانواده دلاواله برای اینکه تیم رو به صورت مهندسی بازیابی کنند تصمیم به خرج کردن گرفتند . دنیِل پرید مدیر ورزشی تیم که جانشین کوروینو شده بود مسئول سر و سامان دادن به کادر فنی و بازیکنان تیم شد . افراد جدیدی در تابستان 2012 وارد تیم فیورنتینا شدند که مهم ترین آن ها وینچنزو مونتلا ( Vincenzo Montella ) جوان به عنوان سرمربی و بازیکنانی مثل امیلیانو ویویانو ( Emiliano Viviano ) , ماتیاس فرناندز ( Matías Fernández ) , بوریا والرو ( Borja Valero ) , آلبرتو آکوییلانی ( Alberto Aquilani ) و دیوید پیزارو ( David Pizarro ) بودند . تغییرات در تیم انقدر زیاد بود که از 26 بازیکن اصلی تیم , 17 بازیکن تازه وارد بودند ! از 11 بازیکن اصلی داخل زمین هم 9 نفر تازه وارد بودند ! در پایان پنجره نقل و انتقالات , تنها یووتیچ و پاسکوال از تیمی که راهی لیگ قهرمان سال 2009 شده بود ، در تیم مونده بودند .

دیگو دلاواله
نشانِ باشگاه
-------------

نماد اصلی شهر فلوارنس یک سوسنِ قرمز رنگ در یک پس زمینه سفید ئه . نمادی که همیشه همراه تیم فیورنتینا بوده و به عنوان نشانِ اصلی این باشگاه شناخته می شه . در طول تاریخ باشگاه فیورنتینا نشانِ باشگاه دچار تغییراتی شده اما همه ی اون ها سوسن قرمز و معروف شهر فلوارنس رو در خودشون داشتند . اولین نشان باشگاه یک سوسن ساده در یک پس زمینه ساده و سفید بود . سوسنِ داخل این نشان بعد از چند سال به یک سوسنِ مدرن تغییر شکل داد . در طول تاریخ همیشه رنگ سوسن قرمز بوده . بعضی اوقات این سوسن در پس زمینه ای سفید قرار می گرفت و بعضی اوقات در پس زمینه ای رنگی ! معروف ترین نشانِ باشگاه در اون زمان که به مدت 20 سال نشانِ باشگاه فیورنتینا بود , شامل یک لوزی با محیطی سفید و یک سوسنِ قرمز داخل اون می شد . در فصلی هم که فیورنتینا قهرمان سری آ شد , لوزی جای خودش رو به لوگوی اسکودتو داد و سوسنِ قرمز داخل نشان اسکودتو جام خوش کرد .

در سال 1980 و با روی کار آمدن فلاویو پونتلو به عنوان مدیر , نشان باشگاه هم به دستور پونتلو تغییر یافت . پونتلو سوسنی که همیشه در نشان های باشگاه بود رو با کلمه اول باشگاه یعنیF تلفیق کرد و اون رو داخل یک دایره سفید قرار داد ! مردم بعد از دیدن این نشان اصلا خوشحال نشدن و شروع به اعتراض کردن . اونا اعتقاد داشتن این نشان برای تبلیغات ساخته شده . همچنین نشانِ باشگاه بیشتر شبیه یک نیزه شده بود تا یک سوسن !

لوگوی این روز های باشگاه فیورنتینا دارای 2 لوزی طلایی رنگ هست . لوزی بزرگ کلمات AC را با رنگ سفید و کلمه F را با رنگ قرمز که نشان اسم باشگاه می باشند را داخل خودش جا داده . لوزی داخلی هم با یک پس زمینه سفید و قابی طلایی سوسون معروف شهر فلوارنس را داخل خود جا داده . این نشان از سال 1992 تا 2002 به عنوان لوگوی باشگاه فیورنتینا شناخته می شد . اما بعد از قضیه ورشکستگی ، دادگاه های قضایی استفاده این نشان را برای باشگاه ممنوع اعلام کردند . به همین دلیل تیم فیورنتینا برای یک فصل لوگویی که در اون طرحی از ارتش شهر فلوارانس نمایان بود استفاده کردند . فصل بعد دیگو دلاواله تونست با پرداخت 2.5 میلیون یورو حق استفاده از نشان سابق باشگاه رو بخره و نشانِ باشگاه فیورنتینا رو گرانترین نشانِ فوتبال ایتالیا بکنه !


لباسِ تیم
-------

وقتی در سال 1926 باشگاه فیورنتینا تاسیس شد , بازیکنان تیم به دلیل رنگ های داخلِ نشانِ باشگاه لباسی قرمز و سفید رو بر تن می کردند . لباس معروف و نامی فیورنتینا که بنفش رنگ هست در سال 1928 شکل گرفت . رنگی که همین الان هم در تیم فیورنتینا استفاده میشه و باعث شده به این تیم لقب " تیمِ بنفش " بدهند . از قدیمی ها شنیده شده که عوامل باشگاه یک روز به صورت اشتباهی لباس های قرمز و سفید باشگاه رو در رودخانه می شستند که رنگ های لباس با هم قاطی شده و رنگِ بنفش متولد شده !

لباس دوم تیم فیورنتینا معمولا همیشه سفید بوده . گاهی اوقات رنگ های قرمز و بنفش هم با رنگ سفید تلفیق می شدند و گاهی اوقات لباس دوم به کل سفید می شد . شرت های تیم هم همیشه یا سفید بوده اند یا بنفش . لباس سوم فیورنتینا هم برای اولین بار در سال 96 - 1995 ازش رونمایی شد . لباسی قرمز با لبه هایی بنفش و 2 نشان سوسن بر روی شونه های لباس . این لباس قرمز بیشترین لباس سومی هست که باشگاه فیورنتینا تا حالا بر تن کرده . باشگاه فیورنتینا هم چنین در فصل های 98 - 1997 , 2000 - 1999 و 11 - 2010 لباس زرد رنگ و زیبایی را بر تن می کردند .

امیدوارم از این متن استفاده لازم رو برده باشید ... با تشکر !

[HeIlIG DaVidS]

افتخارات تیم فوتبال آ.ث.اف.فیورنتینا



مشخصات عمومی باشگاه
-----------------------

نام کامل: Associazione Calcio Firenze Fiorentina SpA

لقـب هـا:

• بنفشه ( Viola )
  سوسن ( Gigliati )

تاسیس:

1926 ( A.C Fiorentina )

2002 ( A.C.F Fiorentina )

ورزشگاه خانگی: آرتمیو فرانکی ، فلورانس ( 47,290 )

مالک باشگاه:دیگو و آندره آ دلاواله

مدیر عامل: ماریو کونینی

سرمربی: وینچنزو مونتلا

لیگ: سری آ

فصل قبل: سری آ ، رتبه ی 13م

سری آ

قهرمانی ( 2 بار ) : 56-1955 ، 69-1968

نائب قهرمانی ( 5 بار ) : 57-1956 ، 58-1957 ، 59-1958 ، 60-1959 ، 82-1981


سری ب

قهرمانی ( 3 بار) : 31-1930 ، 39-1938 ، 94-1993 .


کوپا ایتالیا

قهرمانی ( 6 بار ) : 40-1939 ، 61-1960 ، 66-1965 ، 75-1974 ، 96-1995 ، 01-2000 .

نائب قهرمانی ( 3 بار ) : 1958 ، 60-1959 ، 99-1998 .


سوپر جام ایتالیا

قهرمانی ( 1 بار ) : 1996 .

نائب قهرمانی ( 1 بار ) : 2001 .


لیگ قهرمانان اروپا

نائب قهرمانی ( 1 بار ) : 57-1956 .


یوفا کاپ ، لیگ اروپا

نائب قهرمانی ( 1 بار ) : 90-1989 .


جام در جام اروپا

قهرمانی ( 1 بار ) : 61-1960 .

نائب قهرمانی ( 1 بار ) : 62-1961 .


جام میتروپا

قهرمانی ( 1 بار ) : 1966 .


جام آنگلو ایتالیا

قهرمانی ( 1 بار ) : 1975 .

[Sayyed Amir]

آشنایی با تاریخچه ی باشگاه اس.اس لاتزیو

http://upload.wikime...e4/SS_Lazio.svg

مشخصات عمومی باشگاه
-----------------------

نام کامل: Società Sportiva Lazio S.p.A.

لقـب هـا:

• سفید و آبی آسمانی ها ( Biancocelesti )
  سفید و آبی ها ( Biancazzurri )
  عقاب ها ( Aquile )
  عقاب های جوان ( Aquilotti )

تاسیس: 1900

ورزشگاه خانگی : اُلیمپیکو ، رم ( 47,290 )

مالک باشگاه : کلودیو لوتیتو

سرمربی : ولادیمیر پتکوویچ

لیگ : سری آ

فصل قبل : سری آ ، رتبه ی 7م


اس اس لاتزیو (1)که به لاتزیو معروف است یک باشگاه ورزشی حرفه ای در ایتالیا است که سبب شهرت آن فعالیت های این باشگاه در زمینه فوتبال می باشد . البته آن ها در 40 رشته ورزشی دیگر نیز فعالیت و تیم داری می کنند . این باشگاه در سال 1900 تاسیس شد و هم اکنون باشگاه فوتبال آن در سری آ مشغول بازی می باشد . لاتزیو اکثر اوقات جز تیم های برتر ایتالیایی بوده است . آن ها دو بار سری آ را فتح کردند ، 6 بار موفق به کسب قهرمانی کوپا ایتالیا شدند ، 3 بار سوپر کاپ ایتالیا را برده اند و یک بار هم فاتح یوفا کاپ و یوفا سوپر کاپ شده اند .

لاتزیو اولین موفقیت خود را در سال 1958 با فتح لیگ داخلی (2) ( ملی ) به دست آورد . در سال 1974 بود که آن ها اولین اسکودتو تاریخ باشگاه خود را به دست آوردند . 15 سال اخیر برای آن ها موفقیت آمیز ترین دوران تاریخ باشگاه بوده است ؛ 15 سالی که در آن به فینال یوفا کاپ رسیدند ، یوفا کاپ و یوفا سوپرکاپ را به دست آوردند ، سری آ را در سال 2000 فتح کردند و چندین جام داخلی کوچک و بزرگ را نیز به دست آوردند .

لباس سنتی و همیشگی آن ها ، پیراهنی به رنگ آبی آسمانی و شرتی سفید به همراه جوراب های سفید می باشد . گنجایش ورزشگاه خانگی لاتزیو ، المپیک رم ، 72689 نفر می باشد که آن ها از این ورزشگاه به صورت اشتراکی با تیم فوتبال رم استفاده می کنند . لاتزیو و رم رقابت دیرینه ای باهم دارند و هرساله از سال 1929 با یکدیگر مسابقه می دهند که به دربی پایتخت (3) معروف است .

هوادارن لاتزیو در اُلیمپیکو

تاریخچه
--------

لاتزیو (4) در نهم ژانویه 1900 ، در منطقه پراتی (5) رم تاسیس شد . باشگاه فوتبال لاتزیو در سال 1910 تاسیس شد که کمی بعد از تاسیس آن فدراسیون فوتبال ایتالیا تصمیم به ایجاد لیگ ملی در مرکز و جنوب این کشور گرفت . لاتزیو نیز در سال 1912 وارد این لیگ شد . لاتزیو 3 مرتبه موفق شد به فینال این رقابت ها برسد که هر سه مرتبه مغلوب شد ؛ مرتبه اول در سال 1913 به پرو ورچلی ، مرتبه دوم در سال 1914 به کاساله و مرتبه سوم در سال 1923 به جنوا !

در سال 1927 بود که رژیم فاشیست تصمیم گرفت تا تمام تیم های شهر رم را به یک تیم تبدیل کند اما لاتزیو تنها تیمی بود که در برابر این اتفاق مقاومت کرد و طرفداران فوتبال در شهر رم به دو قسمت آ اس رم و لاتزیو تقسیم شدند ! باشگاه فوتبال لاتزیو اولین بار در سال 1929 تحت رهبری مهاجم افسانه ای این تیم ، سیلیو پیولا ، در سری آ بازی کرد . تا قبل از شروع جنگ جهانی ، رتبه دوم لاتزیو در فصل 1937 ، بهترین رتبه آن ها در سری آ بود .

لاتزیو برای اولین بار در سال 1961 به سری بی سقوط کرد اما دو سال بعد توانست به سری آ بازگردد . پس از اینکه لاتزیو چند فصل را در میانه های جدول به پایان برد ، دوباره در فصل 71-1970 به دسته پایین تر سقوط کرد . اما سال بعد و بلافاصله دوباره به دسته بالاتر بازگشت . بازگشت لاتزیو به سری آ و عملکرد آن ها در همان سال بازگشت ( فصل 73-1972 ) شگفت انگیز بود ! آن ها در این فصل با یوونتوس و میلان در کورس قهرمانی بودند و هرچند که در پایان با 2 امتیاز احتلاف قهرمان نشدند و لیگ را در روز آخر باختند اما با بازیکنانی همچون کاپیتان ویلسون ، ره ککونی ، فروستالوپی موفق به انجام این مهم شدند . همین تیم لاتزیو ، فصل بعد موفق شد شگفتی را کامل تر کند و با 2 امتیاز اختلاف نسبت به یوونتوس اولین اسکودتو تاریخ خود را به دست بیاورد و قهرمان بشود ! ( فصل 74-1973 )

کراگنوتی ، از مدیران موفق تاریخ لاتزیو

بعد از چند سال موفقیت آمیز ، مرگ غم انگیز ره ککونی و مربی این تیم ، مائسترلی و خروج لاتزیو از چینالیا (6) ضربات سنگین پیاپی به پیکره لاتزیو وارد کرد و همین موضوع باعث شد تا آن ها فصل 79-1978 را در رتبه هشتم به پایان ببرند ! لاتزیو در فصل 1979-1980 و بعد از یک افشا شدن یک شرط بندی به سری بی تبعید شد و به مدت 3 سال تاریک ترین دوران تاریخ باشگاه خود را سپری کرد ! بعد از سه سال بود که به سری آ بازگشت اما بازهم در فصل 85-1984 بود که با 15 امتیاز در قعر جدول سری آ قرار گرفت و بازهم به سری بی سقوط کرد . مشکلات لاتزیو تمامی نداشت و در فصل 87-1986 و در هنگامی که مشغول بازی در سری بی بودند ، به علت شرط بندی یکی از بازیکنان این تیم 9 امتیاز از لاتزیو کم شد و با کسر این 9 امیتاز لاتزیو از رتبه ی ششم به رتبه ی پانزدهم رسید و این تیم خود را در آستانه سقوط به سری C دید ! با زحمات و مقاومت های مربی وقت این تیم ، فاسچتی ، این تیم در پلی آف با یک شکست در برابر تارانو و یک پیروزی در برابر کمپوباسو از سقوط فرار کرد و در سری بی ماند . لاتزیو در فصل بعد موفق شد که به سری آ صعود کند و پس از چندین سال در سری آ حاضر شود . ( فصل 89-1988 )

اما دوران خوب لاتزیو دوباره و در سال 1992 با آمدن کراگنوتی در مقام مدیریت لاتزیو شروع شد . او با شکستن پی در پی رکورد های خرید بازیکن ، لاتزیو را به تیمی تبدیل کرد که بازهم برای اسکودتو می جنگید . از خرید های او می توان به ورون ، ویری و کرسپو اشاره کرد ! او برای هرکدام به ترتیب مبلغ 18 ، 19 و 35 میلیون پوند را پرداخت کرد که در آن زمان رقم های بسیار سنگینی بودند ! لاتزیو در سال 95 دوم سری آ ، در سال 96 سوم و در سال 97 چهارم ایتالیا شد ! این تیم با بدشانسی و در هفته آخر و فقط با یک امتیاز اختلاف نسبت به میلان جام قهرمانی را از دست داد و دوم شد ! تیم آن سال لاتزیو متشکل از بازیکنانی همچون نستا ، میهایلویچ ، ندود و سالاس بود ! سرانجام لاتزیو ، دومین اسکودتو تاریخ باشگاه خود را در فصل 1999-2000 با مربیگری اریسکون به دست آورد .

قهرمانی در سوپر کاپ یوفا 1999

لاتزیو هم چنین در این بازه زمانی 3 قهرمانی در کوپا در سال های 1998 ، 2000 و 2004 به دست آورد . آن ها هم چنین در این مدت ، جام UEFA Cup Winners' Cup را فتح کردند و به عنوان آخرین قهرمان این جام شناخته شدند زیرا از فصل بعد دیگر چنین جامی برگزار نشد . آن ها همچنین در دوران طلایی خود ، دو بار فاتح سوپرکاپ ایتالیا شدند و منچستر یونایتد را در سوپرکاپ اروپا در سال 1999 شکست دادند ! به هر حال ، دوران آقایی لاتزیو در فوتبال ایتالیا ، با رفتن کراگنوتی به پایان رسید و او در سال 2002 بود که باشگاه را ترک کرد . لاتزیو تا سال 2004 توسط موسسات مالی اداره می شد و همین امر موجب شد که آن ها در کم پولی به سر ببرند و وضعیت مالی خوبی نداشته باشند . همین موضوع باعث شد تا ان ها بازیکنان و ستاره های خود را مانند کاپیتانشان نستا ، بفروشند تا از این وضعیت نجات یابند . در سال 2004 بود که کلودیو لوتیتو سکان هدایت باشگاه را به دست گرفت .

لاتزیو در فصل 07-2006 موفق شد تا سهمیه جام یوفا را بگیرد اما به علت شرکت در شرط بندی ها و رسوا شدن این موضوع از دور رقابت ها کنار رفت . در فصل بعد ، آن ها با اینکه با کسر امتیاز مواجه شده بودند اما در پایان رتبه سوم جدول ار از آن خود کردند و در نتیجه به لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کردند . لاتزیو در محله پلی آف ، دینامو بخارست را شکست داد و توانست جواز حضور در مرحله گروهی را کسب کند . در مرحله گروهی آن ها با تیم های رئال مادرید ، وردبرمن و المپیاکوس هم گروه شدند اما رتبه ای بهتر از چهارمی نصیب آن ها نشد . در سری آ نیز اوضاع به خوبی پیش نمی رفت و این تیم اکثر مواقع آن فصل در نیمه پایانی جدول به سر می برد و همین موضوع اعتراض هواداران را به دنبال داشت و در پایان رتبه بهتر از دوازدهمی نصیب آن ها نشد .

اما در فصل بعد ( 09-2008 ) آن ها توانستند کوپا ایتالیا را فتح کنند تا التیامی بر روی زخم های هواداران خود داشته باشند . آن ها فصل بعد را نیز با بازی سوپرکاپ در برابر اینتر آغاز کردند که با دو گل روکی و ماتوزالم موفق شدند دو بر یک اینتر را شکست بدهند و فاتح این جام بشوند . آن ها در فصل 13-2012 نیز موفق شدند باز هم کوپا ایتالیا را به دست بیاورند ...


نماد های باشگاه
--------------

رنگ لباس لاتزیو ( آبی آسمانی و سفید ) برگرفته از آرم ملی یونان است . علت این امر ، ارزش نهادن به سنت های یونانی و بازی های المپیک یونان می باشد . اولین پیراهن لاتزیو ، لباسی به رنگ آبی آسمانی و سفید بود که به صورت چهار مربع در سطح لباس تقسیم شده بود . آن ها به همراه این پیراهن ، شرت و جوراب سیاهی نیز می پوشیدند . پس از مدتی لاتزیو تصمیم گرفت که رنگ پیراهن خود را به سفید تغییر دهد و مدتی کمی آن ها لباس ساده ی سفید رنگی را می پوشیدند اما بعد از مدتی دوباره باشگاه تصمیم گرفت پیراهن تیم به رنگ سابق خود برگردد و تا هم اکنون این رنگ بر لباس لاتزیو مانده است . البته در بعضی از فصل ها آن ها پیراهن راه راه سفید و آبی و در بعضی دیگر فصل ها پیراهن آبی با موج های سفید می پوشیدند اما در کل و در اکثر مواقع پیراهن آن ها به رنگ آبی اسمانی بود . لقب بیانکوچلستی (7)نیز به خاطر طرح و رنگ لباس آن ها به لاتزیو داده شد .

نشان باشگاه لاتزیو یک عقاب است که توسط بیگیارلی ، موسس باشگاه انتخاب شده است . این نشان الهام گرفته از زئوس ، خدای آسمان و رعد و برق ، می باشد . استفاده لاتزیو از این نماد باعث ایجاد دو لقب le Aquile ( عقاب ها (8) ) و Aquilotti ( عقاب های جوان (9) ) شد . لوگو فعلی باشگاه لاتزیو ، یک سپر به رنگ پیراهن باشگاه است که در داخل آن نام باشگاه نوشته شد و این سپر در پنجه های یک عقاب طلایی جای دارد .

عقاب ، نماد باشگاه لاتزیو بر فراز استادیوم اُلیمپیکو

استادیوم
---------

استادیوم المپیک رم (10) ، ورزشگاه خانگی لاتزیو می باشد که از این استادیوم به صورت اشتراکی با تیم رقیب خود یعنی رم و تیم ملی ایتالیا استفاده می کنند . این ورزشگاه در سال 1937 افتتاح شد و در سال 2008 آخرین بازسازی را بر پیکره خود دید . این ورزشگاه 72689 صندلی دارد . در این استادیوم ، مسابقات و جام های مهم و زیادی از جمله المپیک تابستانی 1960 ، جام جهانی 1990 ، فینال لیگ قهرمانان در سال های 1996 و 2009 و ... برگزار شده است . البته لاتزیو در فصل 90-1989 به همراه رم در ورزشگاه فلامینیو بازی های خود را برگزار می کردند ؛ زیرا ورزشگاه المپیک رم در حال بازسازی بود .


هواداران و رقیبان
----------------

لاتزیو ششمین تیم پرطرفدار در ایتالیا و دومین تیم در رم می باشد . 2 درصد از طرفداران فوبتال در ایتالیا از لاتزیو حمایت می کنند . ( با توجه تحقیقات محققان La Repubblica در آگوست 2008 ) قسمت شمالی شهر رم دارای بیشترین هوادار لاتزیو ـست و بیشتر هواداران لاتزیو از آن جا می آیند . مناطقی مانند پاریولی ، پراتی ، فلامینیو ، کاسیا و مونته ماریو .

وینچنزو پاپارلی ، هوادار لاتزیو ، در جریان دیدار دربی شهر رم در فصل 80-1979 پس از برخورد یک راکت اضطراری (11)، که توسط یک هوادار رم پرتاب شده بود ، به چشم اش ، دچار مصدومیت شد و اندکی بعد فوت کرد . لاتزیو علاوه بر رم ، با تیم های ناپولی و لیورنو نیز مشکلات و رقابت های تنگاتنگی نیز دارد . باشگاه های اینتر ، هلاس ورونا و تریستینا نیز با این باشگاه روابط حسنه و دوستانه ای دارند .


آمار و رکورد داران
-----------------

جوزپه فاوالی ، رکورد دار بازی برای لاتزیو ست . او از سال 1992 تا 2004 موفق به انجام 401 بازی برای لاتزیو شد و از این حیث در جایگاه اول تاریخ این باشگاه قرار دارد . در بین دروازه بان ها نیز لوکا مارچگیانی ، با 229 بازی رکورد دار است . رکورد بازی در لیگ نیز متعلق به آلدو پوچیلنی می باشد .

سیلیو پایولا ، با 148 گل برترین گلزن تاریخ لاتزیو می باشد . پیولا که برای تیم های یوونتوس ، نوارا ، پرو ورچلی و تورینو نیز بازی کرده است با 274 گل برترین گلزن تاریخ لیگ ایتالیا نیز می باشد . سیمونه اینزاگی نیز برترین گلزن اروپایی لاتزیو ، با 20 گل می باشد . او علاوه بر این ، جزو معدود بازیکنانی است که در یک بازی لیگ قهرمانان 4 گل را به ثمر رساندند .

دیدار لاتزیو - فوجیا در هفته آخر فصل 74-1973 ، پرتماشاگر ترین دیدار تاریخ این باشگاه است . در آن روز نزدیک به 80000 نفر در ورزشگاه المپیک رم حضور داشتند و این در ثبت این رکورد تاریخی نقش داشتند .

سیلویو پیولا ، از بزرگان تاریخ لاتزیو

افتخارات
--------

سری آ

قهرمانی ( 2 بار ) : 74-1973 ، 2000-1999 .

نائب قهرمانی ( 3 بار ) : 37-1936 ، 95-1994 ، 99-1998 .


سری ب

قهرمانی ( 1 بار) : 69-1968 .

نائب قهرمانی ( 3 بار ) : 63-1962 ، 72-1971 ، 83-1982 .


کوپا ایتالیا

قهرمانی ( 6 بار ) : 58-1957 ، 98-1997 ، 2000-1999 ، 04-2003 ، 09-2008 ، 13-2012 .

نائب قهرمانی ( 1 بار ) : 63-1962 .


سوپر جام ایتالیا

قهرمانی ( 3 بار ) : 1998 ، 2000 ، 2009 .

نائب قهرمانی ( 1 بار ) : 2004 .


یوفا کاپ ، لیگ اروپا

نائب قهرمانی ( 1 بار ) : 98-1997 .


جام برندگان اروپا

قهرمانی ( 1 بار ) : 99-1998 .


سوپرکاپ اروپا

قهرمانی ( 1 بار ) : 1999 .


پاورقی
-------

(1)= به ایتالیایی : Società Sportiva Lazio .
(2)= Domestic cup .
(3)= به ایتالیایی : Derby della Capitale .
(4)= به ایتالیایی : Società Podistica Lazio .
(5)= Prati .
(6)= Chinaglia .
(7)= biancocelesti.
(8)= به انگلیسی : the Eagles .
(9)= به انگلیسی : Young Eagles .
(10)= Stadio Olimpico .
(11)= emergency rocket .


# با تشکر از مهدی ...

[il Re di Roma]

آشنایی با تاریخچه باشگاه آ.اس.رم





باشگاه آ .اس .رم (Associazione Sportiva Roma که به اختصار ASR نوشته میشود) در سال 1927 میلادی توسط یکی از اعضای (Italo Foschi) حزب حاکم بر ایتالیا تاسیس شُد ؛ این تیم از بهم پیوستن سه تیم در مرکز شهر رم به یکدیگر برای مقابله با تیم لاتزیو -نماینده حومه شهر رم - وارد بالاترین سطح فوتبال ایتالیا شد.باشگاه رم،به غیر از یک سال در تمامی ادوار سری آ نیز حضور داشته است.

[SPOILER="Italo Foschi"]

[/SPOILER]

مشخصات عمومی باشگاه
------------------------

نام کامل : Associazione Sportiva Roma SpA

لقب ها :

زرد - قرمز ها : i Giallorossi

جادوی اول : La Maggica

گرگ ها : i Lupi

تاسیس : 1927

ورزشگاه خانگی : استادیوم المپیک رم ؛ Stadio Olimpico

ظرفیت : 72698 نفر

مالک باشگاه : جیمز پالوتا از سال 2012 (James pallotta)

[SPOILER="مدیریت باشگاه قبل از پالوتا"]

Italo Foschi 1927–28
Renato Sacerdoti 1928–35
Vittorio Scialoja 1935–36
Igino Betti 1936–41
Edgardo Bazzini 1941–44
Pietro Baldassarre 1944–49
Pier Carlo Restagno 1949–52
Romolo Vaselli 1952
Renato Sacerdoti 1952–58
Anacleto Gianni 1958–62
Francesco Marini-Dettina 1962–65
Franco Evangelisti 1965–68
Francesco Ranucci 1968–69
Alvaro Marchini 1969–71
Gaetano Anzalone 1971–79
Dino Viola 1979–91
Flora Viola 1991
Giuseppe Ciarrapico 1991–93
Ciro Di Martino 1993
Franco Sensi 1993–08
Rosella Sensi 2008–11
Roberto Cappelli 2011
Thomas R. DiBenedetto 2011–12
[/SPOILER]




سرمربی : رودی گارسیا (Rudi Garcia)

[SPOILER="سرمربیان قبل از گارسیا"]



[/SPOILER]


مختصری از تاریخچه باشگاه
---------------------------
باشگاه فوتبال رم ایتالیا کار خود را در سال 1927 به دستور ایتالیو فوشی و ادغام سه باشگاه فوتبال شهر رم آغاز به کار کرد.بعد از گذشت مدت کوتاهی بین بسیاری از مردم شهر و قدیمی ها محبوب شد،دلیل این محبوبیت استفاده از نماد های رم باستان در پرچم و سمبل های باشگاه بود.


the Coni Cup : فراریس و برناردینی

رم اولین عنوان خود را در Coni Cup با شکست مودنا در فصل 1927 - 28 به دست آورد.
ستاره این تیم ، بدون شک ، اتیلیو فراریس( Attilio Ferraris )بود که با تیم ملی ایتالیا هم به عنوان قهرمانی جهان رسید.
او که در مرکز شهر رم به دنیا آمد در همین شهر رشد یافت و با حضور در باشگاه رم؛ به همراه فالویو برناردینی (Fulvio Bernardini) به مدت یازده سال به عنوان ستاره های درخشان رم بودند.

آمادئو آمادی و اولین اسکودتو :

بعد از ده سال نتایج نا امید کننده؛ رم موفق شد اولین اسکودتو خود را زیر نظر مربی اتریش-مجاری خود آلفرد شافر و قهرمانی به نام آمادئو آمادی به دست بیاورد.نام آمادئو با کسب اولین اسکودتو رم جاوادنه شد. در این فصل ؛ آمادئو با زدن 18 گل ، جواب اعتماد مربی خود شافر را داد.

سقوط و تولد مجدد :

پس کسب اسکودتو ؛ رم دوران بسیار سختی را گذراند؛بدهی های فراوان؛مشکلات پس از جنگ و ... باعث شد تنها سقوط تیم رم به دسته پایین تر رخ بدهد؛ رم در فصل 1950-51 به دسته پایین تر سقوط کرد.
گــرگ ها ، با هدایت جیپو ویانی به سری آ برگشتند ، ولی به مدت 10 سال ، بزرگترین افتخار رم، کسب عنوان دوم ، در فصل 54-55 بود.
در شروع دهه 60، هوادار رم شور و علاقه خود را با حضور در رقابت های اروپایی باز پس گرفتند.رم اولین موفقیت بین المللی خود را کسب کرد؛رم در فینال با تیم انگلیسی بیرمنگام بازی میکرد.که با درخشش مانفردینی (Pedro Manfredini) مهاجم آرژانتینی خوب ، به عنوان قهرمانی رسیدند.


دهــه شصت و کسب دو کوپا ایتالیا :

رم در این دهه ، با کسب دو قهرمانی در کوپا ایتالیا،کمی از ناکامی های دهه قبل را جبران کرد.رم در فصل فصل 68-69 یکی از باورنکردنی ترین فصل های خود را با اتفاق های خوب و یک اتفاق بسیار بد به پایان رسوند؛جایی که تیم رم با حضور کاپلو -کسی که در کسب اسکودتوی سوم در کسوت مربیگری به رم کمک کرد- جام حذفی ایتالیا را به دست آورد.
امـا تلخ ترین اتفاق این فصل مرگ فراموش نشدنی جیلیانو تاکولا (Giuliano Taccola) بود که در اتاق پانسمان ، جان خودش رو از دست داد.بازیکن 24 ساله ای که شاید تلخ ترین اتفاق فوتبالی رم به اسمش ثبت شده است.
[ بعد ها ، در سال 2004؛یک منبع ، اعلام کرد که تاکولا ، قربانی دارو های افزایش دهنده نیرو و محرک مربی وقت هررا شد ]

عصر انزالونه؛ و پادشاهی لیدهولم:

در دهه 70 ، گائتانو انزالونه ( Gaetano Anzalone) به عنوان مالک باشگاه، با نیلز لیدهولم( Nils Liedholm) قرار داد امضا کرد. بزرگترین افتخارات لیدهولم، شکوفایی ستاره هایی نظیر روکا( Rocca) و دی بارتولومی(Di Bartolomei) در این دوره بود.
و دیگــری ساخت تریگوریا (Trigoria ) به عنوان کمپ تمرینی بود که تا کنون هم خانه رمی ها به حساب می آید.


رُم ویـــولا:

در تابستان 79 ، یکی از حیاتی ترین اتفاقات در مالکیت باشگاه رم رخ داد.دینو ویولا ( Dino Viola) به عنوان مالک باشگاه؛فعالیت خود را آغاز کرد. مشخصه اصلی ویولا ، ثبات در نظرات و عدم تحمل سو استفاده برخی باشگاه از قدرت بود.این دو خصیصه به دینو و رم کمک کرد تا دومین اسکودتوی تاریخ باشگاه رم کسب شود. او در اولین سال برگشت خود ، نیلز لیدهولم را به عنوان سرمربیگری رم انتخاب کرد.
رم در این فصل با شکست تورینو توانست جام جذفی ایتالیا را به دست آورد،در پایان این فصل ستارگان جوانی نظیر ، برونو کونتی (Bruno Conti) و کارلو آنجلوتی (Carlo Ancelotti ) در تاریخ رم هویدا شدند.

82-83 اسکودتوی دوم:

فصل بعد ، زیاد درخشان نبود؛بسیاری از بازیکنان مصدوم شدند که قابل توجه ترین آنها کارلو آنجلوتی بود.
امــا نهایتا ، در فصل 82-83 در جنوا با گل پروتزو، رم توانست دومین اسکودتوی خود را کسب کند.
در این فصل ، رم شبیه ماشینی با بهترین قطعا بود. از خط دفاعی که مثل دیوار بود تا خط هافبکی که عالی عمل کرد و در نهایت خط آتشی که با حضور کونتی و پروتزو هر تیمی را آزار میداد.
ترکیب رم ؛ در این فصل که با از خودگذشتگی آگوستینو دی بارتولومی و حضور در دفاع آخر، عجیب به نظر میاد.




در پایان این فصل ، آنتونلّو وندیتی ( Antonello Venditti ) با استفاده از جو رویایی و فصل فوق العاده رم ، آهنگ ماندگار “Grazie Roma” را نوشت و با آهنگسازی حماسی این آهنگ به عنوان یکی از محبوبترین سرود های رُمی معروف شد.


مرحله ای از لیگ قهرمانان :

فصل بعد از اسکودتو یک فصل کاملا غیرقابل باور و ناراحت کننده بود. رم با از دست دادن اسکودتو با اختلاف دو امتیاز تنها به دنبال قهرمانی در اروپا بود. ولی در فینالی که در ورزشگاه المپیک شهر رم، برگزار شد، لیورپول موفق شد در ضربات پنالتی ،شانس آقایی در اروپا را از رم بگیرد. فصلی کابوس وار برای تمامی ستاره های تیم رم . جایی کابوس وار تر میشود که ، تک گل لیورپول هم با خطای بر روی دروازه بان رم؛ به ثمر رسیده باشد.
[یک اتفاق مانند فینال جام حذفی سال قبل در مقابل لاتزیو ]

مــرگ ویولا:

مرگ تاثیر گذارترین مدیر تاریخ رم باعث نشد تا بازیکن در اویل دهه نود دچــار مشکلات زیادی شوند و تنها افتخار کسب شده در این برهه ، قهرمانی کوپا ایتالیا بود.

ورود فرانکو:

بعد از مرگ ویولا ، فرانکو سنسی که یکی از بزرگترین طرفداران رم بود باشگاه را خریداری کرد و مدیریت را بر عهده گرفت. او با انتصاب کارلو ماتزونه (Carlo Mazzone) و خرید بازیکن های قابل توجهی نظیر بالبو(Balbo) و فونسکا (Fonseca) دوران مدیریتش را در رم آغاز کرد . در پایان رم به افتخار چندانی دست پیدا نکرد تا ظهــور افسانه ای به نام فرانچسکو توتی(Francesco Totti ) در شهــر رم. در زمان حضور سنسی توتی به بزرگسالان رم آمد و پیشرفت قابل توجهی کرد. بعد ها ، با آمدن زدنک زمن (Zdenek Zeman) به عنوان یک مبتکر واقعی و تئورسین فوتبال به عنوان سرمربی ، بازیکن هایی نظیر ، کافو ، دلوکیو ، تومازی و کاندلا به بالاترین حد خود رسیدند.
و توتی افسانه ای نیز به پیشرفت روز به روز خود ادامه میداد.


دوره جدید و اسکودتوی سوم:

هوادارن رم ، خواهان عنوان بودند. پس سنسی با یک تماس ، کاپلو کسی که خواهان حضور در رم بود را به پایتخت آورد. با بودن ستاره هایی نظیر : مونتلا ، کافو ، باتیستوتا ، امرسون ، ساموئل ، تومازی ، کاندلا و فرماندهی فرانچسکو توتی و سرمربیگری کاپلو، رم به اسکودتوی سوم خود رسید.جایی با کسب 75 امیاز رکورد کسب امتیاز در لیگ 18 تیمی را شکست.

قهرمانان؟
باتیستوتا با ثمر رساندن 20 گل بهترین گلزن بود و توتی و مونتلا نیز ، خط حمله ای خوفناک را تشکیل میداند.

یک خیــانت :

با خروج کاپلو از رم و حضور در تیم حریف رم، یوونتوس و رفتن بسیاری از ستاره ها، مالکین باشگاه، تصمیم به آوردن چزاره پراندلی کردند؛که به علت مشکلات خانوادگی ( بیماری سرطان همسرش) از حضور در رم استعفا داد.
رودی فولر (Rudolf Voeller) به عنوان سرمربی رم انتخاب شد که رم در پایان فصل با آوردن دل نری ( Del Neri) و بعد هم کونتی موفق به اوردن رم به مرحله مقدماتی جام اروپا شد.دوران پر از فراز نشیب رم از خروج کاپلو آغاز شد که خیلی ها حرکت کاپلو را خیانت به رم نام میبرند.

بازی زیبا:

با حضور لوچیانو اسپالتی در رم و ارئه بازی های زیبا کسب رکورد 11 پیروزی متوالی که فصل بعد توسط اینتر شکسته شد رم روز های خوبی رو سپری میکرد. امــا کالچو پولی ،باعث شد رم به عنوان تیم دوم ایتالیا به لیگ قهرمانان راه پیدا کند.
در فصل بعد هم رم توانست 8 مین قهرمانی خود را در کوپا ایتالیا با شکست اینتر به دست آورد.

دستاورد جدید یا از دست دادن یک حامی :

فصل با شکست اینتر در سن سیرو و کسب سوپر کاپ آغاز شد. ولی خبر بد از دست دادن سنسی بــود. مدیریت به دختر فرانکو روزلا رسید. کسی که باز هم با وجود مشکلات مالی ، چیزی برای رم کم نگذاشت و با تمام توان حمایت خود را از رم انجام داد
ولی مجبور به فروش رم شد.


پالو اِرا :

دوره ی حاضر رم ، که از سال 2012 شروع شد؛پالوتا حالا بعد از چند سال ، به فکر ساخت ورزشگاه مدرن افتاده . کار های زیر ساختی رم داره انجام میشود و امید به موفقیت روز افزون این تیم است.


افتخارات
--------









اسطوره ها و بازیکنان معروف رم
--------------------------------------

Amedeo Amadei


یکی از بزرگترین اسطوره های باشگاه رم .
متولد 26 ژولای 1921 در فراسکتی (Frascati) شهری در 20 کیلومتری رم
او پسر یک نانوا بود. دوران حرفه ای خود را در 2می 1937 با رم آغاز کرد. زمانی که او 15 سال 9 ماه 6 روز داشت تا به امروز تبدیل به جوانترین بازیکن تاریخ سری آ لقب گرفته است و یک هفته بعد در بازی مقابل لوچزه ( Lucchese) توانست اولین گل خود را به ثمر برساند.
بدین ترتیب آمادئو جوانترین گلزن تاریخ سری آ نیز محسوب میشود.
او برای رم 386 بازی انجام داد و 101 گل به ثمر رساند.
آمادئو ، با رم موفق به کسب اولین اسکودتوی تاریخ باشگاه شد.
او در 24 نوامبر سال 2013 چشم از جهان فرو بست.
یادش گرامی باد.

_____

Fulvio Bernardini



فالویو برناردینی (Fulvio Bernardini) متولد 28 دسامبر 1905 در شهر رم . کارخود را به عنوان فوتبالیست به عنوان یک هافبک در تیم لاتزیو شروع کرد. پس از سه سال به تیم اینتر پیوست و بعد از دو فصل بازی به شهر خود و اینبار رم بازگشت تا در کنار آتیلیو فراریس دوران جدیدی در باشگاه رم رقم بزنند.تنها افتخار این بازیکن در رم کسب یک قهرمانی در جام Coni Cup بوده.
فالویو برناردینی به مدت 11 سال در رم حضور داشت. 286 بازی و 47 گل کارنامه ی خوبی برای این اسطوره باشگاه رم به شمار می آید.
تنها افتخار ملی این بازیکن کسب عنوان سومی المپیک به همراه تیم ملی ایتالیا بود.
در سال 84 ، هنگامی که 78 سال داشت؛ دار فانی را وداع گفت.

_____

Bruno Conti

http://forzaitalianf...-Conti-Roma.jpg

این وینگر ایتالیایی در دوران بازیگری خود 15 سال برای رم به میدان رفت و دو فصل نیز به عنوان یار قرضی برای تیم جنوا بازی کرد.
برونو کونتی در دوران خود به خاطر سرعت و توانایی دریبل و حرکات در عرضش شناخته شده بود.
برونو به همراه تیم رم ، در دوران بازیگری خود 4 عنوان قهرمانی کوپا ایتالیا و یک عنوان اسکودتو کسب کرد.
قهرمانی در جام جهانی 1982 به همراه ایتالیا نیز یکی از افتخارات بزرگ این اسطوره باشگاه رم به شما می آید.
اولین گل ایتالیا در جام جهانی 82 توسط کونتی به ثمر رسید.

_____

Agostino Di Bartolomei

http://s4.stliq.com/...el-calcio-1.jpg

آگوستینو دی بارتولومی بازیکنی با استعداد ، با تعصب و علاقه شدید به رم. کسی که علی رغم استعداد ذاتی در بازی سازی و بازی های بی نقصش در رم هیچ گاه به آنچه استحقاقش را داشت نرسید .
تیم ملی ایتالیا و سرمربی های وقت نسبت به او بی تفاوت بودند که کاملا اورا آزرده میکرد.
بازی های خاصِ او هنوز در ذهن رمی های قدیم باقی مانده است.
دی بارتولومی ، محبوب هواداران رم بود، وقتی نیلز لیدهولم به رم برگشت، بارتولومی به عنوان یکی از ستاره های این تیم مطرح شد.
و هوادار وقتی او در بازی بود،این شعر را یکسره میخوانند.
Ohhhhhhhhhhhhhhh, Agostino, Ago, Ago, Ago, Agostino gol!!!

آگوستینو ،به خاطر حضور فالکائو ، در مرکز میدان،به درخواست سرمربی ، به یک خط عقب تر رفت تا تیم از حضور او هم فالکائو بهره ببرد.آگو ، در سن 39 سالگی ، درست 10 سال و 10 روز ( شماره 10 تیم رم بود) بعد از شکست در فینال اروپا در مقابل لیورپول ، با شلیک گلوله خودکشی کرد.
افتخارات آگو با رم ، کسب یک اسکودتو و سه عنوان قهرمانی کوپا ایتالیا بود.

_____

Giacomo Losi

http://upload.wikime...iancomoLosi.jpg

قلب رم ( core de roma ) لقبیست که هواداران به او دادند. کسی که اهل رم نبود ولی متعصبانه بازی میکرد. 14 فصل حضور در رم با 386 بازی و زدن دو گل یک کارت زرد به عنوان یه دفاع آخر و سوویپر . آماری فوق العاده که از او به عنوان فیر پلی نیز یاد میشود.
او علی رغم قد کوتاه خود( 1.69 متر) مهارت بالایی در سرزنی داشت و توانست با این توانایی ، در پست دفاع آخر به دوران حرفه ای خود بپردازد.
کسب دو کوپا ایتالیا از جمله افتخارات این اسطوره به همراه رم است.

دیگر اسطوره ها و بازیکنان معروف رم
--------------------------------------------

Aldair Nascimento Santos
Marcos Evangelista de Moraes ‘Cafu’
Paulo Roberto Falcao
Roberto Pruzzo
Francesco Rocca
Franco Tancredi
Gabriel Batistuta
Vincenzo Montella