نظرسنجی: اتحاد تیمی VS ستاره های نام دار

بحثی بود که سهیل بیانکونری اینجا مطرح کرد:
http://bianconeri.ir...31836#msg331836

واضحه و همه می دونیم که هردو لازم هستند. برای تیم موفقی بودن هم کیفیت لازمه و هم یکدستی و هارمونی. ولی فرض کنید احتمال این باشه که اینا با هم تداخل پیدا کنند. فکر می کنید یه یووه پر ستاره ولی نه چندان یکدست موفق تر خواهد بود یا یه یووه کم ستاره ولی متحد و یکپارچه ؟


در درجه بعدی همونطور که سهیل پرسید، فکر می کنید اصلا چقدر احتمال بهم خوردن این توازن هست ؟

دوستان به نظرتون اگه فصل بعد يووه 2-3 بازيكن بزرگ و ستاره بخره ممكنه توازن تيميش بهم بخوره؟؟
همه ميدونيم كه امسال بازيكن خوب داشته ولي بازيكن بزرگ و كسي كه تو دنيا به عنوان ستاره شناخته بشه نداشته‏(البته بجز بوفون‏)‏
كونته هم خودش اين رو بارها گفته...
الان يوونتوس يه هماهنگي و هارموني خاصي داره، و يه جورايي تيمش يك دسته...
حالا ممكن خريد بازيكن بزرگ اين توازن رو از بين ببره؟!‏

اینا همه به توانایی های مربی تیم بستگی داره که به نظر نمیاد کونته مشکلی در این زمینه داشته باشه ولی اگه نسبت توزیع ستاره و بازیکنای معمولی یا اصطلاحا کارگر خوب تو

تیم تقسیم شه هیچ مشکلی پیش نمیاد

^^ دقیقا منم می خواستم همین رو بگم. تیم رانیری به مراتب پر ستاره تر از تیم کونته بود. قهرمان های جهان توی اون تیم بودن. برنده توپ طلا رو داشت. و ضعف رانیری در درجه اول توی اون تیم تاکتیکی نبود. رانیری رختکن تیم از دستش در رفت. رانیری نتونست از بازیکن هاش بزرگتر و قاطع تر باشه و این شد که یه روز بوفون بین نیمه نمی رفت توی رختکن، یه روز ترزگه علیه اش مصاحبه می کرد و ... . در درجه اول، کونته باید حاکمیت خودش رو نشون بده که فکر می کنم از پس اینکار بر بیاد. وقتی یکی مثل پیرلو که با بهترین مربیا دنیا کار کرده میاد تحت تاثیر کونته قرار می گیره، یا ووچینیچ که همه عمرش قدم زده میاد میگه کونته یه کاری کرده که من مثل دیوانه ها بدوم (!)، یا حتی کوالیارلا و الیا رو روی نیمکت نگه می داره و هیچکدوم اعتراض نمی کنند. یعنی راه و رسم کنترل کردن رختکن رو بلده. ولی بازم کنترل کردن بازیکن های بزرگتر یه تست دیگه میشه. ولی از طرفی یه مسئله ی دیگه هست. کونته این اتحاد رو فقط با روانشناسی شکل نداده. عملا هم انجام داده. چرا کونته دوست داره 3-5-2 بازی کنه ؟ خودش گفته دلش نمیاد بین مارکیزیو، ویدال و پیرلو یکی رو بزاره روی نیمکت. خودش گفته سه تا مدافع خوب دارم، حیف یکیشون روی نیمکت باشه ! کونته عملا بدنه اصلی تیم رو کنار هم، و خوشحال نگه داشت در طول فصل. قید بازی با 2 هافبک رو زد و داره با 5 هافبک بازی می کنه که این "تیم بودن" رو توی تیمش ایجاد کرده باشه. اما اگر ستاره هایی به این تیم اضافه شد بازم می تونه بدنه اصلی تیم رو راضی و خوشحال نگه داره ؟ باز هم تست سختی خواهد بود. سومین نکته اینه. قهرمانی سری آ یه چیزیه، موفقیت در بازی های بین المللی بدون حضور تجربه و قدرت روانی که یک ستاره داره عملا خیلی دشوار میشه. من شخصا هارمونی تیم رو ترجیح میدم، ولی با این هارمونی یه تیم ممکنه جای 100 درصد، 120 درصد بازی کنه. با این تلاش اضافه فقط بخشی از ضعف ها پوشیده میشه. بقیه اش باقی می مونه و بعید بشه اینطوری به جاهای خیلی دوری رسید. چون بازی در 38 بازی لیگ یه چیزه، بازی در تک بازی های حذفی و فشار و استرس اونا یه چیز دیگه. همونطور که فرگوسن با همه بزرگیش هم می تونه رختکن رو کنترل کنه، هم تیمش رو راضی نگه داره، هم تعادل حفظ کنه، ولی توی لیگ قهرمانان آخرش اون ضعف مهره ای که داره به چشم میاد. چهارمین و آخرین موردی که به ذهن من میاد هم اینه که، این تیم فصل آینده انگیزه این فصل رو نخواهد داشت. اگر این فصل ما تا الان 35 بازی به اندازه 70 تا بازی جون کندیم فصل آینده این چنین انگیزه روانی نخواهد بود. خصوصا این تیم اگر قهرمان شد، فصل آینده به احتمال خیلی زیاد یکم شل تر میشه. در نتیجه نیاز به حضور کیفیت خیلی واضح تر میشه. پس قطعا این تیم یکی دو مهره تاثیرگذار و با کیفیت می خواد. وگرنه با افت این شدت انگیزه که در یووه هست، ضعف ها برجسته تر می شند. نباید گول بازی این فصل رو خورد. نمیشه هر فصل اینطوری بازی کرد.

از نظر من چندان فرقی نمی کنه .ووه متحد و یکپارچه که داریم تو خیلی از بازیها به مشکل برمیخوره ولی به سختی می بازه و به تساوی رضایت میده . حالا فرض بگیریم یووه پر ستاره داریم ولی متحد نیستن شاید خیلی از بازیها رو ببازیم و مشخصا خیلی از این تساوی ها رو روی نبوغ ستاره های رو هم نخواهیم داشت . در کل فرق چندانی نمی کنه . فقظ متحد و یکدست بودن زیباتره .
اگه هم متحد باشیم و هم پر ستاره عملا میشیم تیمی مثل بارسلونا . پر ستاره و یکدست .
با تزریق 6 7 ستاره و رفتن 6 7 بازیکن فعلی تو فصل آینده به شدت مخالفم چون عملا توازن تیمی و حتی دوستی بین بازیکن ها رو بهم میزنه . که به احتمال زیاد فصل بعد بدجوری قافیه رو می بازیم .
این رو همه اضافه کنم 4 تا ستاره به تیم اضافه بشن و کسی نره هیچ مشکلی پیش نمیاد . نه توازن به هم میخوره و نه متحد بودن . ولی مسلما با این تیم فصل دیگه به مشکل میخوریم .
این تیم ما فصل بعد میشه تیمی مثل آرسنال . با وجود یکدست بودن ولی خیلی وقتها نتیجه بد گرفتن .

البته عباس جان اگه 4 تا ستاره بياد و كسي نره هم ممكنه يه جور ديگه مشكل پيش بياد شما فكر كن 2تا از همين ستاره ها تو خط حمله باشن، بعد ديگه جايي واسه ماتري يا حتي په په اصلا نيست و اين شايد يكم حاشيه واسه تيم درست كنه من فكر ميكنم يوونتوس اگه به فكر خريد بازيكن بزرگ و ستاره هم باشه نبايد به سمت بازيكنايي مثه ته وز-بالوتلي... بره به هر حال كونته هنوز تو مربيگري جوون هست و شايد كسي كه حاشيه داشته باشه كونته و تيمش رو دچار مشكل كنه، مثله قضيه امسال من سيتي ضمنا من بيشتر موافق خريد بازيكنهايي هستم كه دنبال ستاره شدن و مطرح شدن هستن و دارن مسير تبديل شدن به يه بازيكن بزرگ رو طي ميكنن بازيكنايي مثه ويدال-ماركيزيو در يوونتوس و مثلا نيمار-نوير...

کلید این ماجرا توی دستای کونته ست تا این لحظه کونته نشون داده تیمش رو دست ستاره نمی سپره کونته حتی اگه ستاره هم داشته باشه ازش می خواد در خدمت تیم باشه نه تیم در خدمتش فکر نمی کنم اگه ستاره بزرگی هم به تیم اضافه بشه مشکلی پیش بیاد تنها مشکلی که می تونه وجود داشته باشه ناسازگار بودن اون ستاره ست که مطمئنا ً کونته می دونه چه مدل بازیکنی به خدمت بگیره این یوونتوس داره کارگری بازی می کنه البته من فکر نمی کنم از نظر مهره فصل بعد تغییرات زیادی شاهد باشیم پست هایی که تردید کونته درموردشون تا همین امروز هم پابرجا بوده مهاجم هدف و کناره هاست من منتظر جذب سه بازیکن توی این قسمت زمین هستم

این بحث رو میتونیم در مورد وضعیت درتموند بررسی کنیم: من امروز موقع قدم زدن داشتم روی این موضوع فک میکردم که اگه ما برای فصل بعد باز هم بریم سراغ بازیکنای متوسط که سابقه قهرمانی یا بازی تو لیگ قهرمانان رو ندارن چی میشه؟؟!! آیا میتونیم به این یک دستی و هماهنگی وتلاش زیاد بازیکنا دل ببندیم؟؟! جواب رو میشه با یه نگاه به درتموند پارسال تا حدودی گرفت, درتموند پارسال با یه مربی جوون به اسم کلوپ که از خودشون بود یه مسیر رو با بازیکنایی که اکثرا هیچ سابقه قهرمانی نداشتن و حتی برای قهرمانی هم مبارزه نکرده بودن شروع کرد کلوپ با تزریق اشتیاق و انگیزه باعث شد بازیکناش با تمام توان بجنگن و به معنای واقعی چشم نواز بازی کنن! و نسبت به وضعیت الان ما خیلی هم راحت تر تو لیگی که بایر مونیخ پرستاره حضور داشت قهرمان شدن و همه شروع کردن به تعریف و تمجید از این تیم حتی پیش بینی میشد که یه رقیب قدرتمند برای بازی های اروپایی خواهند بود! اما کلوپ نه تنها دست به خرید بازیکنایی که ستاره باشن و سابقه بازی تو لیگ قهرمانان رو داشته باشن نخرید بلکه ستاره هافبکش که نوری شاهین بود رو از دست داد و این شد که فصل بعد با وجود همون بازیکنا که حالا با تجربه تر هم شده بودن نتونست تو سی ال کاری کنه و با فضاحت تو گروهش چهارم شد اما دوباره به خاطر همین حذف تونست بازیکنا رو بیدار کنه و دوباره بوندسلیگا رو بگیره! و اما ما اگر تفاوتی داشته باشیم تو بوفن و پیرلو و الکس( در صورت موندن) خواهد بود وگرنه بقیه به همین وضع گرفتار میشن. منم مثل عباس عقیده دارم بهتره همین اسکلت با خرید یک یا دو ستاره برای ترکیب و چند نیمکت نشین خوب تقویت بشه , به نظر من بهتره ستاره ای میخریم تجربه بازی تو سی ال رو داشته باشه و بهتر میدونم که ترکیب اصلی هر خط هم تغییر زیادی نکنه مثلا خوب نیست که با خرید سه مهاجم همه رو تغییر بدیم.

همونطور كه رضا گفت شكي نيست كه به هر دو عامل نيازه.اما اتحاد و يكدستي و هماهنگي توي تيم از همه چيز مهمتره.ما تو اين فصل اين عامل رو توي تيممون ديديم.تيمي كه دو فصل رو هفتم شده بود با اين "يكدستي" اي كه كونته تو تيم اورد تبديل به بهترين ايتاليا و يكي از بهترين هاي اروپا شده.اما بخش اعظم اين يكدستي به خاطر انگيزه اي بود كه كونته به بازيكنا داد.انگيزه ي فرار از گذشته و اثبات خودشون.اما ما چه بخايم چه نخايم اين انگيزه با شروع فصل بعد بسيار كم ميشه و شايد حتي جاشو به غرور كاذب بده. بازيكنا الان ميان مصاحبه ميكنن و ميگن به بلوغ رسيديم و ميدونيم كه چطور بايد براي قهرماني تو سه چهار هفته بجنگيم.اما اونا هنوز بلوغ كافي براي تداوم موفقيتاشون تو فصل بعد رو ندارن.اين به خاطر كوچيك بودن بازيكن هاي ما نيست.هر تيمي ميتونه به بيماري غرور و كمبود انگيزه دچار بشه.براي مثال رئال با اون همه ستاره و مورينيو به خاطر يه برد ساده جلوي بارسا،ليگ قهرمانان رو از دست داد يا اينتر بعد از سه گانه با مورينيو با همون بازيكنا يه فصل افتضاح رو گذروند. خيليا ميگفتن اگه اينتر حداقل يه بازيكن بزرگ رو به تركيبش اضافه ميكرد به اين مشكل نميخورد.خود بازيكناش ميگفتن بنيتز انگيزه ي كافي رو تو ما به وجود نياورد. اينارو گفتم تا نتيجه گيري كلي كنم كه ما براي دوري از يكنواختي تو تيم نياز به حداقل دو ستاره داريم.كونته هم ميتونه انگيزه ي كافي رو تو تيم ايجاد كنه و از لحاظ مربي مشكلي نيست.اما با تمام اين تغييرات هر اتفاقي ميتونه تو فصل بعد رخ بده.

البته عباس جان اگه 4 تا ستاره بياد و كسي نره هم ممكنه يه جور ديگه مشكل پيش بياد
شما فكر كن 2تا از همين ستاره ها تو خط حمله باشن، بعد ديگه جايي واسه ماتري يا حتي په په اصلا نيست و اين شايد يكم حاشيه واسه تيم درست كنه

اینطوری که از شواهد پیداست قرار نیست قرارداد الکس تمدید بشه .که امیدوارم بمونه . بوریلو هم که به احتمال زیاد برگشت داده میشه به رم .
ولی 2 تا مهاجم هم بیان تو تیم هیچ مشکلی پیش نمیاد . به تیمی مثل میلان نگاه کن n تا مهاجم داره

من فكر ميكنم يوونتوس اگه به فكر خريد بازيكن بزرگ و ستاره هم باشه نبايد به سمت بازيكنايي مثه ته وز-بالوتلي... بره
به هر حال كونته هنوز تو مربيگري جوون هست و شايد كسي كه حاشيه داشته باشه كونته و تيمش رو دچار مشكل كنه، مثله قضيه امسال من سيتي

ضمنا من بيشتر موافق خريد بازيكنهايي هستم كه دنبال ستاره شدن و مطرح شدن هستن و دارن مسير تبديل شدن به يه بازيكن بزرگ رو طي ميكنن
بازيكنايي مثه ويدال-ماركيزيو در يوونتوس و مثلا نيمار-نوير...

با این مورد در مورد مهاجم مخالفم بد جور . تیم ما به مهاجم هایی از جمله همین توز و ... نیاز داره که تجربه لیگ قهرمانان داشته باشن .همونطور که بقیه اشاره کردن. بازیکن هایی که دنبال مطرح شدن هستن مسلما نمی تونن نقش کلیدی رو بازی کنن . یووه نیاز به مهاجمی داره که وقتی تیم تو شرایط خوبی به سر نمی بره بتونه راه گشا باشه . مهاجم هایی که دنبال مطرح شدن هستن با افت تیم افت می کنن ولی امثال توز تو بدترین شرایط هم میتونه کار خودش رو انجام بده .
البته فقط در مورد مهاجم نظرم اینه . برای هافبک و مدافع بازیکنی که دنبال مطرح شدنه بیشتر کاربرد داره چون به راحتی هم میشه رو نیکمت نشوندشون و دلیلم برای اینکه میگم بازیکنی از یووه نره چون سال دیگه مثل امسال نیست . باید تو 3 تا جام بجنگیم و تازه بازیهای ملی سال دیگه بیشتره که ملی پوش هم کم نداریم . قطعا باید اون قدر بازیکن داشته باشیم که حداقل تو جام حذفی و یا بازیهایی مثل بازی با تیم های ته جدولی بتونیم به ستاره ها استراحت بدیم .
این مورد هم میشه اضافه کرد که اگه بتونیم چند بازیکن ایتالیایی خوب بگیریم مسلما توازن تیم به هم نمیخوره . حضور جووینکو و بالوتلی رو ترجیح میدم برای از بین نرفتن توازن تیم و هم اینکه از نظر فنی سطح بالایی دارن .

فکر نمی کنم اگه ستاره بزرگی هم به تیم اضافه بشه مشکلی پیش بیاد
تنها مشکلی که می تونه وجود داشته باشه ناسازگار بودن اون ستاره ست که مطمئنا ً کونته می دونه چه مدل بازیکنی به خدمت بگیره

من این قسمت پست مانی رو خیلی قبول دارم. به نظرم علاوه بر تکنیک و استایل بازی اون ستاره ای که قراره بگیریم شخصیتش و رفتارش توی زمین خیلی خیلی مهم ئه. اگه ستاره ای بگیریم که فاکتورهای شخصیتی اش مغایر با تیم فعلی باشه به مشکل برمی خوریم. مثال ساده اش این می تونه باشه که اگه به فرض محال یکی مثل کریس رونالدو بیاد، به تنهایی میتونه یووه رو زمین بزنه

بعد مسئله ی دیگه اینه که اون ستاره با چه رویکردی میخواد به یووه بیاد! اگه بخواد تک روی کنه و ستاره ی تیم بشه شدیدا با سایر بازیکن ها و کونته به مشکل می خوره! درسته ستاره بودن مغرور بودن هم به دنبال داره ولی خب به صورت کنترل شده! مثلا من خیلی دلم میخواست پودولسکی بیاد یووه.

اصل بحث رو هم تقریبا همه اشاره کردن. این یووه ی متحد و یکپارچه عالی ئه و ما همه شدیدا خرکیف ایم اما خب بدون چند تا بازیکن با کلاس بالاتر و جهانی هم توی سری آ فصل بعد و هم بدون شک توی بازی های لیگ قهرمانان به مشکل می خوریم!

من به گزینه 2 رای دادم وبه نظر من گزینه 2 + گزینه 1 میشه یوونتوس فصل بعد. یوونتوس ستاره میخره و توازن رو هم برقرار میکنه. البته اگر این توازن برقرار نشه همشو میذاریم تقصیر مونتاری

من به عنوان یه هوادار اواخر دهه ی نودی ، اتحاد تیمی رو انتخاب می کنم . یوونتوسی که من طرفدارش شدم ، هیچوقت پایبند ستاره ای نبوده و همیشه با خرید های معقول و به صرفه و در یه سری موارد عجیب و غریب ، به اون هدفی که داشته می رسیده . نه خریدن زیزو از بوردو خرید پر سر و صدایی بود ، نه خرید دیوید از موناکو . خیلی های دیگه تو اون سال ها . وقتی کامورانزی با اون لباسای پاره پوره به یوونتوس اومد ، کی فکرش رو می کرد روزی به بازیکنی تبدیل بشه که هر تیمی آرزوی داشتنش رو داشته باشه ؟ خود زامبروتا ، تورام و شاید تو لول پایین تر بوفون و ندود . چون که اونا مقداری شناخته تر بودن و اسم و رسمی داشتن که البته جفتشون تو یووه به اون بلوغ رسیدن . این سوالی که مطرح شده ، جوابش نظر شخصی ِ هر فرد میتونه باشه . یه نفر تیم با ستاره دوست داره واسه پُز دادن ، یکی انسجام تیمی . وارد هزاره ی جدید که شدیم ، باز هم خرید آنچنانی ستاره در دستور کار یوونتوس نبود . جز مدتی که کاپلو ِ پر آوازه نمیخواست تیمی بدون ستاره ببینه . ایبرا با درخشش تو یورو 2004 ، و همچنین بازیکنان نامدار جهان مثل ویرا و امرسون به تیم اضافه شدن که معنی واقعی یه ستاره رو داشتن . این دور از خرید ستاره ، دیگه آخرین دوره ی یوونتوس بود . چون که باز با بازی دادن به بازیکنای جویای نام در کنار تجربه ی بزرگان ، تیم به سری آ برگشت . بعد از برگشتن به سری آ ، یووه دنبال اون جایگاه همیشگی ش بود ، و مدیران اون موقع این بازگشت رو فقط تو خرید ستاره میدیدن . خریدن بازیکنایی مثل سیسوکو یا مولینارو و تیاگو و یاکوئینتا ، میتونست یه خرید ستاره محسوب بشه چون این بازیکنا تو تیماشون عالی کار کردن ولی تو یووه ... . این رویکرد با خرید آمائوری و پولسن و دیگو و ملو و ... ادامه داشت تا اینکه با اومدن یه مدیر کارامد ، میتونستیم یوونتوس همیشگی رو ببینیم . پروژه ای که ماروتا داشت ، پروژه ی فوق العاده ای بود . خرید بازیکن ها به صورت قرضی و تمدید در صورت بازی خوب . این کار یکی از بهترین کار هایی بود که یه نفر تو یوونتوسی انجام بده که سالها واسه خرید ستاره نما ها داشت سرمایه میسوزوند . البته اون سال خرید مارتینز و کراسیچ یه نوع خرید ستاره محسوب می شد . بارتزالی هم که شاهکار دوران مدیریت ماروتاست . این عدد 300000 یورو واقعا باور نکردنی ِ . سال اول با انتخاب 4 نفر از بین حدود 11،12 نفر تموم شد و با اضافه شدن مردی به نام آنتونیو کونته ، بار فنی خرید ها بالا رفت . مردی که واقعا از جنس بیانکونری بود و امتحانش رو تو سرد و گرم چشیدن پس داده بود . البته از نقش موثر ندود هم نباید گذشت . واقعا خرید بازیکنایی مثل ویدال و جاکرینی و ووچینیچ و لیختشتینر ، نمیتونست ما رو اول فصل به قهرمانی امیدوار کنه . و البته باز رد پای ستاره ای به اسم پیرلو تو خریدای یوونتوس بود . ولی در عین ناباوری این تیم همون تیم یکدستی شد که 6 سال چشمامون رو به پیچ جاده منتظر کرده بود . هر خریدی از سوی این 3 نفر انجام بگیره ، من به عنوان یه هوادار یوونتوس گردنم را به نشانه ی تایید و احترام پایین میارم و منتظر درخششون به عنوان یک تیم می شینم . امثال دل پیرو ها و بوفون ها و ندود ها ترزگه ها و کیه لینی ها و مارکیزیو ها همیشه تو ذهن هوادارا باقی میمونن تا امثال امرسون و تورام .

البته این احتمال وجود داره که یووه بره ستاره بخره و خرید خوبی از لحاظ اخلاقی نداشته باشه مثلا سوارز ممکنه تیمو به هم بریزه. البته اونجا خارجه و مثل ایران از این خبر ها نیست ولی بازم ممکنه

بحثی بود که سهیل بیانکونری اینجا مطرح کرد:
http://bianconeri.ir...31836#msg331836

واضحه و همه می دونیم که هردو لازم هستند. برای تیم موفقی بودن هم کیفیت لازمه و هم یکدستی و هارمونی. ولی فرض کنید احتمال این باشه که اینا با هم تداخل پیدا کنند. فکر می کنید یه یووه پر ستاره ولی نه چندان یکدست موفق تر خواهد بود یا یه یووه کم ستاره ولی متحد و یکپارچه ؟


در درجه بعدی همونطور که سهیل پرسید، فکر می کنید اصلا چقدر احتمال بهم خوردن این توازن هست ؟

خب برای این بحث با یه مثال شروع میکنم تیم ذوب آهن 3سال پیشو در نظر بگیرید تو اون تیم هیچ ستاره ای نبود خیلی از اونا از تیم پایه های ذوب آهن به اونجا رسیده بودن اونا تونستند خیلی عالی کار کنند اما سرنجام نتونستند قهرمان لیگ بشن چرا؟!چون تیمشون شخصیت قهرمانی نداشت چون اون تجربه لازم برای بهبود کیفیت خودشو نداشت اون تیم تونست با همون هارمونی که داشت خودشو به فینال لیگ قهرمانان آسیا برسونه اما بازم قهرمان نشد چون بازیکنی نداشت که با ورودش به زمین روند بازیو تغییر بده بازیکنی که بتونه به تیم انگیزه بده بازیکنی که جلوی هر تیمی حتی تیم قهرمان آسیا هر کاری بخواد بکنه اونا روند تیمی خوبی داشتن اما به موفقیت بزرگ نمیتونستند برسن سرانجام خیلی از اون بازیکنا خودشونو بزرگتر از مربی میدیدن و موقع تعویضها اعتراض میکردند بازیکنایی که به وسیله همون مربی تو فوتبال شناخته شدن فکر کنم به اندازه کافی تو این مثال مسئله باز شد به نظر من یووه نیاز به 2تا3تا ستاره داره تا فصل بعد همچنان رشد کنه تو یه جا متوقف نشه شاید بعضیها بگن الان تو فوتبال روز دنیا ستاره ها مطرح نیستند و این کل تیمه که باید یه تیم باشه تا بتونه موفق بشه و نتیجه بگیره اما ما نمیتونیم از تاثیری که ستاره ها تو ی یه بازی میزارن غافل بشیم باید اینو قبول کنیم که توی خیلی از بازیها نتیجه هارو عوض میکنن نمونه هاش خیلی زیاده که توی بازیهای یه طرفه نتیجه هارو تغییر میدن تو لحظات حساس به کمک تیم میان قطعا یه سری از بازیکنامون که نمیخوام نام ببرم در خط حمله و پیستون چپ و راست در فصل آینده اون کاری که خود شما ازشون انتظار دارید نشون نمیدن و موقع دیدن بازیها حرصتونو در میارن و میگید تقصیر ماروتا بود ... البته همه اینا نظر منه و کونته میتونه فصل بعد با قهرمانی تو CL :hc:همه این حرف هارو نقض کنه باید منتظر بمونیم و ببینیم کونته برای فصل نقل و انتقالات چه تصمیمی میگره و مهمتر از اون ماروتا چیکار میتونه بکنه

عباس من منظورم اصلا اين نبود كه ما نبايد بازيكن بزرگ واسه خط حمله بخريم و فقط دنبال بازيكنهاي با انگيزه كه تو مسير ستاره شدن هستن باشيماتفاقا تو تايپيك ليگ قهرمانان اروپا نظرم هميشه اين بوده كه بازيكناي بزرگ و با تجربه هستن كه تيم رو ميتونن تو اين مسابقات به يه جايي برسونن‏، همه ناپولي رو ديديم كه چلسي رو 3-1 برد ولي تو بازي برگشت بدجور باخت و همه‏(حتي بازيكناي ناپولي‏)‏ عاملش رو نداشتن بازيكن بزرگ و باتجربه دونستن نظر من اينه كه اولا بايد تيم تركيبي از بازيكناي ستاره و بازيكنهاي با انگيزه و با استعداد باشه، و بعد از اون ستاره هايي كه يوونتوس ميخره بي حاشيه يا حداقل كم حاشيه باشن.

این بحث مثل این میمونه که بگیم ، در یک ساعت قطعات بزرگ باشن بهتره یا قطعات کوچیک مطمئنا برای درست کردن یه ساعت دقیق و خوب ، نیاز به همه جور قطعه ای هست برای ساخت یوونتوس ، نیاز به همه جور بازیکنی هست ، ما همونقدر که یکی مثل کاوانی میخوایم ، به بازیکنی مثل جاکرینی هم نیاز داریم به نظرم این یوونتوس تیم فوق العاده ایه ، فقط دو تا فوق ستاره در خط حمله میخواد ، بقیه اش باید نیمکتش رو قوی کنه اینکه ما با ستاره های بزرگ انسجام تیمیمونو از دست میدیم ، یه فرضیه است ، شاید اتفاق بیوفته شاید هم نه ولی اینکه اگر ستاره بزرگ نخریم ، این انسجام حذف میشه هم یه فرضیه است ، اینم ممکنه حفظ نشه به نظرم برای اینکه انگیزه تیم حفظ بشه ، ما نیاز داریم که موقعیت هامون تبدیل به گل بشند ، یا نیاز داریم که همیشه تو کورس باشیم ما اگر یک بازیکن موثر مثل پیرلو در خط حمله داشتیم ، بی شک الان برای قهرمانی انقدر دست و پا نمیزدیم ما این فصل در هر پست به جز خط حمله ، یک بازیکن بزرگ و تاثیر گذار داشتیم که تاثیرشو روی تیم هم دیدیم در دروازه بوفون ، در دفاع جورجو ، در هافبک پیرلو باتشکر

خیلی سخت در این مورد نظر دادن ! این تیم داره خیلی عالی بازی میکنه ! واقعا جوری بازی میکنه که احساس میکنی در هیچچ نقطه ای هیچ ضعفی نداره ! اگر دفاع چپ ضعف داریم یه بازی 2-5-3 بازی میکنیم که اصلا متوجه سیستم بازی نمیشی ! اگر 3-3-4 بازی میکنیم همه 90 دقیقه در حال حمله ایم که اصلا تیم حریف فرصت حمله پیدا نمیکنه ! حالا اگر بخواهیم با دقت نگاه کنیم در اصل یک مدافع چپ خوب میخوایم یک مهاجم خوب ! فکر میکنم کسانی مثل جاکرینی ، استیگاریبیا ، پادوئین برای نیمکت و بازی های سری آ خوب باشند بعلاوه اینکه من موافق حفظ الیا هستم فصل دیگه لیگ قهرمانان تویه یه مقطعیش خیلی حساس و سریع میشه که واقعا کنترلش مشکلشه. به طور قطع در پایان این فصل الکس دل پیرو ، میلوش کراسیچ ، مارکو بوریلو از تیم جدا خواهند شد ، قرار داد مارچلو استیگاریبیا ، امانوئله جاکرینی و سیمونه پادوئین تمدید میشه ، جای الکس و هیچ کس نمیتونه پر کنه ولی من موافق بازگشت جووینکو هستم به جای الکس ، یک مهاجم تمام عیار هم باید خریداری بشه به جای بوریلو ، مارک وراتی و هم فکر کنم جای کراسیچ قراره خریداری بشه ، با این خرید ها به نظر میرسه تیم تکمیل شده باشه. هر چند تجربه هایی مثل الکس دل پیرو در فصل آینده که UCL وجود داره خیلی به درد یوونتوس میخوره ! نمیدونم چرا کونته نسبت به عدم تمدید قرار داد الکس حرفی نمیزه و واکنشی نشون نمیده. به هر حال فکر نمیکنم تابستان پر رفت و آمدی و داشته باشیم.

خیلی بعیده و محاله که کونته بیاد به ساختار اصلی تیمش دست بزنه و بخواهد مانند سال گذشته تغییرات زیادی رو توی تیمش انجام بده چون کونته ارسال این کار رو کرد و بدنه ی اصلی تیم خودش رو ساخت و زود تر از اینکه این فصل مهم برسه کونته می دونست باید چیکار کنه که فصل اینده دوباره نخواهد زحماتی که امسال کشیده رو دوباره تکرار کنه !

به شخصه معتقدم باید چنتا ستاره تو تیم اضافه بشن مخصوصا تو خط حمله که این اتفاق هم میشه گفت 100% میفته! من این انسجام رو خیلی دوست دارم و فکر نمیکنم داشتن ستاره های زیاد تو تیم دلیلی بر موفق بودن بشه اون شناختی که از کونته دارم مطمعنم اگه کسی مثل کاوانی رو هم به خدمت بگیره و ببینه بازیش به تیمش نمیاد مطمعنن رو نیمکت میزاره و کسی مثل شاید ماتری رو بازی بده! این رو هم نباید نا دیده گرفت ما سال بعد تو لیگ قهرمانان بازیهایی خواهیم کرد و اگر یووه میخواد این انسجام رو حفظ کنه به ناچار باید نیمکته خوبی هم داشته باشه تا بازیکنها فشاره کمتری رو متحمل بشن تا افت یا اسیب نبینند و انگیزه رقابت بین بازیکنها بیشتر بشه! و خیلی دوست دارم ی هافبک خوب و خلاق به خدمت بگیریم چون من جز پیرلو فردی که خلاقیته زیاد داشته باشه رو نمیبینم خدارو شکر پیرلو مصدوم نشد ولی سال بعد وقتی فشاره بازیها بیشتر میشه ایا میتونه این تاثیره مثبت رو باز هم داشته باشه و یا اصلا کسی میتونه جای خالیه اونو به خوبی پر کنه,مطمعنن بازیکنهایی که الان داریم هیچ کدوم جای اون رو نمیتونن پر کنند یووه بسیاری از بردهاشو مدیون هافبکهاش هست و خط حمله هم بسیاری از گلهاشو مدیون امثاله مثل پیرلو هست ! باید ی هافبک خوب هم خریداری بشه تا تیم دربرابر فشاره بازیها کم نیاره

من امیدوارم به مارون فرصت بازی توی فصل بعد داده بشه چون توی چندتا بازی که تو این فصل انجام داد نشون داد میتونه هافبک توانایی باشه فقط نیاز به اعتماد داره...در این صورت نباید نگران جانشی پیرلو بود