10- کـاپـیـتـان الـسـانـدرو دل پـیـرو - Pinturicchio

امروز سالگرد 10 سالگی اون ایستگاهی 40 متری ش به زنیت بود 

امروز سالگرد 10 سالگی اون ایستگاهی 40 متری ش به زنیت بود

۱۰ سال گذشت ؟؟؟؟

انگار همین دیروز بود بازی رو شبکه ۳ نشون داد به خاطر سرما بازی زودتر شروع شد

چ زود گذشت پیر شدیم رفت

از اومدن کونته 7 سال گذشته

دلنری 8

فرارا / زاکرونی 9

رانیری 10

از اومدن کونته 7 سال گذشته

 

دلنری 8

فرارا / زاکرونی 9

رانیری 10

]چقدر گذشت این روزا کنار یوونتوس قشنگ و عاشقانست!

چندین و چند سال عاشقی که هر روز شعله ورتر میشه و هیچ وقت افول نخواهد کرد!

چقدر دوست داشتنیه فکر کردن به گذر این همه سال...

اشکمو در اوردین یادش بخیر الکس و دریبلای عجیبش و فردوسی پوری ک میگفت ی حرکت الکی دیگه 

چ زود رفت خدا  ......چقد میخواستم مث الکس شم چرا من تو ایرانم     

در جواب دوستمون بگم بوفون نصف الکسم نیس از لحاظ  عشق یووه ای ها ب اون 

این کوزه چو من عاشق زاری بودست         در بند سر زلف نگاری بودست

                                       این دسته که بر گردن او می بینی             دستی ست که بر گردن یاری بودست                              

https://www.pesmaste.../player/115888/

در 22 سالگی چنین اماری داره در pes19 اما با گذشت دوسال امار پاس بلندشم خوب میشه

شادی گل اله بعد از گل چاکرینی به بلونیا (دسامبر 2011)- جام حذفی

رکورددار زدن بیشترین گل تعیین کننده تو نتیجۀ بازی در تاریخ یووه (136)...

بعد از اون چهارگل الکس و داستانهایی که در مورد مهاجمین یووه داریم و کلاً همه بالا و پائین‌های این چند وقته ، چندبار اومدم یه چیزی بنویسم اما منصرف شدم. یه مقاله خیلی جالب در موردش مدت‌هاست بوکمارک کردم اما هربار که میخوام ترجمه اش کنم وسطش همه ی لذت بودنش کنار تیم میاد تو ذهنم و پشیمون میشم. امروز که داشتم چندتا از فایل‌های قدیمی رو زیر و رو میکردم یه متن کوتاهی رو پیدا کردم که خیلی وقت پیش Save اش کرده بودم و گذاشته بودم برای آخرین بازی الکس به تراژدی پایان الحاقش کنم . خوندنش بد نیست ، شاید تو این گیر و دار که مدیر تیم افتاده به التماس جذب مهاجم و تا بازیکن تموم شده ی 35 ساله‌ای مثل آنلکا هم جلو رفته ، یادآوری یسری چیزا مثبت باشه .

" آله برو. سریع تر برو...
اینجا هوایش دیگر بوی گذشته نمیدهد. اینجا واقعا گذشته ها گذشته! خوبی ها فراموش شدند و فعلا خوشی ها جایگزینند. اما خوشی با خوبی فرق دارد. تو یادمان دادی به خاطر خوبی ها باید از خوشی ها گذشت. تو آنقدر کاملی که بزرگترین تنبیهت برای آنها، گرفتن خودت از آنهاست ...
چطور شد که کار به اینجا رسید؟ چطور شد که آرزویت را ربودند؟ تویی که آرزوها را رقم زده بودی. در مقابل حرفهایی عجیب و نسنجیده سکوت کردی و همه فهمیدند همه چیز را. آهای رئیس!!! وقتی جواب حرفهایت سکوت است،از ادامه دادن بترس!
ولی آله، تو یاد دادی چطور میتوان نجیب زاده بود، نشان دادی جواب نامهربانی ها فقط یک نفس عمیق است و بس. میدانم چمدانت را با بغض هر شب میبندی و صبح دوباره به بهانه ای باز میکنی. میخواهی بمانی،دلت اینجاست،عمر و خاطراتت اینجاست،اینجا را از تو چه نامهربانانه گرفتند. کمتر کسی است که جلوی وقارت کلاه از سر بر نداشته باشد و برای وفاداری ات لب به تحسین نگشوده باشد.حرفهایت را در زمین زدی.توپت که به طاق رم چسبید، تور میلانی ها که فرو ریخت از نبوغت و نگاه متحیر مارکتی که بی حرکت ضربه ات را به درون دروازه اش مشایعت میکرد هرگز از خاطرم نمیرود و افسانه هایی که باز هم خواهی ساخت.بعد از گلهایت بغض به سراغم می آید به جای خوشحالی.
چطور شد که کار به اینجا کشید؟ "

از وقتی دیگه کنار تیم نیست - که مگه میشه یادش همیشه اونجا نباشه - همیشه به عقب نگاه کردم و به همه اونچه که در این 20 سال گذشت. و همین سوال که "چطور شد که کار به اینجا کشید؟" مدام میاد توی ذهن و هِی میشینی با خودت 2 2 تا 4تا میکنی که پس اگر حتی برای دل پیرو هم همه چیز خوب پیش نرفت، دیگه برای چه کسی میتونه خوب پیش بره ؟! دل پیرو دیگه باید چکار میکرد که برای همه ازخودگذشتگی‌هاش ، یه پایان خوب و ساده میساختن .

نبش قبر نمیکنم ، واقعیت اینه‌که امروز دل پیرو از یوونتوس رفته و تا آخر عمر هم هیچ کس نمیگه الکس فوتبال حرفه ای رو در یووه شروع کرد و در یووه هم به اتمام رسوند . برای همه عمر این اسم لعنتی «سیدنی استرالیا» زیر همه بیوگرافی‌های «الساندرو دل پیرو» اضافه میشه و از همه بدتر هر بار به هر دلیل و طریقی بخوایم این اسم رو گوگل کنیم ، باید با عکس های ترسناکی مواجه بشیم که در دورترین سلول خاکستری هیچ کدوممون هم تصور نشده بود .
اما دقیقاً به همین میزان ، با نفرت و شدت بیشتری ؛ هیچ‌کس - حداقل بخش اعظمی از هوادارهای اصیل تیم - فراموش نمیکنه دل پیرو با حماقت و بخاطر چه کسی از یووه طرد شد . هیچ‌کس ویدئو سال 2011 دل پیرو رو فراموش نمیکنه که در مقابله با لجن پراکنی حساب شده‌ای که میخواست عدم تمدید قرارداد الکس رو به مسائل مالی و پول پرستی این بازیکن ربط بده ؛ چطور مثل همیشه با طمانینه خاصِ الکسی خودش توضیح داد که هیچ‌کس و هیچ‌چیز جز یووه براش اهمیتی نداره و حاضره بخاطر یوونتوس و هوادارا مثل 18 سال پیش قراردادش رو سفید امضا کنه . و از همه بدتر و تاریک‌تر صحنه دراماتیک بغض دل‌پیرو حین ادای این صبحت‌ها بود که ننگش تا ابد روی پیشونی مدیر تیم به یادگار باقی میمونه .

زیبا بود . بازم دلم گرفته گریم اختیاری نیست ....

ماندن و پوسیدن همان . روزی به حرفم میرسی

به بهانه انتقال به سیدنی استرالیا بد نیست دوباره یکم برگردیم به عقب ...

در وحله ی اول این یکی از غم انگیزترین قراردادهایی هست که در تاریخ فوتبال ثبت شده . هرچی به عکس های بالا نگاه میکنم هضم شدنی نیست که الکس دل پیرو ، شناسنامه و تاریخ ناطق یوونتوس پیراهن دیگه ای به تن کنه ... الکس خیلی کم پیش میومد لباسش رو با کسی عوض کنه ولی اون معدود دفعاتی که پیراهن تیم‌های دیگه مثل میلان رو میپوشید یه حس خیلی بد بهم دست میداد ... انگار پسری زیر چشمی به همسر یا Girl Friend ادم نگاه کنه ...

Spoiler

 

اما بعد به این فکر میکنم که بعد از 20 سال زحمت کشیدن و عرق ریختن و تحمل همه سختی هایی که ممکن بود در طول دوران بازیگری یک بازیکن رخ بده [ حتی فراتر از ممکن مثل تبعید به دسته پائین تر ] حالا دیگه الکس حق داره چند سالی بخاطر خودش و حس درونیش بازیکنه ... من علی رغم همه احساسات منفی که از این انتقال دارم اما با بی صبری کامل منتظر درخشش کاپیتان هستم ...

======

نمیدونم چند نفر تصویر بالا رو دیدند و در خاطرشون مونده ، اما من از لحظه ای که مراسم قهرمانی برگذار شد تا همین الان بارها خواستم در مورد اش حرف بزنم و هر بار به دلیلی عقب انداختم .
شاید الان موقع بدی نباشه ...

تصویر بالا یک دنیا حرفه ؛ بیشتر از یک دنیا ... این 6 ثانیه ای که الکس چشمهاش رو میبنده پر از تلخ و شیرین های سیاه و سفیده ...
کی میدونه اون لحظه الکس به چی فکر میکرده ... شاید با خودش گفته : " آره ! بالاخره بازم بدستت آوردم قیف لعنتی ! " ... شاید در این 6 ثانیه همه این سختی های 6 ساله براش تداعی شد . تبعید به دسته ی پائین تر ... شکست ها و شکست ها و شکست ها . لحظاتی که سیاه و سفید ترین بانوی پیر فوتبال اروپا جلوی تیم های گمنام شکست میخورد و تحقیر میشد ؛ لحظاتی که یوونتوس هیچ نشانی از پرستیژ و کلاس همیشگیش رو نداشت و این الکس اسطوره ای رو آزار میداد . همه اخم ها ، ناراحتی ها و سر پائین انداختن های کاپیتانی که سالهای سال باهاش بیگانه بود .
این 6 ثانیه برای من خیلی مهمه ، مهمتر از نفس خود قهرمانی ، مهمتر از یک فصل بی شکست بودن و مهمتر از 20 دقیقه تشویق ممتد هواداران ... این 6 ثانیه شالوده ای از 20 سال عشق و تعصبی بود که به پای باشگاه ریخت و حالا این عاشقانه ترین بوسه رو تقدیم اسکودتو [ اِش ] میکنه ... این دوست همیشگی اسطوره ی اسطوره ها ...

وقتی الکس در آخرین بازی خانگی یوونتوس تعویض شد ، گزارشگر یه حرف جالبی زد که هنوز در ذهن من مونده ، که البته در ظاهر شاید ساده بیاد اما داستان زیادی در بَر داره ...

" He was a kid , and grown up on the pitch "

خیلی وقت ها از خودم سوال کردم دل پیرو چرا باید اینقدر ورزشکار اخلاق مداری باشه .بخاطر پدر زحمتکشی که داشت ؟ مادرش و کلاً خانواده ی محترمی که داشته ؟ بخاطر قدمت شهر کوچکی که بزرگ شده یا چی ... اما این جمله من رو خیلی روشن تر کرد ؛ الان که فکرش رو میکنم میبینم دل پیرو اصلاً مجال بی اخلاقی نداشت ! یه نوجوان 19 ساله که از بدو بلوغ در تار و پود یوونتوس قدرتمند دهه 90 ، زیر نظر یکی از برجسته ترین و بزرگترین شخصیت های تاریخ ایتالیا مثل وکیل جانی آنیلی و تحت رهبری یکی از بهترین مربیان تاریخ فوتبال مثل مارچلو لیپی
قرار داشت . با هم تیمی‌های بزرگ و نامداری که هر کدوم در عصر خودشون الگو بحساب میومدن . مگر در همچین فضایی اصلاً میشه که به یک شخصیت متعالی نرسید ؟ اونم کسی با پتانسیل روحی/فنی الساندرو دل پیرو ...

یا مثلاً خیلی وقت ها این پرسش بوجود میاد که چرا کلودیو مارکیزیو اینقدر نجیب و دل پیرو صفت هست در مقابل جیووینکو تا این حد لجام گسیخته ... چی باعث میشه مارکیزیو وقتی میخواد از دل پیرو و مخصوصاً شماره 10 صحبت کنه طوری حرف میزنه و کلماتی بکار میبره که انگار داره از یک تابو خیلی وحشتناک و بسته حرف میزنه اما جیوینکو با وقاحت کامل شماره 10 رو طلب میکنه ... شاید همین تفاوت باعث شده از شخصیت فردی مارکیزیو مردی آرام و متین و قابل احترام ساخته بشه و از جیوینکو شخصیتی در حد قد و قواره ای که داره ... نمیدونم ، خیلی نمیخوام روی این موضوع ریز بشم اما من مارکیزیو رو خیلی دوست دارم ، بیشتر از همه ابعاد فنیش بخاطر اخلاقیات و محاسن انکار نشدنی شخصیتی که ازش پرنس ساخته ، پرنسی که دیگه به عقیده من کوچک نیست ...

در آخر برای کاپیتانه کاپیتان ها و اسطوره ی اسطور ها بهترین آرزوهامون رو میفرستم و منتظرم هر هفته آمار گلها و پاس گلهاش رو در این تاپیک ببینم...

 

ADP : این یوونتوس من را یاد یوونتوس 96 لیپی که CL را بُرد میندازد

- الکس صراحتا گفته که در یووه همه چیز تحت الشعاع آنیلی هست و هیچکس امنیت شغلی نداره.

البته دوستان همچنان معتقدند که کونته باعث رفتن الکس شد، ولی خب، خود الکس دلیلش رو چیز دیگه ای میدونه ...

چه لایی ـی...

رکورددار بیشترین جام در تاریخ یووه (18)...

آنکه رفت ، آنکه ماند

 آنکه فراموش شد، آنکه افسانه شد

خیلی دور ...خیلی نزدیک

شاهِ شمشاد قَدان، خسرو شیرین دَهَنان

الکس 44 ساله شد

تولدت مبارک محبوب دلها 

فرخنده میلاد شیر ایتالیا، شاه تورین بر همه ی بیانکونریون مبارک باد

تا باد چنین بادا...