الگويش گابريل باتيستوتاست هرچند خودش سبك بازياش را بيشتر شبيه ساموئل اتوئو ميداند؛ فورواردهاي آرژانتيني و كامروني كه زماني از ستارههاي پر فروغ سري A بودند. مائورو كه تا كمتر از 6 ماه ديگر 29 ساله خواهد شد تجربه هفت فصل حضور در سطح نخستِ فوتبال ايتاليا را در كارنامهاش دارد.
ايكاردي مهاجمي كاملاً شناخته شده و جواب پس داده در فوتبال ايتالياست؛ آنقدر كه كيهليني جايي از او به عنوان يكي از سرسختترين مهاجميني نام برده كه در دوران فوتبالياش با آن برخورد كرده است؛ به هر حال شوخي نيست، استاد اين را گفته است.
كمتر كسي است كه چيزي از حاشيههاي پرشمار زندگي شخصي ايكاردي نشنيده باشد. ايكاردي اتفاقاً از سمت اجداد پدرياش ريشههاي ايتاليايي دارد؛ ريشههايي كه عليالظاهر يك سوي آن به پيهمونته در شمال غرب ايتاليا (همشهريِ يوونتوسِ خودمان) نيز برميگردد. مائورو خوشبختانه پاسپورت ايتاليايي دارد و سال پيش در همين روزها سهميه كرونايش را گرفت و بعد از مدت كوتاهي نيز خوب شد.
از اين اطلاعات جنبي كه عبور كنيم به ويژگيهاي فوتبالياش ميرسيم:
ايكاردي از آن دسته مهاجماني است كه ذاتاً گلزن است و بعيد است براي تماشاي گلي از او نياز به انتظار زماني بيش از يك يا نهايتاً دو 90 دقيقه داشته باشيم. او سريع، باهوش و تاكتيكپذير است؛ از لحاظ جسمي قدرتمند و از حيث تكنيك نيز در شرايطي مطلوب است. موقعيتيابي و هوشمندي در رفتارهاي هجومي هم البته از ويژگيهاي بارز او در محوطه جريمه است. بسياري از كارشناسان فوتبالي معتقدند «مركز» بهترين نقطه در محوطه جريمه براي اوست و توانمندي در استفاده از هر دو پا، حملِ قابلاعتنايِ توپ و فضاسازيِ مناسب براي ساير بازيكنان از ايكاردي مهاجمي قابلاتكا ساخته است.
جهانِ فنــي ايكاردي اما دقيقاً مطابق آنچه در پاراگراف قبل گفتم نيست؛ عدهاي هم هستند كه انتقادات زيادي به سبك بازي او وارد ميكنند و برعكس گفتههاي بالايم؛ كند بودن و استقامت بدني پايين او در كورسها و فرارها در كنارِ عدم مشاركت خلاقانهاش در فازهاي هجومي و ضعفهاي فراوان در خصايص دفاعي را از جمله ايرادات اساسي اين مهاجم آرژانتيني ميدانند.
دو جمله معروف استفانو پيولي در مورد ايكاردي را احتمالاً بسياري از ما شنيدهايم: «ايكاردي در زمين فوتبال يك جانور درنده و گرسنه است!» و «در پيچيدهترين بازيها و موقعيتها نيز او ميتواند فرصتسازي كرده و از آن به بهترين وشكلِ ممكن استفاده كند.»
طبق محاسبات و قيمتگذاريهاي Transfer Market، از 100 ميليون يورو در سال 2018 تا 40 ميليون يورو در ژوئن سال گذشته ميلادي، نوسانِ قيمت 60 ميليوني داشته كه دليلش چندان عجيب و غيرقابل رديابي نيست. ايكاردي كه دو سال ديگر با پاريسنژرمن قرارداد دارد، در سالهاي گذشته همواره يكي از گزينههاي مطرح شده براي پيوستن به يووه بوده؛ تا جايي كه شايعه علاقه فراوان او به بانويپير و شيفتگيِ همسرش به بيانكونري گهگاه در رسانهها به گوش ميرسد. پروژه شكستخورده وندا نارا و فابيو پاراتيچي براي انتقال او به تورين را هنوز به ياد داريم.
دارنده دو كفش طلايِ مشترك در سري A (کاپوکانونیره) ميتواند با توجه به شرايط موجود و محدوديتهاي زماني و اقتصادي، يك آلترناتيو اضطراري براي يووه باشد. او ميتواند پرژوه نيمهتمامي كه يوونتوس در سال 2016 با جذب گونزالو هيگواين به دنبال تحققش بود را بسيار بهتر از او در تورين اجرايي كند. خط حمله يوونتوس بعد از كريستيانو رونالدو يك ديوانهي جاهطلب و يك «درندهخوي گرسنه» نياز دارد؛ مائورو ايكاردي ميتواند همان جاندار موردنظري باشد كه پيولي روزي او را با اين نام وصف كرد.