توی این بازی 3 نکته مثبت وجود داشت.
1-قبول اشتباهات بازی قبل و تغییر بازیکنا
2-میدون دادن به جوونا
3-مهمتر از همه تغییر به موقع سیستم
هنوز که هنوزه درگیر تفکرات یه سری افرادم(مربی های تیم ملی)
نسل جدید ایتالیا بهترین تلنت ها رو در پست وینگر داره ولی مربی های تیم ملی کلا به اونا اعتقاد ندارن.
حالا طرف دوست داره با رجیستا یا 3 دفاع بازی کنه قبول ولی چرا این همه استعداد رو حاضره به خاطر هیچ و پوچ تلف کنه متوجه نمیشم.
3-3-3-1 یا 3-4-3یا 4-3-3 یا 4-3-2-1
اینا هم وجود داره.که میتونه با سلیقش هم همخونی داشته باشه.
میخواد بگه حرف حرفه منه.اینجا منم که تصمیم میگیرم.اوکی تا اینجا هم قبول.اما اینکه حاضره نتیجه و اعتبارش رو زیر سوال ببره اما به توصیه صحیح منتقدین بی توجه باشه جای سوال داره.
دیشب بعد از تغییر سیستم،تیم از این رو به اون رو شد.بازی روونتر بازیکنا تاییدی بر این حرف بود که با این بازیکنا 3-5-2 حرام است حرام.
به قول یکی از کاربرای توییتر:کدوم تیمه که با وینگرایی کلاس جهانی نظیر( براردی-اینسینیه-الشراوی )
3-5-2 بازی میکنه؟
ایتالیای دمده.
نظر شخصیم اینه که در حال حاضر کارا ترین و مدرن ترین بازیکنای فوتبال پستشون وینگره.امیدوارم روزی برسه که از سیستمی استفاده بشه که وینگرها نقش مهمی توش ایفا کنن.
برناردسکی بند کفش براردی هم نمیشه.
سنسی هم بهش میدون بدن و مصدومیت بذاره هیچ چیزی کم از وراتی نداره.وراتی نشون داد بعضی جاها تحت فشار راحت قافیه رو به حریف وا میده.ناصر خلاف هم بره ترشی وراتی بندازه.
بوناونتورا یه بازیکن صرفا باشگاهی نشون داده ولی بر خلافش دیشیلیو مختص بازی های ملیه.
همونطور که دوست عزیزمون satfootball گفت ،کاندروا خیلی یکنواخت و بد بازی کرد در ارسال پاس ها و مثل اینکه روح لیختشتاینر در این بازیکن حلول کرده بود.