بحث آزاد درباره بانوی پیر

- نمیدونم چطوری عمق ناراحتی ـه خودم رو نشون بدم، ولی عمیقا و قلبا ناراحتم از اینکه در دوره ای زندگی میکنم که سرمربی تیم محبوبم آدمی مثل آلگری ـه.

طبیعتا بخاطر قوانین فروم هم نمیتونم شدت تنفر و انزجارم رو از این آدم بیان کنم.

نمايش انتقادبرانگيز يووه در مقابل بولونيا تجليِ عدم تحقق ايده‌هاي تاكتيكي سرمربي به دليل فقر بازيكنان متناسب با سيستم بود. عقب‌افتادن يووه از حريف عملاً توانايي‌هايِ تيم در ارائه عكس‌العملي مناسب را به چالش كشيده است.

 

روزگاري نه‌چندان دور مي‌توانستيم براي تحقق ايده بازگشت دوباره به بازي، به خلاقيت‌هاي ديبالا و يا پيوستگي و ثبات كوادرادو، جنگاوري انفجاري جاكريني، تكنيك كاستا، نيروي تمام‌نشدني كيه‌زا، فانتزي‌هاي پيرلو، جنگندگي‌هاي سيري‌ناپذير توز در محوطه جريمه حريف، اكسير جادويي پوگبا و يا ويرانگري كريستيانو رونالدو دل ببنديم و اميد داشته باشيم حضور بازيكناني نظير آنها در تركيب مي‌تواند در بن‌بست‌ها بازي را به نفع ما دربياورد. خلاصه آنكه به ابزارهاي فرديِ مختلفي براي عبور از اينرسي و انسداد بازي‌ها مجهز بوديم.

 

امروز اما تركيب تيم تهي‌تر از اين‌دست خاطره‌بازي‌هاست. مديران باشگاه از همين حالا بايد راه‌حل‌هاي برون‌رفت از اين موقعيت ابتر را بررسي كنند. در تنگناهاي برخي از ديدارها به وضوح مي‌بينيم كه تغييرات به‌هيچ عنوان اوضاع را در زمين تغيير نمي‌دهد. اين چاره‌انديشي مي‌خواهد؛ جدي و فوري.

 

هيچ‌كس توقع ندارد يوونتوس يك محمد صلاح به خدمت بگيرد؛ حتي بازيكني ديگر در سطح او نيز با در نظر گرفتن واقعيت‌هاي اقتصادي مطالبه‌مان نيست. اما استعدادهاي كمتر ديده شده‌اي كه به صورت توأمان، تكنيك و مهارت را در خود دارند و روي توانايي اثرگذاري‌شان در بازي‌ها مي‌توان حساب كرد، شايد راهكاري عملي‌ و كارا باشند.

 

ما به بازيكناني نياز داريم كه بلد باشند چگونه برتري عددي ايجاد كنند؛ كساني كه حضورشان روي نيمكت عيار تيم را افزايش دهد؛ نفراتي كه گرسنه پيروزي باشند؛ بازيكناني كه قلاب ماهيگيري الگري را براي صيدشان از نيمكت و انتقال آنها به زمين را هيجان‌زده‌ كند؛ بازيكناني كه به يوونتوس كمك كنند به جايگاه قهرمان بودن در سري A بازگردد. به اسم‌هايي كه بهايِ لباس سياه و سپيد را بدانند و تورين را با هيچ شهر ديگري اشتباه نگيرند.

زمان پخش بازي‌هاي يوونتوس به وقت ايران هم مصداق «افراط و تفريط» است. يا آنقدر زود است كه عاجزيم از تماشا يا آنقدر دير كه بايد بر عليه برنامه‌ريزي‌هاي شبانه‌مان انقلاب كنيم. البته كه تقصير هيچ‌كدام از طرفين (فوتبال ايتاليا و نگارنده) نيست و بيشتر جبر جغرافيايي و تفاوت‌هاي ناگزير زماني، مسبب اين نابهنگامي هستند.

 

در سنوات پيشين و با اتكاء به بنيه‌ي جواني، تكاورانه به جدال با اين ناهمساني‌ها مي‌رفتيم اما اسارت اين‌روزها و دربندي‌مان در روزمره‌گي‌ها، مجال و قوه‌‎اي براي پيكار با اين ساز ناكوك باقي نگذاشته. اگر در گذشه اساساً «امكان» تماشاي بازي‌هاي يووه، صعب و نشدني و يا دست‌كم با هزار و يك ترفند ميسر بود اما امروز نيز غوطه‌ور بودن در وفور «امكان» نتوانسته باعث شود در لذت زيستي 90 دقيقه‌اي با حضور تيم محبوب‌مان غرق شويم.

 

در اين بين پديده «High Light» باعث شده تا بسان تجربه‌ي زيسته‌ي فرد در مرگ موقت، ما را ساعاتي پس از پايان (بخوانيد مرگ زمان‌ حقيقي بازي) با مروري اجمالي از بازي مواجه كند. همچون تجربه‌گر مرگ موقت كه گذشته زندگاني‌اش را در يك نازمانيِ ماورايي دوباره زيست مي‌كند، ما نيز دست‌چين شده‌اي از جدال تيم‌مان را به تماشا مي‌نشينيم تا شايد وقتي ديگر بتوانيم در زمره بينندگان «پخش زنده» بازي يوونتوس باشيم.

لوچانو موجی در یک پادکست در توییچ گفت:

یوونتوس آلت دست همه شده است و هر کس دلش بخواهد می تواند از آن ها انتقاد کند اما آن ها همیشه سکوت اختیار می کنند. حالا وقت واکنش نشان دادن برابر حملات است. وقتی صحبت از سود سرمایه می شود در واقع بحث تخطی یوونتوس از دستورالعمل هاست اما صحبت از سقوط تیم قصه گویی است .

 

یوونتوس ۱۹۵۷-۵۸ ...

 

علی‌الظاهر در صورت مساوی یا باخت رم در دیدار هفته پایانی‌اش مقابل اسپتزیا (بازی خانگی) یا شکست آتالانتا در بازی بازی آخرش مقابل مونتزا (بازی خانگی) و البته پیروزی یووه بر اودینه‎‌زه (بازی خارج از خانه)؛ فرصت حضور در لیگ اروپای فصل آتی را به دست خواهیم آورد. در غیر اینصورت و با احتساب هر نتیجه‌ی دیگر، برای نخستین‌بار، مستقیم رهسپار لیگِ تازه تأسیس کنفرانس اروپا می‌شویم.

 

لیگ کنفرانس اروپا هرچند در ذهن عامه فوتبال‌دوستان جایگزین جام «اینتر توتو» شده اما رویکرد و فرجامی نسبتاً متفاوت با آن دارد. برای یادآوری بد نیست اشاره کنم که یوونتوس پیش از این یک بار در سال 1999 در جام اینتر توتو حضور داشت و در نهایت نیز به همراه وستهام و مون‌پلیه رهسپار جام یوفا شد.

 

--------------------

 

تکمله:

 

* لیگ کنفرانس اروپا از سال ۲۰۲۱ توسط اتحادیه فوتبال این قاره برای تیم‌های ضعیف‌تر یوفا که نمی‌توانند به لیگ قهرمانان اروپا یا لیگ اروپا راه پیدا کنند (به همراه برخی از محذوفین لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا)، ایجاد شده است.

* تحقق ایده‌ی «سوپر لیگ» یا کسر احتمالی امتیاز از یووه می‌تواند بر حضور بیانکونری در هر یک از دو لیگ یاد شده اثرگذار باشد.

بِپَـــر «سوپر ماریو» بِپَـــر ^*

 

 

آنچه این روزها پر تکرارتر از همیشه در فضای مجازی به چشم می‌خورد پذیرش حقیقت تلخ یوونتوس برای فصل آتی و اذعان به ناتوانی این باشگاه برای جذب بازیکنان با کیفیت و درماندگی در کنترل خروجی‌های قابل‌ تأملش است. نقطه‌عطف و بخش قابل‌تأمل این قضیه اما در سویی دیگر نهفته است.

 

به نظر می‌رسد در این بی‌چاره‌گی، صف‌بندی‌ها و سنگر گرفتن‌ها عمدتاً پشت‌سر بازیکنان جوان یووه شکل گرفته و به یکباره همه هواخواه بازگشت جوان‌های قرضی به تیم شده‌اند. آنچنان در وصف آنها کوشیده و بر طبل لزوم اعتماد به آنها می‌کوبند که گویی با سیلی از طرفداران دوراندیش، منطقی و جوان‌گرا مواجه هستیم.

 

چگونه همان‌ها که بارها نشان داده‌اند با یک غوره سردی‌‎شان می‌کند و با یک مویز گرمی‌شان، امروز در زمره‌ی مدعیان جوان‌گرایی قرار گرفته‌اند؟ همان‌ها که پیش‌ از این بارها نشان داده‌اند اعتبار و احترامی برای هیچ بازیکنی قائل نیستند و چه آنها در میان ستارگان، میان‌رده‌گان، جوانان و حتی باتجربه‌ها و قدیمی‌ها باشند یا نباشند، با یک یا حداکثر دو نمایش ضعیف، سهمگین‌ترین هجمه‌ها را نثارشان می‌کنند و بدون هیچ همدلی و همراهی، صحنه را مبدل به تاخت و تازی احساسی و غیرمستدل بر علیه تمام ارکان و ارزش‌های ریز و درشت باشگاه می‌کنند.

 

روزهایی که دوست‌ها و یاران‌مان از سمتِ خودی‌ها آکنده از بی‌احترامی و توهین‌ها می‌شدند را یادمان نرفته است. طرفدارنمایانِ کم‌بنیه و بی‌طاقتی که در صبح پیروزی‌‎ها با افتخارات باشگاه سرمست و متبختر بودند و در شامگاه شکست‌ها از لشکر غیرخودی‌ها و دشمنان نیز پیشی گرفته و امواجی از کینه‌ و عداوت را به سمت آنها می‌پاشیدند.

 

آنها همان‌ها هستند که یک روز عاشق فجولی می‌شوند و یک روز دشمن او؛ یک روز برای میرتی اسفند دود می‌کنند و روز دیگر برای خروجش آب پشت سرش می‌ریزند؛ یک روز روولا را بهترین می‌دانند و روز دیگر کم‌تجربه و غیرقابل اعتماد؛ یک روز کیه‌زا ستاره‌ی نوظهورشان می‌شود و فردا خائنی کم‌فروش و دائم‌المصدوم.

 

خیـــر؛ برای تدوین استراتژی و تدوین راهبردهای فصل آینده نمی‌توان به توصیه‌ها و ابراز همراهی‌های پوشالی شبه‌هوادارانِ ناآگاه و سانتی‌مانتال دلخوش کرد. بگذار در پلت‎فرم‌های بی‌مایه‌شان فریاد بزنند که عاشق جوانگرایی‌اند و تمام‌قد پشت یوونتوس جوان‌شده خواهند ایستاد و حمایتش خواهند کرد. اشتباه نکنید این یادداشت دعوت به بازاندیشی اندرباب معایب جوانگرایی محض و رجوع به جوان‌گرایی مبتنی بر امتزاج با تجربه‌مندان نیست. جانِ کلام یک هشدار برای گرفتن بهترین تصمیم، بدون التفات و ترس از واکنش‌ها و واژه‌پرانی‌های فضای مجازی‌ست.

 

سرنوشت جوانان مستعد یوونتوس را به بیعت‌های سستِ هیچکس گره نزنید. آنها آینده باشگاه هستند؛ چه از حیث فنی و چه از بُعد اقتصادی نمی‌توان روی آنها قمار کرد. فردای ناکامی‌های احتمالی، هیچ‌کس زیربار تعرفه‌های رأی‌گیریِ خط‌خطیِ امروز نخواهد رفت. سرمایه‌های نوپا و نوجوی یوونتوس هرگز نباید وجه‌المصالحه توافق نابخردانه‌ی باشگاه - هوادار شوند.

 

باید اجازه داد آینده‌‎پژوهی در اختیار کاربلدان باشد؛ همان‌ها که فریفته‌ی غرولندهای هواداری نمی‌شوند و استراتژی‌های‌شان را بر مدار منطق و حقایق کمتر نادیده و دور از چشم جامعه طرفداری تنظیم می‌کنند. جهانِ فوتبال صرفاً همان آگاهی ناقص، یک رو و تک‌بعدی که «عامه» با آن درگیر هستند، نیست.

 

-------------------

 

* تیتر مطلب خطاب به تصمیم‌گیران و مدیران یوونتوس و اشاره به بازی کامپیوتری «سوپر ماریو» است که در آن شخصت اصلی باید از روی برخی از موانع و موجودات پرش کرده تا سلامت و موفق به اهداف نهایی‌اش برسد.

 

* نوشته از آنِ یکی از طرفداران یوونتوس است که توسط نگارنده بازنویسی، تصحیح و تلخیص شده.

- بازیکنان خارجی با بیشترین بازی برای باشگاه :

1. Pavel Nedved 327
2. Alex Sandro 321
3. David Trezeguet 320
4. Juan Cuadrado 314
5. Luis Del Sol 295
6. Massimo Bonini 294
7. Paulo Dybala 293
8. Paolo Montero 278
9. Stephan Lichtsteiner 258
10. Wojciech Szczesny 240

- مجله FourFourTwo دیروز لیست ۵۰ تیم برتر تاریخ منتشر کرد که در این لیست ایتالیا ۵ تیم برتر داره.
میلان ۱۹۸۷ - ۱۹۹۱
اینتر ۱۹۶۲ - ۱۹۶۷
تورینو ۱۹۴۵ - ۱۹۴۹
یوونتوس ۱۹۸۰ - ۱۹۸۶
یوونتوس ۱۹۹۴ - ۱۹۹۸


اگه کالچوپولی اتفاق نمی‌افتاد و البته یووه مربی بهتری داشت روی نیمکت (و طبعا نتیجه بهتر در اروپا) یوونتوس ۲۰۰۴ به بعد هم می‌تونست توی این لیست قرار بگیره.
این دو باری که یووه قرار گرفته، رسما پر ستاره ترین تیم های تاریخش رو داشته.