این کلمات را به یاد بسپار...
It’s a very special day
.
I want to send a heartfelt message to all the Juventus fans all over the world. Thank you for these four wonderful years together.
“I want to wish you all the luck in the world, and I promise I’ll hold you in my heart forever. Always a Juventino in my heart,
بگویم یا نگویم؟
اصلا آسان نیست که ببینی و بگذری...اما گاهی باید وقتی دیدی، چشمانت را ببندی و فراموش کنی..بعضیها ناراحتند و با بغض دم میگیرند... بعضی دیگر چیزهایی میگویند در هیچ دیکشنری پیدا نمی شود و حتی انگشت وسط هم نشان می دهند...بعضی دیگر هم عادت دارند، یک شب فراموشی گرفته اند، میگویند محبوب شدن آسان است اما خدا شدن و ماندن غیر ممکن، خاطرات را گوشه قلبشان دفن میکنند،فقط شاید گاهی دلتنگ شوند...
حالا خیال کن در این رویایِ به حقیقت پیوسته ات 3 گانه هم گرفتی و پاداش و حقوقت هم بیشتر شد...اما گوش کن...خوب گوش کن... دیگر صدایِ دعاهایی از جنس معجزه نمی آید...دیگر الترا دراگی ای نیست که، از اعماق حنجره وبه قصد دریدن تارهای صوتیش فریاد بزند آرتورووووو ارتوروووووووو...دیگر در تورین، کنار کلیسا، کسی برای سالم ماندن زانویت، دستانش را به آسمان بلند نمی کند.... انجیل را فروختی تا خرجِ ماجراجویه جدیدت را جور کنی؟ پسرِ ناخلف... بیاد بیاور آن مرد مو طلایی با مدل مو و سیبیل آلمانی را، که قهرمان جهان هم بود،14-15 سال در میانه زمین برای بایرن یکه تازی میکرد، اما در جشن تولد سی سالگیش درب خروج باشگاه را به او نشان دادند...آنجا اف سی "هالیوود" با طعم دسر های تندِ اسپانیاییست ، حتی اگر"رد فورد یا جیم جارموش " باشی،انقدر متفاوت نیستی که بازی های بایرن مونیخ را به خاطرت تماشا کنند...به من از رویای تلخ سه گانه نگو...برایم ارزش چندانی ندارد....
چه شده ؟ همه قدر ناشناس شده اند؟ کسی نیست بگوید مرسی اقای ویدال؟ شاید خیلی وقت است رفته ای و خودت خبر نداری...راستی یادت باشد، اگر گل زدی، دیگر به باواریایی ها، آن قلب 35 میلیونی را نشان نده...