نظرسنجی: اتحاد تیمی VS ستاره های نام دار

نظر من اینه که یووه به 2 یا 3 بازیکن نیاز داره(بازیکن با کیفیت بالا) 1.یووه حتما باید بال هاشو تقویت کنه کسایی مثل الیا و کراسیچ یا حتی استیگاریبیایی که به کار مربی نمیان باید کنار گذاشته بشن و کسانی مثل وارگاس و ماجیو به تیم اضافه بشن...اگر یووه بخواد یک مهاجم هدف (ستاره) در حد بنزما{چیزی که واقعا بهش نیاز داره} جذب کنه باید یکی از مهاجماشو بندازه بیرون که قطعا از بین کوا متری میرکو و مارکو اولین گزینه برای خروج همون مارکو هستش..ولی اگه قرار باشه با سلطان الکس تمدید نکنن لزومی به خروج کسی تو خط حمله نیست...

من این انسجام رو خیلی دوست دارم و فکر نمیکنم داشتن ستاره های زیاد تو تیم دلیلی بر موفق بودن بشه

این انسجام برای یه لیگی که یک سال طول می کشه و "تیم" مهمه خیلی موثره. ولی برای بازی های حساس حذفی که تجربه و قدرت روانی مهمه، اثرش کمتر میشه. اونجا نیاز به کیفیت خیلی بارز میشه. من منچستر رو مثال زدم، ولی اینم مثال خیلی خوبی بود :

این بحث رو میتونیم در مورد وضعیت درتموند بررسی کنیم:
من امروز موقع قدم زدن داشتم روی این موضوع فک میکردم که اگه ما برای فصل بعد باز هم بریم سراغ بازیکنای متوسط که سابقه قهرمانی یا بازی تو لیگ قهرمانان رو ندارن چی میشه؟؟!! آیا میتونیم به این یک دستی و هماهنگی وتلاش زیاد بازیکنا دل ببندیم؟؟! جواب رو میشه با یه نگاه به درتموند پارسال تا حدودی گرفت, درتموند پارسال با یه مربی جوون به اسم کلوپ که از خودشون بود یه مسیر رو با بازیکنایی که اکثرا هیچ سابقه قهرمانی نداشتن و حتی برای قهرمانی هم مبارزه نکرده بودن شروع کرد کلوپ با تزریق اشتیاق و انگیزه باعث شد بازیکناش با تمام توان بجنگن و به معنای واقعی چشم نواز بازی کنن! و نسبت به وضعیت الان ما خیلی هم راحت تر تو لیگی که بایر مونیخ پرستاره حضور داشت قهرمان شدن و همه شروع کردن به تعریف و تمجید از این تیم حتی پیش بینی میشد که یه رقیب قدرتمند برای بازی های اروپایی خواهند بود!
اما کلوپ نه تنها دست به خرید بازیکنایی که ستاره باشن و سابقه بازی تو لیگ قهرمانان رو داشته باشن نخرید بلکه ستاره هافبکش که نوری شاهین بود رو از دست داد و این شد که فصل بعد با وجود همون بازیکنا که حالا با تجربه تر هم شده بودن نتونست تو سی ال کاری کنه و با فضاحت تو گروهش چهارم شد اما دوباره به خاطر همین حذف تونست بازیکنا رو بیدار کنه و دوباره بوندسلیگا رو بگیره!
و اما ما اگر تفاوتی داشته باشیم تو بوفن و پیرلو و الکس( در صورت موندن) خواهد بود وگرنه بقیه به همین وضع گرفتار میشن.
منم مثل عباس عقیده دارم بهتره همین اسکلت با خرید یک یا دو ستاره برای ترکیب و چند نیمکت نشین خوب تقویت بشه , به نظر من بهتره ستاره ای میخریم تجربه بازی تو سی ال رو داشته باشه و بهتر میدونم که ترکیب اصلی هر خط هم تغییر زیادی نکنه مثلا خوب نیست که با خرید سه مهاجم همه رو تغییر بدیم.

من خودم رای به انسجام تیمی دادم، ولی اینکه توی لیگ قهرمانان هم تیم بتونه به همین صورت پیش بره، قابل تردیده.

به نظرم تیم به دو سه تا بازیکن ستاره نیاز داره و این منافاتی با انسجام تیمی نداره چون ما در طول فصل از بازیکنهایی استفاده کردیم که مورد تایید کسی نبودن ولی کنته ازشون بازی گرفت نمونش همین بوریلو مسلما تیم باید خرید بزرگ بکنه و فقط اتفاقی که میفته جایگزینی بازیکنهایی با کیفیت تر بجای بعضی بازیکنهامون هست و قرار نیست اسکلت اصلی تیم بهم بخوره.اگه وینگر راست فقط از پپه استفاده میکردیم میتونیم یک بازیکن با کیفیت تر هم اضافه کنیم چون قطعا کراسیچ و الیا و حتی استیگاریبیا خروجی هستن خب این که مشکلی درست نمیکنه یا تو خط حمله اگه بوریلو رو بدیم بره قرار نیست مشکلی پیش بیاد چون احتمالا دلپیرو هم رفتنیه عملا با سه مهاجم هستیم خب یک مهاجم هم به این جمع اضافه میشه تو دفاع هم همینه یک مدافع خریده میشه تا ذخیره داشته باشیم من احتمال میدم فقط یک دفاع مرکزی بگیریم چون کنته به مراتب از کیلینی تو دفاع چپ هم استفاده کرد در طول فصل ضمنا دچلیه هم هست. هر کس هم واسه هافبک مرکزی بخریم به نوعی برای ذخیره هست با این شرایط خرید بازیکن نه لطمه به انسجام تیم میزنه بلکه هم لازمه و هم باعث تقویت بیشتر این انسجام و قدرت تیم میشه و یک نکته دیگه اینکه کنته نشون داد از تمامی بازیکنها استفاده میکنه نوعی ازسیستم چرخشی

خرید ستاره خللی به اتحاد تیمی نمیتونه ایجاد کنه به شرطی که ستاره ها در خدمت تیم باشن نه از جنس روبن که همش تکروی و خودخواهی داره. این فصل نون دفاع عالیمونو خوردیم.. :thankyou: 15 تا تساوی اینو نشون میده yes1 برخلاف دوستان من فکر میکنم تابستون امسال سال شلوغی رو تو خریدهای یووه رقم میزنه و احتمالا بازیکنانی رو به تیم بیاره که بعضا اسطوره های سالهای آینده تیم باشن. من فکر میکنم امسال همانند سال 2001 که بسیاری از بازیکنان ده سال اخیر یووه توی اون سال به تیم اومدن سال سرنوشت سازی رو پیش رو داشته باشیم. اما تو حمله : به نظرم 2 تا مهاجم حرفه ای لازم داریم که یکیشون باید ستاره بزرگی باشه که تن مدافعین رقبا رو بلرزونه.. مثل تورس یا ایگوآین حداقل بازیکنانی هستن که میشه درنظر داشت. ضمنا اگر گودزیلا بیاد میلان به احتمال قوی زلاتان از میلان میره.. و شانس اینکه به یووه برگرده بسیار زیاد میشه... چون فعلا 5 تیم اول اروپا از نظر مهاجم تقریبا همشون اوضاعشون خوبه... ضمن اینکه زلاتان به ایتالیا عادت کرده.. توی خط میانی : یک بازی ساز بزرگ و ستاره باید در کنار پیرلو داشته باشیم که در شرایط مصدومیت برای بازیکنان بازی سازمون قرار گرفتیم بتونیم ازش استفاده کنیم. بازیکن سرعتی شش دانگ برای سمت چپ خط میانی شدیدا لازمه. همینطور یه هافبک دفاعی درست و حسابی و کارکشته برای بازی جلوی تیمای بسیار قوی مثل رئال لازمه.. توی خط دفاع : اوضاعمون خیلی خوبه... ولی بازهم اضافه شدن یه بازیکن بزرگ که بتونه در مواقع مصدومیت یا محرومیت دفاع تیم رو حفظ کنه الزامیه.. یه دفاع چپ کارکشته هم الزامیه بطور کلی من فکر میکنم که برخی از بازیکنان فعلی تیم با توجه به حضور تیم تو لیگ قهرمانان و فشار زیادی که تیم درصورت صعود به مراحل بالا تجربه میکنه از نظر روحی و جسمانی کم بیارن. یه تیمی مثل رئال که تقریبا تو همه جام ها تا مراحل پایانی رفت یچیزی در حدود شصت و چند بازی رو پشت سر گذاشت که این نشون دهنده فشار بازیهای لیگ قهرمانانه. تازه بازیهای حذفی لیگ قهرمانان رو با بازیهای لیگ یا جام حذفی مقایسه کنین !!! بخاطر همین هم هست که مورینیو همیشه سعی میکنه حتی روی نیمکتش هم بازیکنای بزرگ داشته باشه.. با بررسی روی این مسائل متوجه منظور کونته وقتی که میگه این تیم با 110% قوا بازی میکنه میشیم. در هر صورت من فکر کنم 5-6 بازیکن بزرگ تو تابستون به تیم بیان و در آخر اگه الکس بمونه، نقش چشمگیری در موفقیت تیم توی فصل آینده رو داره :yesssmileyf:

به نظره من ستاره خریدن هنر نیست مثه رئال مادرید ستاره ساختن هنره که این هنر رو یووه به خوبی به همگان نشون داد کی فکرشو میکرد ویدالی که کمتر کسی اونو میشناخت اینقدر خوب بشه که رئال بهش پیشنهاد بده مگه کیلینی از اول زره پوش بود همه فکر میکردن کنته یکی میشه مثه چیرو فرارا مگه گواردیولا از اول اسم و رسم دار بود نه یوونتوس دوباره به دوران شکوه گذشتش برگشته شکوهی رو که با تبعید ناجوانمردانه ی این تیم به سری بی از اون گرفته بود پس همه باهم به افتخار یوونتوسه قهرمان یکصدا میگیم: forza juve

^^
دقیقا منم می خواستم همین رو بگم. تیم رانیری به مراتب پر ستاره تر از تیم کونته بود. قهرمان های جهان توی اون تیم بودن. برنده توپ طلا رو داشت. و ضعف رانیری در درجه اول توی اون تیم تاکتیکی نبود. رانیری رختکن تیم از دستش در رفت. رانیری نتونست از بازیکن هاش بزرگتر و قاطع تر باشه و این شد که یه روز بوفون بین نیمه نمی رفت توی رختکن، یه روز ترزگه علیه اش مصاحبه می کرد و ... .

در درجه اول، کونته باید حاکمیت خودش رو نشون بده که فکر می کنم از پس اینکار بر بیاد. وقتی یکی مثل پیرلو که با بهترین مربیا دنیا کار کرده میاد تحت تاثیر کونته قرار می گیره، یا ووچینیچ که همه عمرش قدم زده میاد میگه کونته یه کاری کرده که من مثل دیوانه ها بدوم (!)، یا حتی کوالیارلا و الیا رو روی نیمکت نگه می داره و هیچکدوم اعتراض نمی کنند. یعنی راه و رسم کنترل کردن رختکن رو بلده. ولی بازم کنترل کردن بازیکن های بزرگتر یه تست دیگه میشه.

ولی از طرفی یه مسئله ی دیگه هست. کونته این اتحاد رو فقط با روانشناسی شکل نداده. عملا هم انجام داده. چرا کونته دوست داره 3-5-2 بازی کنه ؟ خودش گفته دلش نمیاد بین مارکیزیو، ویدال و پیرلو یکی رو بزاره روی نیمکت. خودش گفته سه تا مدافع خوب دارم، حیف یکیشون روی نیمکت باشه ! کونته عملا بدنه اصلی تیم رو کنار هم، و خوشحال نگه داشت در طول فصل. قید بازی با 2 هافبک رو زد و داره با 5 هافبک بازی می کنه که این "تیم بودن" رو توی تیمش ایجاد کرده باشه. اما اگر ستاره هایی به این تیم اضافه شد بازم می تونه بدنه اصلی تیم رو راضی و خوشحال نگه داره ؟ باز هم تست سختی خواهد بود.

سومین نکته اینه. قهرمانی سری آ یه چیزیه، موفقیت در بازی های بین المللی بدون حضور تجربه و قدرت روانی که یک ستاره داره عملا خیلی دشوار میشه. من شخصا هارمونی تیم رو ترجیح میدم، ولی با این هارمونی یه تیم ممکنه جای 100 درصد، 120 درصد بازی کنه. با این تلاش اضافه فقط بخشی از ضعف ها پوشیده میشه. بقیه اش باقی می مونه و بعید بشه اینطوری به جاهای خیلی دوری رسید. چون بازی در 38 بازی لیگ یه چیزه، بازی در تک بازی های حذفی و فشار و استرس اونا یه چیز دیگه. همونطور که فرگوسن با همه بزرگیش هم می تونه رختکن رو کنترل کنه، هم تیمش رو راضی نگه داره، هم تعادل حفظ کنه، ولی توی لیگ قهرمانان آخرش اون ضعف مهره ای که داره به چشم میاد.


چهارمین و آخرین موردی که به ذهن من میاد هم اینه که، این تیم فصل آینده انگیزه این فصل رو نخواهد داشت. اگر این فصل ما تا الان 35 بازی به اندازه 70 تا بازی جون کندیم فصل آینده این چنین انگیزه روانی نخواهد بود. خصوصا این تیم اگر قهرمان شد، فصل آینده به احتمال خیلی زیاد یکم شل تر میشه. در نتیجه نیاز به حضور کیفیت خیلی واضح تر میشه. پس قطعا این تیم یکی دو مهره تاثیرگذار و با کیفیت می خواد. وگرنه با افت این شدت انگیزه که در یووه هست، ضعف ها برجسته تر می شند. نباید گول بازی این فصل رو خورد. نمیشه هر فصل اینطوری بازی کرد.

کاملن موافقم بات خیلی زیبا و فنی توضیح دادی

يوونتوس امسال بدون داشتن ستاره آنچناني تو خط حمله‏(كه يكي از ضعيفترين خطوط يووه هست‏)‏ تونست قهرمان بشه واقعا هيچكي فكرش رو هم نميكرد كه يوونتوس با كمترين گل خورده و بدون شكست تو ليگ قهرمان سري آ بشه ميلان و اينتري كه به مراتب از يووه ستاره هاي بيشتري داشتن هم نتونتسن جلو يووه ايستادگي كنن اما يه نكته اي كه هست و كونته هم اون رو تو مصاحبه هاش گفته اينه كه، بازيكناي يووه تو همه بازيهاشون واسه بردن با 120% از توان و قدرتشون بازي ميكردن اينجور بازي كردن تو چند بازي يا نهايتا يك فصل امكان پذيره واقعا يه تيم نميتونه مثلا 2فصل اينجوري قهرمان بشه براي اينكه بشه بهتر درك كرد اين موضوع رو ميشه بازي ميلان-اينتر رو تو دور رفت مثال زد كه اينتر 4 تا به ميلان زد و يوونتوس قهرمان شد تو اون بازي كاملا معلوم بود كه اينتري ها (به هر دليلي‏‏)‏ دارن با 120% از قدرتشون بازي ميكنن و واقعا قابل مقايسه با بازي قبل كه فكر ميكنم با 5 گل از پارما شكست خوردن و بازي بعد كه به لاتزيو باحتن نيستن يوونتوس هم 1 فصل كامل به نظر من اينجوري بازي كرد و هر بازي حكم يه بازي مرگ و زندگي رو واسه بازيكناي يووه داشت و اونا با 120% توانشون بازي كردن و جنگيدن اما ديگه به نظرم فصل بعد نميشه اينجوري و با اتكا به تلاش خيلي زياد تو هر بازي قهرمان شد و يوونتوس بايد بازيكن ستاره و تاثيرگذار و بزرگ داشته باشه تا بتونه به موفقيت برسه تلاش فوق العاده زياد تو هر بازي اونم تو 3جام انرژي خيلي زيادي ميخواد، و داشتن ستاره هاي نام دار و تعيين كننده خيلي حياتي هستش

به نظر من اول باید واس خودمون یه چارچوب ترسیم کنیم . ما از تیم واس سال بعد چی میخوایم ؟ قهرمان شدن دوباره تو سری آ ؟ قهرمان شدن تو UCL یا هر دوش ؟ اگر فقط قهرمانی تو سری آ دوباره ما رو ارضا می کنه بدن شک اتحاد تیمی . چون اتحاد تیمی به نظر من شاخصه ای هست که تو بلند مدت یعنی 37-38 بازی خیلی خوب جواب می ده . من بارها گفتم الان هم میگم با همین اتحادی و تیمی که الان داریم بریم تو مسابقات سال بعد دوباره قهرمان سری آ میشیم . اونم بدون اضافه کردن هیچ ستاره ای . شاید تو 4-5 بازی اتحاد تیمی به دلیل مصدومیت و ... از بین بره ولی به دلیل زیاد بودن مسابقات بدون شک آخر تیم رو قهرمان می کنه . اما اگه میخوایم تو UCL قهرمان بشیم باید ستاره های نامدار رو انتخاب کنیم . چون بازی های UCL غیر از بازی های گروهی بقیش همه حکم مرگ و زندگی رو داره . یعنی شاید ما بتونیم با اتحاد مرحله گروهی رو رد کنیم اما تو مسابقات حذفی 100 درصد به مشکل بر میخوریم . فقط تصور کنید ما با همین اتحاد بریم تو چارچوب حذفی و بخوریم به رئال . تو بازی رفت 2-1 ببازیم و پیرلو هم اخراج بشه یا مصدوم بشه .. یا بوفون !!! اینطوی دیگه حذف شدنمون حتمی هست . واس همین اینجا ستاره می تونه تیم رو نجات بده . ستاره هایی که فقط به یک موقعیت نیاز دارند تا کار خودشون رو بکنند . درست مثل پاول ندود تو بازی برگشت با رئال تو نیمه نهایی UCL 2003 . اتحاد تیمی هر چقدر هم خوب باشه بالاخره یه بازی به خاطر آماده نبودن بعضی بازیکن ها ته میکشه و از شانس بد ما اون بازی میتونه همون بازی تک حذفی فینال باشه که تیم رو از قهرمان شدن دور می کنه . درست مثل فینال جام حذفی امسال که تیم کلا دچار سردرگمی شده بود .اگه اون بازی ستاره ای تو تیم ما بود ما می تونستیم برنده بشیم . اما اگر می خواهیم تو هر دو رقابت موفق باشیم باید هم ستاره داشته باشیم هم اتحاد . مسئولان تیم هم الان دنبال همین امر هستن . هم میخوان ستاره بگیرن هم میخوان انسجام تیمی رو حفظ کنن . منم امیدوارم این اتحاد تیمی حفظ بشه یکی دو تا ستاره هم به تیم اضافه بشه .

حسين ولي من همونجور كه گفتم نظرم اينه كه سال بعد نميتونيم تو همه بازيهاي ليگ اينجوري قهرمان بشيم، استفاده 120 درصدي از توان نهايتا واسه يه فصل جواب ميده و بعد از اون هم از لحاظ فكري و هم بدني فرسايشي ميشه

انتخاب بین دو گزینه بالا خیلی سخته اما وقتی اهداف دقیقا مشخص بشن انتخاب از بین دو گزینه بالا کمی راحت تر میشه اگه به تاریخ یووه برگردیم همیشه اتحاد و انسجام تیمی مدنظر بوده و در اولویت اصلی قرار داشته برای همین هم هست که یووه همیشه در سری ا جز موفق ترین تیم های حاضر بوده و با 30 اسکودتو عملا اینو ثابت کرده ولی این اتحاد و یک دستی در نتایج یووه در ل ق زیاد موثر نبوده و در مقایسه با میلان که 5 قهرمانی در ل ق داشته یووه فقط 2 بار موفق بوده که اون هم برمیگرده به بلوغ بازیکنای جوانی که با رشد در این باشگاه تبدیل به ستاره شدن و باعث شدن یووه به این موفقیت دست پیدا کنه شاید بشه شرایط یونایتد و دورتمند رو هم شبیه به یووه دونست یووه 5 بار در فینال ل ق مغلوب شده این نشون میده یووه هیچ وقت سیاستی در خرید ستاره نداشته که بتونن با تجربه بالا و استعداد فردی شون در اون بازی های مهم تاثیر گذار باشن پس یووه بیشتر به اتحاد تیمی توجه کرده و بعیده با سیاستی که خانواده انیلی در اداره این باشگاه طی یک قرن گذشته داشتن در اون تغییری ایجاد بشه خوب شاید همه با این فرضیه موافق باشن که اومدن ستاره به یک باشگاه بلا استثنا و ناخواسته اتحاد تیمی رو بر هم خواهد زد اما یک نکته میتونه خیلی مهم باشه اون چیزی نیست به جز مربی ! کسی که میتونه پاذل گم شده این معما باشه ! کونته مربی هست که نشون داده خیلی خوب میتونه رختگن تیم رو به نحو احسنت اداره و هدایت کنه و ترسی از نیمکت نشین کردن ستاره هایی مثل الیا و کراسیچ نداشته باشه این مربی نشون داده اتحاد تیمی براش خیلی مهمه و اصلا ستاره محور نیست البته با صحبت های انیلی و با توجه به فتح اسکودتو من فکر میکنم اهداف باشگاه به سمت ل ق پایه ریزی شده و مطمئنم یووه حداقل یک ستاره به خط حمله خودش اضافه خواهد کرد و با تونایی هایی که در کونته میبینم فکر میکنم بتونه اتحاد تیمی رو با وجود اضافه شدن ستاره به تیمش حفظ کنه هر چند خیلی سخته بخوایم اتحاد تیمی همراه با ستاره رو در طولانی مدت کنار هم بزاریم و من فکر میکنم شاید بشه در کوتاه مدت این دو رو کنار هم داشته باشیم ولی تاریخ نشون داده هیچ وقت این قضیه شامل بلند مدت نمیشه من هم معتقدم اگه هدف یووه و طرفداراش ل ق باشه باید سنت شکنی کنن و یک سری قواعد و تمایلات رو کنار گذاشته و به هر قیمتی انتظار خرید ستاره از باشگاه داشته باشن(تمایلاتی مثل داشتن بیشترین ایتالیایی در ترکیب یا ساختن ستاره توسط باشگاه و...) به هر حال تا همین الان اگه یووه با همین مربی و بازیکن ها چند سال دیگه ادامه بده و بتونه اسکلت اصلی خودش رو حفظ کنه شاید با اضافه شدن فاکتور تجربه و پرورش و شکوفایی ستاره در تیمش بتوته در اینده به موفقیت برسه ولی اگه یووه موفقیت های بیشتر و مداوم تر و طولانی تری در ل ق میخواد باید سیاست خودش رو تغییر بده و ستاره های بیشتری رو جذب کنه باید دید طرفداران چی دوست دارن و ایا مدیران به این اهداف توجه دارن یا نه؟ با روند فعلی مطمئنا با حضور یووه در سه جام مختلف و کم شدن فاکتور انگیزه نسبت به سال قبل و اضافه شدن فاکتور مصدومیت و محرومیت و بالارفتن توقعات طرفداران و فشار رسانه ها باید یووه چند ستاره به ترکیبش خودش اضافه کنه ولی ترکیب اصلی تیمش رو به جز نقاط ضعفش تغییر نده و علاوه بر اون نیمکت خودش رو هم تقویت کنه تا بتونه نتایج خوب خودش در فصل قبل رو تکرار کنه همه میدونن که این کار یه عمل اجتناب ناپذیره

هر دو فاکتور نیازه اما هماهنگی مهم تره.........

ستاره های نامدار میشه مثل پرسپولیس هماهنگی میشه مثل نفت تهران مثال ساده ایه

قفل و به آرشیو منتقل شد.